Εἰδήσεις ἀπὸ τὸ διαδίκτυο καὶ σχόλια

Ὁ “κυβερνομοναχός” καί τά e-mail του ἀπό τό μαρτυρικό Κοσσυφοπέδιο

Ὁρισμένοι στή Δύση συνεχίζουν νά διαβάλλουν τήν Ὀρθοδοξία, ὅπως οἱ παλαιοί Φράγκοι τοῦ Καρλομάγνου. Ὅλα τα κακά τα ἀποδίδουν σ’ αὐτήν, ὅπως γιά παράδειγμα στίς μέρες μας τόν ἐθνικισμό, ὁ ὁποῖος σπαράζει τά Βαλκάνια.

Ὅμως, ὁ ἐθνικισμός, πού ἀποτελεῖ ἄρνηση τῆς Ὀρθοδοξίας –ἡ ὁποία δέχεται τίς πατρίδες, ἀλλά δέν περιορίζεται σέ πατρίδες– εἰσήχθη ἀπό τήν Δύση, μέ τήν δημιουργία ἐθνικῶν κρατῶν στόν χῶρο τῆς ἄλλοτε οἰκουμενικῆς Ρωμηοσύνης. Καί ὅμως τά θλιβερά ἀποτελέσμα τοῦ ἐθνικισμοῦ ἀποδίδονται στήν Ὀρθοδοξία.

Πῶς ὅμως ἀντέδρασαν οἱ πραγματικοί Ὀρθόδοξοι - καί μάλιστα Σέρβοι - τό βλέπουμε στίς σελίδες τῶν Ὀρθοδόξων του διαδικτύου.

Τήν στιγμή πού ἐδιώκοντο οἱ περισσότεροι δημοσιογράφοι ἀπό τό Κόσοβο καί τήν ὥρα πού δέν ὑπῆρχαν ἀντικειμενικές εἰδήσεις ἀπό τό καθεστώς στήν Σερβία, μιά ἀνεξάρτητη καί ἐλεύθερη φωνή ἀκουγόταν ἀπό τό πολιορκούμενο Κόσοβο, αὐτή τοῦ π. Σάββα Janjic ἀπό τό ἀρχαῖο μοναστήρι τοῦ Decani. Ἐδῶ καί δύο χρόνια ὁ π. Σάββας εἶναι ὑπεύθυνος γιά τίς σελίδες τῆς Μονῆς (http:\\www.decani yunet.com), ἡ ὁποία ἱδρύθηκε τόν 12ο αἰώνα.

Στό Κόσοβο ἡ σερβική ἀστυνομία τῶν ἀκραίων ἐθνικιστῶν ἔκανε γκράφιτι (τοιχογραφίες) μέ τόν σταυρό παντοῦ γιά νά ἀπειλήση τούς Ἀλβανούς. “Ήταν μιά κατάχρηση μιά ὕβρη, γιατί ὁ σταυρός χρησιμοποιήθηκε ὡς ἕνα σύμβολο τοῦ μίσους”, εἶπε χαρακτηριστικά μέσω τοῦ διαδικτύου ὁ π. Σάββας. “Ο Σταυρός εἶναι σύμβολο ἀγάπης καί ἀνοχῆς, πνευματικῶν καί ἀνθρωπιστικῶν ἀξιῶν. Ἡ θρησκεία στήν ἐποχή μας συχνά χρησιμοποιεῖται γιά πολιτικούς καί ἰδεολογικούς σκοπούς. Λόγω τῆς μεγάλης συναισθηματικῆς του ἐπιδράσεως ἡ θρησκεία μπορεῖ νά χρησιμοποιηθῆ καί γιά τό καλό καί γιά τό κακό”.

Ὁ πάτερ Σάββας μιλάει γιά μιά ἐκκοσμίκευση τῆς Ὀρθόδοξης Παραδόσεως στήν Σερβία, πού ὀφείλεται στά 50 χρόνια του κομμουνιστικοῦ καί ἄθεου καθεστῶτος. Σέ μιά συνηθισμένη Κυριακή πρίν ἀπό τόν πόλεμο θά εἶχαν 10 ἀνθρώπους τό πολύ ἐκκλησίασμα στό μοναστήρι. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶχε καταντήσει κάτι τό φολκλορικό καί οἱ Σέρβοι ζοῦσαν ὅπως οἱ περισσότεροι Εὐρωπαῖοι, μακριά ἀπό τόν Θεό. Ὅταν ρωτήθηκε “τί θά κάνατε ἄν ἔρχονταν οἱ ἐάα στό μοναστήρι;”, ἀπάντησε: “Θά τούς καλούσαμε μέσα γιά καφέ”. Ὅταν ρωτήθηκε μέ τίνος τό μέρος εἶναι ὁ Θεός σέ αὐτόν τόν πόλεμο, ἀπάντησε: “Ὁ Θεός εἶναι μέ τό μέρος ὅλων των ἀνθρώπων πού πάσχουν καί ὑποφέρουν”.

