Γράφτηκε στις .

Γεγονότα καὶ Σχόλια: Άσυλο και λεηλασίες - Το άσυλο «ταμιείον»

Άσυλο και λεηλασίες

Ένα από τα αιχμηρά σημεία του νέου νόμου-πλαισίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι η τροποποίηση της διαδικασίας για την λεγόμενη άρση του ακαδημαϊκού ασύλου. Οι συζητήσεις που προκαλεί είναι πολλές, αλλά όλες έχουν σταθερά το ίδιο περιεχόμενο. Λένε αυτονόητα πράγματα, κοινώς γνωστά, χωρίς ποτέ να καταλήγουν σε ταύτιση η σύνθεση απόψεων. Όλοι έχουν δίκαιο, το οποίο εξαρτάται από την σκοπιά που βλέπει ο καθένας τα πράγματα.

Πάντως, οι πιο προκλητικές απόψεις ακούγονται από κάποιες ομάδες φοιτητών, που θέλουν να ενεργούν μέσα στο Πανεπιστήμιο ο,τι αυτοί αποφασίζουν, χωρίς να εμποδίζονται από καμμία αρχή. Η φοιτητική υπεράσπιση αυτής της κατακριτέας ασυδοσίας βρίσκει απέναντί της όλους τους απλά και λογικά σκεπτόμενους ανθρώπους κάθε πολιτικής αποχρώσεως. Απορρίπτεται μετά βδελυγμίας από όλους εκείνους που γνωρίζουν ότι το Πανεπιστήμιο είναι, πριν απ’ όλα, χώρος σπουδής και κατάρτισης. Όμως, πρέπει να πούμε, ότι αυτή η «ασύδοτη γνώμη», που εκφράζει μια μερίδα φοιτητών (και καθηγητών τους), δεν είναι ακατανόητη μέσα στο πλαίσιο του στοχασμού και της δράσεως του δυτικού ανθρώπου.

Μέσα στο ασαφές νόημα της ελευθερίας, της αποδεσμευμένης από την φύση και την αλήθεια, της ανεξαρτητοποιημένης από τα πεπερασμένα όρια της ανθρώπινης φύσης, αλλά και από την θεοείδεια του ανθρωπίνου προσώπου, κάθε ασυδοσία έχει πρόφαση υπάρξεως• είναι κατανοητή. Μέσα σ’ αυτήν την ομιχλώδη ελευθερία χωράνε και ερωτήματα της μορφής: «Ποιός έχει δικαίωμα να βάλη όρια σε αποφάσεις και δράσεις, έστω κι αν αυτές έχουν καταστροφικά αποτελέσματα; Πως μπορεί να τεθή ως όριο στην βούληση της ψυχής το υλικό κόστος των υλικών καταστροφών; Τι κοστίζει πιο πολύ; Η λεηλασία των κτιρίων απ’ τους αναρχικούς η η "λεηλασία" των βουλήσεων από αυτούς που θέλουν να τις ελέγξουν;».

Είναι προφανές, ότι όταν «το ίδιον θέλημα» γίνη νόμος ζωής και δράσεως κι’ όταν το φιλότιμο αντικατασταθή, ως νοηματικό υπόβαθρο ζωής, από την ελευθερία του «κάνω ο,τι θέλω», τότε τα παραπάνω ερωτήματα θεωρούνται εύλογα, περιγράφουν, όμως, ταυτόχρονα και την μετατροπή της κοινωνίας μας σε ζούγκλα.

Η ελευθερία του «κάνω ο,τι θέλω» είναι αυτή που εννοούσε ο Ντοστογιέφσκι, όταν έλεγε: «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται». Γι’ αυτό, το θέμα του ακαδημαϊκού ασύλου, όπως εξελίχθηκε, δεν απαιτεί μόνο μια λογική και νομική προσέγγιση. Χρειάζεται, πριν απ’ όλα, μια ριζική επανατοποθέτηση με κριτήρια πρωτίστως θεολογικά.

Το άσυλο «ταμιείον»

Η λέξη άσυλο πρωταρχικά σημαίνει τον ιερό και απαραβίαστο τόπο (Λεξικά: Τεγόπουλου-Φυτράκη και Μπαμπινιώτη). Είναι ο χώρος στον οποίο μπορεί κανείς να κινηθή ελεύθερα, χωρίς δεσμευτικές επιρροές από έξω.

Άσυλο, με αυτήν την έννοια, είναι και το «ταμιείον» στο οποίο μας προτρέπει ο Χριστός να εισέλθουμε και κλείνοντας την θύρα του να προσευχηθούμε στον Πατέρα μας «εν τω κρυπτώ».

«Ταμιείον» είναι ο χώρος της προσευχής, αλλά και το σώμα μας, το οποίο είναι «άσυλο» του νου που προσεύχεται.

Αυτό το άσυλο, εννοείται, ότι πρέπει να το υπερασπιζόμαστε ανυποχώρητα.

π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