Ἐπίκαιροι Σχολιασμοί: Ὑπερμνημονιακές δολιότητες
τοῦ Πρωτ. Θωμᾶ Βαμβίνη
Ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος στόν λόγο του «περί γλωσσαλγίας καί παθῶν» λέει: «ἐξουθενεῖται ἡ δικαιοσύνη, ὅταν εἶναι συγκερασμένη μέ τήν κακίαν τῆς δολιότητος». Ὁ Ἅγιος μιλάει, μέσα ἀπό τήν πείρα του, βλέποντας τόν ἄνθρωπο στήν σχέση του μέ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μιλάει, δηλαδή, πνευματικά καί ὄχι στενά κοινωνιολογικά. Καταγράφει ὡς συμπέρασμα πολυχρόνιας «κλινικῆς ἔρευνας», στόν ἑαυτό του καί σέ μαθητές του, ὅτι ὁ Θεός δέν ἐπιδοκιμάζει τούς ἀγῶνες πού γίνονται γιά τήν δικαιοσύνη Του, δηλαδή γιά τήν πίστη καί τήν ζωή πού δίδαξε μέ τά στόματα καί τίς γραφίδες τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων Πατέρων, ὅταν οἱ ἀγῶνες αὐτοί εἶναι συγκερασμένοι μέ δολιότητες καί ψέματα.
Ἡ δολιότητα δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη ἱκανή νά γνωρίση τόν Θεό. Χωρίς καθαρή καρδιά, χωρίς καθαρές προθέσεις καί μεθόδους, οἱ ἀγῶνες γιά τήν «δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ», ὄνομα ἔχουν ὅτι ἀφοροῦν τήν ἀληθινή ζωή καί σωτηρία. Στήν πραγματικότητα εἶναι «νεκρά ἔργα», πού νεκρώνουν συνειδήσεις.
Μέ ἄλλη διατύπωση, χάνει κανείς τό δίκιο του, σέ σχέση μέ τό φῶς τῆς ἀληθινῆς ζωῆς, τόν Χριστό, ὅταν δέν τό ἐπιδιώκη «ἔνδικα», δηλαδή μέ τόν σωστό, νόμιμο τρόπο. Στίς μνῆμες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ψάλλουμε, γιά τούς ἁγίους Πατέρες πού τίς συγκρότησαν, ὅτι κίνησαν ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν τόν «δικαιότατο θυμό» τους, «ἐνδικότατα». Κίνησαν θυμό. Δέν κινήθηκαν ἀπό τόν θυμό. Ὁ φωτισμένος θεολογικός νοῦς τους εἶχε τήν δυνατότητα, ἀφ’ ἑνός μέν νά κρίνη ποιός θυμός εἶναι δίκαιος, δηλαδή καθαρός ἀπό ἰδιοτέλειες, χαμερπεῖς ἐμπάθειες ἤ ψυχολογικές ἀναπηρίες, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά τόν κινῆ μέ νόμιμο τρόπο, σύμφωνα, δηλαδή, μέ τόν νόμο τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὁ ὅρος «ἐνδικότατα», στήν ἐκκλησιαστική χρήση του, ἔχει βαθύ πνευματικό περιεχόμενο. Δέν συνδέεται μέ δικανικές ἀντιλήψεις. Εἶναι ὅρος, τοῦ ὁποίου ἡ παραβίαση μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Χριστό, γιατί παραβιάζοντάς τον ταράσσουμε μέ ἀδιακρισίες τήν Ἐκκλησία, δημιουργώντας συγχύσεις στίς ὁποῖες ἀναπαύονται μόνον οἱ ὁρατοί καί οἱ ἀόρατοι ἐχθροί τῆς ἀλήθειας.
Ὅλα τά παραπάνω σημειώθηκαν, γιατί τελευταῖα κυκλοφόρησε στό διαδίκτυο, ἀλλά καί σέ ἔντυπη μορφή, ἕνα πλαστό κείμενο, πού τιτλοφορεῖται «ὑπερμνημόνιο—memorandum», τό ὁποῖο δείχνει ἀνάγλυφα τό πῶς ἀχρειώνονται καί ὑπονομεύονται οἱ δίκαιοι ἀγῶνες γιά τήν πίστη, ὅταν ἀναμειγνύονται μέ δολιότητες καί ψέματα.
Γιά τήν ὕπαρξη τοῦ «ὑπερμνημονίου» μᾶς πληροφόρησε κατ’ ἀρχήν ἕνας πράγματι ἀγωνιστής μοναχός. Ἀμέσως τό ἐντοπίσαμε στό διαδίκτυο καί μέ τήν πρώτη ἀνάγνωση τόν πληροφορήσαμε ὅτι εἶναι πλαστό. Ἕνα τόσο ἀφελές κείμενο, μέ πλῆθος ἀτεκμηρίωτων ἡμερομηνιῶν καί μέ διατάξεις πού ἔρχονται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ βασικές ἀρχές τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης, δέν μποροῦσε ποτέ νά εἶναι ἀποτέλεσμα μιᾶς, ἔστω ἄτυπης, συνάντησης ἐκπροσώπων εὐρωπαϊκῶν θεσμῶν ἤ ἁπλῶς θεσμῶν πού δροῦν μέσα στήν Ε.Ε.. Οἱ θεσμοί αὐτοί διαθέτουν σοβαρή νομική ὑποστήριξη, πού δέν ἐπιτρέπει τήν ὑπογραφή τέτοιων κειμένων. Μετά ἀπό λίγες μέρες μᾶς ἔδωσε τό «ὑπερμνημόνιο», μέσα σέ ταχυδρομικό φάκελο, ἕνας ἔμπειρος πνευματικός, γιά νά πληροφορηθοῦμε τί γίνεται!… Τοῦ τό ἔδωσε κάποιος Χριστιανός (προφανῶς σκανδαλισμένος) κατά τήν ἐξομολόγηση. Καί μετά ἀπό ὁρισμένες μέρες διαβάσαμε τό ἀνακοινωθέν τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας (τῆς 7ης Ὀκτωβρίου 2015) στό ὁποῖο μέ ἐμφαντικότητα γράφεται: «μέ ἀφορμή δημοσιεύματα ὅτι δῆθεν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἐκπροσωπουμένη ὑπό τοῦ τότε Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου… ὑπέγραψε μαζί μέ ὅλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί τό Ἅγιον Ὄρος «ὑπερμνημόνιο» μέ ἐπονείδιστες ρυθμίσεις σέ εὐαίσθητα ἐθνικά καί θρησκευτικά θέματα, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπισημαίνει ὅτι αὐτά στεροῦνται οἱασδήποτε ἀληθείας καί εἶναι ψευδῆ, ἀνυπόστατα, συκοφαντικά καί ἀνάξια λόγου».
Εἶναι σαφές ὅτι τό λεγόμενο «ὑπερμνημόνιο» ἔχει δύο στόχους: Πρῶτον, τόν διασυρμό ὁρισμένων σημαντικῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας καί δεύτερον, τήν διακωμώδηση τῶν ἀγώνων ἐναντίον σύγχρονων παραχαράξεων καί ἀλλοιώσεων στήν πίστη καί τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας.
Τό «ὑπερμνημόνιο—memorandum», ὅπως τιτλοφορεῖται, εἶναι λοιπόν ἕνα ψευδεπίγραφο κείμενο. Καί μιά ἁπλή ἀνάγνωση τῶν ἄρθρων του πείθει γιά τήν πλαστότητά του, ἀρκεῖ ὁ ἀναγνώστης νά διαθέτη στοιχειώδη λογική ἐπάρκεια. Παραθέτουμε ὡς ἕνα μικρό δεῖγμα τῆς ἐξόφθαλμης πλαστότητάς του τίς τέσσερις παραγράφους τοῦ πρώτου ἄρθρου ἀπό τό κεφάλαιο πού ἀφορᾶ τίς Ἐκκλησίες. Διακελεύει, λοιπόν, τό «ὑπερμνημόνιο»:
«Α: Μεταρρύθμιση στήν Ἐκκλησιαστική Ἀκολουθία. Εἰδικότερα: Ὡρολόγιο Πρόγραμμα. Χειμερινή Περίοδος: Τέλεση Θείας Λειτουργίας Κυριακή πρωΐ, ἀπό 10η πρωϊνή ἕως 11:30 πρωινή. Καλοκαιρινή Περίοδος: Τέλεση Θείας Λειτουργίας Κυριακή ἀπόγευμα, ὥρα 7:30 ἀπογευματινή μέ 9η βραδινή. Ἡ μεταρρύθμιση θά ξεκινήσει ἀπό 17.10.2017.
Β: Κατάργηση Τέμπλων Ἱερῶν Ναῶν, ἀπό 26.10.2017.
Γ: Εἰσαγωγή ἀναγεννησιακῶν εἰκόνων – ἀντικατάσταση ἀπό βυζαντινή νοοτροπία, ἀπό 1.3.2017.
Δ: Εἰσαγωγή μουσικῶν ὀργάνων τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό 1.3.2017».
Εἶναι καταπληκτική ἡ ἀκρίβεια τῶν ἡμερομηνιῶν. Αὐτό μᾶς ἐμβάλλει στόν πειρασμό νά σκεφτοῦμε ὅτι τό «ὑπερμνημόνιο» γράφηκε μέ σκωπτική διάθεση. Κάποιος πιθανόν νά θέλησε νά διακωμωδήση τόν ἀγωνιστικό ζῆλο ὁρισμένων γνωστῶν του ἤ γενικά τῶν «ἀγωνιστικά εὐαίσθητων», ἀλλά καί εὐκολόπιστων Χριστιανῶν. Πιθανότερο ὅμως φαίνεται τό ἐνδεχόμενο στόχος του νά ἦταν ἡ διαβολή καί διάβρωση τῆς ὑπόληψης σημαντικῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας. Πάντως, ἄν πάρουμε στά σοβαρά τίς παραπάνω τραγελαφικές διακελεύσεις του, θά πρέπει ἀπό 2.3.2017 νά ἔχουν προμηθευτῆ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Ναοί μουσικά ὄργανα καί νά ἔχουν ἀντικαταστήσει τίς βυζαντινές εἰκόνες μέ ἀναγεννησιακές!! Ἐπίσης, στίς 27.10.2017 (σέ δύο χρόνια ἀπό τώρα) θά πρέπει νά ξηλωθοῦν ὅλα τά ξυλόγλυπτα, μαρμαλόγλυπτα κ.ἄ. τέμπλα ἀπό Ναούς καί Παρεκκλήσια καί, προφανῶς, ὅσοι Ναοί ἔχουν δώσει παραγγελία σέ ξυλογλύπτες ἤ μαρμαρογλύπτες θά πρέπει πάραυτα νά τίς ἀνακαλέσουν!!! Τό δέ πρόγραμμα ἐνάρξεως καί λήξεως τῶν ἀκολουθιῶν (ἀπό 17.10.2017) δέν θά καταρτίζεται πλέον ἀπό τίς κατά τόπους Ἱερές Μητροπόλεις, ἀλλά ἀπό τά κεντρικά ὄργανα τῆς Ε.Ε.! Ὤ, τῆς εὐηθείας καί τῆς γελοιότητος!
Τό ἀνησυχητικό εἶναι ὅτι τό «ὑπερμνημόνιο» τό πῆραν ὡς λάφυρο κάποιοι πού αὐτοθεωροῦνται ὡς πολέμαρχοι στά πεδία τῶν ἀντιοικουμενιστικῶν μαχῶν. Εἶναι δύσκολο νά δεχθῆ κανείς ὅτι αὐτοί δέν καταλαβαίνουν τήν πλαστότητά του. Εἶναι προφανές ὅτι μέ τό «ὑπερμνημόνιο» ἐν γνώσει τους παραπλανοῦν τόν λαό, γιά νά τόν κρατοῦν, ὅπως φαίνεται, σέ «ἀγωνιστική ἑτοιμότητα». Δέν εἶναι ἱκανοί ὅμως νά καταλάβουν τό κακό πού κάνουν στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί στήν Ἐκκλησία.
Ὅπως εἶναι φανερό, τό λεγόμενο «ὑπερμνημόνιο», μέ τίς κατάλληλες «εἰσαγωγές» καί τά ἄρθρα του, προβάλλει ὡς συμφωνημένες διατάξεις, ὅ,τι χρειάζεται ἡ θρησκευτική (συναισθηματική) εὐαισθησία τῶν ἁπλῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι σέ θέση νά ἐλέγχουν τίς πηγές τῶν πληροφοριῶν τους, γιά νά διεγερθῆ τό θυμικό τους, ἀφοῦ τούς ὑποβάλλεται ἡ αἴσθηση ὅτι ἀπειλοῦνται πανταχόθεν, ὅτι σκοτεινές δυνάμεις τούς ὁδηγοῦν κατ’ εὐθεῖαν στόν Ἀντίχριστο, χωρίς τήν δική τους βούληση, χωρίς καμμιά δική τους θεολογική, ἐκκλησιαστική ἤ ἠθική ἁμαρτία.
Ὁ ἐπινοητής τοῦ «ὑπερμνημονίου», ἀλλά καί οἱ ἀγωνιστικοί χρῆστες του, μεταθέτουν τό κακό ἀπό τήν ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου στήν ἀποστασία τῶν θεσμῶν.
Τό πιό μεγάλο κακό, ὅμως, πού συντελεῖται μέ τίς «ὑπερμνημονιακές δολιότητες» εἶναι ὅτι διαβάλλονται οἱ ἀγῶνες ὅσων ἀγωνίζονται μέ ποιμαντική εὐαισθησία καί ἐπιστημονική σοβαρότητα ἐναντίον ἀλλοιώσεων καί παραχαράξεων, πού ἀπαιτοῦν ἀπροκατάληπτη μελέτη καί τεκμηριωμένη ἀντιμετώπιση. Δίνεται ἡ ἀφορμή νά ἐπικολληθῆ ἐπάνω καί σ’ αὐτούς ἡ ἐτικέττα τοῦ γελοίου καί τοῦ κακεντρεχοῦς φανατικοῦ.
Πρέπει νά ποῦμε ὅτι οἱ ἀγῶνες τῶν ἁγίων Πατέρων ἐναντίον τῶν αἱρέσεων δέν ἦταν αὐτῆς τῆς «ὑπερμνημονιακῆς» ὑποποιότητας. Ἦταν ἀγῶνες εὐαγγελικῆς ὑπερποιότητας. Ἦταν ἀγῶνες γιά τήν ἀλήθεια (τήν ἐνυπόστατη, τόν Χριστό) καί διεξάγονταν ἐν ἀληθείᾳ, δηλαδή ἐν Χριστῷ. Γι’ αὐτό δέν μποροῦσαν νά κάνουν τίποτε πού νά ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τίς ἐντολές Του. Τούς ἦταν ἄγνωστος ὁ δόλος, ἡ σκοπιμότητα, ἡ διαβολή. Ὁ πύρινος ζῆλος τους ἦταν ἔμπλεως ἀγάπης καί καθαρότητας. Ἡ ὕπαρξή τους ἦταν διάφανη καί ὁ λόγος τους διαυγής. Γνώριζαν ὅτι μέ τό ψέμα δέν μπορεῖ νά ὑπηρετηθῆ ἡ ἀλήθεια.
Ὅμως, οἱ ἅγιοι Πατέρες δέν ἔγιναν ξαφνικά «ἱεραπόστολοι» καί μάλιστα αὐτοχειροτόνητοι. Προηγήθηκε ἡ ἀποκάθαρση τοῦ ἀμαυρωμένου κατ’ εἰκόνα μέ μακροχρόνια εὐαγγελική ἄσκηση. Ἔγιναν καθαρά κάτοπτρα τοῦ φωτός τοῦ Θεοῦ καί φώτισαν τόν κόσμο. Ὁπότε δέν ζοῦσαν πλέον αὐτοί, ζοῦσε μέσα τους ὁ Χριστός. Πράγμα, πού σημαίνει, σύμφωνα μέ τήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὅτι τίποτε δέν ἔκαναν ἀπό ἐκεῖνα πού δέν θέλει ὁ Χριστός. Καί ἕνα ἀπό ἐκεῖνα πού δέν θέλει ὁ Χριστός εἶναι νά «ἐξουθενεῖται» ἡ δικαιοσύνη τῶν ἀγώνων γιά τήν ὀρθή πίστη καί τήν ὀρθόδοξη ζωή ἀπό τήν κακία τῶν «ὑπερμνημονιακῶν δολιοτήτων».
- Προβολές: 3183