π. Γεωργίου Σαβελώνα: «Ὅταν μεγαλώσης θά γίνης ἱερέας;»

Λόγος στήν χειροτονία του εἰς Διάκονο τοῦ π. Γεωργίου Σαβελώνα

Χειροτονία Πρεσβυτέρου - ἐγκατάσταση νέου Ἐφημερίου στήν Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου

Σεβασμιώτατε,
Πανοσιολογιώτατοι,
Αἰδεσιμολογιώτατοι,
Αἰδεσιμώτατοι πατέρες καί
ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Ἀρχικῶς θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω τόν Τριαδικό Θεό πού ἀξίωσε τήν ἀναξιότητά μου νά χειροτονηθῶ  σήμερα ἱεροδιάκονος. Μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων  προσῆλθα ἐνώπιoν τοῦ Ἱεροῦ Βήματος.

Δέος καί φόβος μέ διακατέχει, ἀλλά ταυτόχρονα καί μιά ἠρεμία ἀναλογιζόμενος τή φράση τοῦ χερουβικοῦ ὕμνου: «Οὐδείς ἄξιος τῶν συνδεδεμένων ταῖς σαρκικαῖς ἐπιθυμίαις καί ἡδοναῖς προσέρχεσθαι ἢ προσεγγίζειν ἢ λειτουργεῖν σοι, Βασιλεῦ τῆς δόξης, τό γάρ διακονεῖν σοι μέγα καί φοβερόν καί αὐταῖς ταῖς ἐπουρανίαις δυνάμεσιν. Ἀλλ ὅμως, διά τήν ἄφατον καί ἀμέτρητόν σου φιλανθρωπίαν, ἀτρέπτως καί ἀναλλοιώτως γέγονας ἄνθρωπος καί ἀρχιερεύς ἡμῶν ἐχρημάτισας καί τῆς λειτουργικῆς ταύτης καί ἀναιμάκτου θυσίας τήν ἱερουργίαν παρέδωκας ἡμῖν, ὡς Δεσπότης τῶν ἁπάντων».  

Βάσει τῆς προαναφερθείσης  φιλανθρωπίας καί  ἀγάπης τοῦ Κυρίου ἡμῶν  Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ταπεινότητά μου προσεύχεται νά φανῶ ἄξιος τῆς θείας χάριτος «ὥστε μετασχεῖν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων».
Oi Ἀπόστολοι τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἔλαβαν ἀπό τόν Ἀναστάντα Χριστό καί τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τή Χάρη νά συγχωροῦν ἁμαρτίες: «καί τοῦτο εἰπών ἐνεφύσησε καί λέγει αὐτοῖς• λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον• ἂν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἂν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται» (Ἰω. κ, 22-23), τό ὁποῖο δέν ἔλαβαν ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, καθώς ἐπίσης ἔλαβαν τήν Χάρη νά τελοῦν τό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας καί ὅλα τά ἄλλα Μυστήρια. Ἔτσι, οἱ Ἀπόστολοι ἐνεργοῦσαν ὡς ἐντεταλμένοι καί ἐντολοδόχοι τοῦ Χριστοῦ, ἔχοντας τό εἰδικό χάρισμα τῆς Ἀρχιερωσύνης, κατά τόν λόγον «ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καί ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ» (Λουκ. ι, 16), εἶναι «φορεῖς τῆς Ἀρχιερωσύνης τοῦ Χριστοῦ». Αὐτό φαίνεται καί ἀπό τό ὅτι οἱ Ἀπόστολοι ἐκχώρησαν μιά διακονία στούς Διακόνους, τούς ὁποίους χειροτόνησαν καί ἀργότερα ἐκχώρησαν καί ἁρμοδιότητα καί στούς Πρεσβυτέρους. Αὐτή ἡ ἐκχώρηση ἁρμοδιοτήτων εἶναι χειροτονία.

