Βιβλιοπαρουσίαση: “Εικονοφιλικό καί Εἰκονοκλαστικό Πνεύμα”

Βιβλιοπαρουσίαση:

Μέ τίτλο “Εἰκονοφιλικό καί Εἰκονοκλαστικό Πνεύμα” κυκλοφόρησε τό νέο βιβλίο τοῦ Σέβ. Μητροπολίτου μᾶς κ. Ἱεροθέου. Τά θέματα τοῦ βιβλίου παρουσιάζουν μεγάλο θεολογικό καί ἐκκλησιαστικό ἐνδιαφέρον, γιατί διαπραγματεύονται κρίσιμες πτυχές τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς μέσα ἀπό τήν ὀπτική της ὀρθοδόξου πατερικῆς θεολογίας.

Τά ἐπιμέρους θέματα πού διαπραγματεύεται τό βιβλίο εἶναι τά ἑξῆς: “Εἰκονοφιλικό καί εἰκονοκλαστικό πνεύμα”, “Ἡ εἰκόνα τοῦ συγχρόνου κόσμου”, “Οἱ στόχοι τῆς Ἐκκλησίας στήν χρήση τῶν Μ.Μ.Ε.”, “Ἡ κατάργηση τοῦ προσωπικοῦ στοιχείου τῆς ποιμαντικῆς ἀπό τήν παρέμβαση τῶν Μ.Μ.Ε.”, “Θρησκευτική καί ἐκκλησιαστική παιδεία”, “Ἀνατολή καί Δύση στήν λατρεία”, “Τό ἱεραρχικό πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας”, “Αὐθεντία καί ἐξουσία, κατά τήν Ὀρθόδοξη Παραδοση”, “Ἡ προσωπικότητα τοῦ Ἱερέως”, “Τό “τί” καί τό “πώς” τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας”, “Ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ κατά τήν Ὀρθόδοξη Παραδοση”, “Ἡ θεολογία καί ὁ θεολόγος τῆς ἐμπνεύσεως”.

Τό βιβλίο εἶναι ἔκδοση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου καί εἶναι ἀφιερωμένη ἀπό τόν Σεβασμιώτατο στούς προκατόχους τοῦ Ἀρχιερεῖς “τῆς Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς, Μητροπόλεως καί Ἀρχιεπισκοπῆς Ναυπάκτου, τούς διαπρέψαντας στίς Οἰκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους καί κλεΐσαντας μέ τά ἰδιαίτερα χαρίσματά τους τήν τοπική Ἐκκλησία τῆς Ναυπάκτου “εἰς μνημόσυνον αἰώνιον””. Τά ἔσοδα ἀπό τήν πώληση τοῦ βιβλίου θά διατεθοῦν ἐξολοκλήρου στό Ἐρευνητικό, Μορφωτικό καί Πολιτιστικό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, πού θά στεγασθῆ στό κτίριο τῆς Ι. Μητροπόλεως, πού βρίσκεται δίπλα στό παρεκκλήσιο τοῦ ὁσίου Δαυΐδ, καί τό ὁποῖο διαμορφώνεται κατάλληλα γιά νά ἱκανοποιήση τίς ἀπαιτήσεις τοῦ ἱδρύματος.

Στήν συνέχεια δημοσιεύουμε τήν εἰσαγωγή τοῦ νέου βιβλίου τοῦ Μητροπολίτη μας.

“Τα κείμενα τά ὁποῖα δημοσιεύονται στό βιβλίο αὐτό, ἐκτός ἀπό ἕνα, ἐγράφησαν κατά τά δύο πρῶτα ἔτη τῆς ἐπισκοπικῆς μου διακονίας γιά νά γίνουν ὁμιλίες καί διαλέξεις σέ διάφορα Συνέδρια καί στήν συνέχεια δημοσιεύθησαν σέ διάφορα περιοδικά, ἕνα δέ ἀπό αὐτά σε εἰδικό τιμητικό τόμο. Γι’ αὐτό καί αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσω τόσο αὐτούς πού μέ κάλεσαν γιά νά ἀναπτύξω τά θέματα αὐτά, ὅσο καί τούς ἐκδότας τῶν περιοδικῶν, στά ὁποῖα δημοσιεύθηκαν. Σέ εἰδική θέση γίνεται μνεία τόσο τῶν ἀνθρώπων πού συνετέλεσαν, μέ τόν τρόπο τους, στήν ἀνάπτυξη τῶν θεμάτων αὐτῶν, ὅσο καί τοῦ “χώρου” πού δημοσιεύθηκαν.

