Skip to main content

Γεγονότα καὶ Σχόλια: Διαφήμιση τῆς ὕβρης - Κριτής μέ ἄλλο ἦθος

Διαφήμιση τῆς ὕβρης

Ἀντιγράφω τό πολύ σαφές, νηφάλιο καί ταυτόχρονα καυστικό ἀπόσπασμα ἀπό τό ἀνακοινωθέν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τό σχετικό μέ τήν ὑβριστική ἀνάρτηση γιά τήν Παναγία, παραμονές τῶν Χριστουγέννων, τοῦ κ. Ἠλία Μόσιαλου: «Ὁ φανατισμός καί ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ στόν ἄλλον δέν εἶναι ἀποκλειστικό χαρακτηριστικό τῶν "θρησκειῶν" ἤ τῶν "ἀλλόθρησκων", ἀλλά ὁριζόντιο γνώρισμα πολλῶν ἀνθρώπων, συντηρητικῶν καί προοδευτικῶν. Εἶναι ἐπίσης σαφές ὅτι κανένας δέν μπορεῖ νά ἐπικαλεῖται τό ἐπιχείρημα τῆς ἰδιωτικότητας γιά τήν ρατσιστική συμπεριφορά του, ὅταν κατέχει θέσεις κρατικῆς εὐθύνης καί ἐκφράζεται δημοσίως».

Εἶναι μιά δήλωση σεβασμοῦ σέ ὅ,τι εἶναι ἱερό γιά τούς ἀνθρώπους. Ἐπισημαίνει ὅτι ὁ φανατισμός εἶναι ὁριζόντιο γνώρισμα συντηρητικῶν καί προοδευτικῶν, ὄχι μόνο κάποιων θρησκευομένων. Τό ἀνακοινωθέν ὑποδηλώνει τήν ὕπαρξη θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, χωρίς νά κατονομάζη τίς θρησκεῖες ἀπό τίς ὁποῖες πηγάζει. Αὐτό ὅμως τό ἔκανε Ἕλληνας δημοσιογράφος καί Εὐρωβουλευτής σέ ἐρώτησή του πρός τήν Κομισιόν, στήν ὁποία ἐξομοίωσε τίς εὔλογες, καθαρές, ἀλλά καί εὐπρεπέστατες ἀντιδράσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἀλλά καί μελῶν τῆς Κυβέρνησης, μέ «τήν ἐκστρατεία φανατικῶν ἰσλαμιστῶν στά σατιρικά σκίτσα τοῦ Charlie Hebdo».

Ἡ λογική (μέ τήν ἀριστοτελική της θεμελίωση) ἀδυνατεῖ νά παρακολουθήση τέτοιους ἀνορθολογισμούς. Δηλαδή, κατά τόν Εὐρωβουλευτή, ἐπιτρέπεται ἡ ὕβρη, ἀλλά ἀπαγορεύεται ἡ λογικά τεκμηριωμένη ἀντίδραση στήν ὕβρη. Μιά τέτοια ἄποψη συνιστᾶ τήν δικτατορία τῶν ὑβριστῶν καί προσφέρει προστασία στό ἀκατέργαστο θυμικό καί τήν ἀτιθάσευτη ἀγριότητα ἤθους. Καί φυσικά δηλώνει ἔλλειψη ἀνθρωπιστικῆς παιδείας.

Δέν εἶναι δυνατόν νά δεχθῆ κανείς ὅτι τό ἐν λόγῳ σκίτσο ἤθελε νά προβάλη τόν ἐμβολιασμό καί ὄχι νά προσβάλη τήν πίστη ἑκατομμυρίων Χριστιανῶν. Ἔχουν ὑψηλή εὐφυΐα καί ὁ ἐμπνευστής του καί ὁ Εὐρωβουλευτής ὑπερασπιστής του, ὥστε νά καταλαβαίνουν τήν ἀνίερη αἰχμηρότητά του, πού τό καθιστοῦσε διαφήμιση τῆς ὕβρης καί ὄχι τοῦ ἐμβολιασμοῦ.

Ἡ ἀντίδραση στό ὑβριστικό σκίτσο προφανῶς δέν σημαίνει περιορισμό τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας ἤ τοῦ λόγου, ἀντίθετα εἶναι ἐπιβεβαίωση τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου καί τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκείας.

Κριτής μέ ἄλλο ἦθος

Παραθέτω τό ὑστερόγραφο ἀπό ἕνα χρονογράφημα τοῦ Ὀδυσσέα Ἰωάννου πού ἔχει τίτλο: «Ἀντιεμβολιαστές καί “θαύματα”», γιά νά δοῦμε τήν διαφορά τῆς ποιότητας τοῦ λόγου καί τοῦ ἤθους.

«Δέν εἰρωνεύομαι ὅσους πιστεύουν στά θαύματα, δέν θά μποροῦσα, γιατί δέν ἔχω καί κάποια πολύ καλύτερη ἀντιπρόταση σέ ὅσους ἔχουν βαθιά πίστη. Πιστεύω ἤ τουλάχιστον θέλω νά πιστεύω καί ἐγώ στά θαύματα. Ἀλλά ὅταν τό θαῦμα πού ἐλπίζεις δέν ἔχει σχέση μέ τήν ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπο, ἄν δέν περιλαμβάνει κι ἄλλους ἐκτός ἀπό τόν ἑαυτό σου, δέν εἶναι πίστη, εἶναι μιά καραμπινάτη ἰδιοτέλεια καί ἕνας ἄκρατος φιλοτομαρισμός»(Τό Βῆμα, 21.11.2021).

Αἰσθάνθηκε τήν ἀνάγκη νά γράψη αὐτό ὡς ὑστερόγραφο στό χρονογράφημά του, γιατί μέσα σ’ αὐτό χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα γι’ αὐτούς πού πιστεύουν στά θαύματα, ἰδιαίτερα σέ σχέση μέ τόν κορωνοϊό. Αὐτή ἡ συνετή ἀποκατάσταση τῆς στάσης του ἀπέναντι στούς πιστεύοντες τοῦ δίνει τήν δυνατότητα νά κάνη τήν πολύ σημαντική παρατήρηση: ἡ ἐλπίδα στό θαῦμα πού δέν συνδέεται μέ τήν ἀγάπη, δέν εἶναι πίστη, εἶναι καραμπινάτη ἰδιοτέλεια.

Ἐπιλογικά σημειώνουμε: ἡ πίστη στόν Χριστό ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τήν ἀγάπη, τήν μέριμνα γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου, κι ὅποιος δέν ἀγαπᾶ (ἀκόμη καί τούς ἐχθρούς του) «δέν ξέρει ἀκόμη τόν Θεό»(ἅγιος Σιλουανός).

π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

  • Προβολές: 1411