Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ἀποκαλυπτική εἰκόνα τῆς κοινωνίας μας - Γυμνασία ψυχῆς καί σώματος

Ἀποκαλυπτική εἰκόνα τῆς κοινωνίας μας

Ἡ κατάσταση στά ποδοσφαιρικά γήπεδα τῆς πατρίδας μας δέν εἶναι ἕνα φαινόμενο ἀμελητέο, κάτι πού μποροῦμε νά τό παρακάμψουμε, γιατί δέν μᾶς ἀφορᾶ. Εἶναι ἕνα φαινόμενο μέ βαθιές ρίζες, ὄχι μόνο στό ἔδαφος τοῦ ἀθλητισμοῦ, ἀλλά κυρίως στό παραμελημένο ἔδαφος τῆς ἠθικῆς μας συνείδησης, τῆς πνευματικότητάς μας, τῆς πολιτισμικῆς μας συνέχειας. Εἶναι φαινόμενο πού ἀφορᾶ ὅλη τήν κοινωνία μας, τά ἁπλά μέλη της καί τούς ἐκπροσώπους ὅλων τῶν θεσμῶν της.

Δέν εἶναι ὑπερβολή νά ποῦμε ὅτι στίς συρράξεις τῶν γηπέδων (ὄχι δυστυχῶς μόνο τοῦ ποδοσφαίρου), μέ ὅλα τά γεγονότα πού προηγοῦνται καί ἕπονται, μέ τίς δηλώσεις καί τίς ἀντιδηλώσεις, ἔχουμε μπροστά μας μιά ἀποκαλυπτική εἰκόνα τῆς κοινωνίας μας. Μιά εἰκόνα πού δέν ἀναπαριστᾶ ὡραῖα τοπία ἤ ὡραῖα πρόσωπα ἤ, ἀκόμη, σαφῆ γεγονότα, ἀπό τά ὁποῖα μπορεῖ κανείς νά προσλάβη κάποιον λόγο ὠφελείας, ἀλλά μιά εἰκόνα ἡ ὁποία μέ στοιχεῖα σουρεαλιστικά ἀναπαριστᾶ τήν παράλογη κρυμμένη ὄψη τῆς κοινωνίας μας. Ἀναπαριστᾶ μέ ἀκατανόητες βιαιοπραγίες καί καταστροφές τήν ἀσάφεια καί τήν ἀσχήμια πού κατατρώει τό ἐθνικό μας σῶμα, λόγῳ τῆς ἀπώλειας τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κέντρου καί τοῦ σταθεροῦ προσανατολισμοῦ μας πρός τήν ἀνέσπερη ἀνατολή τοῦ νοητοῦ Ἥλιου τῆς δικαιοσύνης.

Εἶναι κρίμα, ἕνας λαός μέ τέτοια παράδοση, ἀνθρώπινη καί θεανθρώπινη, φιλοσοφική καί ὀρθόδοξη θεολογική, νά μήν ἔχουμε πολιτιστική πυξίδα καί νά ἀγνοοῦμε τήν κληρονομιά πού μᾶς κληροδότησαν οἱ Πατέρες μας, οἱ λαμπρότεροι ἀπό τούς ὁποίους βρίσκονται στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας.

Συνοπτικά, λοιπόν, λέμε, ὅτι ἡ κατάσταση στά ποδοσφαιρικά γήπεδα εἶναι ἕνας δείκτης τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ μας καί ἕνα κριτήριο ποιότητας τῆς παιδείας πού προσφέρεται στούς νέους βλαστούς τῆς πατρίδας μας.

Γυμνασία ψυχῆς καί σώματος

Ὁ ἀθλητισμός εἶναι ζυμωμένος μέ τόν πολιτισμό μας. Εἶναι μέθοδος ἀγωγῆς τῆς νεότητας.
Τό σῶμα, κυρίως τοῦ νέου, ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἄσκηση κάτω ἀπό τήν ἐπίβλεψη ἔμπειρου γυμναστή, πού ξέρει νά γυμνάζη μαζί μέ τό σῶμα καί τήν ψυχή του ἤ πού ξέρει νά συνεργάζεται ἁρμονικά καί ἀποδοτικά μέ αὐτούς ξέρουν νά τήν γυμνάζουν. Ἡ παράλληλη σωματική καί ψυχική-πνευματική ἄσκηση συνιστᾶ τήν ἄριστη ἀγωγή τῶν νέων.

Ὅταν ὅμως στόν ἀθλητισμό μπαίνουν τά οἰκονομικά συμφέροντα, ὅταν ἡ ὁμάδα ἤ ὁ ἀθλητής μετατρέπονται σέ εἴδωλα, ὑποκατάστατα τῆς χαμένης πίστης στόν ἀληθινό Θεό, ὅταν οἱ ψυχολογικές ἀνασφάλειες ὁδηγοῦν στήν ἀβουλία τοῦ ὀπαδοῦ, στήν ἔνταξη σέ ἑτεροκίνητο κοπάδι ὀργανωμένων ὀπαδῶν (ὄχι φιλάθλων), ὅπου ὁ φανατισμός καί ὁ κοινωνικός ρατσισμός εἶναι τά χαρακτηριστικά τοῦ ἤθους, τότε δέν μιλᾶμε γιά ἀθλητισμό, δέν μιλᾶμε γιά μέθοδο γυμνασίας τοῦ σώματος, πρό παντός δέν μιλᾶμε γιά πολιτισμό καί μέθοδο γυμνασίας τῆς ψυχῆς. Ἔχουμε ἐκφυλισμό τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας σέ ζούγκλα.

Ὅμως, δέν πρέπει νά στεκόμαστε στήν σύγχρονη ἀπογοητευτική εἰκόνα. «Ὅσοι πιστοί» ἀπό τούς παράγοντες τοῦ ἀθλητισμοῦ, τούς ἀθλητές, τούς φιλάθλους καί τούς θεσμικούς παράγοντες τῆς κοινωνίας, θά πρέπει νά συμβάλουμε στήν καταπολέμηση τῶν αἰτίων τῆς ἐκτροπῆς, θεσπίζοντας προστατευτικούς νόμους καί παρέχοντας στούς νέους παιδεία καί πλαίσιο ζωῆς πού θά τούς ὡριμάζη ψυχικά καί πνευματικά, ὥστε τό γυμναζόμενο σῶμα νά στέκεται σύμμαχος τοῦ «σώφρονος λογισμοῦ», τῶν δημιουργικῶν «ἐν πραΰτητι σοφίας» δραστηριοτήτων.
π.Θ.Α.Β.