Γεγονὸς καὶ σχόλιο: «Βορά στην τηλεοπτική αρένα...»

Για πρώτη φορά ίσως στο σχόλιο αυτό δεν θα σχολιάσω ένα επίκαιρο γεγονός μέσα από την εκκλησιαστική-θεολογική προοπτική, αλλά θα μεταφέρω τμήματα κειμένου της Ντέπυς Γκολεμά («Ελεύθερος Τύπος», 5-5-2009). Είναι τόσο ξεκάθαρο το νόημα και το μήνυμα για την περίπτωση της Ε...Θ... πού περιττεύει κάθε δικός μου σχολιασμός.

*

«Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που η τηλεοπτική αρένα στέλνει στην απόγνωση, σε δρόμους δύσκολους και σκοτεινούς, αυτούς που δεν μπόρεσαν να αντέξουν τη δαιμονιώδη προβολή από τις τηλεοπτικές εκπομπές, οι παρουσιαστές των οποίων επιδιώκουν να σπάσουν τα όρια κάθε αντοχής ανθρώπων με μειωμένες αντιστάσεις. Από καιρό, άλλωστε, το κοντέρ της ταχύτητας έδειχνε κόκκινο. Σαν τρελό φορτηγό...

Η ιστορία είναι παλιά, αλλά πάντα η ίδια. Οι αδυσώπητοι όροι της αγοράς, η δύναμη του Μέσου, η θέληση των ανθρώπων που δεν μετρούν αντοχές, δυνάμεις, παρά βαδίζουν μόνο με γνώμονα το μέτρο της θεαματικότητας των εκπομπών τους, έκαναν πάλι το θαύμα τους. Μετέτρεψαν μια γνήσια λαϊκή γυναίκα, που έβγαζε το ψωμί της στα πανηγύρια των χωριών, σε ένα δυστυχισμένο πλάσμα, που κατέληξε να μαζεύει τα απομεινάρια της ζωής της σε ένα δημόσιο ψυχιατρείο. … Τη διέσυραν μέχρι τελικής πτώσης. Της αντάλλαξαν τη δίψα για δημοσιότητα με την απόγνωση της ψυχής της. Ανάμεσα σε άλλα, την έντυσαν Κλεοπάτρα, να κάνει μπάνιο μέσα σε μπανιέρα γεμάτη με γάλα, την έβαλαν να κάνει ιππασία, την έντυσαν με ρούχα διάσημων μόδιστρων, την ξάπλωσαν με νεαρούς άνδρες σε κρεβατοκάμαρες, την έβαλαν να τριγυρνάει με ένα αρνί στην πασχαλινή αγορά, σε νυχτερινό μαγαζί στο Κολωνάκι ή να συνομιλεί με τον πρωθυπουργό της χώρας, τον οποίο υποδυόταν γνωστός μίμος της μικρής οθόνης, να δίνει τάχα λύσεις σε πολιτικά ζητήματα. Ακόμη και όταν κατάλαβαν ότι ίσως το 15λεπτο της διασημότητας που της αναλογούσε –αν θυμηθούμε τα λόγια του Γουόρχολ– είχε προ πολλού ξεπεραστεί, μαζί με τα όρια αντοχής της ανθρώπινης λογικής, εκείνοι συνέχισαν το έργο τους ανενόχλητοι: την έβγαλαν σε εκπομπές να... συνομιλεί με το Θεό, διακωμωδούσαν τις ασυνάρτητες σκέψεις της με καρτούν και περίεργα σχόλια. Ακόμη και όταν σιγουρεύτηκαν ότι συνομιλούν με ένα "καμένο χαρτί", κανείς δεν έκανε πίσω. Όλα ανεξαιρέτως τα κανάλια που φιλοξενούν ανάλογες μεσημεριανές εκπομπές, άλλος λίγο άλλος πολύ, σηκώνουν το βάρος μιας ηθικής αυτουργίας στη σοβαρή διαταραχή της ψυχικής υγείας της Ε… Θ...

… Η τηλεόραση, οι άνθρωποί της, οι κανόνες της, αυτός ο γυάλινος κόσμος, ο μικρός, ο σάπιος, είχε για μια ακόμη φορά κάνει το δικό του θαύμα. Είχε πάρει από το χέρι, με φανφάρες και φωνές, έναν αδύναμο άνθρωπο, τον ξεζούμισε και μια νύχτα σαν την προχθεσινή τον εγκατέλειψε στα σκαλιά του δημόσιου τρελοκομείου. Αντέχει κανείς να παραδεχτεί δημοσίως τη συμμετοχή του σε ένα έργο με το γνωστό τίτλο "Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου";».

*

Θλίβεται πραγματικά κανείς!

Ν.Ι.