Γραπτά Κηρύγματα: 11 Αὐγούστου - «..διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν» (Ρώμ. ιε', 4)

Μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα αὐτὰ ἐνεργεῖ ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, εἶναι κείμενα ποῦ ἔχουν ἰδιαίτερη ἐνέργεια καὶ ἀλλάζουν τὴν ψυχική μας κατάσταση.

Ὁ ἄνθρωπος διακρίνεται γιὰ τὴν τρεπτότητα, γιατί εὔκολα, μετὰ τὴν πτώση, μεταβάλλεται ὅλος ὁ ψυχοσωματικός του ὀργανισμός. Ὅπως τὸ σῶμα μεταβάλλεται ἀπὸ ψυχρὸ σὲ θερμό, ἔτσι γίνεται στὴν ψυχὴ καὶ τὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ἄλλοτε ὁ ἄνθρωπος εἶναι χαρούμενος καὶ ἄλλοτε λυπημένος, ἄλλοτε καταλαμβάνεται ἀπὸ αἰσιοδοξία καὶ ἄλλοτε διακατέχεται ἀπὸ ἀπόγνωση καὶ ἀπελπισία. Ἡ πίστη στὸν Θεὸ καὶ τὴν πρόνοιά Του, ἡ ἀγάπη πρὸς Αὐτὸν καὶ ἡ ἐλπίδα νὰ ἑνωθῇ μαζὶ Του ἰσορροποῦν τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κάνουν νὰ ἀντιμετωπίζη ὅλα τὰ δύσκολα προβλήματα τῆς ζωῆς του.

Στὴν ἐποχή μας ὑπάρχουν πολλὰ γεγονότα –κοινωνικά, ἐθνικὰ καὶ οἰκογενειακά– ποῦ κάνουν τὸν ἄνθρωπο νὰ ἀπελπίζεται, κυρίως ὅταν ἀδρανὴ ἡ πίστη του στὸν Θεό. Σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση μποροῦμε νὰ ἀποκτήσουμε τὴν ἐλπίδα, τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν παράκληση τῶν Γραφῶν.

Οἱ Γραφὲς εἶναι τὰ βιβλία τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, αὐτὸ ποῦ λέγεται Ἁγία Γραφή. Τότε ποὺ ἔγραψε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὴν ἐπιστολὴ τοῦ στοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ρώμης δὲν εἶχε ἀπαρτισθῇ ἀκόμη ἡ Καινὴ Διαθήκη, δὲν εἶχαν συγκεντρωθῇ τὰ εἴκοσι ἑπτὰ βιβλία ποῦ συγκροτοῦν τὴν Καινὴ Διαθήκη, καὶ κατὰ συνέπειαν ὁ Ἀπόστολος ἐννοοῦσε τὴν Παλαιὰ Διαθήκη.

Ἔτσι, ὅταν διαβάζουμε τὶς Γραφές, ἀποδιώκουμε τὴν ἀπελπισία, ἀποκτοῦμε ἐλπίδα καὶ πίστη στὸν Θεὸ μὲ τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν παράκληση. Δηλαδή, διαβάζοντας κανεὶς τὰ κείμενα τῶν Προφητῶν καὶ τῶν Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ μεταγενέστερα πατερικὰ βιβλία, λαμβάνει θάρρος καὶ ἐλπίδα.

Αὐτὸ γίνεται γενικὰ μὲ τὸ διάβασμα βιβλίων, γιατί μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία μελετᾶ κανεὶς τὴν ζωὴ καὶ τὶς ἀπόψεις τῶν ἀνθρώπων, ἀντιλαμβάνεται τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἐνεργοῦν, σκέπτονται καὶ συμπεριφέρονται, καὶ πολλὲς φορὲς ἀλλάζει καὶ ὁ τρόπος σκέψεώς του. Αὐτὸ πολὺ περισσότερο γίνεται μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ γιὰ δύο κυρίως λόγους. Πρῶτον, γιατί διαβάζουμε τὴν ζωὴ ἁγίων ἀνθρώπων, βλέπουμε τὴν πίστη τους στὸν Θεό, ὅπως τῶν Πατριαρχῶν καὶ τῶν Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὴν ὑπομονὴ τοῦ Ἰώβ, τὸν ζῆλο τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων, τὴν προσευχὴ τῶν δικαίων κλπ. καὶ ἐνισχυόμαστε στὴν πίστη καὶ τὴν ὑπομονή μας. Δεύτερον, γιατί μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα αὐτὰ ἐνεργεῖ ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, εἶναι κείμενα ποῦ ἔχουν ἰδιαίτερη ἐνέργεια καὶ ἀλλάζουν τὴν ψυχική μας κατάσταση.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συμβούλευσε τὸν μαθητή του Τιμόθεο: «ἕως ἔρχομαι πρόσεχε τὴ ἀναγνώσει, τὴ παρακλήσει, τὴ διδασκαλία» (Α' Τίμ. δ', 13). Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει ὅτι ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι ἕνα πνευματικὸ λιβάδι καὶ ἡ ἀνάγνωσή της εἶναι παράδεισος τρυφῆς, καλύτερος ἀπὸ τὸν ἀρχαῖο παράδεισο, στὸν ὁποῖο βρισκόταν ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα πρὸ τῆς πτώσεως. Σὲ ἄλλη ὁμιλία του λέγει ὅτι ὅποιος κάθεται δίπλα στὴν πηγὴ τῶν θείων Γραφῶν ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνον ποῦ κάθεται δίπλα σὲ μιὰ πηγὴ νεροῦ καὶ ἀπολαμβάνει τὴν αὔρα, ὁπότε ὄχι μόνον ἱκανοποιεῖ τὸ αἴσθημα τῆς δίψας, ἀλλὰ ἀποκρούει καὶ τὸν καύσωνα. Ἔτσι, ὅποιος προσέχει στὴν ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν ἐλευθερώνεται ἀπὸ τὴν ἀθυμία. Σὲ αὐτὸν φυτεύεται ἡ ἡδονή, ἀναιρεῖται ἡ κακία, ριζώνεται ἡ ἀρετή, δὲν κλονίζεται ἀπὸ τὸν θόρυβο τῶν πραγμάτων. Ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος παρομοιάζει ἐκεῖνον ποῦ πίνει ἀπὸ τὴν ποιότητα ποῦ ὑπάρχει στὴν Ἁγία Γραφὴ μὲ τὸ νήπιο ποῦ θηλάζει ἀπὸ τὸν μαστὸ τῆς μητέρας του.

Στὴν ἐποχή μας κυκλοφοροῦν πολλὰ βιβλία, ἐφημερίδες, περιοδικά, καθὼς ἐπίσης ὑπάρχει σὲ ὅλα τὰ σπίτια ὁ ἠλεκτρονικὸς τύπος, καὶ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ βρίσκη ὅ,τι ζητάει, ἀποκτᾶ τὴν ἀνθρώπινη γνώση. Ἀλλὰ τὰ περισσότερα βιβλία μεταφέρουν ἐμπαθεῖς σκέψεις τῶν συγγραφέων τους καὶ τὶς φαντασιώσεις τους.

Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ θὰ πρέπει νὰ μελετᾶμε τὴν Ἁγία Γραφή, νὰ διαβάζουμε τοὺς βίους καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Προφητῶν καὶ τῶν δικαίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλὰ καὶ τὴν ζωὴ καὶ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων. Ἐπίσης, θὰ πρέπει νὰ διαβάζουμε καὶ τὰ συναξάρια τῶν ἁγίων, ποῦ εἶναι τὸ εἰκονογραφημένο Εὐαγγέλιο. Ἔτσι, θὰ μποροῦμε νὰ βρίσκουμε ἐλπίδα μὲ τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν παράκληση τῶν Γραφῶν.

Ὁ Μητροπολίτης

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