Γραπτὰ Κηρύγματα: Κυριακή 23 Ἰουλίου - Προφήτης Ἰεζεκιήλ

Στὴν Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, τιμοῦμε τοὺς Ἀποστόλους, τοὺς Μάρτυρας, τοὺς Πατέρας καὶ γενικὰ ὅλους ἐκείνους ποὺ ἑνώθηκαν μὲ τὸν Χριστὸ καὶ ἀποτελοῦν τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τὰ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι αὐτοὶ ἔχουν μέσα τους τὴν Χάρη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τοὺς ἁγίασε, τοὺς μεταμόρφωσε καὶ ἐκεῖ ὀφείλονται ὅλοι οἱ ἠρωϊκοὶ τοὺς ἀγῶνες καὶ οἱ θυσίες τους γιὰ τὸν Χριστό.

Ὅμως, στὴν Ἐκκλησία τιμοῦμε καὶ τοὺς δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Προφήτας, Κριτὰς καὶ Βασιλεῖς, ποὺ καθοδηγοῦσαν τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Γιατί καὶ αὐτοὶ εἶχαν κοινωνία μὲ τὸν ἄσαρκο Λόγο, τὸ Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ διαφορὰ μεταξὺ τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης εἶναι ὅτι στὴν Παλαιὰ Διαθήκη οἱ δίκαιοι εἶχαν κοινωνία μὲ τὸν ἄσαρκο Λόγο, ἐνῷ στὴν Καινὴ Διαθήκη ἔχουν κοινωνία μὲ τὸν σεσαρκωμένο Λόγο.

Ἕνας τέτοιος Προφήτης καὶ εὐλογημένος ἄνθρωπος, ἐκλεγμένος ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ εἶχε διαρκὴ κοινωνία μὲ τὸν Θεό, εἶναι ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ, τοῦ ὁποίου τὴν μνήμη ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας. Ἡ Ἐκκλησία τὸν τιμᾶ γιὰ τὴν σχέση καὶ κοινωνία ποὺ εἶχε μὲ τὸν Θεό, καὶ γιὰ τοὺς ἀγῶνες του γιὰ τὸν ἰσραηλιτικὸ λαό.

Ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα σημαίνει «Θεὸς ἰσχυρὸς ἡ Θεὸς ἰσχύων», ἦταν υἱός του Βουζεί, ἀνῆκε σὲ ἱερατικὴ οἰκογένεια καὶ ἦταν ἀπόγονος τοῦ Σαδώκ. Αἰχμαλωτίσθηκε τὸ 597 π.Χ. ἀπὸ τὸν Ναβουχοδονόσορα, κατὰ τὴν δεύτερη ἔλευσή του στὴν Ἱερουσαλήμ, μαζὶ μὲ χιλιάδες ἐπίσημα πρόσωπα καὶ γι’ αὐτὸ ἔδρασε καὶ ἀπέθανε στὴν Βαβυλῶνα. Ἐκεῖ κλήθηκε στὸ προφητικὸ ἀξίωμα, τὸ ὁποῖο ἄσκησε γιὰ εἴκοσι δύο (22) χρόνια. Ὁ Ἰεζεκιὴλ στὴν Βαβυλῶνα ἔζησε τὶς τραγικὲς στιγμὲς τῆς καταστροφῆς τῆς Ἱερουσαλήμ.

Τὸ ἔργο του ἦταν δύσκολο, ἀλλὰ καὶ μεγαλειῶδες. Ὁ Προφήτης ἔλεγε ὅτι τοὺς Ἰουδαίους βασάνιζαν δυὸ μεγάλα ψυχικὰ πάθη, τὰ ὁποῖα δὲν τοὺς ἄφηναν νὰ μετανοήσουν. Τὸ ἕνα ἦταν ὁ ἐγωϊσμός, ἐπειδὴ πίστευαν ὅτι τιμωροῦνται ἀδίκως γιὰ τὶς ἁμαρτίες τῶν προγόνων τους, καὶ τὸ δεύτερο ἦταν ἡ ἀπελπισία, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κλίνουν πρὸς τὴν εἰδωλολατρία. Ὁ Προφήτης Ἰεζεκιὴλ εἶχε πολλὲς ἀποκαλύψεις ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἔκανε καὶ διάφορες συμβολικὲς πράξεις. Δυὸ μεγάλα ὁράματα ποὺ εἶδε καὶ περιγράφει στὸ βιβλίο του εἶναι τὸ Χερουβικὸν ἅρμα καὶ ὁ νέος Ναός.

