Κύριο Θέμα: Εἰκοσιπενταετία Μητροπολίτου Ναυπάκτου

25 ἔτη ἀπό τήν ἐκλογή, χειροτονία καί ἐνθρόνιση τοῦ Σεβασμιωτάτου

«Μέ τήν εὐκαιρία τῆς ὀνομαστικῆς ἑορτῆς Σας, Σεβασμιώτατε, ἀλλά καί τῆς συμπληρώσεως εἰκοσιπενταετίας Ἀρχιερατείας καί Ποιμαντορίας στήν Ἐκκλησία μας καί τήν Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, εὐχόμαστε υἱϊκά νά ἐπιτελεῖτε τά ἅγια καθήκοντά Σας μέ δύναμη καί ὑγεία, στήν Ἱεραρχία, στήν Ὀρθοδοξία καί στήν Ἐπαρχία Σας, καί ἐμεῖς, τό Ποίμνιό Σας, νά ἀποδεικνυόμαστε ἄξιοι τοῦ μεγάλου χαρίσματος τῆς διαποιμάνσεως πού μᾶς χαρίζει ὁ Θεός διά τῆς Ἐκκλησίας Του.
Εἰς πολλά ἔτη, Δέσποτα!».

* * *

Ἐφέτος συμπληρώνονται εἴκοσι πέντε (25) χρόνια ἀπό τήν ἐκλογή, χειροτονία καί ἐνθρόνιση (19 Ἰουλίου, 20 Ἰουλίου καί 10 Σεπτεμβρίου 1995 ἀντιστοίχως) τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Ἱεροθέου στήν Ἱερά Μητρόπολη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου.

Ἦταν ἐπιθυμία τοῦ Σεβασμιωτάτου νά μή πραγματοποιηθοῦν ἐκδηλώσεις γιά τήν σημαντική αὐτή ἐπέτειο, λόγῳ καί τῶν ἰδιαιτέρων ὑγειονομικῶν συνθηκῶν τῆς πανδημίας.

Μόνον στίς 3 Ὀκτωβρίου 2020 καί μέ τήν εὐκαιρία τῆς ὀνομαστικῆς ἑορτῆς τοῦ Σεβασμιώτατου, θά πραγματοποιηθῆ διαδικτυακά τό ΣΤ΄ Θεολογικό Συνέδριο, μέ θέμα «Ἅγιος Διονύσιος Ἀρεοπαγίτης, βίος, ἔργο καί θεολογία». Στό Συνέδριο αὐτό θά ἀναφερθοῦμε σέ ἑπόμενο τεῦχος τῆς Ἐφημερίδας μας.

Στό παρόν τεῦχος, ἀντί ἄλλης ἀναφορᾶς στήν ἐπέτειο τῆς εἰκοσιπενταετίας, δημοσιεύουμε ἀπόσπασμα ἀπό τόν χειροτονητήριο λόγο τοῦ Σεβασμιωτάτου (20-7-1995) στόν Μητροπολιτικό Ναό Ἀθηνῶν καί τήν προσφώνηση τοῦ Πρωτοσυγκέλλου Ἀρχ. Καλλινίκου κατά τήν φετινή ἐπέτειο τῆς χειροτονίας, πρός τόν Σεβασμιώτατο τήν 20-7-2020 στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

*

Βασικά Ἐπισκοπικῆς ὁμολογίας

Ἀπόσπασμα ἀπό τόν χειροτονητήριο λόγο τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου

Μακαριώτατε ᾿Αρχιεπίσκοπε ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. Σεραφείμ,

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα ᾿Ιωαννίνων κ. Θεόκλητε,

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Αἰτωλίας καί ᾿Ακαρνανίας καί Τοποτηρητά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, κ. Θεόκλητε,

Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, Τίμιον Πρεσβυτέριον, Εὐλαβέστατοι Διάκονοι, Εὐσεβές ἐκκλησίασμα,

Δόξα καί εὐχαριστία ἀναπέμπω στόν Τριαδικό Θεό γιά τήν μεγάλη δωρεά πού ἐπιδαψίλευσε σέ μένα τόν ἐλάχιστο ἐν τοῖς ἀδελφοῖς μου στόν Οἶκο τοῦ Πατρός μου, μέ τό νά μέ ἀνυψώση, διά τῆς τιμίας ψήφου τῶν ᾿Επισκόπων πού συγκροτοῦν τήν ῾Ιερά Σύνοδο τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, στόν ὑπερμέγιστο βαθμό τῆς ῾Ιερωσύνης, δηλαδή στόν ἐπισκοπικό βαθμό, ὁ ὁποῖος ταυτόχρονα εἶναι κενωτικός, ἀφοῦ προϋποθέτει κένωση, σταύρωση, ὁλοκληρωτική θυσία καί προσφορά. Καί μάλιστα μέ εὐλογεῖ μέ τό νά μέ ἀναδείξη ᾿Επίσκοπο καί Μητροπολίτη τῆς παλαιφάτου καί ἱστορικῆς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί ῾Αγίου Βλασίου.

1. ῾Υπάρχουν γεγονότα στήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου τά ὁποῖα πρέπει νά ἀντιμετωπίζη μέσα σέ βαθυτάτη σιγή καί εὔλαλη σιωπή, πού εἶναι ἡ γλώσσα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Γιατί, ὅσο τραγικός εἶναι ὁ ἄλογος πληθωρικός λόγος, τόσο εὐλογημένη εἶναι ἡ ἔλλογη σιωπή. ῎Ετσι, μόνον ἡ σιωπή, ἡ ἀσίγητη δοξολογία πρός τόν Θεό, ἡ ταπείνωση καί ἡ μετάνοια, ἡ παράκληση καί ἡ εὐχαριστία, πού ἐνεργοῦνται μέσα στήν καρδιά, εἶναι ἀναγκαῖα καί ἀπαραίτητα αὐτήν τήν ἱερή καί εὐλογημένη στιγμή.

Πράγματι, ὅπως χαρακτηριστικά λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «κρείττων δέ σιωπή λόγου», ἰδίως σέ αὐτήν τήν περίπτωση. ῎Αν ὑπάρξη ἕνας μικρός λόγος πρέπει νά συνδεθῆ μέ τήν σιωπή, καί νά εἶναι ἔκφρασή της, νά εἶναι λόγος ὁμολογιακός.

Γνωρίζω ὅτι ἡ ἐκφώνηση λόγου πρό τῆς χειροτονίας καί τῆς ἐλεύσεως τοῦ Πνεύματος τοῦ ῾Αγίου εἶναι δύσκολη ὑπόθεση. Τό αἰσθάνομαι αὐτήν τήν στιγμή. Τί νά πῆ κανείς; Νά ὑπογραμμίση τήν ἀξία τῆς ἀρχιερωσύνης; ᾿Αλλά τότε, ἄν θέλη νά εἶναι εἰλικρινής μέ τόν ἑαυτό του καί νά μήν εἶναι ὑποκριτής, πρέπει νά ἐφαρμόση τήν διαγωγή τῶν Πατέρων, πού ἀπέφευγαν τήν ἱερωσύνη, ἐπειδή ἔβλεπαν καί τό μεγαλεῖο της, ἀλλά καί τήν δική τους κατάσταση. Νά παρουσιάση κανείς τήν ἀναξιότητά του καί τό ἀκατάλληλο τῆς εἰσόδου του στήν χάρη τῆς ἀρχιερωσύνης; Τότε δέν ἐξηγεῖται τό ὅτι δέχεται μέ προθυμία αὐτήν τήν εὐλογία καί τήν κλήση. Νά ἐκθέση κανείς τήν ἀξία καί τήν θέση τοῦ ᾿Επισκόπου στήν ᾿Εκκλησία; ᾿Αλλά ἕνα τέτοιο ἔργο δέν μπορεῖ καί δέν πρέπει νά γίνη ἀπό τόν ἴδιο. Γιατί τότε ὑπάρχει τό ἐνδεχόμενο νά τό βλέπη μέσα ἀπό τήν δύναμη τῆς ἐξουσίας καί ὄχι ἀπό τήν ὑπευθυνότητα πού ἔχει αὐτή ἡ ἐξουσία, εἶναι ἐνδεχόμενο νά βλέπη τό πνεῦμα τῆς δυνάμεως καί ὄχι τήν δύναμη τοῦ πνεύματος.

῞Ολα αὐτά λέγονται γιά νά δικαιολογήσω τήν ἀδυναμία μου νά διατυπώσω οὐσιαστικό λόγο. Τό μόνο πού αἰσθάνομαι αὐτήν τήν στιγμή νά πῶ εἶναι νά ἐπαναλάβω τόν λόγο τοῦ Θεολόγου Πατρός Γρηγορίου: «ἠγάπησά τε ὁμοῦ τό Πνεῦμα καί ἐφοβήθην».

2. Μή δυνάμενος νά ἀρθρώσω ἄλλον λόγο, πρέπει ἡ ὁμιλία μου αὐτήν τήν ὥρα, κατά τήν ὁποία βρίσκομαι ἐνώπιόν Σας, ἀναμένοντας τήν ἔλευση τοῦ Παναγίου Πνεύματος, νά εἶναι ὁμολογιακή. Αὐτό, ἄλλωστε, προϋποθέτει καί ἡ ὅλη ἀκολουθία τῆς χειροτονίας ἑνός ἀρχιερέως. ῎Ας μοῦ ἐπιτραπῆ, λοιπόν, νά ἐκθέσω τά τρία βασικά σημεῖα τῆς ὁμολογίας, πού ἔδωσα προηγουμένως, εὑρισκόμενος πρό τῆς ῾Ωραίας Πύλης τοῦ ῾Ιεροῦ Βήματος.

Πρῶτον, ἀποδέχομαι τά δόγματα τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, τά ὁποῖα εἶναι ἔκφραση καί διατύπωση τῆς θείας ᾿Αποκαλύψεως, ἡ ὁποία δόθηκε στούς Προφήτας, τούς ᾿Αποστόλους καί τούς ἁγίους, πού βίωσαν κατά διαφόρους βαθμούς τήν Πεντηκοστή. Καί αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο γιατί ἔτσι ἐπιτυγχάνεται ἡ σωτηρία, κατά τόν λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: «τοῦτο τελειότης ἐστί σωτήριος ἔν τε γνώσει καί δόγμασι, τό ταῦτα φρονεῖν προφήταις, ἀποστόλοις, πατράσι, πᾶσιν ἁπλῶς, δι᾿ ὧν τό ἅγιον Πνεῦμα μαρτυρεῖται λαλῆσαν περί τε Θεοῦ καί τῶν κτισμάτων αὐτοῦ». Θεωρῶ ὅτι τό μεγαλύτερο ἔργο τοῦ ᾿Επισκόπου εἶναι νά φυλάττη τούς ὅρους τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, διασώζοντας κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπο τήν μέθοδο τῆς θεραπείας τῶν ἀνθρώπων, καί ὁδηγώντας τό ποίμνιό του στήν βίωση τῶν δογμάτων.

