Γράφτηκε στις .

Γεγονότα καὶ Σχόλια: Κίνδυνος ἀτεκμηρίωτων ἀπαλλαγῶν - Τά θρησκευτικά μέσα ἀπό τήν Ἱστορία

Κίνδυνος ἀτεκμηρίωτων ἀπαλλαγῶν

Ἔχει διατυπωθῇ ἡ ἄποψη ὅτι οἱ ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (660/2018 καί 1749/2019), μέ τίς ὁποῖες κρίνονται ἀντισυνταγματικές οἱ ἀλλαγές στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, πού ἐπιχείρησαν οἱ ὑπουργοί Παιδείας κύριοι Φίλης καί Γαβρόγλου, δέν εἶναι γιά θριαμβολογίες. Εἶναι μιά πρώτη νίκη, ὄχι βέβαια πύρρειος, ἀλλά ὄχι ὅμως καί ὁριστική. Χρειάζεται σωστή διαχείριση τῶν δεδομένων πού ὑπάρχουν, ὥστε τό μάθημα νά ἐνισχυθῇ, νά γίνῃ αὐθεντικά ὀρθόδοξο, μέ τίς γνωσιακές προδιαγραφές πού ἀπαιτοῦνται γιά ἕνα σχολικό μάθημα, καί πρό παντός νά μήν ὑποβιβαστῇ σέ προαιρετικό.

Τό σχολικό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δέν μπορεῖ νά εἶναι κατηχητικό μάθημα, γιατί τό σχολεῖο δέν ἀσκεῖ ποιμαντική. Προσφέρει μέ τόν πιό σαφῆ καί ἑλκυστικό τρόπο γνώσεις. Προσφέρει τίς βασικές γνώσεις τῆς θεολογίας καί τῆς ζωῆς τῆς «ἐπικρατούσης θρησκείας» στό Κράτος μας, μέ τίς λιγότερες κατά τό δυνατόν ἀπαλλαγές.

Τό πιό ἐπικίνδυνο σημεῖο ἀπό τίς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας εἶναι ἡ πολύ πιθανή διεύρυνση τῆς δυνατότητας ἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί σέ ὅσους εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὄχι δηλαδή μόνον σέ ὅσους δέν εἶναι.

Σκεφτόμασταν ὅτι οἱ τελευταῖες ἀποφάσεις τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου γιά τά Θρησκευτικά θά ἔπρεπε νά συνδυάζονται μέ τήν ἀπόφαση τῆς Ἀρχῆς Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτήρα, πού ἀποδέχθηκε τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί ἀποφάσισε τήν διαγραφή τοῦ Θρησκεύματος ἀπό τά ἀπολυτήρια τῶν Ἑλληνικῶν σχολείων, διότι ἡ ἴδια Ἀρχή, μέ προσφυγή σ’ αὐτήν τῆς ὀλιγομελοῦς Ἕνωσης Ἀθέων, μέ τό ἴδιο σκεπτικό, ἦταν ἐνδεχόμενο νά προκαλέσῃ ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, μέ τήν ὁποία ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν νά δίνεται μέ μιά ἁπλή δήλωση τῶν κηδεμόνων, χωρίς τήν ὑποχρέωση νά ἀναφέρεται ἤ νά πιστοποιεῖται ὅτι ὁ μαθητής δέν εἶναι Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Πρόλαβε ὅμως τήν σκέψη μας τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου, πού καταδίκασε (πρίν δημοσιευθῇ τό σχόλιό μας) τήν Ἑλλάδα ἐπειδή στίς δηλώσεις ἀπαλλαγῆς ἀναφέρεται ὅτι ὁ μαθητής δέν εἶναι Ὀρθόδοξος Χριστιανός!

Ἄν τό Ὑπουργεῖο Παιδείας συμμορφωθῇ μέ τήν ἀπόφαση αὐτή, τότε πολλοί μαθητές εἶναι ἐνδεχόμενο νά ζητοῦν ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ὄχι γιά λόγους θρησκευτικῆς συνειδήσεως, ἀλλά γιά νά ἔχουν ἕνα μάθημα λιγότερο.

Τά θρησκευτικά μέσα ἀπό τήν Ἱστορία

Ἡ δική μας ἄποψη εἶναι ὅτι πρέπει τό σχολικό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ὡς μάθημα πού προσφέρει ἀναγκαῖες γνώσεις, νά εἶναι ὑποχρεωτικό γιά ὅλους. Εἶναι ἁπλό καί αὐτονόητο τό ἐρώτημα: Γιατί ἆραγε νά θεωρεῖται ἀναγκαῖο οἱ Ὀρθόδοξοι μαθητές νά μαθαίνουν γιά τίς ἄλλες χριστιανικές ὁμολογίες καί τά ἄλλα θρησκεύματα καί οἱ ἑτερόδοξοι, ἀλλόθρησκοι καί ἄθεοι νά μή θεωρεῖται ἀναγκαῖο, γιά τήν ἀρτίωση τῆς παιδείας τους καί ὄχι ὑποχρεωτικά γιά τήν καλλιέργεια τῆς θρησκευτικῆς τους συνείδησης, νά διδάσκονται στοιχεῖα ἔστω, ἀπό τήν ἱστορία καί τήν θεολογία τῆς «ἐπικρατούσης θρησκείας»;

Θεωροῦμε ἀναγκαῖο (ἐφόσον θά ὑπάρχουν ἀπαλλαγές) νά εἰσαχθῇ ἕνα μάθημα, ὡς κλάδος τῆς Ἱστορίας τοῦ Πολιτισμοῦ μας, εἰδικά γιά τούς μαθητές πού ζητοῦν ἀπαλλαγή ἀπό τά θρησκευτικά, στό ὁποῖο νά διδάσκεται ἡ πολιτισμική ἱστορία τοῦ ἐκχριστιανισμένου Ἑλληνισμοῦ. Γιά νά ἀποκτήσουν οἱ μαθητές αὐτοί, μέσα ἀπό ἕνα μάθημα ἱστορίας, μιά αἴσθηση τῶν πνευματικῶν καταβολῶν τῆς συντριπτικῆς πλειονότητας τοῦ λαοῦ μέ τόν ὁποίο ἀπαρτίζουν τό σύγχρονο Ἑλληνικό Κράτος.

π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