Σέ μας εἶναι γνωστὴ ἡ προφητεία τοῦ Προφήτου Ἰεζεκιὴλ περὶ τῆς ἀποκαταστάσεως τῶν Ἰσραηλιτῶν στὰ Ἱεροσόλυμα, ποὺ προτυπώνει τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, τὴν ὁποία προφητεία διαβάζουμε στὴν Ἐκκλησία τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ τὸ βράδυ, μετὰ τὴν ἐπιστροφὴ στὸν Ναὸ ἀπὸ τὴν περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου. Ἐκεῖ γράφεται ὅτι ὁ Θεὸς ἔφερε τὸν Προφήτη σὲ ἔκσταση καὶ τὸν ὁδήγησε σὲ μιὰ πεδιάδα ποὺ ἦταν γεμάτη ἀπὸ ἀνθρώπινα ὀστᾶ καὶ τοῦ εἶπε νὰ ἀπευθύνη λόγο Κυρίου στὰ νεκρὰ ὀστᾶ. Καὶ καθὼς ἐκήρυττε λόγο Κυρίου στὰ ὀστᾶ, ἔγινε σεισμὸς καὶ ἄρχισαν νὰ πλησιάζουν το ἕνα μὲ τὸ ἄλλο, νὰ ἀποκτοῦν νεῦρα καὶ σάρκες καὶ ἐπάνω σὲ αὐτὰ πρόβαλε δέρμα. Στὴν συνέχεια τοῦ εἶπε νὰ κηρύξη πρὸς τὸ πνεῦμα καὶ ἔτσι εἰσῆλθε μέσα στὰ νεκρὰ αὐτὰ ὀστᾶ πνεῦμα ζωογόνο καὶ τὰ ὀστᾶ ζωντάνευσαν καὶ στάθηκαν στὰ πόδια τους. Καὶ στὴν συνέχεια ὁ Θεός του ἔδωσε ἐντολὴ νὰ κηρύξη: «Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος. Νά, ἐγὼ θὰ ἀνοίξω τοὺς τάφους καὶ θὰ σᾶς βγάλω ἀπὸ τὰ μνήματά σας καὶ θὰ σᾶς ὁδηγήσω στὴ χώρα τοῦ Ἰσραήλ.. καὶ θὰ σᾶς δώσω τὸ πνεῦμα μου καὶ θὰ πάρετε ζωὴ καὶ θὰ σᾶς τοποθετήσω στὴ χώρα σας καὶ θὰ πεισθῆτε ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος».

Οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης κήρυξαν μετάνοια γιὰ νὰ μετανοήσουν οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὸν Θεό. Πολλὲς ἀπὸ τὶς διδασκαλίες τους ἦταν μεσσιανικές, ἀφοῦ ἀναφέρονταν στὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, καὶ στὴν προετοιμασία τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ γιὰ νὰ δεχθοῦν τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ ὅλους τοὺς λαοὺς οἱ Ἰουδαῖοι προετοιμάσθηκαν καλύτερα, γι’ αὐτὸ καὶ ἐκεῖ γεννήθηκε ὁ Χριστός. Καὶ αὐτὸ ὀφείλεται στοὺς Προφῆτες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸν Προφήτη Ἰεζεκιὴλ ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα. Γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς χρωστοῦμε μεγάλη εὐγνωμοσύνη. Αὐτὰ ποὺ ἐκεῖνοι ἐκήρυξαν, ἐμεῖς τὰ ἀπολαμβάνουμε.

Λαμβάνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν σημερινὴ ἑορτὴ καὶ τὸ ὅραμα τοῦ Προφήτου Ἰεζεκιήλ, θὰ πρέπη νὰ πιστεύσουμε ἀκράδαντα στὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ποὺ θὰ γίνη κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ προετοιμαζόμαστε γιὰ νὰ σταθοῦμε ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἰερόθεος