Βιβλιοπαρουσίαση: Λόγοι καί διάλογοι

Μητροπολιτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου

Ἀνάμεσα στὶς ποικίλες δραστηριότητες τοῦ συγγραφέα, ὡς Μητροπολίτου, ἰδιαίτερη θέση κατέχει ἡ συμμετοχή του σὲ Συνέδρια ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς Ἑλλάδος. Ἀνταποκρινόμενος στὶς προσκλήσεις ποῦ δέχεται, ἂν καὶ σὲ πολλὲς ἀρνῆται, λόγῳ τῶν πολλῶν καθηκόντων του, συμμετέχει σὲ διάφορα ἐπιστημονικὰ καὶ θεολογικὰ Συνέδρια, σὲ Ἡμερίδες, προκειμένου νὰ ὀμιλήση σὲ Πανεπιστημιακοὺς χώρους, σὲ Θεολογικὲς Σχολὲς καὶ σὲ ἀκροατήρια Ἱερῶν Μητροπόλεων.

Τὸ νέο βιβλίο Λόγοι καὶ διάλογοι μᾶς μεταφέρει νοερὰ στὴν Κύπρο, τὴν Ρωσία, τὴν Ρουμανία καὶ τὴν Γεωργία, ὅπου ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ παρακολουθήσουμε τὶς εἰσηγήσεις τοῦ συγγραφέα στὶς Χῶρες αὐτὲς κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος (2009).

Τὸ χαρακτηριστικὸ τοῦ βιβλίου αὐτοῦ εἶναι ὅτι μετὰ ἀπὸ κάθε εἰσήγηση δημοσιεύονται καὶ οἱ ἀπομαγνητοφωνημένες συζητήσεις, τὶς ὁποῖες μαγνητοφώνησαν οἱ διοργανωτὲς τῶν ἐκδηλώσεων. Ὁ ἀναγνώστης τοῦ βιβλίου θὰ βρεθῇ μπροστὰ σὲ ἐκπλήξεις. Δίνονται ἀπαντήσεις σὲ θέματα πνευματικῆς ζωῆς, ποῦ θὰ βοηθήσουν Κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς, τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς νέους. Προβάλλοντας τὴν ἀληθινὴ θεολογία, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ μεταμορφώση τὴν κοινωνία, ἐπισημαίνει στοὺς ἀκροατές του ὁ Σεβασμιώτατος, κυρίως, τὴν μεγάλη σπουδαιότητα καὶ ἀξία ποῦ ἔχει ἡ νηπτικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία δίνει νόημα ζωῆς καὶ βοηθᾶ στὴν ὑπέρβαση ὅλων τῶν προβλημάτων. Ὑπογραμμίζει ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶναι μιὰ θρησκεία, ἀλλὰ πνευματικὸ Νοσοκομεῖο ποῦ θεραπεύει τὸν ἄνθρωπο, ὥστε θεραπευμένος νὰ συναντήση τὸν Θεό. Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς δὲν εἶναι μιὰ ἀτομικὴ πράξη, ἀλλὰ μία μέθοδος ποῦ γίνεται μέσα στὴν Ἐκκλησία μὲ τὰ Μυστήρια καὶ τὴν ἄσκηση, διὰ τῶν ὁποίων ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ τὴν ἑνότητά του μὲ τὸν Θεό.

Ὁ Σεβασμιώτατος συναντήθηκε μὲ πολλοὺς ἀναγνῶστες τῶν βιβλίων του, τὰ ὁποία μεταφράζονται καὶ σὲ ἄλλες γλῶσσες, καὶ εἰσέπραξε τὴν ἀγάπη, τὸν ἐνθουσιασμὸ καὶ τὸν σεβασμὸ τῶν ἀνθρώπων. Διακρίνοντας τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς τῶν ἀκροατῶν καὶ τὶς ἀνησυχίες τους ἀπαντᾶ συνήθως καρδιακά, μὲ πνεῦμα ἀγάπης καὶ φιλαδελφίας. Γιὰ νὰ τοὺς βοηθήση ἀποκαλύπτει πτυχὲς τῆς προσωπικῆς του ζωῆς.

