Εἰδήσεις Ὀκτωβρίου 2010

ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Κατὰ τὴν Ἱερατικὴ Σύναξη τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου ὁ Σεβασμιώτατος, μετὰ ἀπὸ μιὰ μικρὴ εἰσαγωγὴ γιὰ τὴν σημασία καὶ ἀξία τῶν μηνιαίων Ἱερατικῶν Συνάξεων, ἐνημέρωσε τοὺς Ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς μας γιὰ τὸ ἔγγραφο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου περὶ τῆς ἀνανέωσης τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων καὶ γιὰ τὰ διαληφθέντα στὴν πρόσφατη Ἱεραρχία τοῦ Ὀκτωβρίου. Σχετικὰ μὲ τὰ Ἐκκλησιαστικὰ Συμβούλια, ὑπενθύμισε τὸν Ἐκκλησιαστικὸ Κανονισμὸ 8/1979 «περὶ Ἱερῶν Ναῶν καὶ Ἐνοριῶν» καὶ συγκεκριμένα τὶς προϋποθέσεις ἐπιλογῆς, τὶς ἁρμοδιότητες ἀλλὰ καὶ τὶς μὴ ἁρμοδιότητες τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ἐπιτρόπων, τὰ ὁποία ὀφείλουν νὰ ἔχουν ὑπ' ὄψιν τους οἱ Ἱερεῖς γιὰ τὴν ἁρμονικότερη συνεργασία τους. Σχετικὰ μὲ τὴν Ἱεραρχία, ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στὰ κύρια θέματα τὰ ὁποία συζητήθηκαν, ἤτοι τὴν κάρτα τοῦ πολίτη, τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καὶ τοὺς διαλόγους τῆς Ὀρθοδόξου μὲ τὴν Παπικὴ Ἐκκλησία. Κατὰ τὴν συζήτηση, τόσο ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο ὅσο καὶ ἀπὸ Ἱερεῖς ἐτέθησαν καὶ οἱ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν ἀντιμετωπίζονται, ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀποτελεσματικὰ μερικὰ ἀπὸ τὰ θέματα αὐτά. Στὴν συζήτηση, ἐκτὸς ἀπὸ ἐρωτήσεις, ἔγιναν καὶ τοποθετήσεις Ἱερέων, ὅπως π.χ. τοῦ π. Ἰωάννη Δένδια, καθηγητοῦ Μέσης Ἐκπαίδευσης, γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

Α.Κ.

ΕΓΚΟΛΠΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2011 ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Κυκλοφόρησε τὸ ἐγκόλπιο ἡμερολόγιο γιὰ τὸ 2011 τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας. Ἐφέτος τὸ ἡμερολόγιο-ἀτζέντα εἶναι ἀφιερωμένο στὸν π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, ποῦ εἶναι ἕνας μεγάλος θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὸ ἔτος 2011 κλείνουν δέκα χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμηση του. Ἐπίσης περιλαμβάνει τὸ πρόγραμμα τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν τῆς Ι. Μητροπόλεως, ἀπαραίτητο προσευχητάριο (πρωϊνὴ προσευχή, ὄρθρο, μικρὸ ἀπόδειπνο καὶ τοὺς Χαιρετισμοὺς στὴν Θεοτόκο), τὴν διοικητικὴ σύνοψη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως κ.ἄ. Κυκλοφορεῖ σὲ δύο ἐκδόσεις: μὲ ἁπλὸ ἐξώφυλλο (τιμὴ 3 €) καὶ δεμένο, σὲ πιὸ λίγα ἀντίτυπα (τιμὴ 5 €). Τὰ ἔσοδα ἀπὸ τὴν πώλησή του ἐνισχύουν τὸ ποικίλο ποιμαντικὸ ἔργο τῆς Ι. Μητροπόλεως.–

ΜΗΝΥΜΑ ΚΛΙΝΤΟΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Ὁ πρώην Πρόεδρος τῶν Η.Π.Α. Μπὶλλ Κλίντον ἀπέστειλε πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο τὸ παρακάτω μήνυμα:

«Παναγιώτατε,

Ἐχάρην πολὺ ἀναγνώσας περὶ τῆς λειτουργίας τὴν ὁποίαν ἐτελέσατε ἐνωρίτερον αὐτὸν τὸν μῆνα εἰς τὴν Μονὴν Σουμελᾶ.

Εἶσθε θαυμάσιος ὑποστηρικτὴς καὶ φωνὴ σωφροσύνης διὰ τὴν ἀνεξιθρησκείαν, τὴν καταλλαγὴν καὶ τὴν εἰρήνην. Εἶμαι πολὺ χαρούμενος βλέπων ὅτι ὅλαι αἱ προσπάθειαί σας καὶ ἡ συνεργασία σας μὲ τὴν Τουρκικὴν Κυβέρνησιν ἐκορυφώθησαν εἰς ἕν τοιοῦτον ἱστορικὸν καὶ σημαντικὸν γεγονὸς διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς ἐν Ἑλλάδι, Ρωσσία καὶ ἀνὰ τὸν κόσμον.

