Γράφτηκε στις .

Εἰδήσεις - Φωτογραφικὰ στιγμιότυπα

Βιβλιοπαρουσίαση: Ὀρθοδοξία ἤ Βαρβαρότητα

Μέ τόν παραπάνω τίτλο κυκλοφόρησε πρόσφατά το πρῶτο βιβλίο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Δοσιθέου Καστόρη, ὁ ὁποῖος ἦταν πρωτοσύγκελλος τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κυροῦ Νικοδήμου στό σύντομο διάστημα τῆς ἀρχιερατείας του. Τό βιβλίο εἶναι μιά συλλογή ἀξιόλογων ἄρθρων, πού δημοσιεύθηκαν σχεδόν ὅλα ὡς ἐπιφυλλίδες στήν ἐφημερίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θηβῶν καί Λεβαδείας “Ἐκκλησιαστική Μαρτυρία”.

Ὁ π. Δοσίθεος μέ γλώσσα καί ὁρολογία θεολογική, ἀλλά μέ ἄνεση στήν χρήση καί τῆς σύγχρονης πολιτικοοικονομικῆς ὁρολογίας προσεγγίζει ποικίλα θέματα καί πτυχές τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί τοῦ κοινωνικοῦ βίου. “Η ποικιλία τῶν θεμάτων ἀναδεικνύει τόν συγγραφέα πραγματικά “παντόφιλο” καί “πάντων ἀπτόμενο”. Τό γνωστικό εὖρος καί ὁ τρόπος ἀντιμετώπισης τῶν ζητημάτων τόν ἀναδεικνύει “ἕνα σκεπτόμενο πιστό”, κάτι πού ἀποτελεῖ τήν πνευματική φιλοδοξία τοῦ ἴδιου”, σημειώνει στόν πρόλογο τοῦ βιβλίου ὁ Μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Ἱερώνυμος.

Ὁ π. Δοσίθεος κινεῖται μέσα στό κλίμα τῆς μεταπολιτευτικῆς περιόδου, κατά τό ὁποῖο μαζί μέ τήν ἑδραίωση τῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν στή χώρα μας, καλλιεργήθηκαν τά θεολογικά γράμματα μέσα στήν προοπτική πού ἀνοίχθηκε τίς δύο προηγούμενες δεκαετίες. Ἔτσι, ἡ θεολογία τῶν ἁγίων Πατέρων, τό πνεῦμα τῆς βυζαντινῆς ἁγιογραφίας, τό ἀσκητικό ἦθος τῆς φιλοκαλίας, ἀλλά καί οἱ “Χαλασοχώρηδες” τοῦ Παπαδιαμάντη μέ τίς πολιτικές προεκτάσεις τοῦ ἔργου τοῦ Σκιαθίτη, ἀποτελοῦν τά ἐρείσματα πάνω στά ὁποῖα στηρίζει τούς προβληματισμούς, τήν κριτική καί τίς ἐπισημάνσεις τοῦ ὁ π. Δοσίθεος. Ἀντιμετωπίζει παγιωμένες ἀπόψεις εἴτε στό χῶρο τῆς διανόησης, εἴτε στή λαϊκή εὐσέβεια, προσπαθώντας νά διατυπώση τόν λόγο τῆς ἀληθείας, ὅπως μᾶς τόν διασώζει ἡ Ἁγία Γραφή καί ἡ παράδοση τῶν ἁγίων Πατέρων.

Στά ἄρθρα τοῦ βιβλίου εἶναι ἀποτυπωμένη ἡ ἀγωνία ἑνός κληρικοῦ, πού θέλει νά ἀσκήση ὀρθόδοξη ποιμαντική σ’ ἕνα ποίμνιο πού ἐπηρεάζεται ἀπό ὅλα τα σύγχρονα ρεύματα, πολλά ἀπό τά ὁποῖα ὁδηγοῦν σέ ἕναν ἐκβαρβαρισμό τοῦ ἤθους.

π.Θ.Α.Β.

