Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἐν τῷ Ἱερῶ Ναῷ Ἁγίου Θεοδώρου Μαλακόπης

Ὁμιλία τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου

κατὰ τὸν Ἑσπερινὸν ἐν τῷ Ἱερῶ Ναῷ Ἁγίου Θεοδώρου Μαλακόπης (02/07/2005)

Ἰδόντες καὶ αὔθις τὸ ἱλαρὸν φῶς, τὸ ἑσπερινὸν φῶς, εἰς τὸν ἱερὸν τοῦτον χῶρον τῆς ἠγαπημένης Καππαδοκίας, ὑμνοῦμεν Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα Θεόν, τὸν Θεὸν τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, τὸν Θεὸν τῶν μακαρίων προγόνων μας, τὸν Θεὸν τὸν ἄχρι μυελοῦ καὶ ὀστέων διαπεράσαντα τούτους καὶ ἀναδείξαντα ἐν τῷ ξηρῷ φαινομένῳ καὶ ἡφαιστειογενεῖ περιβάλλοντι, εἰς τὸ ὁποῖον καὶ ἡμεῖς σήμερον ἱστάμεθα, πλήθη ἀσκητῶν, ὁσίων, μαρτύρων, ὁμολογητῶν, οἱ ὁποῖοι στολίζουν μὲ καταπληκτικὴν ἔκφρασιν πνευματικότητος ἀκόμη τοὺς τοίχους τῶν διασωθέντων σπηλαιωδῶν ναῷν, περιπολεύοντες εἰς τὴν ἄφθαρτον καὶ ἄσειστον βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, τὴν κοινὴν καὶ ποθητὴν πατρίδα ὅλων τῶν Χριστιανῶν.

Διατί, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, ἐρχόμεθα καὶ ἐπανερχόμεθα καὶ πάλιν θὰ ἐρχώμεθα μακρόθεν, ἕως ὅτου χαρίζη εἰς ἡμᾶς ζωὴν ὁ Πανάγαθος Κύριος, εἰς τοὺς τόπους τούτους; Ποῖον εἶναι τὸ κινοῦν αἴτιον τῶν ἐπισκέψεών μας; Δὲν μᾶς ἀρκεῖ, ὅτι ἔχομεν περιλάμπρους καὶ ἐστεγασμένους Ναοὺς εἰς τοὺς τόπους τῆς μονίμου κατοικίας μας, μὲ εἰκόνας καὶ ὅλον τὸν ἄλλον ἐκκλησιαστικὸν ἐξοπλισμόν; Εἶναι τοῦτο μία εὐλαβὴς ἰδιοτροπία μας ἢ ἔστω μία καλὴ προσκυνηματικὴ συνήθεια;

Τίποτε ἐκ τούτων ὅλων! Ἐδῶ εἰς τὸν Καππαδοκικὸν χῶρον, καὶ ὅπου ἀλλοῦ ἔζησαν ἄνθρωποι θεοφόροι, ἔχει ἐξαγιασθῇ τὸ περιβάλλον καὶ ἕως συντελείας τῶν αἰώνων τὰ ἐνταφιασμένα καὶ ἐν τόποις ἀγνώστοις ὑπάρχοντα ἢ διαλυθέντα εἰς τὰ ἐξ ὧν συνετέθησαν λείψανα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἔγιναν λίπασμα αἰωνιότητος διὰ πᾶσαν τὴν ἀνὰ τὴν οἰκουμένην Ἐκκλησίαν καὶ ἀπὸ τοῦ βάθους τῶν αἰώνων διακηρύττουν ἀγλώττως καὶ σιωπηλῶς τὴν ἐμμονὴν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸν ἀσκητικὸν τρόπον τοῦ Ὀρθοδόξου βίου, δίδοντα τὴν ἀπάντησιν τῆς πληθύος τῶν θαυμάτων εἰς τὰ συναξαριακὰ κείμενά μας. "Ὁ τόπος ἐν ὦ ἱστάμεθα" αἴσθανόμεθά μυστικῶς, ὅτι ἐκπέμπει ἁγιότητα, ὁσιότητα, μαρτυρικότητα, εὐαγγελικότητα! καὶ ἡμεῖς ἐρχόμεθα καὶ θὰ ἐπανερχώμεθα ὡς πεινῶντες καὶ διψῶντες νὰ πίνωμεν καὶ νὰ τρώγωμεν ἐν Θείαις Λειτουργίαις τὸ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου ἐδῶ ὅπου λειτουργικῶς ζῶντες ἐβίωσαν οἱ ἀοίδιμοι Καππαδόκαι Ὀρθόδοξοι, ἔχοντες πάντοτε ἀνοικτὰ τὰ μυστικὰ ὦτα τῶν καρδιῶν μας διὰ νὰ ἐνωτιζώμεθα ὅσα οὗτοι ἐκ τῶν ἀνύδρων τρωγλῶν καὶ τῶν σπηλαιωδῶν κατοικιῶν καὶ τῶν ἀγνώστων τάφων των μεγαλοφώνως διδάσκουν εἰς κάθε καλόψυχον προσκυνητήν.

Ἐρχόμεθα καὶ θὰ ἐρχώμεθα διὰ νὰ ἐκφράσωμεν τὴν εὐγνωμοσύνην μᾶς εἰς τὰ ἄπειρα πλήθη τῶν κεκοιμημένων καὶ ἐν χερσὶ Θεοῦ ἀναπαυομένων ὁμοπίστων μας, διότι παρὰ τὰς συνεχεῖς ἱστορικὰς ἐναλλαγὰς εἰς τὰς ὁποίας ἑκάστοτε ὁ τόπος εὑρίσκετο, ὅμως τίποτε καὶ οὐδὲν καὶ οὐδεὶς κατώρθωσε νὰ μεταστήση τούτους ἐκ τῆς ὁμολογίας εἰς τὴν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ἀπεναντίας δὲ μάλιστα τοὺς ἐνέπνεε νὰ γίνωνται ἐν βαθυτέρᾳ ἐπιγνώσει εὐαγγελικοὶ ἄνθρωποι, ἔχοντες εἰς τὸν νοῦν καὶ εἰς τὰς καρδίας των την μέλλουσαν πόλιν, τῆς ὁποίας τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Χριστός, ὁ ἀρχηγὸς καὶ τελειωτὴς τῆς πίστεώς μας.

Ἐρχόμεθα καὶ θὰ ἐρχώμεθα ἐδῶ, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, διὰ νὰ ἐπαναβαπτιζώμεθα εἰς τὸ προσευχητικὸν κλίμα τὸ ὁποῖον περιρρέει τὸν ὅλον ὑποβλητικὸν χῶρον, μὲ τοὺς ὑψιτενεῖς γεωλογικοὺς σχηματισμοὺς νὰ μᾶς προτρέπουν διαρκῶς "ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας".

Ἐρχόμεθα καὶ θὰ ἐρχώμεθα πάλιν, διότι αἰσθανόμεθα ἐνταῦθα πληρέστερον τὸ μυστήριον τῆς ἐν Χριστῷ ἁγιότητος καὶ τῆς πραγματικότητος τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἑνὸς μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸ ὁποῖον συμμετέχουν οἱ πρὸ ἡμῶν, οἱ σύγχρονοι ἡμῶν καὶ ὅσοι μεθ' ἡμᾶς θὰ ἔχουν λάβει τὸ χριστοσφράγισμα τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, ζήσαντες, ζῶντες καὶ ζήσοντες ἐπ' ἐλπίδι ζωῆς αἰωνίου.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ καὶ ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι,

Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ, διακηρύσσει ὁ προφητάναξ Δαβίδ. Ὅμως, γεγονὸς ἀδιαμφισβήτητον εἶναι ὅτι "ἀστὴρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ". Καὶ ἐὰν τοῦτο συμβαίνη εἰς τὸν φυσικὸν χῶρον, πολὺ περισσότερον εἰς τὸν πνευματικὸν τοιοῦτον. Αἱ ἄκτιστοι ἐνέργειαι τοῦ Θεοῦ δὲν ἁγιάζουν μόνον τοὺς εὐαγγελικῶς ζῶντας πιστούς, ἀλλ' ἐξαγιάζουν διὰ τῆς παρουσίας των καὶ τὸν περιβάλλοντα χῶρον καὶ τὸν κατακαλλύνουν μὲ μίαν οὐράνιον καὶ μυστικὴν ὡραιότητα, παραδεισίου κάλλους, ἐσωτερικῆς αἰσθήσεως, ἄλλου πνεύματος.

Ταύτην τὴν πνευματικότητα ἐκπέμπει ὁ χῶρος οὗτος, ὁ ὡς ἕνας τεράστιος Ναὸς τοῦ Θεοῦ ἀναδειχθεῖς καὶ εἰσέτι παραμένων. Ὅποιον σπήλαιον καὶ ἂν ἐπισκεφθῶμεν, ὅποιον λίθον καὶ ἂν ἐγγίσωμεν, ὅπου καὶ ἂν σταθῶμεν θὰ αἰσθανθῶμεν μίαν οὐρανόφθογγον μυστικὴν μελωδίαν νὰ ἀντηχῇ εἰς τὴν Καππαδοκικὴν ταύτην γῆν λέγουσαν: "Αἰνεῖτε τὸν Κύριον πάντα τὰ ἔθνη, ἐπαινέσατε Αὐτὸν πάντες οἱ λαοί ... νεανίσκοι καὶ παρθένοι, πρεσβύτεροι μετὰ νεωτέρων", ὅτι ἐνταῦθα "ὑψώθη τὸ Ὄνομα Αὐτοῦ μόνου". Τὸ Ὄνομα Κυρίου, τὸ ὑπὲρ πᾶν Ὄνομα, τὸ Ὁποῖον εἴη εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος διότι μᾶς ἠξίωσεν καὶ πάλιν νὰ συναχθῶμεν εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦτον τοῦ μεγάλου ὁσίου καὶ ἀσκητοῦ Θεοδώρου τοῦ Καππαδόκου μὲν τὸ φθαρτὸν γένος, οἰκουμενικοῦ δὲ καταστάντος μεσίτου τῆς ἀνθρωπότητος πρὸς τὸν Θεόν.

Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, εὐλογητὸς ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, δι' εὐχῶν τῶν ὁποίων εἴθε νὰ ἐνισχύη ἡμᾶς πάντας εἰς τὴν πορείαν τοῦ πολυπλάγκτου βίου καὶ νὰ μᾶς καταστήση κατὰ τὸ μέγα ἔλεος καὶ τὴν ἄπειρον φιλανθρωπίαν Τοῦ συγκοινωνοὺς τούτων ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν.