Εἰδήσεις ἀπὸ τὸ διαδίκτυο καὶ σχόλια

Ο “κυβερνομοναχός” και τα e-mail του από το μαρτυρικό Κοσσυφοπέδιο

Ορισμένοι στη Δύση συνεχίζουν να διαβάλλουν την Ορθοδοξία, οπως οι παλαιοί Φράγκοι του Καρλομάγνου. Όλα τα κακά τα αποδίδουν σ’ αυτήν, όπως για παράδειγμα στις μέρες μας τον εθνικισμό, ο οποίος σπαράζει τα Βαλκάνια.

Όμως, ο εθνικισμός, που αποτελεί άρνηση της Ορθοδοξίας –η οποία δέχεται τις πατρίδες, αλλά δεν περιορίζεται σε πατρίδες– εισήχθη από την Δύση, με την δημιουργία εθνικών κρατών στον χώρο της άλλοτε οικουμενικής Ρωμηοσύνης. Και όμως τα θλιβερά αποτελέσμα του εθνικισμού αποδίδονται στην Ορθοδοξία.

Πώς όμως αντέδρασαν οι πραγματικοί Ορθόδοξοι - και μάλιστα Σέρβοι - το βλέπουμε στις σελίδες των Ορθοδόξων του διαδικτύου.

Την στιγμή που εδιώκοντο οι περισσότεροι δημοσιογράφοι από το Κόσοβο και την ώρα που δεν υπήρχαν αντικειμενικές ειδήσεις από το καθεστώς στην Σερβία, μια ανεξάρτητη και ελεύθερη φωνή ακουγόταν από το πολιορκούμενο Κόσοβο, αυτή του π. Σάββα Janjic από το αρχαίο μοναστήρι του Decani. Εδώ και δύο χρόνια ο π. Σάββας είναι υπεύθυνος για τις σελίδες της Μονής (http:\\www.decani yunet.com), η οποία ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα.

Στο Κόσοβο η σερβική αστυνομία των ακραίων εθνικιστών έκανε γκράφιτι (τοιχογραφίες) με τον σταυρό παντού για να απειλήση τους Αλβανούς. “Ήταν μια κατάχρηση μια ύβρη, γιατί ο σταυρός χρησιμοποιήθηκε ως ένα σύμβολο του μίσους”, είπε χαρακτηριστικά μέσω του διαδικτύου ο π. Σάββας. “Ο Σταυρός είναι σύμβολο αγάπης και ανοχής, πνευματικών και ανθρωπιστικών αξιών. Η θρησκεία στην εποχή μας συχνά χρησιμοποιείται για πολιτικούς και ιδεολογικούς σκοπούς. Λόγω της μεγάλης συναισθηματικής του επιδράσεως η θρησκεία μπορεί να χρησιμοποιηθή και για το καλό και για το κακό”.

Ο πάτερ Σάββας μιλάει για μια εκκοσμίκευση της Ορθόδοξης Παραδόσεως στην Σερβία, που οφείλεται στα 50 χρόνια του κομμουνιστικού και άθεου καθεστώτος. Σε μια συνηθισμένη Κυριακή πριν από τον πόλεμο θα είχαν 10 ανθρώπους το πολύ εκκλησίασμα στο μοναστήρι. Η Ορθοδοξία είχε καταντήσει κάτι το φολκλορικό και οι Σέρβοι ζούσαν όπως οι περισσότεροι Ευρωπαίοι, μακριά από τον Θεό. Όταν ρωτήθηκε “τί θα κάνατε αν έρχονταν οι εάά στο μοναστήρι;”, απάντησε: “Θα τους καλούσαμε μέσα για καφέ”. Όταν ρωτήθηκε με τίνος το μέρος είναι ο Θεός σε αυτόν τον πόλεμο, απάντησε: “Ο Θεός είναι με το μέρος όλων των ανθρώπων που πάσχουν και υποφέρουν”.

Είναι επίσης γεγονός ότι η Σερβική Εκκλησία ήταν εξ αρχής εναντίον της ρατσιστικής πολιτικής του Προέδρου της Σερβίας και ήξερε τί κατάρα θα τους έφερνε πολλές δημοσιεύσεις από Ορθοδόξους στον δυτικό τύπο έχουν αναφέρει ξανά και ξανά ότι αυτός ο πόλεμος, εκ μέρους των Ορθοδόξων τουλάχιστον, δεν είναι θρησκευτικός πόλεμος. Η Ορθοδοξία δεν κάνει εχθρούς από έθνη και χώρες. Ο εχθρός της Ορθοδοξίας είναι η αμαρτία, τα πάθη και μέσα σε αυτήν την αμαρτία είναι το μίσος, η βία και ο πόλεμος. Αυτό κατανοούμε πολύ καλά στις σελίδες του Ορθοδόξου Συνδέσμου Ειρήνης (Orthodox Peace Fellowship). Εκεί βρίσκουμε γενικά άρθρα από Ορθοδόξους Θεολόγους με αναφορά σε μια ειρηνική στάση ζωής. Γράφουν και για τον πόλεμο στο Κόσοβο, αλλά και για την ειρήνη στην ζωή μας γενικά. Π.χ., ενώ ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Τ. Μπλαίρ χαρακτήρισε τον πόλεμο ως “δίκαιο πόλεμο” και ανέφερε μια δυτική, σχολαστική, θρησκευτική και ηθικιστική θεωρία περί “δικαίου πολέμου”, στις σελίδες του OPF διαβάζουμε γιατί δεν υπάρχει ο λεγόμενος “δίκαιος πόλεμος” στους Πατέρες και συνεπώς στην Ορθόδοξη Παράδοση. Στην σελίδα http://www.incommunion.org/fathers.htm υπάρχουν άρθρα για την πνευματική αντιμετώπιση του πολέμου και των παθών που προκαλούν τον πόλεμο. Αν δεν μπορούμε να τα βρούμε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί με τον πλησίον μας, πώς περιμένουμε ειρήνη από τους μη Ορθοδόξους και μη Χριστιανούς; Επίσης εκεί βρίσκει κανείς ορθόδοξες προσευχές για την ειρήνη εν καιρώ πολέμου, και όλα τα άρθρα και τις ανακοινώσεις Πατριαρχών και Επισκόπων, οι οποίοι γνωρίζουν ότι ο πόλεμος δεν είναι κατόρθωμα του ανθρώπου, αλλά κατάντημά του.

M.M.R. - Ν.Γ.

Επί του πιεστηρίου:

Σχετικά με το θέμα μας, έπεσε στην αντίληψή μας ένα ενδιαφέρον άρθρο των New York Times, που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο στις 16-6-1999, με τίτλο: “Κοσοβάροι πρόσφυγες σε σερβικό Μοναστήρι, μετά τον εμπρησμό”. Το άρθρο αναφέρει ότι μοναχοί της Μονής Decani, φιλοξένησαν στο Μοναστήρι τους αλβανοφώνους μουσουλμάνους πρόσφυγες, προστατεύοντάς τους από την αγριότητα του πολέμου. Επισφραγήσθηκε λοιπόν, με τον καλύτερο τρόπο, η αλήθεια των λόγων του π. Σάββα Janjic, που αναφέραμε στο άρθρο μας.