Ἀστρολογία

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ

“Η πλέον ἀνόητη ἀπάτη τοῦ ἀνθρωπίνου γένους” (Ἱερός Αὐγουστίνος)

Ἀρχιμανδρίτου π. Δαμασκηνοῦ Βασιλοπούλου

Ἡ ἐποχή μας, ὅσο κι ἄν χαρακτηρίζεται γιά τήν ταχύτατη διάδοση τῶν πληροφοριῶν, τά ἀπίστευτα ἐπιστημονικά ἐπιτεύγματα καί τίς ἀσύλληπτες τεχνολογικές ἐφαρμογές - γιά τήν γνώση δηλ. ποῦ ἔχει “πληθυνθεί” - εἶναι συγχρόνως ἐποχή συγχύσεως, συγκρητισμοῦ, αἱρέσεων, μαγείας, ἀποκρυφισμοῦ καί ἄλλων ἀρνητικῶν φαινομένων, πού δροῦν ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου, τόν ὁποῖο παραπλανοῦν, ἐξευτελίζουν καί ποδοπατοῦν ἀνελέητα, τίς περισσότερες φορές ἐν ὀνόματι κάποιας “ἐπιστήμης”.

Ἀνάμεσά σε ἐκείνους πού ἐκμεταλλεύονται ἀνέντιμα τήν ἀγωνία, τόν φόβο, τήν ἐλπίδα καί τήν προσδοκία γιά τό μέλλον τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου, εἶναι οἱ Ἀστρολόγοι, οἱ ὁποῖοι πλουτοῦν σέ βάρος τῶν ἀφελῶν θυμάτων τους, πού καταβάλλοντας ὑπέρογκα ποσά, ἀντλοῦν ἀπό αὐτούς ἀμφιβόλου ποιότητος πληροφορίες γιά τό μέλλον. Οἱ Ἀστρολόγοι, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, διαλαλοῦν τήν πραμάτειά τους καί προπαγανδίζουν τό “κοινωφελές” ἔργο τούς ἐπίσημα ἀπό τά μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως, ἐξαπατώντας μέ δόλο τούς ἀποδέκτες τῶν μηνυμάτων καί διαφημίσεών τους, ὅτι λόγω τῶν “ἰδαιτέρων” ἱκανοτήτων πού διαθέτουν, μποροῦν νά ἐπιλύουν κάθε πρόβλημα, ὀδηγώντας τούς ἀνθρώπους μέ τέχνη νά ἀντιμετωπίζουν μοιρολατρικά τήν ζωή τους.

Οἱ “πολυχαρισματούχοι” αὐτοί θαυματοποιοί, οἱ διαβεβαιώνοντες ὅτι μιλοῦν μέ τ’ ἀστέρια καί ἐπικοινωνοῦν μέ τά πνεύματα (τά πονηρά), ἐκμεταλλευόμενοι τήν ἀγωνία, τήν ἄγνοια καί τήν ἀφέλεια τῶν ἀνθρώπων, δελεάζουν πονηρά τους ὑποψηφίους πελάτες τους. Δέν θά ἦταν λοιπόν καθόλου ὑπερβολή ἐάν χαρακτηρίζαμε τήν Ἀστρολογία, μιά ἀκόμη μάστιγα τῆς ἐποχῆς μας, ἕνα ἐπικίνδυνο “ψυχοναρκωτικό”, μιά ἀπόκρυφη καί διαβεβλημένη δραστηριότητα, πού λειτουργεῖ κατά τοῦ ἀνθρώπου, ἔστω κι ἄν οἱ ἀνά τόν κόσμο καί τήν Ἑλλάδα χιλιάδες ἐκπρόσωποί της ἀγωνίζονται μέ κάθε τρόπο νά φτιάξουν καί νά διατηρήσουν τό καλύτερο δυνατόν προσωπεῖο, προφανῶς ὡς δόλωμα γιά τήν πολυπληθῆ καί ἀνυπεράσπιστη πελατεία τους.

Ἀλλά τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ Ἀστρολογία; Κατά τήν Ἐγκυκλοπαίδεια “Ἐπιστήμη καί Ζωή”, εἶναι “Ψευτοεπιστήμη τῆς Ἀρχαιότητας καί τοῦ Μεσαίωνα πού στηριζόταν στήν πίστη ὅτι τά ἀστέρια ἐπιδροῦν πάνω στή γῆ καί στή ζωή τῶν ἀνθρώπων”. Στήν ἀρχαιότητα ἡ Ἀστρολογία ἦταν ἑνιαία μέ τήν Ἀστρονομία καί ἀναπτύχθηκε στήν Βαβυλωνιακή αὐτοκρατορία ὡς ἐνασχόληση τῶν εἰδωλολατρῶν ἱερέων. Στή συνέχεια μεταφέρθηκε στούς Αἰγυπτίους, στούς Ἕλληνες καί στούς Ρωμαίους. Ἀξίζει νά ἀναφέρουμε πῶς στήν ἀρχαία Ρώμη, οἱ ἀρχές ἀντιμετώπισαν μέ ἐπιφυλακτικότητα τήν διάδοσή της καί κάποιες φορές ὑπῆρξαν καί διατάγματα κατά τῶν Ἀστρολόγων. Ὁ ποιητής Ἔννιος, εἰρωνευόμενος τούς Ἀστρολόγους γιά τήν τέχνη τούς ἔλεγε: “Τά ὡροσκόπια κοστίζουν μιά δραχμή• καί μιά δραχμή εἶναι πολύ ἀκριβά”.

Ἡ Ἀστρολογία ἀναπτύχθηκε ἰδιαίτερα στήν Εὐρώπη κατά τήν περίοδο τοῦ Μεσαίωνα. Αὐτοκράτορες, ἀκόμη καί Πάπες μαζί μέ τά πλήθη πίστευαν στήν Ἀστρολογία. Τόσο ἀναπτύχθηκε, ὥστε καί καθηγητικές ἕδρες στά Πανεπιστήμια ἀφιερώθηκαν σ’ αὐτήν. Ἡ “εὐτελής τέχνη” κατά τόν χαρακτηρισμό τοῦ Λουθήρου κατακτοῦσε συνεχῶς ἔδαφος, ἔστω κι ἄν οἱ ἄνθρωποι ἀπογοητεύονταν ἀπό αὐτήν, ὅταν ἀποτύγχανε στίς προβλέψεις της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα γελοιοποιήσεως τῆς Ἀστρολογίας ἀλλά καί τῶν ἀνθρώπων πού τήν ἀποδέχονταν ἀποτελεῖ ἡ περίπτωση τοῦ Ἀστρολόγου Σταῖφλερ πού προέβλεπε γιά τό Φεβρουάριο τοῦ 1524 μιά βιβλική πλημμύρα. Οἱ ἄνθρωποι πανικοβλημένοι σταμάτησαν νά ἐργάζονται καί νά καλλιεργοῦν, περιμένοντας τόν νέο “κατακλυσμό”. Οἱ πλούσιοι ἔφτιαχναν πλοῖα γιά νά γλυτώσουν ἤ ἔφευγαν στά βουνά. Ὅμως δέν συνέβη τίποτε. Κάποιοι προσπαθοῦσαν νά συνδυάσουν Ἀστρονομία καί Ἀστρολογία, ὅπως π.χ. ὁ μεγάλος ἀστρονόμος Κέπλερ, πού γράφει: “Ἡ ἀστρολογία εἶναι γιά μένα μιά ἀνυπόφορη, ἀλλά ἀναγκαία σκλαβιά. Γιά νά ἐξασφαλίσω τά ἔξοδα τῆς χρονιᾶς μου, τόν τίτλο μου καί τά ἀναγκαῖα γιά τή ζωή μου, πρέπει νά ἀσχολοῦμαι μέ τήν περιέργεια τῶν ἀμαθῶν. Ἡ ἀστρονομία εἶναι ἡ σοφή μητέρα καί ἡ ἀστρολογία ἡ ἀνόητη θυγατέρα, ἡ ὁποία προσφέρει τόν ἑαυτό της σέ ὁποιονδήποτε τήν πληρώσει, γιά νά συντηρήσει τή μητέρα της” (Kourt Koh, “Ἡ Ἀλήθεια γιά τόν Ἀποκρυφισμό”, Ἔκδοση Ἑλληνικοῦ Ἰνστιτούτου τῆς Βίβλου, 1980, σέλ. 17).

Ἡ Ἀστρολογία μετά τόν 17ον αἰώνα ἀρχίζει νά παρακμάζη. Στόν αἰώνα μας ἡ ἐπανεμφάνισή της ὑπῆρξε ἐντυπωσιακή, ἴσως καί ἐξ αἰτίας τῶν δύο παγκοσμίων πολέμων. Σήμερα χιλιάδες ἀστρολόγοι σ’ ὁλόκληρο τόν κόσμο καί στήν Ἑλλάδα κάνουν “χρυσές δουλειές”, προσφέροντας τίς ὑπηρεσίες της σέ πολλούς ἐνδιαφερομένους. Γιατί ὅμως ἀρνούμαστε νά δεχθοῦμε τήν Ἀστρολογία ὡς ἐπιστήμη; Κατ’ ἀρχήν διότι παρ’ ὅλες τίς προσπάθειες τῶν ἐνασχολουμένων μ’ αὐτήν δέν κατάφερε νά καταστῆ ἀξιόπιστη. Ἀκόμη γιατί “ἡ ἀστολογία ἀπότυχε ἄπειρες φορές στίς προφητεῖες της. Πολλές φορές, προμηνύοντας καταστροφές, πού δέν ἔγιναν ποτέ, προκάλεσε πανικό καί ἄλλες φορές ἐκμεταλλεύτηκε τήν εὐπιστία τῶν ἀφελῶν καί δημιούργησε δυσάρεστες καταστάσεις. Γι’ αὐτό σήμερα ὑπάρχουν, σέ ὅλες σχεδόν τίς χῶρες, νόμοι πού ἀπαγορεύουν τήν ἄσκηση της” (Ἔγκ. “Επ. καί Ζωή”).

Τέλος, δέν δεχόμαστε τήν Ἀστρολογία καί τή “βοήθειά” της, γιατί σάν χριστιανοί ἀρνούμαστε τήν εἰδωλολατρική της θεωρία ὅτι τά ἄστρα ἰσοδυναμοῦν μέ θεότητες καί καθορίζουν τό μέλλον μας καί ὅτι ἀπό τή θέση ἤ τή διάθεση τῶν πλανητῶν ἐπηρεάζεται ἤ ἀπειλεῖται ἡ ζωή μας.