Γραπτά Κηρύγματα: Κυριακή 24 Αὐγούστου

Ἐωθινὸ Ι´ Ἰωάννου κα´ 1-14

Τὸ σημερινὸ Ἑωθινὸ Εὐαγγέλιο ποὺ διαβάστηκε στὴν Ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου ἀναφαίρεται στὴν τρίτη ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ στοὺς μαθητὰς Του, ὅπως τὴν παρουσιάζει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης. Ἡ πρώτη ἐμφάνιση εἶναι τὸ βράδυ τῆς πρώτης ἡμέρας, ἡ δεύτερη ἐμφάνιση εἶναι τὴν ἑπομένη Κυριακὴ παρόντος καὶ τοῦ Θωμᾶ καὶ ἡ τρίτη ἐμφάνιση εἶναι ἡ σημερινὴ στὴν ὄχθη τῆς λίμνης της Τιβεριάδος.

Μιὰ ὁμάδα μαθητῶν, δηλαδὴ ἑπτὰ μαθητές, πῆγαν γιὰ νὰ ψαρέψουν. Οἱ μαθητὲς ὅμως δὲν μποροῦσαν νὰ πιάσουν κανένα ψάρι ἂν καὶ πέρασε ὁλόκληρη ἡ νύκτα. Τότε τὰ ξημερώματα, ἐμφανίστηκε ὁ Χριστὸς στὸν γιαλὸ καὶ τοὺς ἐρώτησε ἂν ἔχουν κάτι γιὰ προσφάγι. Καὶ ὅταν ἐκεῖνοι τοῦ ἔδωσαν ἀρνητικὴ ἀπάντηση, Ἐκεῖνος τοὺς προέτρεψε νὰ ρίξουν τὰ δίκτυα στὰ δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου. Κάνοντας ὑπακοὴ βρῆκαν πολλὰ ψάρια, ποὺ ἀργότερα τὰ μέτρησαν σὲ ἑκατὸν πενῆντα τρία. Τότε κατάλαβαν ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Χριστός. Εἶναι ἕνα περιστατικό, ποὺ δείχνει ὅτι ὁ Χριστὸς φανέρωσε τὸν ἑαυτὸ Τοῦ. Εἶναι μιὰ μικρή, θὰ λέγαμε, μεταμόρφωση. Πρῶτος ποὺ τὸ κατάλαβε ἦταν ὁ Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος τὸ εἶπε στὸν Πέτρο καὶ ἐκεῖνος ζώστηκε τὸ ἱμάτιο καὶ ἄρχισε νὰ κολυμπᾶ μέσα στὸ νερὸ γιὰ νὰ φθάση στὸν Χριστό. Στὴν συνέχεια, ἦλθαν καὶ οἱ ἄλλοι μαθητὲς καὶ ἐκεῖ στὸν γιαλὸ γευμάτισαν μὲ τὸν Χριστό.

Πολλὰ μπορεῖ κανεὶς νὰ σημειώση ἀπὸ αὐτὴν τὴν θαυμάσια ἀναστάσιμη περικοπή. Ὅμως ὁ περιορισμένος χρόνος τῶν πρωϊνὼν αὐτῶν κηρυγμάτων θὰ μᾶς ἐπιτρέψη νὰ ὑπογραμμίσουμε τρία σύντομα σημεῖα.

Τὸ πρῶτο, εἶναι ὅτι οἱ μαθητές, καίτοι εἶχαν δὴ τὸν Χριστὸ ὅσο ζοῦσε, ἐν τούτοις δὲν Τὸν ἀνεγνώρισαν ὅπως καθόταν στὸν γιαλό. Αὐτὸ δείχνει ὅτι ἡ γνώση καὶ ἡ ἀναγνώριση τοῦ Χριστοῦ εἶναι θέμα ἀποκαλυπτικῆς ἐμπειρίας καὶ ὄχι ἐξωτερικῆς αἰσθήσεως. Ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτει τὸν ἑαυτὸ Τοῦ στοὺς ἀνθρώπους. Ἄλλοτε κρατᾶ τὸν νοῦ τῶν ἀνθρώπων στὸ νὰ μὴ Τὸν ἀντιληφθοῦν καὶ ἄλλοτε τοὺς φωτίζει γιὰ νὰ ἀποκτήσουν ἐμπειρικὴ γνώση καὶ αὐτό, βέβαια, ἐξαρτᾶται καὶ ἀπὸ τὴν πνευματικὴ κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκονται οἱ ἄνθρωποι. Ἔτσι, ἄλλοι τὸν θεωροῦν ὡς κοινὸν ἄνθρωπο καὶ ἄλλοι ὡς Θεὸν ἀληθινόν.