Θερμὰς εὐχὰς διὰ τὴν ἐπικειμένην λειτουργίαν εἰς τὴν λίμνην Βάν.

Εἰλικρινῶς

Bill»

http://www.ec-patr.org

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ Κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Θεολογικὴ θεμελίωση καὶ κοινωνικὴ εὐαισθησία χαρακτήριζαν τὴν προσφώνηση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου στὸ σῶμα τῆς Ἱεραρχίας, κατὰ τὴν Σύνοδο τῆς 5ης Ὀκτωβρίου 2010. Ἡ Σύνοδος συζήτησε τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ βοηθήση στὴν ἀντιμετώπιση τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ἐπικεντρώνοντας τὸ ἐνδιαφέρον της κυρίως στοὺς οἰκονομικὰ ἀσθενεστέρους.

Ὁ Μακαριώτατος στὴν προσφώνησή του, μεταξὺ ἄλλων, εἶπε:

«Ἡ κρίση ποῦ διέρχεται ὁ τόπος μας εἶναι πρώτιστα πνευματικὴ καὶ κατὰ συνέπεια ἠθική. Ἡ οἰκονομικὴ κρίση εἶναι τὸ πιὸ κραυγαλέο, τὸ ἄμεσα ὁρατὸ καὶ ἐπώδυνο σύμπτωμα τῆς νόσου. Ὅμως ἡ νόσος εἶναι κατ' οὐσίαν ὑπαρξιακή. Ὁ λόγος, ἑπομένως, ποῦ ὀφείλουμε νὰ ἀσχοληθοῦμε σοβαρὰ καὶ ὑπεύθυνα μὲ τὴν λεγόμενη οἰκονομικὴ κρίση εἶναι πρωταρχικὰ καὶ θεμελιωδῶς θεολογικός.

Ἀπὸ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 μέχρι σήμερα δύο ἐντελῶς ἀντίθετες τάσεις ὁδήγησαν στὴν ἐπικράτηση τοῦ ἀτομοκεντρισμοῦ. Ἀπὸ τὴ μία πλευρὰ τὸ πνεῦμα τοῦ διαφωτισμοῦ, προβάλλοντας καὶ καλλιεργῶντας τὴν αὐτοδιάθεση, τὸν αὐτοπροσδιορισμὸ καὶ τὴν ὑποβάθμιση τῆς Θρησκείας καὶ τῆς Παράδοσης. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ἡ ἄλλοτε συνειδητὴ καὶ ἄλλοτε ἀνεπίγνωστη προσπάθεια νὰ μετατρπὴ ἡ παραδοσιακὴ εὐσέβεια σὲ εὐσεβισμό, ὁ ὁποῖος καλλιεργοῦσε τὴν νοοτροπία τῆς ἀτομικῆς σωτηρίας καὶ τὴν φοβία τῆς συμμετοχῆς στὰ κοινά.

Ὅμως ὅλα αὐτὰ εἶναι ξένα πρὸς τὴν παράδοσή μας. Ἡ πίστη τῶν Ὀρθόδοξων εἶναι Χριστοκεντρικὴ καὶ Ἐκκλησιοκεντρικὴ καὶ γι' αὐτὸ καλλιεργεῖ ὁλοκληρωμένες προσωπικότητες –δηλαδὴ πρόσωπα καὶ ὄχι ἀτομικὲς ὑπάρξεις- καὶ γεννὰ συλλογικὰ πολιτισμικὰ ἐπιτεύγματα.

Οἱ εἰδικοὶ ἐπιστήμονες τῆς οἰκονομίας καὶ τῶν ἐπιχειρήσεων –καὶ ὄχι οἱ θεολόγοι- μᾶς προειδοποιοῦν ἀπὸ καιρό, ὅτι ἡ κρίση τῶν θεσμῶν καὶ ἡ ἠθικὴ ἔκπτωση καὶ ἀδιαφορία ποῦ διέπουν τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων ἀλληλοτροφοδοτοῦνται, καὶ τὸ τελικό τους ἀποτέλεσμα γίνεται ὁρατὸ στὶς ἀποτυχίες καὶ τὰ προβλήματα ποῦ σωρεύονται στὴν παγκόσμια οἰκονομία. Μεταφράζοντας αὐτὲς τὶς σκέψεις σὲ θεολογικοὺς ὅρους, θὰ πρέπει νὰ συμφωνήσουμε ὅτι ἡ φιλαυτία ποῦ διέπει τὸν σύγχρονο κόσμο συνεπάγεται μία ἀλαζονικὴ διαχείριση τῆς ζωῆς καὶ τῆς κτίσεως. Συνεπάγεται τὴν ἄρνηση οἱουδήποτε περιορισμοῦ τῆς ἀπληστίας καὶ εὐοδώνει τὴν ἀναίσχυντη ἀνοχὴ τοῦ πλουτισμοῦ σὲ βάρος τῶν πτωχῶν καὶ τῶν ἀδυνάτων.