Ἑορταστική ἐκδήλωση γιά τό ἔπος τῆς Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959

Εορταστική εκδήλωση για το έπος της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959Μέ ἀφορμή τήν ἱστορική ἐπέτειο τῆς ἔναρξης τοῦ ἀγώνα τῆς Κύπρου (1η Ἀπριλίου 1955) ἀπό τήν Ἐθνική Ὀργάνωση Κυπρίων Ἀγωνιστῶν (Ε.Ο.Κ.Α.), ἐνάντια στόν Ἀγγλικό ζυγό, γιά ἀπελευθέρωση καί ἕνωση μέ τήν Ἑλλάδα, πραγματοποιήθηκε στίς 4 Ἀπριλίου ἐ.ε., στήν Παπαχαραλάμπειο Αἴθουσα τῆς Πόλης μας, ἑορταστική ἐκδήλωση πού ὀργάνωσε τό 3ο Ἑνιαῖο Λύκειο Ναυπάκτου. Ἡ ἐκδήλωση αὐτή, τήν εὐθύνη τῆς ὁποίας εἶχε ὁ Κύπριος φιλόλογος καί καθηγητής του ὡς ἄνω Λυκείου κ. Πέτρος Πιτσιάκκας, ὁ ὁποῖος καί ὁμίλησε μέ θέμα “Τό Ἔπος τῆς Κύπρου 1955-1959”, περιελάμβανε θεατρικό μέ πρωταγωνιστές παιδιά τοῦ 3ου Λυκείου, γραπτό χαιρετισμό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μᾶς κ. Ἱεροθέου, γραπτό χαιρετισμό τοῦ Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καθώς καί τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας τῆς Κύπρου, ὡς καί χαιρετισμούς διαφόρων ἄλλων σημαντικῶν προσώπων καί φορέων.

Τό θεατρικό πολυθέαμα ζωντάνεψε τά ἱστορικά γεγονότα ἐκείνης τῆς περιόδου καί τά παιδιά, πολύ καλά προετοιμασμένα, ἀπέσπασαν θερμά χειροκροτήματα ἀπό τό πλῆθος τοῦ λαοῦ πού κατέκλυσε τήν αἴθουσα καί ἡ συγκίνηση ὅλων ἦταν ἔκδηλη.

Τήν ἐκδήλωση τίμησαν μέ τήν παρουσία τούς ὁ Ναμάρχης Αἰτωλοακαρνανίας, ὁ Δήμαρχος Ναυπάκτου, Μέλη τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου, ὁ Μορφωτικός Ἀκόλουθός της Κυπριακῆς Πρεσβείας, ὁ ὁποῖος στόν σύντομο χαιρετισμό τοῦ τόνισε τούς ἰδιαιτέρους δεσμούς πού συνδέουν τήν Κύπρο μέ τήν Ναύπακτο, καθώς καί ἡ συγγραφέας τοῦ ἔργου. Καί οἱ δύο τιμήθηκαν ἀπό τόν Δήμαρχο τῆς Πόλεώς μας.

Ὁ Μητροπολίτης μας, πού στίς 4 Ἀπριλίου ἀπουσίαζε λόγω προγραμματισμένης συμμετοχῆς του στήν πανήγυρη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπεδίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους, παρακολούθησε τήν ὡς ἄνω ἐκδήλωση τήν Τετάρτη, 1η Ἀπριλίου, ὅταν πραγματοποιήθηκε γιά τά παιδιά τῶν Λυκείων, τοῦ 3ου Ἑνιαίου καί τοῦ 1ου Γενικοῦ. Στήν ἐπίσημη γιορτή στίς 4 Ἀπριλίου ἔστειλε, ὅπως προαναφέραμε, γραπτό μήνυμα στό ὁποῖο τόνιζε μεταξύ ἄλλων: “Ὁμολογῶ ὅτι μέ κατέπληξε ὅλη ἡ παρουσίαση καί τήν παρακολούθησα μέ ἐθνική μυσταγωγία καί βαθειά συγκίνηση. Γι’ αὐτό καί αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά σᾶς συγχαρῶ θερμά, ἐσάς, τούς Καθηγητᾶς τοῦ Λυκείου σας, τόν κ. Πέτρο Πιτσιάκκα, ὁ ὁποῖος ὡς Κύπριος, ἀλλά καί ὡς θερμουργός πατριώτης, συνέλαβε τήν ἰδέα τῆς πραγματοποίησης αὐτῆς τῆς ἐκδηλώσεως, καθώς ἐπίσης εἶχε καί τήν γενική εὐθύνη τῆς διοργανώσεως, ἰδιαιτέρως ὅμως νά εὐχαριστήσω τά παιδιά πού ἔπαιξαν τούς ἰδαιτέρους ρόλους τοῦ ὁ καθένας.

