Γράφτηκε στις .

Νεανική διαμαρτυρία πρός τούς ηγέτες

Ονομάζομαι Μάριος Σαράντης καί είμαι 20 ετών. Μόνιμος κάτοικος Πατρών καί φοιτητής στό Ανώτατο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Μεσολογγίου, στήν σχολή Διοίκηση Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων καί Οργανώσεων. Παράλληλα δέ διακονώ τήν Εκκλησία μας από τήν θέση τού Ιεροψάλτου. Σάς γράφω αυτήν τήν επιστολή γιά νά σάς καταθέσω τούς προβληματισμούς μου αλλά καί τούς προβληματισμούς τών περισσοτέρων νέων γιά τό μέλλον. Είναι ευρέως γνωστό πώς βιώνουμε μιά δύσκολη δημοσιονομική κρίση. Βρισκόμαστε στήν απαρχή της καί δέν γνωρίζουμε ακόμα τί μας επιφυλάσσει. Η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται στήν πλήρη αποδόμησή της.

Σίγουρα κάποιος έφταιξε (κάποιοι έφταιξαν) γιά τήν σημερινή μας κατάσταση. Μού ακούγεται φαιδρό όμως τό γεγονός ότι φταίμε όλοι. Εμείς οι νέοι γιά ποιόν λόγο φταίμε; Προσωπικώς δέν είμαι ακόμα φορολογούμενος πολίτης όπως καί πολλοί άλλοι συνομήλικοί μου. Πότε προφθάσαμε νά συμβάλλουμε στήν «καταστροφή» τού κράτους; Η ερώτηση είναι ρητορική. Σίγουρα λοιπόν η γενιά σας χωρίς νά θέλω νά σάς θίξω προσωπικώς, είναι η κυρίως υπεύθυνη γιά τά σημερινά αποτελέσματα. Καθημερινώς παρακολουθώ από τά Μέσα Ενημέρωσης συζητήσεις Πολιτικών Αρχηγών, βουλευτών καί άλλων στελεχών κομμάτων, οι οποίοι μεταθέτουν ευθύνες ο ένας στόν άλλον υποστηρίζοντας ότι ο καθένας τους έκανε τό χρέος του έναντι τής Πατρίδος καί τού Ελληνικού λαού. Δυστυχώς μέ βαθειά θλίψη καί πόνο σάς λέω πώς ντρέπονται καί φοβούνται νά πούν τήν αλήθεια. Νά μάς πούν κατάματα πώς καί αυτοί έφταιξαν γιά τήν σημερινή κρίση καί πώς άφησαν τήν Χώρα νά βαδίζη μόνη της. Εμείς τούς τιμήσαμε μέ τήν ψήφο μας νά μάς εκπροσωπούν καί νά λένε τήν αλήθεια, αλλά τό μόνο πού κάνουν είναι νά μάς ατιμάζουν.

Καθημερινώς ακούμε γιά μέτρα καί γιά μειώσεις. Ο κόσμος αγωνιά, αγχώνεται. Στήν ιδέα καί μόνο ότι θά απολυθούν τόσοι χιλιάδες συμβασιούχοι μέ κυριεύει βαθειά θλίψη. Άν ο συμβασιούχος πού θά απολυθή, έχη οικογένεια, πώς θά τήν ζήση; Μακάρι ο κόσμος νά μήν οδηγηθή στήν αυτοκτονία καί στήν κατάθλιψη.

Από τήν άλλη πλευρά εμείς οι νέοι σπουδάζουμε μέ πιθανότητα 1/100 νά βρούμε θέση στήν αγορά εργασίας. Τά φτερά μας κόβονται. Οι ελπίδες μας χάνονται. Οι στόχοι μας θυσιάζονται στόν βωμό τής κρίσης.

Μέ όλο τόν σεβασμό πρός τό πρόσωπό σας θά ήθελα νά σάς παρακαλέσω νά μάς δώσετε λίγη ελπίδα. Νά μάς χαρίσετε αισιοδοξία καί χαμόγελο στά χείλη. Νά μπήτε στήν πρώτη γραμμή τής μάχης. Νά θυσιάσετε τόν εαυτό σας πρώτα υπέρ τού λαού. Καί τότε άν εμείς δούμε τήν συνειδητοποίησή σας στό φλέγον θέμα τής οικονομικής κρίσης νά είστε σίγουροι πώς όλοι μας νέοι καί γέροι, μεγάλοι καί μικροί θά συστρατευτούμε μαζί σας μέ έναν καί μόνο σκοπό. Τήν Σωτηρία τής Πατρίδος καί τού Λαού. Άς τιμωρηθούν όλοι αυτοί πού πλούτιζαν καί συνεχίζουν νά πλουτίζουν εις βάρος μας. Πάρτε τίς ανάλογες πρωτοβουλίες καί εμείς θά είμαστε μαζί σας. Φτάνει νά υπερασπίζεστε τό σωστό καί τό δίκαιο γιά τόν Ελληνικό λαό. Τουλάχιστον τήν τελευταία στιγμή νά αλλάξουμε πορεία πρός τό καλύτερο.

Οι Έλληνες ενωμένοι καί έχοντας τήν σκέπη τού Θεού βγαίνουμε πάντοτε νικητές. Καί σ’ αυτήν τήν μάχη θά νικήσουμε, φτάνει καί εσείς νά αγωνιστήτε μαζί μας. Η ψήφος μας είναι ιερή καί τήν δίνουμε γιά ιερό σκοπό. Μήν μάς τήν κάνετε ανίερη. Η αγωνία, ο φόβος, η αγανάκτηση καί η οργή μας είναι φανερή. Σταθείτε δίπλα μας καί όχι απέναντί μας. Κλείνω τήν επιστολή μου μέ ένα μεγάλο Γιατί. Γιατί νά ζούμε κατ’ αυτόν τόν τρόπο καί μέ αυτές τίς συνθήκες διαβίωσης; Γιατί; Μιά λέξη πού ακούγεται καθημερινώς από τά χείλη όλων τών Ελλήνων. Σάς Ευχαριστώ πού αναγνώσατε τήν επιστολή μου.

Μετά Τιμής καί Σεβασμού

Μάριος Γ. Σαράντης

(Ιεροψάλτης Ι.Ναού Αγίας Παρασκευής Ναυπάκτου)