Εἶναι ἐπίσης γεγονός ὅτι ἡ Σερβική Ἐκκλησία ἦταν ἐξ ἀρχῆς ἐναντίον τῆς ρατσιστικῆς πολιτικῆς τοῦ Προέδρου τῆς Σερβίας καί ἤξερε τί κατάρα θά τούς ἔφερνε πολλές δημοσιεύσεις ἀπό Ὀρθοδόξους στόν δυτικό τύπο ἔχουν ἀναφέρει ξανά καί ξανά ὅτι αὐτός ὁ πόλεμος, ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων τουλάχιστον, δέν εἶναι θρησκευτικός πόλεμος. Ἡ Ὀρθοδοξία δέν κάνει ἐχθρούς ἀπό ἔθνη καί χῶρες. Ὁ ἐχθρός της Ὀρθοδοξίας εἶναι ἡ ἁμαρτία, τά πάθη καί μέσα σέ αὐτήν τήν ἁμαρτία εἶναι τό μίσος, ἡ βία καί ὁ πόλεμος. Αὐτό κατανοοῦμε πολύ καλά στίς σελίδες τοῦ Ὀρθοδόξου Συνδέσμου Εἰρήνης (Orthodox Peace Fellowship). Ἐκεῖ βρίσκουμε γενικά ἄρθρα ἀπό Ὀρθοδόξους Θεολόγους μέ ἀναφορά σέ μιά εἰρηνική στάση ζωῆς. Γράφουν καί γιά τόν πόλεμο στό Κόσοβο, ἀλλά καί γιά τήν εἰρήνη στήν ζωή μας γενικά. Π.χ., ἐνῶ ὁ Πρωθυπουργός τῆς Βρετανίας Τ. Μπλαίρ χαρακτήρισε τόν πόλεμο ὡς “δίκαιο πόλεμο” καί ἀνέφερε μιά δυτική, σχολαστική, θρησκευτική καί ἠθικιστική θεωρία περί “δικαίου πολέμου”, στίς σελίδες τοῦ OPF διαβάζουμε γιατί δέν ὑπάρχει ὁ λεγόμενος “δίκαιος πόλεμος” στούς Πατέρες καί συνεπῶς στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Στήν σελίδα http://www.incommunion.org/fathers.htm υπάρχουν ἄρθρα γιά τήν πνευματική ἀντιμετώπιση τοῦ πολέμου καί τῶν παθῶν πού προκαλοῦν τόν πόλεμο. Ἄν δέν μποροῦμε νά τά βροῦμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί μέ τόν πλησίον μας, πῶς περιμένουμε εἰρήνη ἀπό τούς μή Ὀρθοδόξους καί μή Χριστιανούς; Ἐπίσης ἐκεῖ βρίσκει κανείς ὀρθόδοξες προσευχές γιά τήν εἰρήνη ἐν καιρῶ πολέμου, καί ὅλα τα ἄρθρα καί τίς ἀνακοινώσεις Πατριαρχῶν καί Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν ὅτι ὁ πόλεμος δέν εἶναι κατόρθωμα τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά κατάντημά του.

M.M.R. - Ν.Γ.

Ἐπί τοῦ πιεστηρίου:

Σχετικά μέ τό θέμα μας, ἔπεσε στήν ἀντίληψή μας ἕνα ἐνδιαφέρον ἄρθρο τῶν New York Times, πού δημοσιεύθηκε στό διαδίκτυο στίς 16-6-1999, μέ τίτλο: “Κοσοβάροι πρόσφυγες σέ σερβικό Μοναστήρι, μετά τόν ἐμπρησμό”. Τό ἄρθρο ἀναφέρει ὅτι μοναχοί της Μονῆς Decani, φιλοξένησαν στό Μοναστήρι τούς ἀλβανοφώνους μουσουλμάνους πρόσφυγες, προστατεύοντάς τους ἀπό τήν ἀγριότητα τοῦ πολέμου. Ἐπισφραγήσθηκε λοιπόν, μέ τόν καλύτερο τρόπο, ἡ ἀλήθεια τῶν λόγων τοῦ π. Σάββα Janjic, πού ἀναφέραμε στό ἄρθρο μας.