Στά «Δημήτρια» Μπραχαμίου - Ἱερατική Σύναξη Μητροπόλεως Πειραιῶς

Στά «Δημήτρια» τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Μπραχαμίου

Τήν Τετάρτη 21 Ὀκτωβρίου τό ἀπόγευμα ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος ὁμίλησε στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Δημητρίου Μπραχαμίου, στά πλαίσια τῶν ἐκδηλώσεων «Δημήτρια 2015» πού διοργανώνει ἡ ὁμώνυμη Ἐνορία.

Τό θέμα τῆς ὁμιλίας του ἦταν «Καί ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι». Ὁ Σεβασμιώτατος διάρθρωσε τήν ὁμιλία του σέ τέσσερεις ἑνότητες. Στήν πρώτη ἔδωσε τόν ὁρισμό τῆς ἁγιότητας. Στήν δεύτερη ἀνέλυσε τήν προτροπή τοῦ ἀγγέλου πού καταγράφεται στήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου «καί ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι», ὡς κάλεσμα γιά τήν ἀτέλεστη τελειότητα καί ἄληκτη πρόοδο στόν ἁγιασμό. Στήν τρίτη μίλησε γιά τίς φανερώσεις τῆς ἁγιότητας, δηλαδή γιά τά κριτήρια καί τίς ἐπιβεβαιώσεις τῆς ἁγιότητας. Καί τέλος ἀναφέρθηκε σέ συγχρόνους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας πού τούς ζήσαμε καί τούς «ψηλαφήσαμε».

Μετά τήν ὁμιλία στήν κατάμεστη αἴθουσα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἀκολούθησε στήν ὑπόγεια αἴθουσα ζωηρή συζήτηση μέ τούς ἀκροατές, μέ ἀπαντήσεις τοῦ ὁμιλητοῦ σέ ἐρωτήσεις ὅπως:

• Τί εἶναι ἡ θεοεγκατάλειψη.
• Τί εἶναι ὁ «ἔσω ἄνθρωπος», πῶς νά τόν ἀνακαλύψουμε καί πῶς νά εὐεργετηθοῦμε ἀπό αὐτόν;
• Πῶς καλλιεργεῖται ἡ προσευχή καί ἡ ἁγιότητα σέ σχέση μέ τά παιδιά μας καί τήν ἀνατροφή τους σέ ἕνα ἐκκοσμικευμένο περιβάλλον;

Ἡ ὁμιλία καί ἡ συζήτηση μεταδόθηκαν ἀπευθείας ἀπό τό διαδικτυακό κανάλι τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἐνῶ ἀναρτήθηκαν καί στήν ἱστοσελίδα του, ὅπως ὅλες οἱ ὁμιλίες τῶν «Δημητρίων».

* * *

Στήν Ἱερατική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς

Τήν Πέμπτη 22 Ὀκτωβρίου τό πρωΐ ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἱερόθεος ὁμίλησε στήν Ἱερατική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς καί Φαλήρου, μετά τήν πρόσκληση τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχη κ. Σεραφείμ νά ἀναλύση στούς Ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς του τήν εἰσήγησή του στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ θέμα «Ἡ θεολογική κρίση τῆς ἐποχῆς μας».

Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἱερόθεος ἔλαβε ἀφορμή ἀπό τήν εἰσήγησή του στήν Ἱεραρχία, ἀλλά ἀνέπτυξε τό θέμα του μέ ἄλλη μορφή.

Στό πρῶτο μέρος τῆς εἰσηγήσεώς του ἀναφέρθηκε συνοπτικά στήν ἱστορία τῆς σημερινῆς θεολογικῆς κρίσεως, πού ἀποτελεῖ ἀπομάκρυνση ὁρισμένων θεολόγων ἀπό τήν θεολογία τῶν θεουμένων Προφητῶν, Ἀποστόλων καί Πατέρων. Ὅπως ἀνακοίνωσε αὐτή ἡ ἱστορία ἀναλύεται διά πολλῶν στήν νέα ὀγκώδη μελέτη του πού βρίσκεται ὑπό ἔκδοση. Μετέφερε δέ στούς Ἱερεῖς τά βασικά συμπεράσματα τῆς μελέτης του αὐτῆς, ὅτι:

1. στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὁ κανόνας τῆς πίστεως (lex credendi) συνδέεται ἀναπόσπαστα μέ τόν κανόνα τῆς προσευχῆς (lex orandi),
2. ἀνά τούς αἰώνας παρατηροῦνται δύο μεγάλα ρεύματα στήν ἱστορία: Τῶν θεουμένων, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Πατέρων, πού φθάνει μέχρι τίς ἡμέρες μας μέ τούς ἡσυχαστές καί φιλοκαλικούς Πατέρες, πού διασώζουν ὅλοι τήν πίστη τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί τό ρεῦμα τῶν στοχαζομένων, πού ἀπό τούς πρώτους αἱρετικούς, συνεχίσθηκε μέ τόν σχολαστικισμό, τήν ρωσική θεολογία καί ἔφθασε στήν Ἑλλάδα μετά τήν συγκρότηση τοῦ νέου Κράτους. Βασική θέση τοῦ δεύτερου αὐτοῦ ρεύματος εἶναι ὅτι ἡ σχολαστική θεολογία ξεπέρασε τήν πατερική θεολογία καί ἡ ρωσική θεολογία ὑπερέβαλε τίς ἄλλες δύο.
3. Ὑπάρχει ἀναπόσπαστη σχέση θεολογίας καί ἱστορίας.

Στό δεύτερο μέρος τῆς εἰσηγήσεώς του ἀναφέρθηκε σέ τρία συγκεκριμένα παραδείγματα στά ὁποῖα ἐντοπίζεται μεταξύ ἄλλων ἡ θεολογική κρίση τῆς ἐποχῆς μας. Εἶναι ἡ θεολογία ἤ ὀντολογία τοῦ προσώπου, ἡ εὐχαριστιακή ἐκκλησιολογία καί ἡ διάσπαση τῆς θεολογίας τῆς δόξης ἀπό τήν θεολογία τοῦ Σταυροῦ. Παρουσίασε δέ τίς συνέπειές τους στήν ἐκκλησιαστική ζωή.

Ἀκολούθησε συζήτηση στήν ὁποία συμμετεῖχαν οἱ Ἱερεῖς καί βεβαίως ὁ οἰκεῖος Ποιμενάρχης κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος ἐπήνεσε τόν ὁμιλητή καί τόν εὐχαρίστησε γιά τήν πολύ σημαντική ὁμιλία του.