Ἔγινε συλλογή τῶν κειμένων αὐτῶν καί ἐκδίδονται σέ ἕνα βιβλίο, ὥστε καί ἄλλοι νά ἐνημερωθοῦν γιά τίς θέσεις πού ἀναπτύσσονται, γύρω ἀπό τά θέματα αὐτά, μέ ἀπώτερο σκοπό τήν καλύτερη γονιμοποίηση τῶν θέσεων αὐτῶν καί, βέβαια, τήν μεγαλύτερη ὠφέλεια τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων πού θέλουν νά ἀντιμετωπίζουν τά σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα μέσα ἀπό τήν θεολογική προοπτική.

Ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου “εἰκονοφιλικό καί εἰκονοκλαστικό πνεύμα” δικαιολογεῖται, ἀφ’ ἑνός μέν ἐπειδή ἀποτελεῖ τόν τίτλο τοῦ πρώτου κεφαλαίου, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἐπειδή ἐκφράζει, κατά κάποιον τρόπο, ὅλο το πνεῦμα τῶν ἄλλων κειμένων. Ὁ ἀναγνώστης θά διαπιστώση ὅτι ἄλλα ἀπό αὐτά τά θέματα ἀναφέρονται στήν ἀνύψωση τοῦ ἀνθρώπου στήν θέση γιά τήν ὁποία δημιουργήθηκε ἀπό τόν Θεό καί ἄλλα στόν κατακερματισμό του, ἀφοῦ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἀντί νά ἐκφράζη τήν ὀντολογία του, ὡς δημιουργημένος κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση Θεοῦ καί, ἑπομένως, ὡς ἀνυψούμενος πρός τό καθ’ ὁμοίωση, μετατρέπεται σέ ἕνα ἄβουλο ὅν, χάνοντας ἔτσι καί τήν ὀντικότητα καί τήν ὀντολογία του.

Πράγματι, ζοῦμε σέ μιά εἰκονική ἐποχή, ἀφοῦ μέσα ἀπό τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης ἀποκτοῦμε ὀπτική γνώση τῶν παγκοσμίων γεγονότων, ἀλλά ὅμως δέν ὑπάρχει πραγματική καί ὀντολογική γνώση, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος κατατεμαχίζεται καί κατακερματίζεται. Ὁ ἄνθρωπος πού δημιουργήθηκε κατ’ εἰκόνα Θεοῦ μετατρέπεται σέ κατ’ εἰκόνα τῶν κτιστῶν πραγμάτων καί πραγματικοτήτων. Ὅμως, σέ αὐτήν τήν εἰκονοκλαστική ἐποχή ὑπάρχει καί μεγάλη εἰκονοφιλία, δηλαδή ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ἀνταποκρίνονται στήν ἀρχική ὀντολογία τους καί γίνονται θεούμενοι. Αὐτό φαίνεται καί στά κείμενα πού ἀκολουθοῦν.

Ἡ δημοσίευση τῶν κειμένων αὐτῶν θά δείξη ὅτι ὁ σύγχρονος ἐκκλησιαστικός λόγος πρέπει νά εἶναι θεολογικός, καί οἱ ἐπίσκοποί της Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τά κοινωνικά καί σύγχρονα θέματα μέσα ἀπό τήν προοπτική της Ὀρθοδόξου θεολογίας. Πιστεύω ἀπόλυτα, ἔστω καί ἄν μου ἀποδοθῆ ὁ τίτλος τοῦ θεωρητικοῦ, ὅτι ἡ σύγχρονη μεγάλη προδοσία, εἶναι ἡ ἀπουσία τοῦ θεολογικοῦ λόγου ἀπό τό κοινωνικό γίγνεσθαι.

Ἀκριβῶς, ἐπειδή ἐνεργεῖται σήμερα αὐτή ἡ μεγάλη προδοσία, γι’ αὐτό καί ἐπικρατεῖ τεράστια σύγχυση σέ ὅλους τους τομεῖς τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί κοινωνικῆς ζωῆς.

Τελικά εἶναι προτιμότερο σέ κάποιον πού θεολογεῖ νά τοῦ ἀποδοθῆ ὁ τίτλος τοῦ θεωρητικοῦ, παρά νά θεωρῆται πρακτικός, ἐκφράζοντας ὅμως ἕναν ἀναιμικό καί ἐκκοσμικευμένο λόγο, γιατί ὁ γνήσιος θεολογικός λόγος εἶναι ὁ πιό πρακτικός καί οὐσιαστικός, ἐνῶ ὁ ἀθεολόγητος λόγος πού θεωρεῖται πρακτικός εἶναι ἀπροσδιόριστος, ἀνώφελος, ἴσως καί βλαβερός, τουλάχιστον ἀπό ἐκκλησιαστικῆς πλευράς”.