Γράφτηκε στις .

Γεγονός καὶ Σχόλιο: Τὸ γέλιο καὶ τὸ γελοῖο

Στὴν περίοδο τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ὅπως ἔχει σημειωθῇ ἀπὸ πολλούς, ὑπάρχει θλίψη ποῦ ὁδηγεῖ στὴν κατάθλιψη, ὑπάρχει κατάπτωση τῶν ψυχικῶν δυνάμεων καὶ ψυχικὴ κόπωση. Αὐτὸ γίνεται κυρίως στοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους ποῦ ἔχουν στηρίξει ὅλη τὴν ἐλπίδα τους καὶ ἔχουν ἐπενδύσει τὰ ὄνειρά τους στὸ χρῆμα καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Ἐπίσης, ἔχει παρατηρηθῇ ἀπὸ πολλοὺς ὅτι οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας καὶ λόγῳ τῆς κρίσης, ἀλλὰ καὶ λόγῳ ἄλλων αἰτίων ἔχουν χάσει τὸ γέλιο, τὸ χαμόγελο δὲν «βγαίνει» εὔκολα, τὸ πρόσωπο εἶναι «κατσουφιασμένο», βλοσυρό, ὁ ἄνθρωπος ἔχει κατεβάσει τὰ «ρολὰ» τῆς ὕπαρξής του, «χάθηκε τὸ γέλιο ἀπὸ τὴ ζωή μας».

Διάβασα πρόσφατα ὅτι αὐτὸ ἐπισημαίνεται καὶ ἀπὸ ἐπιστήμονες, γι’ αὐτὸ στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Σορβόνης «διδάσκεται πλέον ἡ σημασία τοῦ γέλιου ὡς ἐργαλείου γιὰ τὴν βελτίωση τῆς κοινωνίας μας». Αὐτὸ γίνεται γιατί ἔχουν διαπιστωθῇ δύο σημαντικὰ σημεῖα.

Τὸ πρῶτον εἶναι ὅτι σήμερα οἱ ἄνθρωποι δὲν γελοῦν. «Πρὶν ἀπὸ μισὸ αἰῶνα γελούσαμε 15 λεπτὰ τὴν ἡμέρα. Σήμερα στὸ γέλιο χαρίζουμε μόλις πέντε λεπτὰ τὸ 24ωρο». Οἱ ἐπιστήμονες ἀποφαίνονται ὅτι ὁ ὀργανισμὸς τοῦ ἀνθρώπου χρειάζεται γέλιο τοὐλάχιστον μισὴ ὥρα κάθε ἡμέρα!

Τὸ δεύτερον εἶναι ὅτι οἱ ὠφέλειες ποῦ προξενεῖ τὸ γέλιο εἶναι πολλές. Ἐπισημαίνεται: Μὲ τὸ γέλιο «τὸ στρὲς μειώνεται, καρδιά, συκώτι καὶ πνεύμονες λειτουργοῦν καλύτερα, ὁ ὕπνος γίνεται καλύτερος, τὸ ἀνοσοποιητικὸ σύστημα ἐνισχύεται». Τὸ γέλιο εἶναι θησαυρὸς γιὰ τὴν ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ νευρολόγος Κοριέρε ντελα-Μενκάτσι ἐπισημαίνει: «Τὸ γέλιο προκαλεῖ τὴν παραγωγὴ ἀδρεναλίνης καὶ ντομπαρίνης, γνωστὲς καὶ ὡς ὁρμόνες τῆς εὐχαρίστησης. Ἐνεργοποιεῖ, ἐπίσης, τὸν μηχανισμὸ ποῦ ἀπελευθερώνει ἐνδορφίνη καὶ ἐγκεφαλίνη, δηλαδὴ "τὰ φυσικὰ ναρκωτικά" μας» (Τὰ Νέα, 5-4-2012).

Ἔχω παρατηρήσει ὅτι, ὅταν σὲ ἕναν χῶρο ποῦ ζοὺν ἢ ἐργάζονται ἄνθρωποι ὑπάρχη εὐχάριστη ἀτμόσφαιρα, φανερώνει τὴν ὑπάρχουσα ψυχικὴ ὑγεία. Ὅταν βλέπη κανεὶς ἀνθρώπους μουτρωμένους φαίνεται ὅτι ὑπάρχει πρόβλημα. Βέβαια, τὸ γέλιο πρέπει νὰ γίνεται μὲ φυσικὸ τρόπο καὶ ὄχι ἐπιτηδευμένα, γιατί, δυστυχῶς, ὑπάρχουν καὶ περιπτώσεις ποῦ μερικοὶ δάσκαλοι, ἀκόμη καὶ γκουροῦ, κάνουν ἀσκήσεις γέλιου, καὶ συνδυάζουν τὸ γέλιο μὲ βαθειὲς ἀναπνοές. Ὅμως, ἡ Ἁγία Γραφὴ γράφει: «καρδίας εὐφραινομένης πρόσωπον θάλλει» (Παρ. ἰε', 13).

Ὑπάρχει καὶ μιὰ ἄλλη ὄψη τοῦ θέματος, ὅτι δηλαδὴ ἐπικρατεῖ στὶς κοινωνίες μας τὸ γελοῖο. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποῦ κάνουν γελοῖα πράγματα στὴν ζωή τους καὶ προκαλοῦν τὴν κοροϊδία τῶν συνανθρώπων τους. Παντοῦ βλέπουμε γελοιότητες καὶ φαιδρότητες, στὴν σκέψη, τὴν νοοτροπία, τὸν λόγο, τὶς πράξεις. Καὶ διερωτᾶται κανείς: Εἶναι δυνατὸν ὥριμοι ἄνθρωποι, μὲ θέση στὴν κοινωνία, νὰ συμπεριφέρωνται ὡς γελοῖοι;

Χρειάζεται νὰ βροῦμε τὸ χαμένο γέλιο μας, νὰ ἀποβάλουμε τὸ γελοῖο καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα νὰ ἀποκτήσουμε μιὰ εὐφραινόμενη καρδιά, ποῦ θὰ μᾶς δώση σωματικὴ καὶ ψυχικὴ ὑγεία.

Ν. Ι.

ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