Στὴν Κύπρο, τὸ 2008, συμμετέχοντας στὸ Σεμινάριο Κληρικῶν καὶ Θεολόγων τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, μὲ γενικὸ τίτλο «Δόγμα καὶ ζωὴ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν» ἀναπτύσσει στὴν εἰσήγησή του τὸ θέμα «Δόγμα καὶ ἦθος». Παραθέτοντας πατερικὰ χωρία ἐντοπίζει τὴν σχέση μεταξὺ τοῦ δόγματος καὶ τοῦ ἤθους. Παρατηρεῖ ὅτι πνευματικὴ ζωὴ χωρὶς τὸ δόγμα εἶναι ἠθικολογία. Τὰ δόγματα εἶναι σωτήρια φάρμακα καὶ ὁδοδεῖκτες ποῦ μᾶς δείχνουν τὴν πραγματικὴ πορεία ποῦ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε γιὰ νὰ φθάσουμε στὸν Θεό. Ὑπογραμμίζει τὴν μέθοδο ποῦ θὰ χρησιμοποιήσουμε ὥστε τὰ δόγματα νὰ μεταποιηθοῦν σὲ βίωμα καὶ νὰ γίνουν αἷμα καὶ τροφή.

Στὴν Ρωσία ἔγιναν δύο εἰσηγήσεις. Ἡ μία μὲ θέμα :«Ἡ θεολογία ὡς ἐπιστήμη καὶ ὡς χάρισμα», στὴν Θεολογικὴ Ἀκαδημία Μόσχας, στὴν Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σεργίου, ὅπου ὁ συγγραφέας ὁμιλεῖ γιὰ τὶς δύο μορφὲς θεολογίας, ἤτοι ὡς ἐπιστήμη καὶ ὡς χάρισμα-ἐμπειρία. καὶ ἡ ἄλλη: «Περσοναλισμὸς καὶ πρόσωπο», στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Ἁγίου Τύχωνος στὴν Μόσχα, στὴν ὁποία παρατηρεῖ ὅτι ὁ δυτικὸς περσοναλισμὸς συνδέει τὸ πρόσωπο μὲ τὴν λογικὴ καὶ τὴν αὐτοσυνειδησία, ἀντίθετα τὸ πρόσωπο στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση εἶναι κυρίως καὶ πρὸ παντὸς θέμα θεολογικὸ καὶ ἀσκητικό.

Στὴν Ρουμανία συμμετέχοντας στὸ Διεθνὲς Συνέδριο γιὰ τὸν Μέγα Βασίλειο, ποῦ διοργάνωσε τὸ Πατριαρχεῖο Ρουμανίας στὸ Βουκουρέστι, ἀναλύει τὸ θέμα: «Ἡ ἡσυχαστικὴ ζωὴ κατὰ τὸν Μ. Βασίλειο». Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἡσυχαστικὴ ζωὴ ποῦ ἔζησε ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Σεβασμιώτατος ὁμιλεῖ γιὰ τὸν ἡσυχασμὸ ποῦ δὲν εἶναι κάτι ξεχωριστὸ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀπὸ τὴν θεία Λειτουργία. Ὁ Θεὸς δὲν περιορίζεται ἀπὸ πουθενὰ καὶ ἀποκαλύπτεται στὸν κάθε ἄνθρωπο, ὅταν ἔχη τὶς πραγματικὲς προϋποθέσεις.

Στὴν ἴδια πόλη καὶ στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Νοσοκομείου Παίδων ὁμίλησε μὲ θέμα «Διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν στὴν ἐποχή μας». Ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἐντοπίζει τὶς δυσκολίες ποῦ ἔχουν οἱ γονεῖς σήμερα στὴν διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν. Ἀκολούθησε καταιγίδα ἐρωτήσεων καὶ ἀπαντήσεις ποῦ δόθηκαν μὲ λόγια ἁπλά, ἀλλὰ καρδιακά. Στὴν ἑνότητα αὐτὴ καταγράφεται καὶ ἡ Συνέντευξη στὸ Περιοδικὸ Lumima τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας μὲ θέμα: «Ἡ θεολογία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ ὁ σχολαστικισμὸς τοῦ Βαρλαάμ», στὴν ὁποία μεταξὺ τῶν πολλῶν παρουσιάζεται μὲ συντομία ποιό εἶναι τὸ μήνυμα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ στοὺς σύγχρονους Χριστιανούς.

