Skip to main content

Έκθεση Μητροπολίτου Χριστοφόρου για την κατάσταση της Επαρχίας του το 1948 (Β)

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Δ`. Αι συνέπειαι εις τον Πληθυσμόν.

Πάντα τα ανωτέρω ως είναι φυσικόν έσχον και έχουν δυσαρέστους συνεπείας εις τον Λαόν μας. Εκτός των ψυχικών συνεπειών έχομεν και τας βιοτικάς τοιαύτας εις τοσούτον βαθμόν, ώστε ολόκληρος σχεδόν ο πληθυσμός να δυστυχή και να υποφέρη εκ της ελλείψεως των πάντων. Πτωχεία απέραντος, γύμνια, ανυποδησία και υποσιτισμός επικίνδυνος, συντροφιασμένα ταύτα με ταλαιπωρίας και βάσανα. Οι κάτοικοι άστεγοι, γυμνοί και πεινασμένοι και μηδέν σχεδόν έχοντες κατά το 1/2 προσφυγεύουν ήδη ως ανταρτόπληκτοι, εκ δε του ετέρου ημίσεως τα 3/4 δοκιμάζονται εις τα μέρη των και το 1/4 παρ’ όλην την πτωχείαν των εξαντλούνται υπέρ των άλλων. Πολλοί είναι οίτινες επί πάσι τούτοις, εθρήνησαν και θύματα προστατών (γονέων και συζύγων) και τέκνων και αδελφών. Και μόνον οι υπό των ανταρτών καταστραφέντες και δια την σωτηρίαν της ζωής των καταφυγόντες εις άλλα και μάλιστα έξω των ορίων της τόσον ταλαιπωρημένης και εξακολουθητικώς σκληρότατα δοκιμαζομένης Ιεράς Μητροπόλεως ημών μέρη, όπου ως πρόσφυγες υπό τραγικάς συνθήκας διαβιούν, ανέρχονται εις χιλιάδας πολλάς. Η μεγαλυτέρα συγκέντρωσις αυτών παρατηρείται εις τας τρεις πρωτευούσας πόλεις της περιφερείας μας, ήτοι 1) εις το μαρτυρικόν και τελείως κατεστραμμένον πτωχόν Καρπενήσιον 7.500, 2) εις την πτωχήν και ταλαιπωρημένην Ναύπακτον 2.500 και 3) εις τον κατεστραμμένον τελείως και πολυπαθή Άνω Βλάσιον 3.000 καθώς και ιδία εις τας έξω περιφερείας ημών ευτυχεστέρας και ασφαλεστέρας πόλεις, ήτοι 4) τας Αθήνας 3.500, 5) την Λαμίαν 13.000, 6) την Καρδίτσαν 7.000, 7) την Άρταν 2.500, 8) την Αμφιλοχίαν 6.500, 9) το Αγρίνιον 9.500, 10) το Θέρμον 1.500, 11) το Μεσολόγγιον 10.000 και 12) αλλαχού 3.000.

Ε` Αι ανωτέρω δοκιμασίαι και καταστροφαί εις τον Ιερόν της Θεοφρουρήτου ημών Μητροπόλεως Κλήρον κατά κατηγορίας αριθμητικώς.

Ανταρτόπληκτοι τελείως κατεστραμμένοι και μηδέν έχοντες πρόσφυγες Κληρικοί 132, εξ ων εφημέριοι εν ενεργεία 121 και συνταξιούχοι 11. Επίσης εις την αυτήν κατηγορίαν ανήκουν επί πλέον και 4 μοναχοί. Επομένως το όλον 136.

Ούτοι προσφεύγουν σήμερον εις τας εξής Μητροπολιτικάς περιφερείας.

Α). Εις την περιφέρειαν της ημετέρας Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπακτίας και Ευρυτανίας εν Ναυπάκτω 23, εν Καρπενησίω 21 και εν Αγίω Βλασίω 6, το όλον 50.

Β) Εις τας περιφερείας των Ιερών Μητροπόλεων α) Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Αθηνών 19, β) Αττικής 1, γ) Κορίνθου 3, δ) Δημητριάδος 1, ε) Φθιώτιδος 6, στ) Θεσσαλιώτιδος (Καρδίτσης) 10, ζ) Άρτης 2, η) Αιτωλοακαρνανίας 36 και θ) αλλαχού 4, το όλον 82.

Ανταρτόπληκτοι ιερείς διαμένοντες εις τα μέρη των με κίνδυνον της ζωής των και υφιστάμενοι ως εκ τούτου διαρκώς λεηλασίας 19, εξ ων εφημέριοι εν ενεργεία 18 και συνταξιούχοι 1, οι δε λοιποί εν ταις Ιεραίς Μοναίς όπου της ιδίας κατηγορίας υπάρχουν και 6 Μοναχοί. Επομένως το όλον 24.

Απορφανισθείσαι οικογένειαι ιερέων α) από εκτελέσεις υπό Γερμανών, Ιταλών και τελευταίως οι περισσότεροι υπό των ανταρτών 5, πάσαι δε και ανταρτόπληκτοι, β) από λόγω της καταστάσεως κακουχίας 10, εξ ων οι 6 είναι ανταρτόπληκτοι και γ) από άλλας αιτίας 8, εξ ων οι δύο (2) είναι ανταρτόπληκτοι, το όλον 23.

Αλλά και οι λοιποί Κληρικοί 26 πάντες εφημέριοι είναι πάμπτωχοι οικογενειάρχαι, καλούμενοι εις βραδύν θάνατον, διότι είναι φύσει αδύνατον να αντιμετωπίσουν και τας στοιχειωδεστέρας ανάγκας των με ένα και μόνον ξηρόν μισθόν 200 χιλ. κατά μήνα, χωρίς άλλας απολαβάς, οίον τυχηρών και περιουσίας που δεν έχουν. Και ασφαλώς οι περισσότεροι λόγω της ασιτίας η της διαβρωτικής λιτότητος (του υποσιτισμού) φέρονται οικογενειακώς εις βέβαιον θάνατον, και μάλιστα εις τον φοβερόν βραδύν θάνατον, από τον οποίον θα τους σώση μόνον μία ταχεία εκ μέρους των αρμοδίων μέριμνα.

Πάντα τα ανωτέρω επί συνόλου α) εφημερίων εν ενεργεία 165, β) συνταξιούχων ιερέων 12, γ) Μοναχών 12 και δ) απορφανισθεισών οικογενειών ιερέων 25.

ΣΤ`. Αι συνθήκαι υφ’ ας λειτουργούν μέχρι σήμερον αι υπηρεσίαι και τα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως ημών.

Ως είναι φυσικόν υπό τας ανωτέρω συνθήκας και με τοιαύτην κατάστασιν η Ιερά Μητρόπολις ημών σήμερον είναι κατά τα 3/4 σχεδόν κατεστραμμένη και διαλελυμένη και κατά το υπόλοιπον 1/4 ταλαιπωρημένη, εν τω συνόλω της δε πτωχοτάτη.

Αι εργασίαι των υπηρεσιών των Γραφείων μας είναι πολλαί, αι δε περιστατικαί τοιαύται ατελείωτοι, οδυνηραί, περιπετειώδεις και δύσκολοι. Το προσωπικόν των Γραφείων ημών ενώ θα έπρεπε κατά την κανονικήν και δια Διατάγματος λόγω φόρτου της εργασίας καθωρισμένην σύνθεσίν του να ανέρχεται υπό ομαλάς συνθήκας εις πέντε (5) υπαλλήλους τακτικούς και μονίμους δια να διεξάγεται και διεκπεραιώνεται η κανονική εργασία, σήμερον που θα έπρεπε λόγω του προσθέτου τεραστίου περιστατικού έργου να έχη επί πλέον και άλλους πέντε (5) τουλάχιστον, αποτελείται από (1) και μόνον δι’ όλας αυτάς τας υπηρεσίας και εργασίας υπάλληλον και από εμέ τον ίδιον, οίτινες είμεθα υποχρεωμένοι όλην αυτήν την απέραντον και βαρείαν εργασίαν να διεξάγωμεν εργαζόμενοι νυχθημερόν και χωρίς όλος αυτός ο χρόνος να επαρκή δια δύο ανθρώπους να φέρουν εις πέρας ολόκληρον την τεραστίαν γραφικήν εργασίαν, αφήνομεν δε ότι εγώ επί πλέον είμαι και κατ’ εξοχήν υποχρεωμένος να κινούμαι, όπως και πράττω, διαρκώς επισκεπτόμενος με πληγωμένη μάλιστα καρδιά τακτικά όλα τα μέρη και ιδία εκείνα εντός και εκτός της περιφερείας μου, εις τα οποία προσφυγεύουν τα πνευματικά μου τέκνα και οι αγαπητοί μου Κληρικοί, και ως πονεμένος πατέρας των τα παρηγορώ, τα προστατεύω, τα εμψυχώνω και τα παραμυθώ με την ελπίδα και την πίστιν εις τον Θεόν και τα στερεώνω συνιστών υπομονήν και εγκαρτέρησιν χάριν της αγάπης προς την υποφέρουσαν καλήν μας Πατρίδα.

Αλλ’ εκτός όμως αυτών μαστιζόμεθα και από φοβεράν πτωχείαν. Λόγω της θλιβεράς αυτής καταστάσεως από διετίας και πλέον τα Γραφεία ημών μη εισπράττοντα σχεδόν από πουθενά, αδυνατούν να πληρώνουν και αυτόν ακόμη τον ένα και μοναδικόν υπάλληλόν των και τελευταίως δεν δύνανται ούτε και τα γραφικά έξοδα να εξοικονομούν.

