Τό Πολεμικό Ἡμερολόγιο τοῦ Στρατιώτη Σπύρου Μέμου

Ἡ Ἑταιρεία Ναυπακτιακῶν Μελετῶν ἐξέδωσε ἕνα ἐνδιαφέρον βιβλίο. Πρόκειται γιά τό ἡμερολόγιο πού κράτησε ὁ Ναυπάκτιος στρατιώτης Σπύρος Μέμος κατά τήν διάρκεια τῶν Βαλκανικῶν πολέμων τοῦ 1912-1913. Ἡ ἔκδοση ἔγινε μέ τήν συμπλήρωση τῶν 100 ἐτῶν ἀπό τότε. 

Ὁ Σπύρος Μέμος γεννήθηκε στή Ναύπακτο τό 1886. Τελείωσε τό Σχολαρχεῖο καί ἀσχολήθηκε μέ τό ἐμπόριο ἀκολουθώντας τό ἐπάγγελμα τοῦ πατέρα του πού εἶχε μαγαζί στό Στενοπάζαρο. Ὁ ἴδιος εἶχε μαγαζί στό Πεῦκο κοντά στό λιμάνι. Πέθανε τό 1950. Ὅταν γύρισε στή Ναύπακτο ἀπό τόν πόλεμο, τό 1914, διαμόρφωσε τίς πολεμικές του σημειώσεις στίς ὁποῖες ἀπό πρώτη σκοπιά παρουσιάζονται οἱ κακουχίες, τά συναισθήματα, ἡ πείνα, ἡ κούραση, ὁ φόβος, ἡ ἀπογοήτευση, ὁ ἡρωισμός, διάφορα περιστατικά πού δίνουν τό κλίμα στό μέτωπο τοῦ πολέμου.

Γιά τήν πρώτη μάχη τοῦ πολέμου στό Σαραντάπορο γράφει: Βραδυάζει καί ἡ μάχη ἐξακολουθεῖ λυσσωδεστάτη. Τό πυροβολικό μας καταστρέφει, φονεύει, ἡ γῆ ὅλη συνταράσσεται καί ἡμεῖς κατορθώνουμε νά πλησιάσωμεν πρός τά χαρακώματα τῶν Τούρκων καί περιμένομεν τήν διαταγήν ὅπως ἐπιτεθῶμεν διά τῆς λόγχης.... Μετ’ ὀλίγον ἐφθάσαμεν πρό τῶν χαρακωμάτων καί εἴδομεν αὐτά πλημμυρισμένα Τουρκικῶν πτωμάτων, ἀπό ὀβίδας τοῦ πυροβολικοῦ μας τά πλεῖστα. Εἰς ἀπόστασιν τινά αὐτῶν ἀντιλαμβανόμεθα σάκκους ἐμπεριέχοντας γαλέται. Ἀμέσως γενική ἔφοδος, ἄν καί ἦσαν ματωμέναι καί βρεγμέναι αἱ γαλέτα. Τό σακίδιόν μου ὑπερπληρώθη, ἔφαγα δέ μέ τάς γαλέτας ἀπλήστως καί ἐκόρεσα τήν τριήμερον πεῖναν μου.... Ἄλλοτε μᾶς κάνει μετόχους ἱστορικῶν στιγμῶν, ὅπως εἶναι ἡ παράδοση τῆς Θεσσαλονίκης: Ὅλοι δέ οἱ κάτοικοι, γυναῖκες, κορίτσια, μικρά παιδιά, ὅλοι εἰς τούς δρόμους πυροβολοῦντες καί ἄδοντες ἑλληνικά ἄσματα, καί ραντίζοντες τόν στρατόν μέ ἄνθη καί προσφέροντες διάφορα γλυκίσματα, κονιάκ, μπύραν κλπ.Τό θέαμα ἦτο μεγαλοπρεπέστατον, ὅλοι μᾶς ἐνηγκαλίζοντο καί μᾶς φιλούσανε καί δακρύοντες μᾶς συνέχαιρον διά τίς περιφανεῖς νίκας μας. Διελθόντες τῶν κεντρικωτέρων ὁδῶν ἐφθάσαμεν εἰς τό ξενοδοχεῖον «Ἡ Νέα Ὑόρκη» καί ἐφάγαμε ἀρκετά ὡραῖα καί ἤπιαμεν καί ἄφθονην μπύραν...

Ἐντός τοῦ κειμένου ὑπάρχουν καί ἕξι ἐνυπόγραφα ποιήματα τά ὁποῖα παρατίθενται στό τέλος τοῦ βιβλίου.
Χ.Μ.