Η πανήγυρη τού Αγίου Παντελεήμονος Αντιρρίου καί ο επί 72 έτη Ιεροψάλτης τής Ενορίας

Στίς 27 Ιουλίου πανηγύρισε ο Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος, ο οποίος ανήκει στήν Ενορία Αντιρρίου καί βρίσκεται στόν χώρο τών Κατασκηνώσεων, έχοντας δεχθή υπό τήν σκέπη του χιλιάδες κατασκηνωτές, πού συμμετείχαν στά Μυστήρια τής θείας Ευχαριστίας, τής Εξομολογήσεως, καί στίς ιερές Ακολουθίες καί προσευχές.

Στόν εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ισπανίας καί Πορτογαλίας κ. Πολύκαρπος καί τήν αρχιερατική Λειτουργία τέλεσε ο Σεβασμιώτατος κ. Ιερόθεος, ενώ πλήθος πιστών προσήλθε νά λάβη τήν χάρη καί τήν ευλογία τού Αγίου.

Είναι χαρακτηριστικό τό παράδειγμα μιάς μάνας μέ τό παιδί της πού μετά τήν απόλυση τής θείας Λειτουργίας ήλθε νά προσκυνήση τίς εικόνες τού τέμπλου καί νά λάβη τήν ευχή τού Σεβασμιωτάτου καί νά τού πή ότι επί 18 έτη προσπαθούσε νά κάνη παιδί καί δέν κατάφερε, παρ' όλες τίς βοήθειες τών ιατρών. Όμως χωρίς νά τό περιμένη συνέλαβε μετά από 18 χρόνια καί τό θεώρησε δώρο τού Θεού μέ τίς πρεσβείες τού αγίου Παντελεήμονα στόν οποίον προσευχόταν.

Στό τέλος τής θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος καί η Ενορία τού Αντιρρίου τίμησαν τόν Ιεροψάλτη Ιωάννη Μπιλιάνη, ο οποίος υπηρέτησε τό αναλόγιο τών Ιερών Ναών τής Ενορίας, τού Αγίου Νικολάου καί τών Εξωκκλησίων, επί 72 έτη, από τό έτος 1941! Ο κ. Μπιλιάνης στόν σύντομο, περιεκτικό, ευθύ καί συγκινητικό του λόγο, πού απέσπασε τά χειροκροτήματα τών πιστών, αναφέρθηκε στήν διακονία του, στό ότι δέν έλειψε από καμμιά ακολουθία καί λειτουργία όλα αυτά τά χρόνια καί διαβεβαίωσε τόν Σεβασμιώτατο καί τούς πιστούς ότι εγκαταλείπει τό αναλόγιο λόγω γήρατος καί προβλημάτων υγείας οικειοθελώς καί χωρίς ουδέν παράπονο από οποιονδήποτε καί ότι θά παραμείνη απλός καί πιστός ακροατής σέ κάθε ακολουθία καί Λειτουργία.

Ο Σεβασμιώτατος τόν επήνεσε, ιδιαιτέρως δέ γιά τήν ανεξικακία του νά μήν θυμάται καμμία πικρή ανάμνηση, γιά τήν ταπείνωσή του νά αφήση ενώ είχε ακόμη τίς δυνάμεις του τό δεξιό αναλόγιο στόν νεώτερο Ιεροψάλτη καί αυτός νά αρκεστή στό αριστερό, καί γιά τήν άδολη πίστη του πού αποδεικνύεται από τήν επιθυμία του νά συνεχίζη τήν συνεχή παρουσία του μέσα στόν Ναό έστω ως απλός εκκλησιαζόμενος, όσα ακόμη χρόνια τού επιτρέψει ο Θεός.