Δια να κινηθώμεν μέχρι σήμερον υπέρ του πάσχοντος αυτού Λαού μας και του Κλήρου μας, και δια να μη κλείσουν τα Γραφεία της Μητροπόλεώς μας, αλλά και ημείς δια να μη περιπέσωμεν σήμερον προ παντός εις ακινησίαν ηναγκάσθημεν από δύο ετών και εντεύθεν να χρεώνωμεν την Μητρόπολίν μας, αλλά και ημείς προσωπικώς να χρεωθώμεν τόσον, ώστε με κανέν πλέον αντίκρυσμα να μη δυνάμεθα, διότι ούτε και επιτρέπεται, περισσότερον με χρέη να προχωρήσωμεν. Αλλ’ όμως ερωτάται, και τι τότε θα γίνη; Εις το ερώτημα αυτό άλλοι είναι εις θέσιν να απαντήσουν. Ημείς μόνον ερωτώμεν τούτο. Είναι δυνατόν υπό τοιαύτας συνθήκας και χωρίς τα στοιχειώδη μέσα να λειτουργήση η με τεράστιον έργον επιβαρυνθείσα και μάλιστα εις την τόσον αυτήν κρίσιμον στιγμήν διεξαγάγουσα έργον περιστατικόν και εξόχως εθνικόν Ιερά ημών Μητρόπολις; Και πως είναι δυνατόν να κάμη και το ελάχιστον άνευ των μέσων της λειτουργίας των Γραφείων της και της ιδικής μας κινήσεως; Με τον μισθόν μας μήπως; Αλλά δυστυχώς και αυτός είναι ανεπαρκέστατος και ξηρός. Δεν επαρκεί ούτε και δια την στοιχειώδη διατροφήν δέκα ημερών ο μηνιαίος μισθός, και μένει αυτός μόνος, διότι άλλα έσοδα (π.χ. τυχηρά, δικαιώματα κλπ.) ουδαμόθεν έχομεν, μισθός δηλαδή ξηρός, και δια τούτο διερωτώμεθα όχι μόνον πως θα κινήσωμεν τα Γραφεία μας και θα κινηθώμεν και ημείς προς εκτέλεσιν του τόσου δύσκολου και σπουδαίου έργου μας, αλλά και πως θα διατραφώμεν απλώς. Ταύτα δε γράφοντες δεν λαμβάνομεν υπ’ όψει ότι έχομεν από 1ης Απριλίου ε.ε. να λάβωμεν και αυτόν ακόμη τον γλίσχρον, ανεπαρκή και ξηρόν μισθόν μας, διότι εάν πρόκειται να συνεχισθή και αυτή η ολεθρία τακτική, τότε και δι’ αυτήν ακόμη την επιβίωσίν μας μία μόνον διέξοδος θα απέμεινε, να προσκολληθώ δηλαδή εις την δύναμιν μιας Μονής. Αλλ’ ατυχώς και αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνη, διότι τοιαύτη Μονή ούτε υπάρχει εις την περιφέρειάν μας, αλλ’ ούτε και αν υπήρχε θα ήτο τούτο κατορθωτόν, καθ’ όσον σήμερον λόγω των γεγονότων με ουδεμίαν Μονήν δυνάμεθα και απλώς να επικοινωνήσωμεν καν.

Ζ` Το Συμπέρασμα.

Εφ’ όσον ούτω έχουν τα καθ’ ημάς ερωτώμεν τι θα γίνη τώρα η τι πρέπει να κάμωμεν; Επ’ αυτού όμως εις την ως ανωτέρω δι’ ολίγων και ατελώς μάλιστα περιγράψαμεν κατάστασιν που ευρισκόμεθα, τον λόγον δεν έχομεν και ούτε δυνάμεθα να έχωμεν ημείς. Ημείς τον εαυτόν μας μόνον έχομεν χωρίς κανέν μέσον και ουδένα πόρον, και αυτόν τον εαυτόν μας τον εδώσαμεν και τον προσφέρομεν ολόκληρον εις την υπηρεσίαν της Αγίας μας Εκκλησίας και της αγαπητής μας Πατρίδος. Και αν αυτή η εξ ολοκλήρου απάρνησίς μας τακτοποιεί ημάς απολύτως έναντι των καθηκόντων μας, προς τον Θεόν, την Εκκλησίαν και την Πατρίδα, δεν προσφέρει όμως σχεδόν τίποτε εις τον ζητούντα από ημάς ουσιαστικήν βοήθειαν εις τας ανάγκας του και τας συμφοράς του Λαόν μας. Δια τούτο ζητούμεν συνδρομήν, βοήθειαν και ενίσχυσιν δια της παρούσης, ην ως έκκλησιν θερμήν απευθύνομεν και προς υμάς και αναμένομεν.

Με αγάπη

Ο Μητροπολίτης

Ο Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Χριστοφόρος

Κοινοποίησις

Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήνας, με θερμήν την ευλαβή παράκλησιν δια τα κατ’ αυτήν.

  • Προβολές: 2387