Δεύτερον, ὑπακούω στό συνοδικό σύστημα τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἕνα ἰδεολόγημα, οὔτε ἕνας κατεστημένος θεσμός, μέ ἁπλή νομική συγκρότηση, ἀλλά τό πραγματικό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Δέν πρόκειται ἀκόμη γιά μιά ἀόρατη καί μυστική ᾿Εκκλησία, ἀλλά γιά μιά συγκεκριμένη κοινότητα πού ζῆ μυστηριακά καί συντονίζεται συνοδικά, σέ ὅλα τά ἐπίπεδα λειτουργίας της, κυρίως στήν Σύνοδο τῶν ᾿Επισκόπων. ῾Η ἀποδοχή τοῦ συνοδικοῦ θεσμοῦ εἶναι «ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ» τοῦ ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους, γιατί, ὅταν αὐτό κλονίζεται, τότε διαλύονται τά θεμέλια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. ῾Η αὐτονομία, ἡ ἀτομοκρατία, οἱ διασπάσεις καί οἱ διαιρέσεις σέ σχίσματα καί παρασυναγωγές, οἱ παραθεωρήσεις τοῦ συνοδικοῦ θεσμοῦ, ἡ ἀνυπακοή στήν «γνώμη τῶν πλειόνων», ἀποτελοῦν βαρύτατα ἐκκλησιαστικά παραπτώματα, ἀφοῦ σέ αὐτήν τήν περίπτωση ἡ ἀτομική ἠθικότητα προηγεῖται καί προτάσσεται τοῦ καθολικοῦ ἤθους τῆς ᾿Εκκλησίας.

Τρίτον, θεωρῶ ὅτι ἡ θεία Εὐχαριστία ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, καί εἶναι αὐτή πού κάνει τήν ᾿Εκκλησία νά εἶναι καί νά ἐκφράζεται ὡς Σῶμα Χριστοῦ. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ὅλα τά μυστήρια, καθώς ἐπίσης καί τό μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, συνδέονται στενά μέ τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας καί τελεσιουργοῦνται μέσα στήν δική της ἀτμόσφαιρα. ῾Η θεία Εὐχαριστία, κατά τόν ἅγιο Μάξιμο τόν ῾Ομολογητή, ἀφ᾿ ἑνός μέν ὁδηγεῖ τήν ψυχή στήν τελείωση διά τῆς γνώσεως, ἀφοῦ ὑποδεικνύει τήν ἀπομάκρυνσή της «ἀπό τῆς ἔξωθεν τῶν ὑλικῶν πλάνης καί ταραχῆς» καί τήν ὁδηγεῖ στήν θέα τοῦ Λόγου καί στήν γνώση τῆς ἀποκαλυπτικῆς θεολογίας, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ εἶναι εἰκόνα καί προτύπωση τῶν ἐσχάτων, τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτό καί τό οὐσιαστικό ἔργο τοῦ ᾿Επισκόπου εἶναι ἡ τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας, κατά τόν λόγο τοῦ ἁγίου ᾿Ιγνατίου τοῦ Θεοφόρου: «ἐκείνη βεβαία εὐχαριστία ἡγείσθω ἡ ὑπό τόν ἐπίσκοπον οὖσα ἤ ᾧ ἄν αὐτός ἐπιτρέψῃ», ἀλλά καί ἡ ἐργώδης προσπάθεια νά μυηθῆ ὁ ἴδιος καί νά μυήση τούς πιστούς στό πνεῦμα τῆς θείας Λειτουργίας, πού εἶναι ἡ θυσία, ἡ κένωση καί ἡ προσφορά.

Σέ αὐτά τά τρία συγκεκριμένα σημεῖα ἔδωσα καί δίδω τήν μαρτυρική μου ὁμολογία, ἤτοι: ἀποδοχή καί βίωση τῶν δογμάτων τῆς ᾿Ορθοδόξου πίστεως, ὑπακοή στόν συνοδικό θεσμό τῆς ᾿Εκκλησίας, καί τέλεση καί βίωση τῆς θείας Εὐχαριστίας. Μέσα στά πλαίσια αὐτά κινεῖται τό ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό φρόνημα. ῎Αλλωστε, οἱ πιστοί πολιτεύονται «κατά τάς τῶν ἁγίων θεοπνεύστους θεολογίας καί τό τῆς ἐκκλησίας εὐσεβές φρόνημα», ὅπως λέγεται στό Συνοδικό τῆς ᾿Ορθοδοξίας.

῎Αν προσέξη κανείς θά ἀντιληφθῆ ὅτι μέ τά τρία αὐτά ὁμολογιακά σημεῖα ἐκφράζονται οἱ τρεῖς βασικοί ἄξονες τῆς ᾿Ορθοδόξου Παραδόσεως, ἤτοι: ἡ ᾿Εκκλησία πού εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ᾿Ορθοδοξία πού εἶναι ἡ ἀληθινή πίστη τῆς ᾿Εκκλησίας, καί ἡ θεία Εὐχαριστία πού εἶναι ἡ ἀληθινή πράξη τῆς ᾿Εκκλησίας. Δέν νοεῖται τό ἕνα χωρίς τά ἄλλα δύο, ὅπως τό συναντοῦμε στήν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Εἰρηναίου ᾿Επισκόπου Λυῶνος. ᾿Ορθοδοξία χωρίς ᾿Εκκλησία καί θεία Εὐχαριστία εἶναι αἱρετικό διδασκαλεῖο. ᾿Εκ-κλησία χωρίς ᾿Ορθοδοξία καί θεία Εὐχαριστία εἶναι παρασυναγωγή. Καί θεία Εὐχαριστία χωρίς ᾿Ορθοδοξία καί ᾿Εκκλησία εἶναι ἀνύπαρκτη, μιά συμβολική πράξη. Αὐτό εἶναι τό ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί μέσα στά πλαίσια αὐτά πρέπει νά γίνεται ἡ ποιμαντική. Γι᾿ αὐτό Σᾶς παρακαλῶ, ὅπως πα-ρακαλοῦσε καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: "ταύτην μέ διδάξατε τήν ποιμαντικήν, ὦ φίλοι, λοιπόν ἐμοί ποιμένες καί συμποιμένες". ... ...».

(Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός Ἀθηνῶν, 20 Ἰουλίου 1995)

*

Προσφώνηση τοῦ Ἀρχιμ. Καλλινίκου Γεωργάτου

«Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

...Συμπληρώνονται 25 χρόνια –τό λεγόμενο ἀργυροῦν ἰωβηλαῖον– ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἐκλογῆς καί τῆς χειροτονίας Σας, ἀντιστοίχως, ὡς Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου.

Μετά τήν εὐλογία καί τήν χαρά τῆς χειροτονίας Πρεσβυτέρου πού τελέσατε γιά τήν Μητρόπολή μας, δεχθεῖτε, παρακαλοῦμε, τίς εἰλικρινεῖς συγχαρητήριες εὐχές μας γιά τήν σημαντική αὐτή ἐπέτειο, καί τίς εὐχαριστίες μας γιά ὅ,τι πράττετε καί λέγετε γιά τό καλό τῆς Ἐκκλησίας καί γιά τήν θεραπεία καί τήν σωτηρία μας.

Σεβασμιώτατε, ἀκολουθώντας τό παράδειγμα τοῦ μόλις ἁγιοκαταταχθέντος Γέροντός σας Ἁγίου Καλλινίκου Ἐπισκόπου Ἐδέσσης, ἐφαρμόσατε αὐτά τά χρόνια ἀπαρέγκλιτα τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ στήν ποιμαντική Σας διακονία. Συνδέετε τήν ποιμαντική μέ τήν θεολογία καί ἀντιστρόφως· πολιτεύεσθε ὡς γνήσιος μαθητής τῶν μεγάλων Πατέρων· ποιμαίνετε μέ σκοπό τήν θεραπεία καί τήν καθοδήγηση τῶν Χριστιανῶν πρός τήν ἄνω λαμπροφορία· ἐνεργεῖτε πάντα δυνάμει τοῦ πνευματικοῦ νόμου, ἀνυστερόβουλα καί μέ μόνον σκοπό τήν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας· εἶστε ὁ κατ' ἐξοχήν πρεσβευτής τοῦ συνοδικοῦ καί ἱεραρχικοῦ πολιτεύματος τῆς Ἐκκλησίας· εἶστε δημοκρατικός στίς σχέσεις Σας πρός τόν κόσμο· σέβεσθε τήν ἐλευθερία ὅλων τῶν ἀνθρώπων, γι' αὐτό καί γνωρίζετε νά συνδιαλέγεσθε, καί νά καλλιεργεῖτε μέ τόν λόγο Σας πάντα μαθητές καί οὐδέποτε ὀπαδούς· διδάσκετε ὅτι οἱ μαθητές σας, πού μέ ἄλλη ἔννοια ὀνομάζονται καί παιδιά πνευματικά, εἶναι παιδιά τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας· ἐργάζεσθε πάντα ἐκκλησιαστικῶς, ἑνοποιητικῶς, εἰρηνοποιῶς· δέν ἐγκαταλείψατε οὔτε μιά ἡμέρα τό ποίμνιό σας, ἀλλά παραμένετε ἐδῶ, κοντά του γιά εἴκοσι πέντε χρόνια μέρα καί νύκτα, λειτουργώντας, διδάσκοντας, καθοδηγώντας, κοπιάζοντας γιά τίς ποικίλες ἀνάγκες του, πνευματικές καί ὑλικές, ὑπομένοντας, μακροθυμώντας, πάντα εὐλογῶν καί πάντα εὐχόμενος. Τό φῶς στό παράθυρο τοῦ γραφείου σας, στήν πλατεία, στό λιμάνι τῆς Ναυπάκτου, ὡς ἄλλο κανδήλι ἀφοσιώσεως, παραμένει ἀκοίμητο γιά 25χρόνια, γιά νά φωτίζη στίς θεοπειθεῖς προσευχές Σας καί στίς ἐμπνευσμένες γραφές Σας.

Μαρτυροῦμε προσωπικῶς γιά τήν ἀκρίβεια τῶν ἀνωτέρω,τά ὁποῖα ἐπιβεβαιώνονται πολυτρόπως.  Ἐπιβεβαιώνονται ἀπό τήν ἐμπιστοσύνη καί τήν ἐκτίμηση πού ἔχει ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί προσωπικά ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος πρός τό πρόσωπό Σας, ὥστε νά Σᾶς ἀναθέτουν δύσκολες εἰρηνοποιητικές ἀποστολές καί νά ζητοῦν τήν γνώμη τῆς καθαρῆς Σας σκέψεως. Πρόσφατα μέσα στήν συνοχή τῆς πανδημίας, ὅλοι οἱ Ναυπάκτιοι σᾶς καμάρωσαν ὡς τόν μόνον ἐκπρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας μας πού κλήθηκε νά ἐνημερώση, νά εἰρηνεύση καί νά παρηγορήση τόν λαό.

Ἐπιβεβαιώνονται ἀπό τήν ἐκτίμηση πού τρέφει πρός τό πρόσωπό Σας παλαιόθεν ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ἡ κορυφή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τήν ὁποία ἐκτίμηση ἐκφράζει πολυτρόπως, θεωρώντας Σας μεγάλο θεολόγο.

Ἐπιβαιώνονται ἀπό τήν ἀποδοχή πρός τό πρόσωπό σας τῶν ὀρθοδόξων μοναχῶν, ἀφοῦ τά τελευταῖα χρόνια Σᾶς καλοῦν νά ὁμιλῆτε γιά τόν ὀρθόδοξο μοναχισμό καί νά ἀναπτύσσετε βαθειά θέματα πνευματικῆς ζωῆς ἀκόμη καί σέ αὐτό τό παγκόσμιο λίκνο τοῦ μοναχισμοῦ, στό Ἅγιον Ὄρος, πράγμα πρωτοφανές, ἐνῶ μεγάλες Ἱερές Μονές, καί τοῦ ἐξωτερικοῦ ἀδολεσχοῦν στόν λόγο Σας, εἴτε τῶν βιβλίων Σας, εἴτε τόν προφορικό.

