Μιά ξεχωριστή διάκριση - «Ὁ Τροχονόμος τῆς ψυχῆς»

Δημητρίου Γιάννου, Δημάρχου Ἐδέσσης

Προσφώνηση κατά τήν ἀνακήρυξη τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου σέ ἐπίτιμο Δημότη Ἐδέσσης (ἀπομαγνητοφωνημένη, κατά τό ἥμισυ).
*

Τήν αἴθουσα συνεδριάσεων τοῦ Δημοτικοῦ μας Συμβουλίου σήμερα κοσμοῦν δυό πνευματικοί ἡγέτες μέ ἔργο πού ἔχει τεράστια ἀπήχηση στήν κοινωνία καί λόγο πού ἀγγίζει τίς ψυχές μας. Νοιώθω, ὅπως πιστεύω ὅτι νοιώθουμε ὅλοι μας, γεμάτη τήν ψυχή καί τό μυαλό μου μέ τή δύναμη πού μόνο ὁ Χριστός μπορεῖ νά μᾶς δώση. Γιά τό λόγο αὐτό δοξάζω τόν Θεό πού μέ ἀξίωσε νά ζήσω τή σημερινή ἡμέρα.

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, ὁ Πρόεδρος τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου ἀναφέρθηκε στό πολυσήμαντο ἔργο Σας δίνοντας τό στίγμα τῆς παρουσία Σας στά πνευματικά καί κοινωνικά δρώμενα τῆς Ἔδεσσας, τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολης τῆς ὁποίας σήμερα εἶστε ποιμενάρχης, τῆς Ἑλλάδας, ἀλλά καί παγκόσμια μέσῳ τοῦ συγγραφικοῦ Σας ἔργου.

Μέ τή σειρά μου θέλω νά σταθῶ στό λόγο Σας. Ἕναν λόγο πού δημιουργεῖ μοναδικές στιγμές γιά τόν πιστό λαό, πού τόν δέχεται, ὅπως ἡ διψασμένη γῆ τήν εὐεργετική βροχή. Ἕναν λόγο οὐσιαστικό καί ἐλπιδοφόρο, πού δίνει τό ἔναυσμα στόν καθένα μας νά ὑψωθῆ καί νά σταθῆ ὄρθιος σέ μία ἐποχή ἔντονης ἀβεβαιότητας.

Στούς καιρούς πού ζοῦμε ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἴσως τό μοναδικό στέρεο βάθρο γιά νά ἀντλήσουμε δύναμη καί αἰσιοδοξία. Προσβλέπουμε σέ αὐτόν τόν πυλώνα ὅτι θά στηρίξη ἠθικά τό λαό μας, ὅπως ἔκανε πάντα, ἐφαρμόζοντας στήν πράξη τά διδάγματα ἀγάπης στά παιδιά Της. Μέ τόν πνευματικό ἡγέτη τῆς Ἔδεσσας καί τῆς εὐρύτερης περιοχῆς, τόν Μητροπολίτη μας κ. Ἰωήλ, ἔχουμε δεῖ στήν πράξη τό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, καθώς συμβάλλει μέ ὅλες της τίς δυνάμεις στήν ἀνακούφιση τοῦ πόνου τῶν πιό ἀδύνατων καί μέ τήν παρουσία του δίνει ἐλπίδα σέ ὅλους μας.

Το ἴδιο γίνεται καί στήν Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου.

Δεν εἶναι καθόλου τυχαῖο πού δύο Ἱεράρχες μέ ἴδια ἀφετηρία, δηλαδή, τήν ἱερή γῆ τῆς Πέλλας, καί τήν πόλη τῆς Ἔδεσσας συνεχίζουν ἀκούραστοι, μετά ἀπό τόσα χρόνια, τόν καθημερινό ἀγῶνα τῆς πνευματικῆς καί κοινωνικῆς προσφορᾶς!

Μέ τήν παρουσία Σας καί τό λόγο Σας δίνετε ἐλπίδα καί δύναμη σέ ὅλους μας. Μᾶς δίνετε κουράγιο γιά νά συνεχίσουμε τήν προσπάθεια γιά ἀνάπτυξη καί προκοπή, μά πάνω ἀπ’ ὅλα γιά τή βελτίωση τῆς σχέσης μας μέ τόν ἑαυτό μας καί μέ τούς ἄλλους. Γιατί αὐτό εἶναι τό μεγαλύτερο μήνυμα, ἡ συνεχής προσπάθεια βελτίωσης τοῦ ἀνθρώπου.