Στίς ἐπιστολές τοῦ Ἀποστόλου Παύλου φαίνεται σαφέστατα ἡ διάκριση τῶν χαρισμάτων πού ἐνεργοῦν στήν Ἐκκλησία. Στήν Α΄ πρός Κορινθίους Ἐπιστολή γράφεται: «Διαιρέσεις δέ χαρισμάτων εἰσί, τό δέ αὐτό Πνεῦμα• καί διαιρέσεις διακονιῶν εἰσί, καί ὁ αὐτός Κύριος• καί διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν, ὁ δέ αὐτός ἐστί Θεός, ὁ ἐνεργῶν τά πάντα ἐν πᾶσιν. Ἑκάστῳ δέ δίδοται ἡ φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρός τό συμφέρον. ᾦ μέν γάρ διά τοῦ Πνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δέ λόγος γνώσεως κατά τό αὐτό Πνεῦμα, ἑτέρῳ δέ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, ἄλλῳ δέ χαρίσματα ἰαμάτων ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, ἄλλῳ δέ ἐνεργήματα δυνάμεων, ἄλλῳ δέ προφητεία, ἄλλῳ δέ διακρίσεις πνευμάτων, ἑτέρῳ δέ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δέ ἑρμηνεία γλωσσῶν• πάντα δέ ταῦτα ἐνεργεῖ τό ἕν καί τό αὐτό Πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθώς βούλεται» (Α’ Κορ. ιβ, 4-11).

Οἱ προαναφερθεῖσες παράγραφοι εἶναι ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό ἄρθρο μέ τίτλο «Τό βασίλειο ἱεράτευα καί ἡ ἱερωσύνη», τό ὁποῖο   συνέγραψε ὁ Μητροπολίτης καί Ποιμενάρχης ἡμῶν  κ.κ  Ἱερόθεος, στίς ὁποῖες στάθηκα ἐπιλεκτικά διότι κατά τήν ταπεινή μου ἄποψη ἐκφράζεται οὐσιωδῶς ἡ στενή σχέση καί ταυτοχρόνως οἱ διαφορές μυστηριακῆς καί πνευματικῆς ἱερωσύνης.

Ἡ ὀρθόδοξη πατερική του πένα καλύπτει σαφέστατα καί ἁγιογραφικά τήν ἀπαρχή τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης, καθώς καί τήν διάδοση τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Σεβασμιώτατε, ἐνθυμοῦμαι τήν πρώτη μας συνάντηση, ὅταν ἤμουν παιδί 11 ἐτῶν κάπου  στήν εὐρύτερη περιοχή τοῦ Ἁγίου Βλασίου. Μέ κοιτάξατε χαμογελαστά καί ἱλαρά ρωτώντας με: «Ὅταν μεγαλώσης θά γίνης ἱερέας;». Ἀπό τότε μεσολάβησαν 19 ἔτη  στό πέρασμα τῶν ὁποίων, θά παραθέσω κάποια χαρακτηριστικά γεγονότα ὡς ἔκφραση  τῆς πατερικῆς σας ἀγάπης καί στοργῆς πρός τό πρόσωπό μου.  Ἀναφέρομαι στήν συστατική σας ἐπιστολή γιά νά εἰσέλθω στήν Ἀνώτατη Ἐκκλησιαστική Ἀκαδημία Βελλᾶς Ἰωαννίνων, τήν ἐτήσια ἐπίσκεψή σας  στή σχολή, καθώς καί τήν χειροθεσία μου ἀπό ἐσᾶς  στό βαθμό τοῦ Ἀναγνώστη τήν 27η τοῦ μηνός Ἰουλίου τοῦ σωτηρίου ἔτους 2010 ἐν τῷ Ἱερῷ Παρεκκλησίω τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος τῆς Ἐνορίας Ἁγίου Νικόλαου Ἀντιρρίου.

