Γράφτηκε στις .

Γεγονότα καὶ σχόλια: Ἀλλάξαμε ζωή - Νὰ καταδειχθοῦν οἱ νοσογόνοι παράγοντες

Ἀλλάξαμε ζωή

Μὲ τὶς ἀπολύσεις καὶ τὶς μειώσεις τῶν μισθῶν πολλὲς οἰκογένειες ἀναγκάζονται νὰ κάνουν «νέα συμβόλαια ζωῆς», νὰ ἀλλάξουν συνήθειες, νὰ ἀλλάξουν τὸν ρυθμὸ τῆς καθημερινότητάς τους.

Μιὰ ἀπὸ τὶς καλὰ ἀμοιβόμενες ὑπαλλήλους τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν, ποὺ εἶχε ρυθμίσει τὴν ζωή της –καὶ τὰ δάνειά της– μὲ βάση τὶς καλὲς ἀποδοχές της, τώρα αἰσθάνεται ὅτι ὅλα –ἀκόμη καὶ τὰ αὐτονόητα– χρειάζονται ἐπανεκτίμηση καὶ ἐπαναπρογραμματισμό. Στὴν ἐφημερίδα Καθημερινὴ (23.10.2011) δήλωσε: «Ἔχω τοιχοκολλήσει τὰ ἔξοδα γιὰ νὰ μὴν ξεπερνάω τὸ ὅριο. Καλοριφὲρ δὲν ἔχουμε ἀνάψει καὶ δὲν προβλέπεται νὰ ἀνάψουμε ἄμεσα. Ἔχουμε περικόψει τὶς ἄσκοπες μετακινήσεις μὲ τὸ αὐτοκίνητο. Ἔχουμε ἀλλάξει ζωή. Τελεία.».

Χρησιμοποιῶντας τὴν τελευταία φράση ὡς ἐφύμνιο θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ἐπαναλάβη τοὺς στίχους τοῦ Σεφέρη: «Μὲ τί καρδιά, μὲ τί πνοή, / τί πόθους καὶ τί πάθος / πήραμε τὴ ζωή μας λάθος! κι’ ἀλλάξαμε ζωή». Προσαρμόζοντας αὐτοὺς τοὺς στίχους στὴν μεταπολιτευτικὴ Ἑλλάδα, μπορεῖ κανεὶς νὰ τοὺς ἐρμηνεύση ὡς ἑξῆς: Μὲ πολλοὺς πόθους καὶ πολὺ πάθος καταναλώσαμε ὅλον τὸν δανεικό μας πλοῦτο, κι’ αὐτὸ ἦταν τὸ μέγιστο ἐθνικὸ λάθος μας. Φύγαμε μακριὰ ἀπὸ τὴν παραδοσιακή μας ὀλιγάρκεια. Ἐγκαταλείψαμε τὴν προβλεπτικὴ λογική. Χάσαμε στὴν καθημερινὴ ζωὴ καὶ τὴν ἑλληνικότητα καὶ τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ἀσκητικότητά μας. Ὡς ἔθνος ἀλλάξαμε πρότυπα, «ἀλλάξαμε ζωή».

Ὅταν ἡ λάθος πορεία ὁδηγῇ σὲ πόνο, ἡ θεραπεία βρίσκεται στὴν μετάνοια, στὴν ἀλλαγὴ πορείας, στήν –ἐπὶ τὸ ὀρθότερον– ἀλλαγὴ ζωῆς.

Νὰ καταδειχθοῦν οἱ νοσογόνοι παράγοντες

Δυστυχῶς, βλέποντας μακροσκοπικὰ τὰ πράγματα στὴν χώρα μας, μέσα πάντα ἀπὸ τὸν ὑποκειμενισμὸ τῆς προσωπικῆς παρατήρησης, δὲν εἶναι ἀκόμη αἰσθητὴ ἡ ἐπιθυμία πραγματικῆς ἀλλαγῆς, ἀληθινῆς μετάνοιας. Δὲν φαίνεται νὰ ὑπάρχη οὔτε ἡ μεταμέλεια τῶν συντρόφων τοῦ πολύπαθου Ὀδυσσέα, ὅπως τὴν στιχούργησε ὁ Σεφέρης: «Ἀφοῦ μᾶς μέναν παξιμάδια / τί κακοκεφαλιὰ / νὰ φᾶμε στὴν ἀκρογιαλιὰ / τοῦ Ἥλιου τ’ ἀργὰ γελάδια /... / Πεινούσαμε στῆς γῆς τὰ πλάτη, / σὰ φάγαμε καλὰ / πέσαμε ἐδῶ στὰ χαμηλὰ / ἀνίδεοι καὶ χορτᾶτοι».

Ἐδῶ ποὺ πέσαμε σὰν Κράτος εἶναι πολὺ χαμηλά. Κι’ ἐδῶ ποὺ βρεθήκαμε θὰ παραμείνουμε, πιθανῶς οἱ πολλοί, γιὰ καιρὸ ἀκόμη «ἀνίδεοι», ἀλλὰ δυστυχῶς ὄχι καὶ χορτᾶτοι. Δὲν θὰ ξέρουμε οὔτε τὸν ἑαυτό μας, οὔτε μὲ σαφήνεια τὶς δυνάμεις ποὺ προσπαθοῦν νὰ ρυθμίσουν (κατὰ τὸ συμφέρον τους) τὴν κοινωνία μας. Τὸ ἀνησυχητικὸ εἶναι ὅτι τὸ «νόστιμον ἦμαρ», ἡ ἡμέρα τῆς ἐπιστροφῆς στὴν ἑστία τῆς παραδόσεώς μας, φαίνεται ὅτι ἀπομακρύνεται ὅλο καὶ πιὸ πολὺ ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες μας. Ἴσως γιὰ τοὺς πολλοὺς νὰ εἶναι κάτι ποὺ δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει πιὰ καθόλου.

Ἐδῶ φθάσαμε, γιατί κάποιοι μᾶς ἔπεισαν ὅτι δὲν μᾶς ἀρκοῦσε τὸ «παξιμάδι», οὔτε τὰ ἄφθονα κηπευτικὰ τῆς γῆς μας. Μᾶς ἔπεισαν ὅτι ἡ πεῖνα μας ἔπρεπε νὰ ἱκανοποιηθῇ, χωρὶς νὰ ὑπολογίζουμε τὸ κόστος, ἀπὸ «τ’ ἀργὰ γελάδια» τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ ἐνδοκοσμικοῦ παραδείσου. Αὐτοὶ ποὺ μᾶς ἔπεισαν εἶναι γνωστοὶ στὴν πρόσφατη ἱστορία μας καὶ πρέπει νὰ καταδειχθοῦν ὡς νοσογόνοι παράγοντες, ὥστε νὰ ἀρχίση κάποια στιγμὴ ἡ θεραπεία τῆς χώρας μας.

π. Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