Γράφτηκε στις .

Σχόλιο σὲ ἐπικοινωνιακὴ ὑστεροβουλία

Πάντοτε ὑπῆρχε –σὲ διαφορετικὴ ἴσως ἔνταση– ἡ φυγόκεντρη τάση τῆς ἐκκοσμίκευσης τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.  Ὅταν αὐτὴ ἡ τάση εἶναι ἐνσυνείδητος καὶ ὁμολογουμένη, τότε ἁπλῶς οἰκτείρουμε τὴν ἄγνοια τῶν “ἐκκοσμικευμένων” Χριστιανῶν.

 

Ὅταν ὅμως ἡ ἐκκοσμίκευση δὲν ὁμολογεῖται, ἀλλὰ τουναντίον γίνεται προσπάθεια συγκάλυψής της ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς, ποὺ προσπαθοῦν νὰ τὴν εἰσάγουν στὴν Ἐκκλησία, τότε μαζὶ μὲ τὴν ἐκκοσμίκευση εἰσχωροῦν καὶ ἄλλα φοβερὰ παράσιτα (ὑστεροβουλία, παραπληροφόρηση, κλπ) στὸν ἐκκλησιαστικὸ τρόπο ζωῆς.

Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες τῆς προσπάθειας ὁρισμένων “ἐκκλησιαστικῶν” προσώπων νὰ χαρακτηρίσουν τὶς συλλογικὲς - ὁμαδικὲς δραστηριότητές τους ὡς ἐκκλησιαστικὲς καὶ νὰ λάβουν “λαθραία” τὴν ἐπιβεβαίωση τῆς Ἐκκλησίας. Στὴν προσπάθειά τους αὐτὴ ὁδηγήθηκαν σὲ πρακτικές, ποῦ ἀπορρίπτονται καὶ ἀπὸ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἀνθρωπιστικὴ κοινωνία.

Τὸ ἀποκαρδιωτικὸ αὐτὸ παράδειγμα σχολιάζει, ἀπὸ μία ἄποψη, τὸ περιοδικὸ “Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής”. Τὸ σχόλιο αὐτὸ ἀναδημοσιεύουμε εὐθὺς ἀμέσως.

Ἀρχιμ. Κ.Ε.Γ.

***

“Επικροτείς κάποιον εὐχαριστώντας τὸν; Τὸν ἀναγνωρίζεις χαιρετώντας τὸν; Ἐπικυρώνεις τὶς πράξεις τοῦ ἀπαντώντας τυπικὰ στὶς εὐχές του; Ὑπάρχουν ἄνθρωποι στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ χρησιμοποιοῦν τὸν τρόπο αὐτὸν γιὰ νὰ ξεπεράσουν τὴν ἀμφισβήτηση γύρω ἀπὸ τὶς δραστηριότητές τους ἢ γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν ἔτι μᾶλλον τὴν ὁρμή τους γιὰ προβολὴ καὶ αὐτοπροβολή.

Δηλαδή, στέλνουν κάποια παραγωγὴ τους (ἔντυπο κλπ.) ἢ κάποιες εὐχές, μὲ εὐκαιρία ἑορτῶν, σὲ πολλὲς ἑκατοντάδες ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα (πατριάρχες, ἀρχιεπισκόπους, ἐπισκόπους, ἄλλους κληρικούς, μοναστήρια, καθηγητὲς κλπ.) Εἶναι βέβαιοι, ὅτι ἀρκετοὶ ἀπ’ τοὺς παραλῆπτες, γιὰ λόγους εὐγενείας, θὰ τοὺς ἀπαντήσουν, ἔστω ἕνα τυπικὸ “εὐχαριστοῦμε γιὰ τὶς εὐχὲς σας” ἢ “εὐλογοῦμε τὸ ἔργο σας” ἢ “ἀντευχόμεθα”. Ἔτσι στὴν κατάλληλη ὥρα δημοσιεύουν ὅλες αὐτὲς τὶς τυπικὲς ἀπαντήσεις ὡς πιστοποιητικά (!) ἀναγνωρίσεως τοῦ ἀδοκίμου “δοκιμίου” τους. Κάποτε μάλιστα μερικοί, ἰδίως Μητροπολίτες, εἶναι πληθωρικότεροι σὲ ἀπαντητικὲς εὐχὲς καὶ σὲ συγχαρητήρια. Καὶ τότε τὸ λίπασμα στὸ σαπρὸ δένδρο (Ματθ. Ἰβ' 23) ρίχνεται ἀφθονότερο.

Τὸ θέμα δὲν θὰ εἶχε μεγάλη σημασία, ἂν δὲν ὑφίστατο ἡ μεγαλομανία στὸ αἷμα μερικῶν ρασοφόρων. Ἀσφαλῶς καὶ ἄλλοι κληρικοὶ λαμβάνουν ἐπιστολὲς εὐχετήριες, συγχαρητήριες ἢ ἐπιδοκιμαστικὲς γιὰ κάποια διακονία τους. Ἀλλ’ οὔτε διανοοῦνται νὰ δημοσιεύουν γιὰ τὸ πρόσωπό τους ἐγκώμια. Πρὸς τί ἄλλωστε; Δὲν εἴμεθα “ἀχρεῖοι δοῦλοι τοῦ Κυρίου” (Λουκ. Ἰζ', 10), ἔστω καὶ ἂν σὲ ὅλα ἔχουμε καλὲς ἐπιδόσεις; Δὲν ἀποτελεῖ ἁπλὴ ὀφειλὴ ἡ τέλεσις τοῦ καθήκοντος (Λουκ. Ἰζ', 10); Δὲν κινδυνεύουμε νὰ χάσουμε τὸν μισθό μας ἀπὸ τὸν Θεὸ ἐγκωμιαζόμενοι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους (Ματθ. ς', 5);

Πιστεύουμε, ὅτι ὕστερα ἀπὸ ὅσα συνέβησαν μὲ ὁρισμένους αὐτοπροβαλλόμενους κληρικοὺς (στὰ πολυτελέστατα περιοδικὰ τοὺς δημοσιεύονται ὅλες οἱ εὐχαριστήριες καὶ συγχαρητήριες ἐπιστολὲς ὡς “μάρτυρες” ὑπερασπίσεώς τους!), θὰ εἶναι φειδωλότεροι οἱ ἐκκλησιαστικοὶ καὶ θεολογικοὶ ἡγέτες στὶς ἐγκωμιαστικὲς ἐπιστολές τους.

Ἀναφέρεται, ὅτι ὁ μακαριστὸς σοφὸς Μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος (Ψαριανὸς) οὐδέποτε ἔσπευδε ν’ ἀπαντήση λαμβάνοντας ἕνα ἔντυπο. Τὸ μελετοῦσε καὶ ὅταν μετὰ ἀπὸ πολὺ χρόνο ἔκρινε σκόπιμο ν’ ἀπαντήση, ἀπέστελνε οὐσιῶδες κείμενο (καθόλου τυπικὸ) μὲ σοβαρὲς θεολογικὲς καὶ ἄλλες παρατηρήσεις.

Οἱ εὔκολες συγχαρητήριες ἀπαντήσεις ἐκλαμβάνονται ἢ ὡς συγχωροχάρτια ἢ ὡς πιστοποιητικὰ χρηστοηθείας ἢ ὡς ἐπισφραγίσεις ἀπαραδέκτων καταστάσεων. Ἃς σοβαρευθοῦμε. Ἀφοῦ ἡ σοβαρότητα δὲν μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθῆ ὡς “χρίσμα” ἀγυρτείας.”

ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