Φτάνοντας στήν σημερινή ἡμέρα τῆς χειροτονίας μου στό βαθμό τοῦ Διακόνου, προσεύχομαι στόν Τριαδικό Θεό νά μέ καταστήση ἄξιο τῆς ἀπέραντης ἀγάπης σας  καί τήν ὁποία δεσμεύομαι νά διαφυλάξω ἀκέραιη σέ ὅλο τόν «κατά Χριστόν» βίον μου.     

Ἰδιαίτερες καί θερμές εὐχαριστίες στόν πρωτοπρεσβύτερο  πατέρα Παναγιώτη Γρέντζελο, ὁ ὁποῖος ὡς Πνευματικός μου Πατήρ  ἀνέλαβε  τό δύσκολο ἔργο στά χρόνια τῆς νιότης μου νά μέ συμβουλεύη καί νά μέ παιδαγωγῆ «κατά  Θεόν», ὥστε νά ἐπιβεβαιωθοῦν τά λόγια τοῦ ψαλμοῦ: «Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός σέ κατέφυγον• δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου».                                

Στή συνέχεια, θά ἤθελα  νά εὐχαριστήσω τούς βιολογικούς μου γονεῖς, τόν πρωτοπρεσβύτερο καί Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο τοῦ Ἁγίου Βλασίου, πατέρα Παναγιώτη Σαβελώνα καί τήν μητέρα μου Γιαννούλα  Σαβελώνα γιά ὅσα μου πρόσφεραν ὡς υἱό τους καί γιά τό φωτεινό παράδειγμα, τό ὁποῖο μοῦ μεταλαμπάδευσαν μέ τήν συζυγία τους καί  τό ὁποῖο θά μιμηθῶ. Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος χαρακτηριστικά λέγει περί αὐτοῦ: «Δυό, λοιπόν, εἶναι αὐτά γιά τά ὁποῖα ἔχει θεσπισθῆ ὁ γάμος, καί γιά νά σωφρονοῦμε καί γιά νά γινόμαστε πατέρες, καί ἀπό τά δυό αὐτά πρώτη εἶναι ἡ αἰτία τῆς σωφροσύνης»

Εὐγνωμόνως  καί μέ ἰδιαίτερη συγκίνηση θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω τόν Σεβ. Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κ.κ. Δημήτριο, καθώς καί τούς ἐλλογιμωτάτους καθηγητές τῆς Ἀνώτατης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Βελλᾶς Ἰωαννίνων.

Ἐπίσης θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω τούς ἀδελφικούς φίλους μου καί κουμπάρους μου κ. Κωνσταντῖνο Χονδρό καί τόν κ. Ἰωάννη  Γιαννοῦτσο, τῶν ὁποίων τήν παρουσία καί συμπόρευση στόν παρόντα βίο θά περιέγραφα  ὡς θεῖο δῶρο. Ὅπως λέγει χαρακτηριστικά ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Μέ τίποτε ἀπό ὅ,τι ὑπάρχει εἰς τόν κόσμον δέν μπορεῖ κανείς νά συγκρίνη ἕνα πιστόν φίλον, καί τό κάλλος του δέν  ἔχει  ὅρια».

Κλείνοντας θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω τήν σύζυγό μου Σταυρούλα, ἡ ὁποία   δέχθηκε νά ἀκολουθήση μαζί μου τήν «στενή καί τεθλιμμένη ὁδό» φανερώνοντας  ἔτσι τήν πίστη καί τήν ἀγάπη, τήν ὁποία ἔχει στόν Τριαδικό Θεό.

Εὐχαριστῶ καί ὅλους ἐσᾶς, οἱ ὁποῖοι βρίσκεστε σήμερα ἐδῶ συμπροσευχόμενοι καί μέ κατάνυξη γιά νά ἀναφωνήσετε  τό «ἄξιος» ἐκ μεσούσης τῆς καρδίας σας.

Φωτογραφίες τῆς χειροτονίας εἰς Πρεσβύτερο τοῦ π. Γεωργίου Σαβελώνα