Διέκρινα ὅτι τά παιδιά ἔπαιζαν μέ ἐθνική ὑπερηφάνεια καί ζοῦσαν τά γεγονότα. Διακρίνονταν δέ ἀπό τρία γνωρίσματα, τά ὁποῖα παρουσίαζαν καί τά ἀντίστοιχα γνωρίσματα τῆς Κυπριακῆς ἐποποιίας τοῦ 1955-1959, ἤτοι: πρώτον, τήν ἠρωϊκότητα καί τήν αὐτοθυσία, δεύτερον, τήν σοβαρότητα πού ἦταν ἀνάλογη πρός τόν μεγάλο σκοπό, καί τρίτον, τήν μαζικότητα, ἀφοῦ ἡ Κυπριακή ἐποποιία ἦταν ἐποποιία ὅλου του Ἑλληνισμοῦ τῆς Κύπρου, ἀλλά καί ὅλου του Ἑλληνισμοῦ ὅπου γῆς, ἐπειδή πρόκειται γιά ἕναν κοινό κτύπο τῆς ἐθνικῆς καρδιᾶς.

Ἄκουσα καί διάβασα κατά καιρούς πολλά γύρω ἀπό τόν ἀγώνα τῆς ἠρωϊκῆς ΕΟΚΑ καί πολλές φορές συγκινήθηκα, κυρίως ἀπό τήν ἀποφασιστικότητα τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Παρατήρησα ἀκόμη ὅτι ὅλα τα παιδιά πού θυσιάστηκαν στόν ἀγώνα, πού ἀπαγχονίσθηκαν, ἦταν παιδιά τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ μεγάλωσαν μέ τό ἠρωϊκό πνεῦμα πού τούς ἐνέπνευσε ἡ Ἐκκλησία μέ τούς ἀξίους Κληρικούς της. Ἄλλωστε, οἱ Κληρικοί ἦταν ἐκεῖνοι πού ἐνέπνευσαν καί καθοδήγησαν τόν ἀγώνα αὐτό...”

Καί ὁ Σεβασμιώτατος κατέληξε: “Μέ τήν σημερινή ἐκδήλωση θέλουμε νά διατρανώσουμε τήν ἀγάπη μας πρός τήν Κύπρο, νά δηλώσουμε ὅτι ἡ ἠρωϊκή Ρούμελη συμπαρίσταται στόν ἀγώνα τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ γιά τήν ἐλευθέρωση τῶν κατακτηθέντων περιοχῶν ἀπό τόν Ἀττίλα, νά ὁμολογήσουμε ὅτι προσευχόμαστε νά δίνη ὁ Θεός δύναμη στήν ἐκκλησιαστική καί πολιτική ἐξουσία τῆς Κύπρου, ἀλλά καί στόν λαό, ὥστε μιά ἡμέρα νά ζήσουμε τήν οὐσιαστική ἐλευθερία τῆς Κύπρου.”

π. Γ.Β.Π.

Ἀξιέπαινες πρωτοβουλίες

Ἐφέτος ἡ παρουσία τῶν σχολείων πρωτοβάθμιας καί δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης τῆς Ναυπάκτου στόν ἑορτασμό τῆς μεγάλης ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί τῶν ἐθνικῶν ἐπετείων τῆς ἐπαναστάσεως τῆς 25ης Μαρτίου τοῦ ’21 καί τῆς ἐξέργεσης τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ κατά τῶν Ἄγγλων ὑπῆρξε ἐντυπωσιακή. Οἱ θεατρικές παραστάσεις πού δόθηκαν ἀπό ἐρασιτέχνες ἠθοποιούς μαθητές καί μαθήτριες συναγωνίζονταν ἡ μιά τήν ἄλλη.

Ποιά, ὅμως, εἶναι ἡ βαθύτερη ὠφέλεια ἀπό τή συμμετοχή σ’ αὐτή τή δημιουργική προσπάθεια τῶν παιδιῶν, γιά τά ἴδια τά παιδιά καί τούς ἐκπαιδευτικούς πού τά βοήθησαν καί συνεργάσθηκαν μαζί τους;
Πρῶτα - πρῶτα, στό γνωστικό ἐπίπεδο, μεγάλο κέρδος εἶναι ἡ βιωματική προσέγγιση τῆς ἱστορίας. Ἡ “ἀντικειμενικότητα” τῶν ἱστορικῶν κειμένων πού διδάσκονται στά σχολεῖα στερεῖ ἀπό τά παιδιά τήν μετάγγιση τοῦ ἠρωϊκοῦ πνεύματος τῶν ἀγωνιστῶν τῆς ἐλευθερίας. Μεταδίδει ψυχρές ἱστορικές γνώσεις, ἀλλά ὄχι τό πύρωμα τῆς καρδιᾶς πού ἔγραψε τήν ἱστορία. Ἔχει παρατηρηθῆ ὅτι αὐτό εἶναι μιά σοβαρή ἔλλειψη τῆς ἱστορίας πού μελετᾶ τά γεγονότα ἀπό “ἀποσταση”. Στίς θεατρικές παραστάσεις τά παιδιά εἶχαν τή δυνατότητα νά ἔλθουν σέ ἐπαφή μέ τούς πόνους καί τήν ἀνδρεία τῶν ἡρώων, μέ τήν καθημερινότητα καί τήν ψυχή τους, πού ἦταν ἐμποτισμένη μέ τήν ἑλληνική παράδοση καί τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Καί δέν ἦταν αὐτό τό μόνο ὄφελος.

