Ἰωάννης Κ. Θάνος Δάσκαλος - Γενικός Ἐπιθεωρητής Δημοτικῆς Ἐκπαίδευσης

Βασιλείου Πολιτοπούλου

Ὑπεραιωνόβιος, ἔφυγε ἀπό τήν ζωή, ὁ ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΘΑΝΟΣ, τήν 29η Ἰανουαρίου 2023 καί κηδεύτηκε στόν Ἅγιο Σπυρίδωνα Δωρίδας, Δάσκαλος-Γενικός Ἐπιθεωρητής Π.Ε. Προτάσσω τό δάσκαλος, σεβόμενος τήν ἐπιθυμία του ἔτσι ν’ ἀποκαλεῖται.

Αἰσθάνομαι ἀδύναμος νά γράψω μέ εἱρμό ὅσα ἔχω μέσα μου γιά τόν ἀνεπανάληπτο Ἐπιθεωρητή μας. Ὁ ἀείμνηστος ἔκανε τήν ὑπέρβαση στό ἀξίωμα Ἐπιθεωρητής. Ἀγκάλιασε μέ στοργική πατρική ἀγάπη, ἀπό τήν πρώτη στιγμή, τούς Ἐκπαιδευτικούς τῆς Περιφέρειας.

Εἴχαμε ἀνάγκη αὐτῆς τῆς ἀνιδιοτελοῦς φροντίδας. Οἱ καιροί ὑπῆρξαν δύσκολοι. Εὔκολα τό ἔργο τοῦ δασκάλου ὑπῆρχε ὁ κίνδυνος νά παρεξηγηθεῖ. Ὄρθωσε τό ἀνάστημά του, βράχος ἀπροσπέλαστος, σέ κάθε κακοτοπιά τῶν συνεργατῶν του.

Πολύ πρίν ἔλθει στήν Περιφέρεια, ἦταν πασίγνωστος στό πανελλήνιο γιά τήν ἐπιστημονική του κατάρτιση, τίς νέες του ἰδέες πού ἀνταποκρίνονται στήν ψυχολογία, τά καθημερινά βιώματα, τίς ἀνάγκες καί τά ἐνδιαφέροντα τῶν παιδιῶν. Προπαντός ὅμως γιά τήν ὑπέρμετρη ἀγάπη του στό Δάσκαλο. Τούς ἀδιάκοπους ἀγῶνες, μέσα ἀπό τό συνδικαλισμό ἤ τά ἄρθρα του σ’ ἐφημερίδες καί περιοδικά, γιά τήν ἀναβάθμιση τοῦ Δασκάλου, ἐπιστημονικά, κοινωνικά.

Τό θέμα τῆς Παιδείας τό ἔδενε μέ τή βασική ἀρχή τῆς Δημοκρατίας πού ὁρίζει τήν ἰσότητα τῶν εὐκαιριῶν στήν ἐκπαίδευση καί διασφαλίζει τό δημόσιο καί κοινωνικό της χαρακτήρα.

Πάλεψε γιά τήν ἀνθρωπιστική Παιδεία. Γιά μιά Ἐκπαίδευση ὁλόκληρης τῆς κοινωνίας καί ὁλόκληρης τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Γιά ἕνα Σχολεῖο ἀνοιχτό, Δημοκρατικό, χωρίς ὑποτακτικούς καί κυρίους. Ὁ λόγος του εὔστοχος καί εἰλικρινής, ἦταν λόγος πίστης πού ποτέ δέ λέει ψέματα.

Ὑπῆρξε ἡ ἐπιτομή τῆς ἀξιοπρέπειας, τῆς εὐγένειας, τῆς καλοσύνης, τῆς ἀνθρωπιᾶς, τῆς σοβαρότητας, τῆς φιλικότητας, τῆς ψυχικῆς δύναμης, τῆς πνευματικότητας, τῆς ὑπομονῆς, τῆς θέλησης, τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἁπλότητας.
Ἀγαπήθηκε μέ σεβασμό ἀπό τούς συνεργάτες του, Δασκάλους καί Νηπιαγωγούς τῶν Περιφερειῶν πού ὑπηρέτησε. Ἡ Πολιτεία, γιά τήν τεράστια προσφορά του στήν Παιδεία, ἐπάξια τόν προήγαγε στό βαθμό τοῦ Γενικοῦ Ἐπιθεωρητῆ Π.Ε.