Ὁ σύγχρονος κόσμος πορεύεται μὲ τὴν ψευδαίσθηση ὅτι ἡ ὕβρις –μὲ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ ἔννοια τοῦ ὅρου- θὰ παραμείνη ἄμοιρη συνεπειῶν. Καὶ τώρα ποῦ ἄρχισαν νὰ γίνονται αἰσθητὲς οἱ συνέπειες τῆς ὕβρεως, τῆς ὀργάνωσης τῆς ζωῆς μᾶς σὰν νὰ μὴν ὑπάρχη Θεός -ὁπότε ὅλα ἐπιτρέπονται- καλούμαστε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς συνέπειες τῆς ἀφροσύνης καὶ τοῦ ἀτομικοκεντρικοῦ πολιτισμοῦ ποῦ οἰκοδομήθηκε μὲ τὰ ἰδεολογικὰ ὑλικὰ τῆς νεωτερικῆς ἀλαζονείας.

Ἐάν, λοιπόν, θέλουμε νὰ σταθοῦμε ὑπεύθυνα ἀπέναντι στὴν πρόκληση τῆς ἐποχῆς θὰ πρέπει νὰ ἔχουμε κατὰ νοὺν δυὸ βασικὲς συνιστῶσες:

α. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναμετρηθοῦμε μὲ τὰ βαθύτερα ζητήματα ποῦ θέτει ἡ παροῦσα κρίση, ἐὰν δὲν διαλεχθοῦμε πρῶτα μὲ τὸν ἑαυτό μας καὶ δὲν ἀντιμετωπίσουμε μὲ πνεῦμα μετανοίας τὰ ἐνδοεκκλησιαστικά μας προβλήματα.

β. Χρειάζεται νὰ συνειδητοποιήσουμε μὲ νηφαλιότητα ὅτι στὸν κόσμο ποῦ ζοῦμε, ἀκόμη καὶ οἱ καλοπροαίρετοι καὶ φιλικὰ διακείμενοι πρὸς τὴν Ἐκκλησία ἄνθρωποι, ἔχουν ἀνατραφεῖ μὲ δεδομένη καὶ αὐτονόητη τὴ νοοτροπία τῆς ἐκκοσμικευμένης νεωτερικότητας καί, ἑπομένως, ἀγνοοῦν ἢ τελοῦν σὲ σύγχυση σχετικὰ μὲ τὸ τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ποιό εἶναι τὸ ἔργο καὶ ὁ σκοπός της καὶ πῶς μποροῦν νὰ συνεργαστοῦν μαζί της.

Καὶ βέβαια, ὅσο μικρότερη ἡ αὐτογνωσία μας τόσο δυσκολότερη ἡ οὐσιαστικὴ ἐπικοινωνία μας μὲ ὅλους αὐτούς».

Ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΒΑΡΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ

Ὁ Μητροπολίτης Βάρνης Κύριλλος σὲ συνέντευξή του στὴν ἱστοσελίδα amen δήλωσε ὅτι ἡ Οὐνία εἶναι σημεῖο τριβὴς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας μὲ τὸ Βατικανό. Συγκεκριμένα στὴν ἐρώτηση: «Ποιὲς οἱ σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας μὲ τὸ Βατικανό; Ἡ Οὐνία ἐξακολουθεῖ νὰ ἀποτελῇ σημεῖο τριβής;», ἀπάντησε: «Βεβαίως. Στὴν Βουλγαρία τὸ 85% εἶναι Ὀρθόδοξοι, τὸ 10% Μουσουλμᾶνοι καὶ τὸ ὑπόλοιπο 5% εἶναι Οὐνῖτες, Καθολικοὶ καὶ ἄλλοι. Οἱ Οὐνῖτες, συγκεκριμένα, διενεργοῦν προσηλυτισμὸ σ’ ὁλόκληρη τὴν ἐπικράτεια τῆς Βουλγαρίας, ἐμφανίζονται ὡς Ὀρθόδοξοι καὶ δυστυχῶς ξεγελοῦν τὸν ἁπλὸ Βουλγαρικὸ λαό. Ἐμεῖς ὡς ἐπίσημη Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας ἀντιμετωπίζουμε μὲ σύνεση τὸ πρόβλημα –ποῦ τὸ τελευταῖο διάστημα ἔχει λάβει ἀνησυχητικὲς διαστάσεις– καὶ στὶς συζητήσεις μὲ ἐκπροσώπους τοῦ Βατικανοῦ θέτουμε τὸ θέμα καὶ ζητᾶμε νὰ σταματήση ἄμεσα αὐτὴ ἡ "ἀνίερη" δράση».

Ἐπίσης γιὰ τὴν μὴ συμμετοχὴ τοῦ Πατριαρχείου Βουλγαρίας στὸ διαθρησκευτικὸ διάλογο, δήλωσε: «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας ἔχει ἀποσυρθῇ τόσο ἀπὸ τὸ Διαχριστιανικὸ διάλογο ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν, μετὰ τὸ 1992, ἐπειδὴ ἐκεῖ συμμετέχουν πολλοὶ Σχισματικοὶ καὶ εἰδωλολάτρες. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν ἔχει καταντήσει Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν καὶ μὴ Ἐκκλησιῶν (!), ὅπως ἔλεγε ὁ καθηγητὴς Κονιδάρης».