Ἐπί τοῦ πιεστηρίου

Τήν ὥρα πού ἡ ἐφημερίδα βρισκόταν σέ ἐκτύπωση ἐστάλη ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί δεύτερο ἔγγραφο. Συγκεκριμένα:

Ἡ τριμελής Ἐπιτροπή τῶν Συνοδικῶν Ἀρχιερέων, ἀφοῦ μελέτησε, μέ ἔγγραφα πού ἀντηλλάγησαν καί προσωπική ἐπικοινωνία, τρόπους γιά τήν ἐφαρμογή τῆς προηγουμένης ἀποφάσεως τῆς Ι. Συνόδου, πού ἀφορᾶ τήν Ἱερά Μονή Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἐνημέρωσε σχετικά τήν Δ.Ι.Σ., ἡ ὁποία κατέληξε στήν ἀποστολή τοῦ κατωτέρου Συνοδικοῦ ἐγγράφου πρός τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς π. Σπυρίδωνα Λογοθέτη, διά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως:

“Πρός
Τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην
κ. Σπυρίδωνα Λογοθέτην
Ἱεροκήρυκα - Ἡγούμενον Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος
(Διά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου)

Ἐκ Συνοδικῆς ἀποφάσεως, ληφθείσης ἐν τῇ Συνεδρία τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 19-1-1999, γνωρίζομεν ὑμίν τα ὡς κάτωθι:

Ἀπό ἀρκετοῦ ἤδη χρόνου, ἡ Ἱερά Σύνοδος παρακολουθεῖ μέ ἀνησυχίαν καί ὀδύνην τήν ὕπαρξιν σοβαροῦ ζητήματος εἰς τάς σχέσεις ὑμῶν μετά τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου ὑμῶν, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου, γεγονός ὅπερ ἐπ’ ἐσχάτων, ἔχει λάβει - ὡς μή ὤφελεν - ἀνεπιτρέπτους διαστάσεις. Καί τοῦτο, παρά τό ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος συνέστησεν εἰδικήν ἐξ Ἀρχιερέων Ἐπιτροπήν εἰς τήν ὁποίαν ἀνετέθη μεσολάβησις διά τήν ἐξεύρεσιν λύσεως, ἡ ὁποία ἦλθεν ἤδη εἰς ἐπαφήν καί μεθ’ ὑμῶν, συστήσασα, ὡς ἔδει εἰς ὑμᾶς σύνεσιν καί ὑπακοήν εἰς τόν Ἐπιχώριον Ἱεράρχην, ἐνεργήσασα δέ μετά πολλῆς της ἀγάπης πρός ὑμᾶς καί τήν ὑφ’ ὑμᾶς Μοναστικήν Ἀδελφότητα, ὑμᾶς, οἵτινες ἀποταξάμενοι τόν κόσμον ἐτάξατε ἑαυτούς εἰς τήν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ.

Ἐπειδή ὅμως, κατά τήν ἐκτίμησιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ αὐτόθι κατάστασις ἔχει ὁπωσδήποτε ἐκτραπεῖ ἐκ τέ τῆς εὐαγγελικῆς καί τῆς κανονικῆς ὁδοῦ, ἐπί δεινῶ σκανδαλισμῶ καί τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ χριστωνύμου Λαοῦ τῆς εἰρημένης Ἱερᾶς Μητροπόλεως, διά τοῦτο ἐντελλόμεθα ὑμίν, πατρικῶς, ὅπως ἐφ’ ἑξῆς:

α) Ὑποτάσσησθε καί ὑπακούητε εἰς τόν οἰκεῖον Ἐπίσκοπον, Ὅστις κατά τήν κανονικήν ἐκκλησιαστικήν τάξιν, “ἐξουσίαν ἔχειν τῶν τῆς Ἐκκλησίας πραγμάτων... ὥστε κατά τήν αὐτοῦ ἐξουσίαν πάντα, διακεῖσθαι... μετά φόβου Θεοῦ καί πάσης εὐλαβείας”. (βλ. Καν. Δ' τῆς ἐν Χαλκηδόνι Δ' Οἰκουμ. Συνόδου καί ΜΑ' τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων). Ἡ ὑπακοή ὑμῶν αὕτη θεμελιοῦται, ὡς εἰκός, ἐπί τῆς ἀβιάστου καί ἑκουσίας ὑποταγῆς τοῦ ἰδίου ὑμῶν θελήματος καί τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς ἰδιότητος τοῦ ὑμετέρου Ποιμενάρχου, ὡς ὑπάτου ὑμῶν Πνευματικοῦ Πατρός καί Δεσπότου. Ἐκδηλοῦται δέ ἐν τοῖς πράγμασι διά τῆς συνειδητῆς μέν ἀναφορᾶς πρός αὐτόν διά πᾶν ζήτημα ἀφορῶν εἰς τάς δραστηριότητας τῆς Ἀδελφότητος καί ἐξασφαλίσεως τῆς εὐλογίας αὐτοῦ διά τήν ἄσκησιν αὐτῶν κατά τό Κανονικόν (διά τάς ἁγιοπνευματικᾶς) καί τό ἐκκλησιαστικόν (διά τάς ὑπολοίπους) Δίκαιον, διά τῆς ἐπιμελοῦς ἀποφυγῆς δέ ἀπό μέρους ὑμῶν πάσης ἐνεργείας ὑποφαινούσης λανθάνουσαν ἤ καί μαρτυρουμένην διάστασιν μεταξύ ὑμῶν καί ἐκείνου πρός μείζονα σκανδαλισμόν τοῦ λαοῦ, πολλῶ δέ μᾶλλον ἐκκλησιαστικήν τρόπον τινά διαρχίαν ὑπό τῶν ἱερῶν Κανόνων κατακρινομένην.

β) Τηρῆτε ἀπαρεγκλίτως τά νόμιμα, τά ἰσχύοντα διά τάς Ἱερᾶς Μονάς, αἵ ὁποῖαι ὡς Ν.Π.Δ.Δ ὑποχρεοῦνται εἰς τήν πιστήν τήρησιν τῶν διά αὐτας ἐκ τῶν Νόμων καί Κανονισμῶν τῆς Ἐκκλησίας προβλεπομένων διαδικασιῶν, ἴνα πάντα τα ἔργα ὑμῶν φέρωσι τήν σφραγίδα οὐ μόνον τῆς κανονικότητος ἀλλά καί τῆς νομιμότητος, πρός ἀποφυγήν δυσαρέστων ἐπιπτώσεων.
Ταῦτα γνωρίζουσα ὑμίν ἡ Ἱερά Σύνοδος εὐελπιστεῖ, ὅτι θά συμμορφωθῆτε πλήρως, μή παρέχοντες πράγματα οὔτε εἰς τόν Σεβασμιώτατον Ποιμενάρχην ὑμῶν, οὔτε γενικώτερον εἰς τήν Ἁγίαν ἠμῶν Ἐκκλησίαν, Ἥτις κατά τήν βεβαίωσιν τοῦ Πνεύματος, εἶναι “στύλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας” (Ἅ' Τιμ. γ' 15), ἀγωνιζομένη δί’ ὅλων αὐτῆς τῶν δυνάμεων διά τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν τῶν χριστιανῶν, “ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε” (Ρωμ. ἐ' 8).

Η Α. Μ. ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Χριστόδουλος ἀνέλαβεν τή παρακλήσει τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅπως συστήση τά δέοντα πρός τόν Σέβ. Μητροπολίτην ὑμῶν κ. Ἱερόθεον προκειμένου, ἴνα καί οὗτος, τά ἐαυτοῦ πατρικά σπλάχνα ὑπανοίγων ἔτι καί ἔτι πρός ὑμᾶς, συντελέση τό ἐπ’ αὐτῶ εἰς τήν ὁμαλήν ἐξέλιξιν τῆς ὅλης ὑποθέσεως ἐπ’ ἀγαθῶ τῆς ἁγιωτάτης ἠμῶν Ἐκκλησίας.

Ἐπί δέ τούτοις εὐχόμεθα ὑμίν τά βέλτιστα παρά Κυρίου.

Ἐντολή τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιμ. Δανιήλ Πουρτσουκλής”