Σεβασμιώτατε, στήν προσπάθεια αὐτή ἔχετε συμβάλει τά μέγιστα καί γι’ αὐτό ἐκ μέρους ὅλων τῶν συνδημοτῶν μου Σᾶς εὐχαριστῶ ἀπό καρδιᾶς. Στόν τόπο αὐτό, πού ἐργαστήκατε ἄοκνα, ἀνοίγουμε τίς πύλες τῆς καρδιᾶς μας γιά νά Σᾶς ὑποδεχτοῦμε, ἐκφράζοντας τά βαθύτερα αἰσθήματα ἀγάπης καί σεβασμοῦ πρός τό πρόσωπό Σας.

Πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι ἡ παρουσία Σας καί ἡ ἀνακήρυξή Σας σέ Ἐπίτιμο Δημότη δέν ἀποτελεῖ μόνο ὕψιστη τιμή γιά τόν τόπο μας, ἀλλά ἀφετηρία δημιουργίας καί κινητήρια δύναμη γιά τίς ψυχές ὅλων τῶν πιστῶν.

*

Ἐκτός ἀπό αὐτόν τόν λόγο, φυσικά,  θά πρέπει νά ἀναφερθῶ σέ μερικά προσωπικά στοιχεῖα τά ὁποῖα ἔζησα ἐγώ μέ τόν τότε λαϊκό, τόν Γιῶργο τόν Βλάχο. Ἤμουνα παιδί, εἴμασταν παιδιά ἀπό φτωχογειτονιές τῆς Ἔδεσσας. Εἴμασταν νέοι πού ἔπρεπε νά διαλέξουμε ἕναν δρόμο καί εὐτυχῶς μπροστά μας βρέθηκε «ὁ τροχονόμος τῆς ψυχῆς», ἔτσι θά τόν ὀνομάσω αὐτόν τόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος μᾶς πῆρε, τότε ἕνας ἄγνωστος γιά τήν Ἔδεσσα, ἕνας νέος ἄνθρωπος, ἕνας ὄμορφος ἄνθρωπος, ἕνας ἄνθρωπος πού τόν ἐρωτευόμασταν ὅλοι, γιατί δέν ἦταν μόνο ὄμορφος σέ παράστημα, ἦταν ὄμορφος στήν ψυχή.

Μᾶς πῆρε, λοιπόν, καί μᾶς ἔδειξε πρός τά ποῦ πρέπει νά βαδίσουμε καί εὐτυχῶς μᾶς τόν ἔδειξε αὐτόν τόν δρόμο καί εὐτυχῶς ἦρθε στήν ζωή μας τήν κατάλληλη στιγμή. Μᾶς ἔπαιρνε, λοιπόν, τίς Κυριακές καί μᾶς πήγαινε –δέν ξέρω ἄν τό θυμοῦνται οἱ παλιοί Ἐδεσσαῖοι- στό σημερινό ξενοδοχεῖο, στό κέντρο τῆς πόλης, τό «Ἕλενα». Ἐκεῖ, λοιπόν, κάναμε κατηχητικό. Καί, ὅπως ὁ καλός ὁ μπαμπάς, μετά τό κατηχητικό μᾶς ἔπαιρνε καί μᾶς κερνοῦσε ἕνα γλυκό στό ζαχαροπλαστεῖο τοῦ Κούκου. Σήμερα τά θυμηθήκαμε ὅλα αὐτά. Ἦταν ἴσως τό πιό γλυκό γλυκό πού ἔχουμε φάει στή ζωή μας, γιατί δέν ἦταν μόνο γλυκό, ἦταν γεμάτο ἀγάπη.

Καί φυσικά κάποτε ἔφυγε καί ἀνταμείφθηκε γιά αὐτό πού ἔκανε. Καί εὐτυχῶς ὁ Ἅγιος Θεός μᾶς ἔστειλε καί ἕναν ἄλλο Ποιμενάρχη, ὁ ὁποῖος σήμερα ἔχει κάνει τά ἴδια βήματα μέ αὐτόν καί εἶναι ἐδῶ σήμερα γιά νά μᾶς κρατήση πάλι τό χέρι.

Τά χρόνια πέρασαν, οἱ συνήθειες ἴσως ἄλλαξαν δέν ἄλλαξε ὅμως κάτι: ἡ ἀγάπη αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων γιά τόν ἄνθρωπο, ἡ ἀγάπη αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων γιά τήν διδαχή. Καί ἀγάπησαν τήν Ἔδεσσα ἴσως πολύ περισσότερο ἀπό ὅσοι ἄλλοι. Τούς εὐγνωμονοῦμε. Τούς εὐχαριστοῦμε καί ἀξίζουν αὐτό πού ἀξίζουν, τήν ἀγάπη μας.

Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ.