Γράφτηκε στις .

Ἐκκλησία καί Πολιτεία

Πρίν δυό χρόνια καί συγκεκριμένα στήν “Ἐλευθεροτυπία” (31 Ἰουλίου 1995) δημοσιεύθηκε μιά σημαντική δημοσκόπηση, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε ἀπό τό τμῆμα ἐρευνῶν τῆς ICAP-GALLUP Hellas Α.Ε., στό διάστημα 11-18 Ἰουλίου 1995, καί ἔδειχνε μεταξύ ἄλλων ποιούς ἐμπιστεύονται οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες περισσότερο καί λιγότερο. Τά νούμερα εἶναι πολύ χαρακτηριστικά.

Ἀπό τήν δημοσκόπηση αὐτή φαίνεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται δεύτερη σέ ποσοστά ἐμπιστοσύνης στόν λαό, ἐνῶ τά κόμματα βρίσκονται στό χαμηλότερο ἐπίπεδο. Αὐτό, βέβαια, συνδέεται μέ πολλά πράγματα, κυρίως μέ τό ὅτι ἡ Ἐκκλησία, παρά τά λάθη τῶν μελῶν της, ἔχει μεγάλη ἀποστολή νά ἐπιτελέση, νοηματοδοτεῖ τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων, γιατί ὅλοι ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἄλλο τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο καί ἄλλο τό θεϊκό.

Πιστεύω ὅτι αὐτά τά ποσοστά δέν ἔχουν ἀλλάξει πολύ στίς ἡμέρες μας. Ἄλλωστε, ἐπιβεβαιώνονται καί ἀπό ἄλλες δημοσκοπήσεις. Ἀκόμη κι ἄν ἔχουν γίνει ἀλλαγές, αὐτό ἰσχύει γιά τούς ἄλλους θεσμούς καί ὄχι γιά τήν Ἐκκλησία. Διότι τά γεγονότα τῶν ἡμερῶν μας, ἡ κοινωνική ἀνασφάλεια, ἡ καθημερινή πτώση τῶν ἐκπομπῶν τῆς τηλεόρασης, ἡ διάβρωση καί ὑποτίμηση τῶν ἄλλων θεσμικῶν ὀργάνων τῆς κοινωνίας, δικαιολογοῦν μιά τέτοια ἀλλοίωση, ἀλλά καί τήν ἄνοδο τῆς Ἐκκλησίας στίς προτιμήσεις τοῦ λαοῦ.

Τό γεγονός πάντως εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐξακολουθεῖ καί σήμερα νά εἶναι ἡ ἐλπίδα τῶν ἀνθρώπων καί τῆς κοινωνίας, γιατί προσφέρει δυνατότητα εὑρέσεως νοήματος γιά τήν ζωή, λέγει τήν ἀλήθεια, δέν κοροϊδεύει τόν λαό, ἐξασκεῖ κοινωνικό καί φιλανθρωπικό ἔργο, προσφέρει τόν κοινωνικό καί κοινοβιακό τρόπο ζωῆς, πιάνει τίς ἀνησυχίες τοῦ λαοῦ, οἱ Κληρικοί ζοῦν κοντά στόν λαό καί ζοῦν τήν ἀγωνία του.

Πρέπει κάποτε νά καταλάβουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι μιά ὁμάδα Κληρικῶν, παντός βαθμοῦ, δέν εἶναι μερικοί θεολόγοι πού ἐμφανίζονται στά κανάλια τῆς τηλεόρασης καθημερινά καί προβαίνουν σέ ἀτομικές, συναισθηματικές ἐξάρσεις, ἀλλά εἶναι μιά ὁλόκληρη κοινωνία πού εἶναι ἐντεταγμένη στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἕνας ὁλόκληρος κόσμος ζώντων καί κεκοιμημένων πού ἔχουν μιά ἑνότητα, εἶναι ἀκόμη ἕνας ὁλόκληρος πολιτισμός καί ἐκεῖνοι πού ζοῦν μέσα σέ αὐτόν τόν πολιτιστικό τρόπο ζωῆς, διακρίνονται γιά λιγότερες ψυχολογικές καί σωματικές ἀνωμαλίες, ὅπως ἀποδεικνύουν ἐπιστημονικές ἔρευνες στόν δυτικό κόσμο.

Ἴσως τό ὅτι καθημερινά γράφονται ἀπό διαφόρους “ἐγκεφαλικούς” καί “διανοούμενους” ἄρθρα ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, τό ὅτι ὑψώνονται φωνές γιά χωρισμό τῆς Πολιτείας ἀπό τήν Ἐκκλησία ἤ τό ὅτι προσπαθοῦν νά παρουσιάσουν τά λεγόμενα ἐκκλησιαστικά σκάνδαλα, αὐτό γίνεται μεθοδευμένα γιά νά κατεβάσουν τό ὑψηλό ποσοστό τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ λαοῦ στήν Ἐκκλησία (29,5%). Θέλουν νά ἀποδυναμώσουν τό κύρος τῆς Ἐκκλησίας στόν λαό καί νά μετατρέψουν τήν Πολιτεία σέ ἕνα λαϊκό Κράτος.

Δέν πρόκειται, ὅμως νά ἐπιτύχουν πολλά πράγματα, γιατί ἡ πίστη εἶναι βαθειά ριζωμένη στήν ψυχή τοῦ Ἕλληνα. Ἀρκεῖ, βέβαια, καί ἐμεῖς οἱ Κληρικοί νά μήν παρασυρόμαστε σέ πολεμικές συρράξεις, ἀλλά νά δραστηριοποιούμαστε καί νά ἀναζωπυρώνουμε μέ τό ἔργο καί κυρίως μέ τήν διακονία καί τήν σταυρική κένωση, τήν ἀγάπη καί τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ πρός τήν Ἐκκλησία.

Ν.Ι.