Ὅσοι ζοῦν καί βλέπουν τά πράγματα πίσω ἀπό τή σκηνή διαπιστώνουν ἕνα πλῆθος ἄλλων θετικῶν στοιχείων ἀπό αὐτή τή συλλογική προσπάθεια. Μέσα ἀπό τήν ἐπίπονη προετοιμασία, πού διαρκεῖ μῆνες, δίνεται ἡ δυνατότητα προσωπικῆς ἐπικοινωνίας καί ἀγωγῆς. Ὁ δάσκαλος προσεγγίζει καί γνωρίζει καλύτερα τήν προσωπικότητα τοῦ κάθε μαθητῆ πού συμμετέχει, διαπιστώνει τά προσόντα του, τίς δυνατότητές του, πού πολλές φορές τίς ἀγνοεῖ καί ὁ ἴδιος ὁ μαθητής. Τόν βλέπει σάν ἰσότιμο συνεργάτη, στηρίζεται στίς ἱκανότητές του καί τίς πρωτοβουλίες του. Ὁ μαθητής βλέπει τόν δάσκαλο νά ἀγωνιᾶ καί νά ἀγωνίζεται μαζί του, γιά νά δημιουργήσουν ἀπό κοινοῦ κάτι ὡραῖο.

Ἀναπτύσσεται ἔτσι μιά σχέση ἀμοιβαίας ἐκτίμησης, βαθειᾶς ἀγάπης καί οἰκειότητας, μιά σχέση ἐπικοινωνίας, ἡ ὁποία δέν τελειώνει μέ τό κλείσιμο τῆς αὐλαίας, ἀλλά μεταφέρεται στήν αἴθουσα, διαχέεται στούς ὑπόλοιπους μαθητές καί δημιουργεῖ ἕνα εὐχάριστο κλίμα. Ἐπηρεάζεται ἔτσι θετικά ὁλόκληρη ἡ σχολική ζωή καί διευκολύνεται ἡ μαθησιακή διαδικασία.

Ὅσοι βρίσκονται πίσω ἀπό τήν σκηνή βλέπουν ὅτι ἡ προσπάθεια αὐτή στέκεται ἀφορμή ἐπικοινωνίας καί συνεργασίας τῶν ἐκπαιδευτικῶν διαφόρων σχολείων, ἀλλά καί ἐπικοινωνίας τοῦ σχολείου μέ τούς γονεῖς, τό Δῆμο, τήν Ἐκκλησία, μέ ἰδιῶτες καλλιτέχνες (μουσικούς, ζωγράφους), μέ τεχνίτες καί ἄλλους παράγοντες. Μ’ αὐτό τόν τρόπο τό σχολεῖο κάνει ἕνα κοινωνικό ἄνοιγμα καί δίνει τήν εὐκαιρία σ’ ὅσους ἐπιθυμοῦν καί μποροῦν νά τό ἀγκαλίασουν, νά ἔρθουν πιό κοντά του, νά τό δοῦν ὡς ἕνα ὀργανισμό πού προσφέρει πραγματική παιδεία καί ὄχι μόνο σάν ἕνα ἀξιολογικό μηχανισμό πού προσφέρει βαθμούς καί τίτλους.

Περισσότερο ἀπ’ ὅλα ὅμως οἱ φετινές ἐκδηλώσεις ἔδειξαν ὅτι ἡ παιδεία στήν πόλη τῆς Ναυπάκτου ἔχει μιά δυναμική... Ἐπειδή ὅμως οἱ δυσκολίες εἶναι πάρα πολλές, χρειάζεται στήριξη. Ἡ κατεξοχήν ἁρμόδια Δημοτική Ἐπιτροπή Παιδείας, οἱ σύλλογοι γονέων, καί κάθε ἄλλος ἁρμόδιος φορέας, πρέπει νά ἀγκαλιάζουν, νά ἐνισχύουν καί νά ἐμπνέουν τέτοιες προσπάθειες. Τό κέρδος γιά τήν πόλη, ἀλλά προπαντός γιά τά παιδιά, θά εἶναι μεγάλο.

Ι.Σ.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