Αἰσθάνομαι ἀδύναμος νά περιγράψω ὅσα μᾶς μετέδωσε ὅλα τά χρόνια τῆς παρουσίας του στή Ναυπακτία. Ὅμως, ὁ κεκοιμημένος ἐπιβάλλεται νά ρετουσαριστεῖ γιά νά χωρέσει στό ἄλμπουμ τῆς μνήμης. Ἀναφέρομαι σέ δύο σημαντικές, ὑπέροχες ἀρετές του, οἱ ὁποῖες σημάδεψαν τόν κύκλο τῆς ζωῆς του καί λάμπρυναν τό ἔργο του, ὅπως προκύπτουν, ἀβίαστα, μέσα ἀπό γραπτά του.

Ἡ πίστη του στό Θεό. Γράφει: «Γυρίζω λοιπόν μ’ εὐγνωμοσύνη τά δακρυσμένα μάτια στόν Παντοδύναμο, πού μέσα ἀπό τόσα μονοπάτια μέ ὁδήγησε».
«Εὐχαριστῶ τόν Ὕψιστο γιά ὅ,τι καλό ἔπραξα. Δικό του ἔργο, τό ἀναγνωρίζω. Γιά τόν ἑαυτό μου κρατῶ μόνο τήν προσπάθεια, τόν ἀγῶνα, τόν ἱδρῶτα».
Καί ὁμολογεῖ: «Πώς γιά τοῦτα μόνο ἀξίζει νά ζήσει κανένας. Δίνουν νόημα στή ζωή. Παίρνουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν γῆ καί τόν φέρνουν κοντά στό Θεό».
Σᾶς βεβαιώνω, τό γράφω καί ἀνατριχιάζω. Ἡ θεία Πρόνοια τοῦ συμπαραστάθηκε, τήν ἔνιωσε, τή γεύθηκε. Δέν μπορῶ νά ἐκφρασθῶ καλύτερα.

Ἡ δεύτερη, ἡ ἀπέραντη καί ἀνιδιοτελής ἀγάπη του στό Δάσκαλο.

Γράφει: «Σᾶς ὑπενθυμίζω πώς δέν σᾶς ὑποσχέθηκα ἀνέσεις καί ξεκούραση. Ἱδρώτα σᾶς ζήτησα. Περισσότερη προσπάθεια θέλησα. Τή συντροφιά τῆς ἀνησυχίας σας σέ κάθε βῆμα σας ἀπαίτησα. Νομίζω πώς ἔχω τό εὐχάριστο δικαίωμα καί τό καθῆκον, σήμερα τήν ἀνταπόκριση νά σᾶς ἀναγνωρίσω».

«Σᾶς ὑποσχέθηκα πώς κοντά μου θά βρεῖτε τόν ἄνθρωπο πού δικά του τά προβλήματά σας θά κάνει. Μέ κατανόηση θά σᾶς περιβάλλει καί πρόθυμα ὑπερασπιστής σας θά σταθεῖ. Πιστεύω καί ἐλπίζω πώς τίς ὑποσχέσεις μου προσπάθησα νά τηρήσω. Μπορῶ νά ὑπερηφανευτῶ σήμερα πώς "οὕς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα καί οὐδείς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο, οὐδέ ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ἐάν ὑπῆρξεν"».

«Μάθετε νἄστε χαρούμενοι καί περήφανοι γιά τό λειτούργημα πού ἀσκεῖτε. Κανένα ἄλλο σάν τό δικό σας δέν εἶναι. Ὅλοι οἱ ἄλλοι μέ χαρτιά ἀσχολοῦνται. Σεῖς ψυχές διαπλάθετε. Τοῦ Θεοῦ συνεχιστές προβάλλετε».

«Μακάρι, καθώς σᾶς παρακολουθῶ ἀπό μακριά κι ὅσο διακριτικότερα μπορῶ, μόνο καμάρι γιά σᾶς νιώθω. Γιατί πάντα νά ξέρετε. Ὅλους σας δικά μου παιδιά σᾶς βλέπω καί περισσότερο ἄν κάποιοι μέ πίκραναν. Τό σπίτι μου πάντα ὁλάνοιχτο θἆναι καί ἡ καρδιά μου θά λαχταράει νά σᾶς βλέπει, νά σᾶς ἀκούει, νά μαθαίνει γιά σᾶς κάθε σας νέα κατάκτηση».

Ὁ σεβαστός μας Δάσκαλος-Ἐπιθεωρητής ἔβαλε στόχο νά πετύχει. Οἱ συγκυρίες ἦταν τέτοιες πού ἐπιβαλλόταν νά πετύχει. Τό κατόρθωσε, πέτυχε ὑπέροχα.

Ἀνήκει στήν κατηγορία τῶν ἀνθρώπων, τῶν λίγων, πού δέν χάνονται, γιατί ἐξακολουθοῦμε νά τούς τιμοῦμε, νά τούς μνημονεύουμε καί νά τούς σεβόμαστε μέ ἀγάπη.
Αἰωνία ἡ Μνήμη του.