Ὁμιλία κατά τά Ἐγκαίνια τοῦ Γηροκομείου Γεωργίου Καπορδέλη - Ἰωάννου Ξύκη

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

(31-8-2025)

Ἐκφράζω τήν χαρά μου γιά τά Ἐγκαίνια τοῦ κτηρίου τοῦ Γηροκομείου πού ἀνήκει στό Ἵδρυμα Γεωργίου Καπορδέλη - Ἰωάννου Ξύκη, τοῦ ὁποίου προεδρεύω μέ τήν βούληση τοῦ ἀειμνήστου Καπορδέλη πού χορήγησε τό οἰκόπεδο, σέ ἕνα μέρος τοῦ ὁποίου ἀνοικοδομήθηκε τό κτήριο τοῦ Γηροκομείου.

Θά χρησιμοποιήσω μιά εἰκόνα γιά νά δείξω τήν σημασία τοῦ γεγονότος πού ἐγκαινιάζουμε σήμερα, δηλαδή τήν εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος συλλαμβάνεται στήν μήτρα τῆς μητέρας του, κυοφορεῖται μέ κόπο, γεννᾶται μέ τούς πόνους τοῦ τοκετοῦ καί ἀναπτύσσεται, κατά στάδια, μέ θυσίες καί κόπους τῶν γονέων του.

Αὐτό ἔγινε μέ τό Γηροκομεῖο πού ἐγκαινιάζουμε σήμερα ἐπισήμως, μέ τήν ἔναρξη τῆς λειτουργίας του. Συνελήφθη πρίν περίπου εἰκοσιοκτώ (28) χρόνια, κυοφορήθηκε μέ πολλούς πόνους, μέ ἀγῶνες καί θυσίες, μέ μεγάλες συκοφαντίες, γεννήθηκε μέ ὀδυνηρό τοκετό καί ἀναπτυσσόταν μέ ξαγρύπνια καί θυσίες μέχρι τώρα πού ὡς ὥριμος καρπός προσφέρεται στήν κοινωνία τῆς Ναυπάκτου.

Ἀντιλαμβάνεσθε ἀπό παρόμοια ἔργα ὅτι τό βάρος τοῦ ἐγχειρήματος ἔπεσε ἐπάνω στούς ὤμους μου, πού ὡς Μητροπολίτης τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς Μητροπόλεως ἤμουν Πρόεδρος τοῦ Ἱδρύματος καί ὅλων τῶν ἄλλων. Οἰκειοθελῶς ἀφιέρωσα ὧρες, ἡμέρες, μῆνες καί χρόνια γιά νά φθάσουμε σέ αὐτό τό σημεῖο, ἀκούγοντας τίς ἐπιθυμίες τῶν Ἱδρυτῶν, τήν ἀγωνία τῶν ἡλικιωμένων πού ἤθελαν θαλπωρή τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς τους, καί αὐτό ἐν μέσῳ ἄλλων φωνῶν, ἀλλοτρίων συμφερόντων καί ἐμπαθῶν πράξεων. Φυσικά, πρέπει νά τονισθῆ ὅτι αὐτό τό ἔργο παρέκαμψε τά αὐστηρῶς ἐκκλησιαστικά συμφέροντα, ἀφοῦ κατηύθυνα τούς δωρητές νά προσφέρουν τίς δωρεές τους στό Ἵδρυμα καί ὄχι στήν Ἱερά Μητρόπολη, διότι ἐνδιαφέρομαι γιά τό καλό τῆς πόλεως καί τῶν κατοίκων της, παρά γιά τό ἀτομικό ὄφελος.

Στό ἔργο αὐτό μέ βοήθησαν ποικιλοτρόπως πολλοί, πού θά ἔπρεπε νά ἀφιερώσω πολύ χρόνο γιά νά τούς ἀναφέρω ὀνομαστικῶς. Ἀρκοῦμαι νά ἀναφέρω τούς ἀειμνήστους Γεώργιο Καπορδέλη πού προσέφερε τό οἰκόπεδο, μεγάλης ἀξίας σήμερα, τόν Δημήτριο Γαλάνη πού προσέφερε περίπου ἕνα ἑκατομμύριο Εὐρώ καί τόν Ἰωάννη Ξύκη πού προσέφερε περίπου ὀκτακόσιες χιλιάδες Εὐρώ, ὅλα τά κατά καιρούς μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱδρύματος στήν τελευταία τριακονταετία, τούς μηχανικούς, ἐργολάβους, ἐργαζομένους, ἐξαιρέτως τόν ἀείμνηστο μηχανικό Γεώργιο Κολοβό, τόν ἀκάματο καί ἀνιδιοτελῆ συνεργάτη μου κ. Ἀθανάσιο Μίχο, στόν ὁποῖο, ἐκτός τῶν ἄλλων ὀφείλεται ἡ ἰδέα τῆς μακροχρόνιας μίσθωσης τοῦ κτηρίου, τίς Ὑπηρεσίες τοῦ Κράτους καί τοῦ Δήμου, ἰδιαιτέρως τούς διευθυντές καί ἐργαζομένους, κατά καιρούς, στήν Διεύθυνση Κοινοφελῶν Περιουσιῶν τῆς Ἀποκεντρωμένης Διοίκησης Δυτικῆς Ἑλλάδος καί Ἰονίου, γιά τήν ἄψογη συνεργασία πού εἴχαμε ὅλα αὐτά τά χρόνια, καί πολλούς ἄλλους ἐπωνύμους καί ἀνωνύμους βοηθούς καί συνεργάτες.

Νά μοῦ ἐπιτραπῆ νά εὐχαριστήσω τόν Θεό καί γιά ὅσους προσπάθησαν ἀνεπιτυχῶς νά σταματήσουν τήν ἀνέγερση τοῦ κτηρίου, γιά τούς δικούς τους λόγους, πού μέ συκοφάντησαν ψευδῶς καί δεινῶς, ἀκόμη καί γιά ὅσους σιωποῦσαν γιά τίς συκοφαντίες, γιατί χωρίς νά τό ἐπεδίωκαν δυνάμωσαν τήν θέλησή μου γιά νά περατωθῆ τό ἔργο καί νά ἑλκύσουμε τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ. Αὐτό συνδέεται μέ τό ὅτι ὅσοι εἶχαν συμφέροντα νά μή ὁλοκληρωθῆ τό ἔργο αὐτό ὑπέβαλαν πολλαπλές ἀναφορές σέ ἐλεγκτικές ἀρχές, ὅμως ὅλες ὄχι μόνον ἔπεσαν στό κενό, ἀλλά ἀπέδειξαν τήν ἀπόλυτη καθαρότητα τῆς διαχείρισης, τήν ἀνιδιοτέλεια τῆς προσφορᾶς, πράγμα πού ὁ Θεός εὐλόγησε. Γι’ αὐτό εὐχαριστῶ καί αὐτούς πού ἀπέδειξαν ὅτι, κατά τήν λαϊκή παροιμία, «καθαρός οὐρανός ἀστραπές δέν φοβᾶται».

Προσφέραμε, λοιπόν, στήν κοινωνία ἕνα σημαντικό φιλανθρωπικό καί κοινωνικό ἔργο, λυπᾶμαι, ὅμως, διότι αὐτό δέν τελείωσε πρίν 10-15 χρόνια, λόγῳ τῶν ποικίλων συκοφαντιῶν, οἱ ὁποῖες καταρρίφθηκαν ἀπό τίς ἐλεγκτικές ἀρχές τοῦ Κράτους καί ἀπό τά Δικαστήρια.

Ἡ μακροχρόνια μίσθωση, ὕστερα ἀπό διαγωνισμό πού ἐγκρίθηκε ἀπό τίς ἁρμόδιες ὑπηρεσίες, ὕστερα ἀπό δικές τους ὁδηγίες, καταχωρήθηκε στήν Ἑταιρεία «Ἐνήλιον», ὑπό τήν Διεύθυνση τοῦ κ. Νικολάου Τάτση, πού εἶναι ἐπιχείρηση καί ἔχει σχέδια, ὄχι ἁπλῶς ἐμπορικά, ἀλλά καί κοινωνικά. Ἡ μακροχρόνια μίσθωση ἔγινε γιά 21 χρόνια μέ εὐχέρεια ἐπεκτάσεως 45 χρόνια, καί φυσικά θά κριθῆ στήν πορεία τοῦ χρόνου. Ἡ ἀρχή εἶναι καλή.

Θά πρέπει νά σημειωθῆ ὅτι ἡ Ἑταιρεία «Ἐνήλιον» εἶναι μιά ἐπιχείρηση, ἡ ὁποία, ὅπως κάθε παρόμοιο ἔργο, ἀποβλέπει καί στήν βοήθεια τῶν ἀνθρώπων καί στήν ὠφέλεια τῆς ἐπιχείρησης. Δέν εἶναι ἕνα φιλανθρωπικό Ἵδρυμα, ὅμως ἐμμέσως ὠφελεῖ τήν κοινωνία, ὅπως γίνεται μέ ὅλες τίς ἐπιχειρήσεις, γιά παράδειγμα ἕνα ἐργοστάσιο.

Θά πρέπει, ὅμως, νά ὑπογραμμισθῆ καί νά κατανοηθῆ ἀπό ὅλους ὅτι τό Κράτος ὀφείλει νά ἀσκῆ κοινωνική πολιτική καί νά συνδράμη ὥστε οἱ ἡλικιωμένοι νά τυγχάνουν καλῆς περιθάλψεως ἀπό τό Γηροκομείο. Ἡ κοινωνική πρόνοια ἀνήκει στό Κράτος, καί τελικά πρέπει, ἀφοῦ δέν μπορεῖ νά ἀνταποκριθῆ στό ὅλον τοῦ ἔργου, νά βοηθήση τίς ἰδιωτικές πρωτοβουλίες, χάριν τοῦ λαοῦ.

Ἀκόμη, νά ὑπογραμμισθῆ ὅτι τό Ἵδρυμα Γεωργίου Καπορδέλη - Ἰωάννου Ξύκη μέ τά ἔσοδα πού θά ἔχη ἀπό τήν μίσθωση τοῦ Γηροκομείου, θά ἐξακολουθῆ νά βοηθᾶ τούς ἡλικιωμένους μέ ποικίλους τρόπους.

Ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι ὑπόθεση χαρᾶς καί θά πρέπει νά παρακαμφθοῦν οἱ μεμψιμοιρίες, ἀπό ὅπου καί ἄν προέρχονται, καί νά δοῦμε τό μεῖζον, πού εἶναι ὅτι ἀνοίγει σήμερα στήν τοπική κοινωνία ἕνας πνεύμονας ἀγάπης γιά τούς ἡλικιωμένους ἀδελφούς μας καί μιά ἐλπίδα γιά τήν κοινωνία μας. Καί ἐν πάσῃ περιπτὠσει ὅσοι θέλουν νά κάνουν κριτική, πού εἶναι εὐπρόσδεκτη, νά ὑποβάλλουν θετικές προτάσεις γιά τήν λειτουργία καί τοῦ Γηροκομείου καί τοῦ Ἱδρύματος, καί στό τέλος ἄς προσφέρουν στήν τοπική μας κοινωνία κάτι ἄλλο καλύτερο ἀπό αὐτό πού προσφέρουμε ἐμεῖς σήμερα, γιά τό καλό τῶν ἀνθρώπων.

Εὔχομαι καλή λειτουργία τοῦ Γηροκομείου μέ θετικούς καρπούς στήν κοινωνία μας. Ἐγώ χαίρομαι, γιατί ἀπό αὐτήν τήν περιπέτεια καί τίς δυσκολίες πού συναντήσαμε βγῆκα πτωχότερος ὑλικά καί πλουσιότερος σέ ἐμπειρία καί σέ συνεργασία μέ πολλούς εὐγενεῖς ἀνθρώπους στήν κοινωνία μας. Καθένας μας θά κριθῆ διαχρονικά.