Γράφτηκε στις .

Κατερίνα Χατζή

Η Κατερίνα ήταν το δεύτερο κατά σειρά παιδί του Σπυρίδωνος και της Διονυσίας Χατζή. Ο αδελφός της Λεωνίδας, ένα χρόνο μεγαλύτερός της, ζη και εργάζεται στην Μπολόνια της Ιταλίας. Είναι καταξιωμένος επιστήμονας και δραστήριο στέλεχος (τελευταία πρόεδρος) της εκεί ζωντανής ελληνικής κοινότητας. Η Κατερίνα, τον ίδιο και την οικογένειά του, τους υπεραγαπούσε.

Κατερίνα ΧατζήΗ Κατερίνα γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1955 στην Ναύπακτο. Νεογέννητη έκανε πυρηνικό ίκτερο που της δημιούργησε σπαστική τετραπληγία και από βρέφος καθηλώθηκε στο καροτσάκι. Τα προβλήματα που της δημιουργούσε η ασθένειά της μπόρεσε να τα αντιμετωπίση επειδή είχε καλούς γονείς, όπως η ίδια έλεγε, οι οποίοι αντίθετα προς την κρατούσα νοοτροπία της εποχής τους, δεν την έκλεισαν στο σπίτι, αλλά την είχαν σε διαρκή επαφή με την ζωή και τις ποικίλες εκδηλώσεις της κοινωνίας της Ναυπάκτου. Ο πατέρας της κοιμήθηκε το 1991 και έκτοτε έμεινε με την μητέρα της Διονυσία και την γιαγιά της Αγγελική, η οποία σήμερα είναι 100 χρονών, κατάκοιτη.

Η Κατερίνα είχε μια πηγαία αγάπη και χαρά, υψηλή νοημοσύνη και μεγάλη μνήμη. Εκκλησιαζόταν, παρακολουθούσε τα κοινά και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, άκουγε όλες τις ομιλίες του Σεβασμιωτάτου και «διάβαζε» με τα μάτια και το στόμα της μητέρας της τα βιβλία του, τα οποία κατόπιν τα μετέδιδε προφορικά και σε άλλους. Μέσω της μητέρας της, επίσης, μαγείρευε, διακοσμούσε το σπίτι, έδινε την γνώμη της καθισμένη υπομονετικά στο καροτσάκι της και για λεπτομέρειες (τεχνικής η άλλης φύσεως) της ζωής μέσα στο σπίτι τους.

Σε συνέντευξη που είχε δώσει στην κ. Ζωή Δενδραμή για την Εφημερίδα «Εμπρός» λίγους μήνες πριν από την κοίμησή της και στην ερώτηση, αν γινόταν καλά, τι θα ζωγράφιζε, η Κατερίνα απάντησε: «Θα ήθελα να ζωγραφίσω τον ‘‘Μυστικό Δείπνο’’. Τον Χριστό με τους Δώδεκα Αποστόλους. Τον Χριστό θα τον ζωγράφιζα με καστανά μαλλιά και άσπρο χιτώνα. Όπως ήταν» (βλ. τεύχος 138, Δεκέμβριος 2007). Αυτή η επιθυμία της ζωγραφίζει και την εικόνα του εσωτερικού της κόσμου, την σχέση της με το πρόσωπο του Χριστού και τον Μυστικό-Ευχαριστιακό Δείπνο.

Κατάφορτη από τους καρπούς της πίστης, της υπομονής και της αγάπης, ώριμη πνευματικά, κοιμήθηκε αθόρυβα, «σαν πουλάκι», το πρωΐ της 11ης Ιουνίου 2008.–