Στὴν Γεωργία μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς παρουσίασης τοῦ βιβλίου Ὀρθόδοξη ψυχοθεραπεία, ποῦ μεταφράσθηκε στὴν Γεωργιανὴ γλῶσσα, ὑπογραμμίζει ὁ συγγραφέας τὰ κεντρικὰ σημεῖα τοῦ βιβλίου του καὶ τὴν αἰτία τῆς συγγραφῆς του. Στὴν συζήτηση, ποῦ ἀκολούθησε μετὰ τὴν εἰσήγηση, ὁ ὁμιλητὴς παρουσίασε στοὺς ἀκροατές του τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς. Ἀκολουθεῖ ἡ Συνέντευξη στὸν Τηλεοπττκὸ Σταθμὸ τοῦ Πατραρχείου Γεωργίας.

Στὸ τέλος τοῦ βιβλίου παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὸ βιβλίο Ὁ ὅσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκι τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ἀντωνίου-Αἰμιλίου Ταχιάου, ὁ συγγραφέας ἐντοπίζει βασικὰ σημεῖα ἀπὸ τὴν θαυμαστὴ καὶ ἐκπληκτικὴ βιογραφία τοῦ ὁσίου Παϊσίου, ὁ ὁποῖος ἀγάπησε τὴν νοερὰ ἡσυχία καὶ τὴν νηπτικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν νεανική του ἡλικία. Ὁ ὅσιος Παΐσιος συνετέλεσε στὴν ἀνανέωση τοῦ ἡσυχαστικοῦ μοναχισμοῦ στὴν Οὐκρανία, τὴν Μολδαβία, τὴν Ρουμανία, τὴν Ρωσία καὶ σὲ ἄλλες Χῶρες. Δημιούργησε παράδοση ποῦ ἐπηρέασε θεολόγους, λογοτέχνες καὶ φιλοσόφους.

Εἶναι ἕνα βιβλίο (Λόγοι καὶ Διάλογοι) κατάφορτο ἀπὸ ἐντυπώσεις ποῦ μᾶς μεταφέρει τὰ πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα καὶ τὴν δίψα τῶν ἀνθρώπων γιὰ τὴν ὀρθόδοξη διδαχή. Θὰ διακρίνουμε στὶς σελίδες του πόσο ἀπαραίτητος εἶναι στὶς ἡμέρες μας ὁ συνδυασμὸς θεολογίας καὶ ποιμαντικῆς. Παρατηρῶντας τὶς ἐρωτήσεις βλέπουμε ὅτι μέσα στὶς ποικίλες ἀπογοητεύσεις αὐξάνεται ἡ ἀναζήτηση τῶν ἀνθρώπων γιὰ κάτι βαθύτερο καὶ οὐσιαστικότερο. Ἀποκαλύπτεται ἡ πολύχρονη ποιμαντικὴ πείρα τοῦ συγγραφέα καὶ ἡ διαρκὴς ἐνασχόλησή του μὲ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Πιστεύουμε ὅτι ἡ δημοσίευση τῶν συζητήσεων θὰ ἀποβῇ πρὸς ὠφέλεια τῶν ἀναγνωστῶν. Πολλὲς φορὲς ὁ ἀναγνώστης θὰ ταυτισθῇ μὲ τοὺς ἐρωτῶντες καὶ θὰ πάρη ἀπαντήσεις σὲ πολλὰ θέματα ποῦ τὸν ἀπασχολοῦν.

Ἡ ἐπικοινωνία καὶ οἱ συναντήσεις μὲ Χριστιανοὺς ἄλλων Κρατῶν θὰ βοηθήση νὰ καταλάβουμε ὅτι, ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη καὶ ἀνήκουμε σὲ μιὰ πνευματικὴ οἰκογένεια ὅπου ὑπερβαίνεται ὁ ἐθνοφυλετισμός.