Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Προσφώνηση πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο

Λόγος ἀπομαγνητοφωνημένος, μετά τήν θεία Λειτουργία, στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

...Δέν εἶναι σήμερα ἡ ἐπέτειος τῆς χειροτονίας μου. Ἡ χειροτονία μου σέ Ἐπίσκοπο ἔγινε στίς 20 Ἰουλίου. Καί ἡ ἐνθρόνισή μου ἐδῶ στήν Ἱερά Μητρόπολη ἔγινε στίς 10 Σεπτεμβρίου. Ἀλλά βέβαια εἴπαμε νά μήν κάνουμε ἔξοδα, γι’ αὐτό τά συνδυάσαμε μέ τήν γιορτή, νά μήν εἶναι δυό-τρεῖς φορές, καί νά τό κάνουμε λιτά, κατά τρόπο λιτό.

Ἄρα δέν εἶναι σήμερα ἡ ἐπέτειος τῆς χειροτονίας μου. Ἔχουμε ὅμως μιά ἄλλη ἐπέτειο χειροτονίας. Ὁ Μακαριώτατος σήμερα ἔχει τήν ἐπέτειο χειροτονίας του εἰς Ἐπίσκοπον. Τό 1981, ἄρα 34 χρόνια. Τό 1981.

Τότε ἦταν Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τόν γνώριζα, ἀλλά δέν εἶχα ἐπικοινωνία πολλή. Ἀλλά ἐκεῖνος εἶχε διαβάσει τό πρῶτο βιβλίο μου «Μιά βραδυά στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους». Καί εἶναι κάτι πού ὁ Γέροντάς μου ὁ Καλλίνικος δέν μοῦ τό εἶπε, μοῦ τό εἶπε ὁ Μακαριώτατος μετά πού τόν γνώρισα. Λέει, ὅταν ἦταν Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, εἶχε παρακαλέσει τόν Καλλίνικο: "Σέ παρακαλῶ, δός μου τόν π. Ἱερόθεο νά τόν βάλω Γραμματέα στήν Ἱερά Σύνοδο". Ἀλλά τότε ὁ Καλλίνικος δέ ἤθελε νά μέ χάση. Καί ὅταν ὁ ἴδιος ἔφυγε, τότε μέ πήρατε ἐσεῖς. Μέ προσέφερε σέ σᾶς.

Ἄρα εὐχόμαστε ἔτη πολλά, μέ ὑγεία, μέ δύναμη, μακροημέρευση μέ τήν νηφαλιότητα τήν ὁποία ἔχετε καί ἀπό ὅ,τι ξέρουμε ἐμεῖς πού εἴμαστε πιό κοντά στόν Ἀρχιεπίσκοπο, τό καταλαβαίνει καί ὁ λαός, ἀπό ὅ,τι ξέρουμε εἶναι, θά λέγαμε, ἡ ἑνοποιός δύναμις, ὄχι μόνο τῆς Ἱεραχίας –ἀφοῦ δέν ἔχει ἀντιπολίτευση, γιατί μέ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἐργάζεται κάνει ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς νά εἶναι ἀγαπητοί– ἀλλά θά ἔλεγα ὅτι εἶναι καί ἡ ἑνοποιός δύναμις καί τῶν πολιτικῶν. Ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλον πηγαίνουν τόν συναντοῦν καί ἐντυπωσιάζονται.

Πρόσφατα πῆγε ὁ Μανώλης ὁ Γλέζος νά τόν συναντήση καί νομίζω, ἀπό ὅ,τι ἄκουσα, τοῦ ἔκανε μιά ἔκπληξη μιά ἔκπληξη καί γιά τόν Γλέζο καί γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπο. Καί ὅποιος τόν πλησιάζει ἐκ τῶν πολιτικῶν αὐτῶν, ὅταν πλησιάζουν τόν Ἀρχιεπίσκοπο, τότε βλέπουν ἕνα ἄλλο πρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας ἀπό κεῖνο πού ἔβλεπαν. Ἤξεραν ὅτι τό πρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι λίγο αὐστηρό, ἀλλά βλέπουν ἕναν ἐπιεικῆ ἄνθρωπο. Καί μερικοί ἀπό τούς πολτιτικούς τόν συμβουλεύονται γιά διάφορα θέματα. Εἶναι ἔτσι ἤ δέν εἶναι;