Γράφτηκε στις .

Παρακολούθηση μέ ἠλεκτρονικά μέσα

Πολλές φορές κάνουμε λόγο γιά τό ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ἐπιδιώκη τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου καί ὄχι τόσο τίς ἀτομικές ἐλευθερίες. Αὐτό τό λέμε μέ τήν ἄποψη ὅτι πολλοί, μέ τήν ἐπήρεια τοῦ δυτικοῦ διαφωτισμοῦ, ἔδωσαν μεγάλη σημασία στίς ἀτομικές ἐλευθερίες τίς ὁποῖες θεωροῦν ἀπαραβίαστες γιά τόν ἐλεύθερο πολίτη. Εἶναι πράγματι τό minimum τῆς ἀληθινῆς δημοκρατίας.

Τώρα, ὅμως, ἦλθε ὁ καιρός νά κάνουμε λόγο καί γιά τήν διατήρηση τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό πού ἦταν καί κατάκτηση τῶν ἀνθρώπων μέ ἐπαναστάσεις τώρα ὁδηγεῖται πρός κατάργηση. Οἱ εἰδήσεις ἀπό τίς δημοκρατικές χῶρες τῆς Εὐρώπης εἶναι συνταρακτικές, ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι καθημερινά φακελώνονται, καί μάλιστα ἠλεκτρονικά καί ἐπιστημονικά.

Τόν προηγούμενο μήνα (Ἰανουάριος) στήν Γερμανία ψηφίστηκε νόμος μέ θέμα: “τήν ἠλεκτρονική παρακολούθηση τῶν διαμερισμάτων καί τῶν ἰδιωτικῶν χώρων ὑπόπτων γιά σοβαρά ἐγκλήματα”. Γιά νά ψηφισθῆ αὐτός ὁ νόμος ἐπῆλθε συμφωνία μεταξύ της Κυβέρνησης τῆς Βόνης καί τοῦ Σοσιαλδημοκρατικοῦ κόμματος, δηλαδή τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης. Τό κόμμα τῶν Πρασίνων ἀντέδρασε καί μάλιστα χαρακτήρισε αὐτήν τήν συμφωνία ὡς “μαύρη ἡμέρα γιά τά βασικά δικαιώματα τῶν πολιτών”.

Κατά τόν ἀνταποκριτή τῆς ἐφημερίδος “Ἐλευθεροτυπία”, “στό μέλλον ἡ ἀστυνομία θά μπορεῖ νά παρακολουθεῖ - μόνο ἀκουστικά καί ὄχι ὀπτικά - διαμερίσματα καί ἰδιωτικούς χώρους ὑπόπτων γιά ἐγκλήματα, ὅπως τό ἐμπόριο ὅπλων, οἱ ἀνθρωποκτονίες, τό λαθρεμπόριο ναρκωτικῶν καί τρομοκρατικές ἐνέργειες. Ἡ ἀστυνομία ὅμως γιά νά προχωρήσει στήν ἠλεκτρονική παρακολούθηση θά πρέπει νά ἔχει τήν ἄδεια τριῶν δικαστῶν. Τά τυχόν πειστήρια θά χρησιμοποιοῦνται ὄχι μόνο νά συλληφθεῖ ὁ ὕποπτος, ἀλλά καί στήν δικαστική διαδικασία.”

Ποιός ὅμως μᾶς ἐξασφαλίζει ὅτι δέν θά προχωρήσουν καί σέ ἄλλους πολίτας, ἀφοῦ ὕποπτος μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ὁ καθένας, καί ποιός μπορεῖ νά μᾶς βεβαιώση ὅτι δέν θά παρακολουθοῦν τούς πολίτας καί ἄλλοι, ἐκτός της ἀστυνομίας, ἄνθρωποι καί ὀργανισμοί;

Ἀλλά ἡ ὑποκρισία προχώρησε καί σέ κάτι ἀκόμη. Προσπάθησαν μέ τόν νόμο νά ἀπαγορεύσουν τήν ἀκρόαση τῶν συνομιλιῶν σέ μερικές περιπτώσεις. Ὁ ἀνταποκριτής τῆς ἐφημερίδος σημειώνει:

“Στις διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβέρνησης καί Σοσιαλδημοκρατῶν ἔγιναν καί οἱ ἑξῆς συμβιβασμοί, ὕστερα ἀπό πίεση στελεχῶν τῆς ἀντιπολίτευσης.

Ἡ ἀστυνομία δέν θά μπορεῖ γιά κανένα λόγο νά παρακολουθεῖ τίς συνομιλίες μεταξύ ὑπόπτων καί ἱερέων, καί φυσικά δέν μπορεῖ νά παρακολουθεῖ ἐξομολογήσεις, συνηγόρων καί βουλευτῶν.

Ἀντίθετα ἡ ἀστυνομία θά μπορεῖ νά παρακολουθεῖ ἀκουστικά τίς συνομιλίες μεταξύ ὑπόπτων καί δημοσιογράφων, ἰατρῶν, οἰκογενειακῶν συμβούλων καί κοινωνικῶν λειτουργῶν.”

Ποιός ὅμως μᾶς ἐγγυᾶται ὅτι καί ἄλλοι χῶροι δέν θά εἶναι μελλοντικοί στόχοι παρακολούθησης; Ἄλλωστε, ὅταν ἀνοίγη κανείς τούς ἀσκούς τοῦ Αἰόλου, τότε ἔρχεται μεγάλη τρικυμία.

Παρατηρεῖ κανείς μέ μεγάλη πίκρα ὅτι παλαιότερα οἱ κοινωνίες μᾶς εἶχαν μερικές ἀσφαλιστικές δικλεῖδες, πού ἦταν οἱ παραδόσεις ἑνός λαοῦ, μέ τά ἠθικά ἐρίσματα καί τά ἤθη καί τά ἔθιμα τοῦ τόπου. Τώρα πού ἔπεσαν ὅλες αὐτές οἱ παραδόσεις, προκειμένου νά τιθασεύσουν τίς πολυτάραχες κοινωνίες, ὁδηγοῦνται στά πιό ἀντιδημοκρατικά συστήματα, στίς πιό ἀπαίσιες μορφές δικτατορίας. Κατ’ ἐπίφαση μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά δημοκρατία, ἀνθρωπισμό, πολιτισμό.

Ὅταν πῆγα στήν Συρία διαπίστωσα ὅτι στά περισσότερα σπίτια ὑπῆρχε ἕνα σύμπλεγμα τριῶν πιθήκων, πού ὁ ἕνας ἔκλεινε τά μάτια, ὁ ἄλλος ἔκλεινε τά αὐτιά καί ὁ τρίτος ἔκλεινε τό στόμα. Καί στήν ἐρώτησή μου τί σημαίνει αὐτό, μοῦ εἶπαν: “Ἄν θέλεις νά περάσης καλά στόν τόπο μας δέν πρέπει νά ἀκοῦς, δέν πρέπει νά βλέπης, δέν πρέπει νά μιλᾶς. Τό ἔχουμε πάντα μπροστά μας γιά νά τό βλέπουμε”.

Πρόκειται γιά δικτατορία χειρίστου εἴδους! Ἐκεῖ θέλουν νά μᾶς ὁδηγήσουν;

Ν.Ι.