Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ἡ Μεγάλη Παρασκευή, σέ συνδυασμό μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, εἶναι μιά ἡμέρα πνευματικῆς ἔκρηξης, εἶναι ἕνα πνευματικό Μπίγκ-Μπάνγκ, πού δέν δημιούργησε ἕνα κτιστό σύμπαν οὔτε ἔγινε ἡ ἀρχή τῆς βιολογικῆς ζωῆς, ἀλλά δημιούργησε μιά κατάσταση πού ἐμπνέεται ἀπό τήν νέα δημιουργία καί τήν νέα γέννηση.

Τά τροπάρια πού ψάλαμε αὐτές τίς ἡμέρες, ἀλλά καί ἀπόψε, ἔχουν ἕναν συνδυασμό δόξας καί ταπείνωσης, μεγαλείου καί κένωσης, δύναμης καί τρυφερότητας. Ὅλα αὐτά πού φαίνονται ὡς ἀντιφατικά, συνθέτουν μιά ἁρμονία πού συγκινεῖ τόν καθένα σέ ὅποιαν κατηγορία καί ἄν ἀνήκη.

Ἕνα τροπάριο ἀπό τά ἐγκώμια, καί μάλιστα ἀπό τά πιό χαρακτηριστικά πού ἀναφέρονται στόν Χριστό, διαλαλεῖ:
«Ὥσπερ πελεκάν, τετρωμένος τήν πλευράν σου, Λόγε, σούς θανόντας παῖδας ἐζώωσας, ἐπιστάξας ζωτικούς αὐτοῖς κρουνούς».

Σύμφωνα μέ τήν παράδοση, ὅταν διάφορα θανατηφόρα, δηλητηριώδη φίδια ἐνσταλάσσουν τό δηλητήριό τους στά νεογνά τοῦ πελεκάνου καί πεθαίνουν, τότε αὐτός κτυπᾶ μέ τό ράμφος του τήν πλευρά του, ἀπό τήν ὁποία τρέχει αἷμα καί τό ἐνσταλάσσει στά νεογνά του πού ζωογονοῦνται, ἐνῶ αὐτός πεθαίνει.

Μέ αὐτήν τήν εἰκόνα παρουσιάζεται τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ πάνω στόν Σταυρό. Οἱ ἄνθρωποι ἤμασταν πεθαμένοι ἀπό τό δηλητήριο τοῦ θανάτου, τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου καί ὁ Χριστός μᾶς ἔκανε μετάγγιση τοῦ δικοῦ Του αἵματος, ὥστε νά ἀντιμετωπίσουμε τόν θάνατο, τήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο καί νά ζωογονηθοῦμε. Ἔτσι, ὁ δικός Του θάνατος ἔγινε ζωή γιά μᾶς.

Αὐτό εἶναι καί τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ἀγκαλιάζει ὅλο τόν κόσμο, ἀνεξάρτητα ἀπό φυλή, ἔθνος, χρῶμα, γλώσσα, φύλο καί ἐπάγγελμα, καί τούς δίνει τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καί ὅλη τήν ζωή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, γιά νά ἀποβάλουν τά δηλητήρια πού τούς προσφέρουν οἱ παλαιές καί σύγχρονες δυνάμεις τοῦ κακοῦ.

Ὁ ἄνθρωπος σήμερα δηλητηριάζεται συνεχῶς ἀπό νέα σκευάσματα, πού τόν παραπλανοῦν ἐξωτερικά, ἀπό ψευδαισθήσεις τῆς ζωῆς, ἀπό μιά θανατηφόρα «εἰκονική πραγματικότητα», πού εἶναι μιά σύγχρονη κόλαση. Πρόκειται γιά τήν λογικοκρατία, τήν αἰσθησιοκρατία, τίς ψευδαισθήσεις, πού καμουφλάρονται ἐξωτερικά ἀπό ἕνα θελτικό ἐπίχρισμα, πού δημιουργεῖ μιά αἴσθηση ἡδονῆς, ἀλλά παραπέμπει στήν ὀδύνη, τόν πόνο, τό κενό, τήν ἀπόγνωση. Ὁ ἄνθρωπος ζῆ σέ ἕναν κόσμο ψεύτικο, σέ μιά «εἰκονική πραγματικότητα».

Ἡ μπρίζα πού τροφοδοτεῖ αὐτήν τήν εἰκονική πραγματικότητα εἶναι ἡ φιλαυτία, ὁ ἐγωϊσμός, ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ ἰδιοτέλεια, καί μόλις παύσει νά λειτουργῆ αὐτή ἡ μπρίζα, τότε ὁ ἄνθρωπος εἰσέρχεται σέ μιά τραγωδία, τήν τραγωδία τοῦ κενοῦ.

Ἡ κοινωνία μας εἶναι σκληρή, ἄρρωστη, ἐπικίνδυνη, στήν ὁποία κρύβονται ἐπιτηδευμένα ποικιλώνυμα δηλητηριώδη φίδια πού προξενοῦν τόν θάνατο στούς ἀνθρώπους. Γι' αὐτό χρειαζόμαστε μετάγγιση αἵματος ἀπό τόν Χριστό, πού πεθαίνει Αὐτός γιά νά ζήσουμε ἐμεῖς.

Συγχρόνως, ἡ δηλητηριασμένη κοινωνία μας χρειάζεται ἀνθρώπους μέ ὅραμα, μέ προοπτική, μέ δυναμικότητα γιά νά ἀντιμετωπίζουν τά δηλητηριώδη φίδια πού ἐνεδρεύουν παντοῦ καί σκορποῦν τόν πνευματικό καί ψυχολογικό θάνατο, καί νά δίνουν στούς ἀνθρώπους ἐλπίδα, δύναμη, κουράγιο, νόημα ζωῆς, καί τό κυριώτερο νά προσγειώνουν τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν ἐπικίνδυνη «εἰκονική πραγματικότητα», πού εἶναι μιά θανατηφόρα ψευδαίσθηση.

Χρόνια πολλά.
Καλή Ἀνάσταση.