Ἐπιβεβαιώνονται καί ἀπό τήν ἀποδοχή τοῦ λόγου Σας ἀπό τήν παγκόσμια Ὀρθοδοξία. Πέρα ἀπό τήν εὐρεία κυκλοφορία τῶν ἁγιοπατερικῶν βιβλίων Σας, οἱ πιστοί, οἱ Θεολόγοι, καί οἱ Κληρικοί τῶν ἐκεῖ ποιμνίων ἀναζητοῦν τήν ὀρθόδοξη πατερική θεολογία Σας, τήν καθαρή σκέψη καί τόν σαφῆ καί σοφό λόγο Σας.

Ἡ 25ετία τῆς Ἀρχιερωσύνης Σας συμπίπτει καί μέ τήν ἀνάδειξη πολλῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας καί μάλιστα μέ τόν ἀνάδειξη τοῦ Ἁγίου Γέροντός Σας Καλλινίκου Ἐπισκόπου Ἐδέσσης τοῦ Θαυματουργοῦ.

Εἶναι πολύ σημαντικό ὅτι οἱ νεοφανεῖς αὐτοί Ἅγιοι συνδέονται ἄμεσα μέ τήν ζωή Σας. Συνεχῶς ὁμιλεῖτε, διδάσκετε, μεταφέρετε τόν λόγο καί τήν θεολογία τους, τούς γνωρίσατε, συζητήσατε μαζί τους, τούς ἀγαπήσατε καί Σᾶς ἀγάπησαν, καί ἀξιωθήκατε νά κάνετε γιά τούς περισσότερους τήν πρόταση πρός τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο γιά τήν ἁγιοκατάταξή τους. Ὁμιλῶ γιά τούς ἁγίους Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη, Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη, Σωφρόνιο τόν Ἀθωνίτη καί Ἡσυχαστή καί τόν Γέροντά Σας Καλλίνικο Ἐπίσκοπο Ἐδέσσης τόν θαυματουργό.

Σέ αὐτούς προστίθενται ὁ Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής καί ὁ Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης. Ἁγιόλεκτος σύλλογος, συνασπισμός ἀρραγής.

Σεβασμιώτατε, ἀγαπητοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

Δέν μπορῶ νά ἐπεκταθῶ περισσότερο αὐτή τήν στιγμή, ἀλλά νομίζω ὅτι τό ὄνομα, Ναυπάκτου Ἱερόθεος, πού ἀκούγεται πολύ εὐρύτερα τῶν ὁρίων τῆς μικρῆς πόλεώς μας, ἀποτελεῖ ἐγγύηση θεολογικοῦ, ἀληθοῦς, συνετοῦ καί σοφοῦ λόγου, ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καί ἀνάλογης βιοτῆς.

Εὐχόμαστε, Σεβασμιώτατε, ταπεινά, νά Σᾶς ἔχη ὁ Θεός ὑγιῆ καί δυνατό νά ἑορτάσετε καί τά 50 χρόνια Ἀρχιερωσύνης Σας, πρός δόξαν τοῦ Ὀνόματός Του, ἔπαινο τῆς μητέρας μας Ἐκκλησίας καί ὠφέλεια πάντων ἡμῶν.

Εἰς πολλά ἔτη, Δέσποτα».

Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Ἐνθρονιστήριος Λόγος, 10 Σεπτεμβρίου 1995

Φωτογραφίες ἀπό τήν ἐνθρόνιση

Φωτογραφίες άπό τήν Θεία Λειτουργία