Τὸ δεύτερο, εἶναι ὅτι ὁ Χριστός, ὡς Θεός, κυβερνᾶ τὴν κτίση. Βλέπει τὰ πάντα, ποῦ βρίσκονται τὰ ψάρια, ποῦ εἶναι τὰ ζῶα. Αὐτὸς ὄχι μόνον κυβερνᾶ τὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ τὸν ζωοποιεῖ. Ὅλα ὑπακούουν στὶς ἐντολὲς Τοῦ καὶ τὸν λόγο Τοῦ. Δυστυχῶς ὁ ἄνθρωπος πολλὲς φορὲς δὲν ὑπακούει στὶς ἐντολὲς Τοῦ, ἀκριβῶς ἐπειδὴ διαθέτει τὴν ἐλευθερία, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ταλαιπωρεῖται, νὰ βασανίζεται, νὰ πάσχη καὶ νὰ ὑποφέρη. Οἱ μαθητὲς ὅλη τὴν νύκτα χωρὶς τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ ταλαιπωρήθηκαν, ὅμως κάνοντας ὑπακοὴ στὸν Χριστὸ εὐλογήθηκαν πλουσιοπάροχα.

Τὸ τρίτο σημεῖο εἶναι ὅτι ὁ Ἰωάννης ποὺ εἶναι ἔκφραση τῆς θεωρίας ἀνεγνώρισε πρῶτος τὸν Χριστὸ καὶ στὴν συνέχεια ὁ Πέτρος, ἐκφραστὴς τῆς πράξεως, μὲ τὸν ζῆλο του, ἔτρεξε γιὰ νὰ Τὸν συναντήση. Ἔχει πολὺ μεγάλη σημασία ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἀκολουθοῦν. Βέβαια, πρέπει καὶ τὸ θυμικὸ τῆς ψυχῆς νὰ ἐφαρμόση τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ, νὰ ἀγωνισθῇ γιὰ νὰ ἔλθη ὁ ἄνθρωπος στὸν Χριστό. Γιατί ἂν κανεὶς ἔχη μόνον τὴν ἀγάπη, ἀλλὰ ὅμως δὲν ἀνταποκρίνεται σὲ αὐτὰ ποὺ λέγει ὁ Χριστός, τότε δὲν μπορεῖ νὰ πραγματοποιήση τὴν ἐπιθυμία του καὶ τὴν ἀγάπη του. Μόνον τότε ὁ ἄνθρωπος ἀξιώνεται νὰ συνδειπνήση μαζὶ μὲ τὸν Χριστό.

Καὶ ἐπειδὴ τὸ κήρυγμα αὐτὸ γίνεται κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι τὸ περιστατικὸ αὐτό μας διδάσκει ὅτι ἡ ἀγάπη μας στὸν Χριστὸ ἐκφράζεται κυρίως μὲ πράξεις καὶ μὲ τὴν προσπάθεια νὰ τηρήσουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ συμμετέχουμε στὴν θεία Εὐχαριστία κάθε Κυριακή. Μερικοὶ λένε ὅτι ἀγαποῦν τὸν Χριστό, ἀλλὰ δὲν ἐκκλησιάζονται. Πῶς θὰ ἐκφράζουμε ὅμως τὴν ἀγάπη μας; Ὁ Χριστὸς συνδειπνεὶ μὲ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀγαποῦν καὶ ἔχουν διάθεση νὰ τὸν συναντήσουν στὴν θεία Εὐχαριστία.

Κάθε Κυριακή, λοιπόν, γίνεται συνάντηση μὲ τὸν Ἀναστάντα Χριστὸ στὴν θεία Εὐχαριστία. Ἐὰν δὲν γίνεται αὐτὸ τότε ἡ Κυριακὴ δὲν ἔχει κανένα νόημα.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