Γεγονότα καὶ Σχόλια: Δήμαρχος προσφέρει τήν Ἁγία Γραφή στούς δημότες του - Οἰκονομία καί παραοικονομία - Σέ τελευταία ἀνάλυση...

Δήμαρχος προσφέρει τήν Ἁγία Γραφή στούς δημότες του

Διαβάσαμε στήν ἐφημερίδα “ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ” τήν “μοναδική περιπτωση” τοῦ Δημάρχου Παραβόλας Καθηγητή Φιλολογίας καί Οἰκονομολόγου κ. Βασιλείου Καπέρδα, πού πῆρε τήν πρωτοβουλία νά μοιράση στούς δημότες του ἀπό μία Καινή Διαθήκη, καί “ἀπηγόρευσε στόν Δῆμο τοῦ τόν εἰδωλολατρικό Καρνάβαλο”. Οἱ “ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ” συγχαίρουν τόν κ. Καπέρδα καί προτείνουν νά τύχη τιμητικῆς διακρίσεως ἀπό μέρος τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά καταλήξουν πῶς “ὁπωσδήποτε θά γραφή στό βιβλίο Γκίνες”.

Συγχαίρουμε κι ἐμεῖς τόν “κοντοχωριανό” μᾶς ἀξιόλογο Δήμαρχο Παραβόλας καί “παρεμβαίνοντας” στίς προτάσεις καί τίς εὐχές τῶν “ΝΕΩΝ ΚΑΙΡΩΝ” σημειώνουμε πῶς καί μόνο το γεγονός ὅτι εἶναι κανείς ζωντανό μέλος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τιμή μεγίστη καί μάλιστα δυσβάσταχτη, ἰδίως γιά τούς πολιτικούς μας πού δέχονται τόσες ἐπιδράσεις καί πιέσεις, καί νά εὐχηθοῦμε στόν ἡρωικό Δήμαρχο τό ὄνομά του νά γραφή στό Βιβλίο τῆς Ζωῆς καί ... “τύφλα νά ἔχη” τό Γκίνες.

Οἰκονομία καί παραοικονομία

Σύμφωνα μέ ἀναλυτές του ἀλβανικοῦ προβλήματος, κατά τήν ἐξέγερση τῶν Ἀλβανῶν τοῦ νότου συγκρούσθηκε ἡ παραοικονομία μέ τή νόμιμη οἰκονομία, οἱ φτωχοί μέ τούς ἔχοντες καί κατέχοντες. Πάντως, ὅπου ὑπάρχει βιασμός τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, ἐκμετάλλευση τοῦ κόπου του, ἀλλά καί “λιμός τοῦ ἀκοῦσαι λόγον Κυρίου”, πού τρέφει ἐσωτερικά τόν ἄνθρωπο καί τόν “λογοποιεί”, εἶναι ἀναμενόμενες οἱ λαϊκές ἐκρήξεις, οἱ ἐξεγέρσεις, πού μποροῦν νά φθάσουν μέχρι τήν παράλογη, ἄγρια ἀλληλοσφαγή.

Τό ἀνησυχητικό, ὅμως, στήν ἀλβανική κρίση εἶναι ἡ ἀπαίτηση πού ἐκφράσθηκε κάποια στιγμή ἀπό τούς ἐπαναστατημένους Ἀλβανούς, νά ἀναλάβουν τήν ἐξουσία τῆς χώρας τούς τεχνοκράτες. Αὐτό δείχνει ὅτι τό μόνο πρόβλημα πού καταλαβαίνουν εἶναι τό οἰκονομικό, πού τό θεωροῦν τεχνικό πρόβλημα. Θεωροῦν σωτηρία τοῦ Κράτους τούς τό κατάλληλο οἰκονομικό σύστημα, πού εἶναι τυπική δυτική ἄποψη.

Σέ τελευταία ἀνάλυση...

Τακτικά σέ συζητήσεις ἤ σέ κείμενα χρησιμοποιοῦμε ἐκφράσεις πού προέρχονται ἀπό ἀδυναμία ἤ ἀπροθυμία λογικῆς ἀναλύσεως κάποιων πραγμάτων πού θέλουμε νά ποῦμε, ἡ ὁποία μέ τή σειρά τῆς μπορεῖ νά προέρχεται ἀπό ἔλλειψη ἐπαρκῶν στοιχείων ἤ ἀπό ἀδυναμία στούς ἀποδεικτικούς συλλογισμούς ἤ ἀκόμη ἀπό τήν διάθεση νά ἀποκρύψουμε μέρος ἤ καί ὁλόκληρη τήν ἀλήθεια.

Ἐκφράσεις ὅπως: “Σύμφωνα μέ τίς ἀπόψεις τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης...”, “γιά νά εἴμαστε ξεκάθαροι...”, “σύμφωνα μέ καλά πληροφορημένες πηγές...”, “σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων...” ἤ “γιά νά εἴμαστε πιό σαφεῖς...”, “σύμφωνα μέ τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας...” μπαίνουν μέσα στό λόγο μᾶς ἄλλοτε ἀπό ἀμηχανία, ἄλλοτε γιά νά ἀποφευχθοῦν περιττές ἐπεξηγήσεις, συχνά ὅμως γιά κενό ἐντυπωσιασμό.

“Είναι αὐτονόητο...” ὅτι “σέ τελευταία ἀνάλυση...” τό φανόμενο αὐτό εἶναι σύμπτωμα τῆς περιρρέουσας ἀτμόσφαιρας τοῦ σύγχρονου ἠλεκρονικοῦ πολιτισμοῦ, πού διαμορφώνεται κυρίως ἀπό τά Μ.Μ.Ε., τά ὁποῖα μᾶς ἔκαναν νά δίνουμε σημασία στίς ἐντυπώσεις καί ὄχι στήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων.

Μιά τέτοια βέβαια “τελευταία ἀναλυση”, γιά νά θυμηθοῦμε τόν Κ. Ζουράρι, “εἶναι μιά ἄρνηση τῆς ἀνάλυσης”.

π.Θ.Α.Β.