Εἰδήσεις ἀπὸ τὸ διαδίκτυο καὶ σχόλια
Ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τήν πνευματικότητα καί τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία στό διαδίκτυο
Μιά νέα ἐπιστολή θέλουμε σήμερα νά παρουσιάσουμε ἀπό τήν ἠλεκτρονική ἀλληλογραφία τῶν ἰστοσελίδων Pelagia καί Romanity.
Αὐτό γίνεται μέσα στά πλαίσια τῆς παρουσίασης τῶν “ζυμώσεων” πού γίνονται στόν χῶρο τῆς Ἀμερικῆς καί γενικότερά της Δύσης, μέ τήν προβολή τῆς Ὀρθόδοξης Διδασκαλίας, ὅπως αὐτή ἀποτυπώνεται στά βιβλία τοῦ Σεβασμιωτάτου πού ἔχουν μεταφρασθῆ στά ἀγγλικά, ἀλλά καί σέ ἄλλες γλῶσσες, καθώς καί στά ἔργα τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη καί τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία, καθώς καί ἡ Ὀρθόδοξη ἄποψη περί τῆς ἱστορίας, κυρίως τῆς ἐκκλησιαστικῆς, ὅπως φαίνεται στά κείμενα πού παρουσιάζονται στίς ὡς ἄνω ἰστοσελίδες, προκαλεῖ βαθειά ἐντύπωση καί ἔκπληξη σέ πολλούς ἀναγνῶστες, Ἕλληνες, ὁμογενεῖς καί προσηλύτους, ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέσα στά μηνύματα πού μᾶς στέλνουν.
Στήν ἠλεκτρονική ἐπιστολή πού παρουσιάζουμε πιό κάτω, θέλουμε νά ὑπογραμμίσουμε ὁρισμένα σημεῖα:
Ὁ ἀποστολέας ἐκφράζει τήν εὐγνωμοσύνη του γιά τό ὅτι βοηθήθηκε νά ξεκαθαρίσει πολλές θεολογικές ἔννοιες, καί ἔτσι ἔχει τήν δυνατότητα νά διαβάζει μέ περισσότερη καθαρότητα τήν ὀρθόδοξη θεολογία. Ἐκφράζει τίς εὐχαριστίες του, γιατί βοηθήθηκε νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό “τήν δυτική μετασχισματική νοοτροπία”.
Ἕνα ἀπό τά σημεῖα πού φανερώνουν τήν νοοτροπία αὐτή εἶναι ἡ δυτική - φράγκικη ἄποψη τῆς εὐρωπαϊκῆς ἱστορίας, κυρίως δέ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας. Ἔτσι, εὐχαριστεῖ γιατί μπόρεσε νά καταλάβη τό μύθο “περί τῶν ἑπτά μόνο Οἰκουμενικῶν Συνόδων”, τόν μύθο περί τῆς ὀνομασίας “βυζάντιο”, ἀλλά καί τήν σκοπιμότητα αὐτῶν τῶν μυθοπλασιῶν.
Ἕνα ἄλλο σημεῖο πού φαίνεται αὐτή ἡ μετασχισματική δυτική νοοτροπία εἶναι ἡ ἑρμηνεία τῶν πνευματικῶν γεγονότων. Λέγει χαρακτηριστικά: “Ἔχοντας ἐκπαιδευθεῖ σέ σύγχρονο “ρωμαιοκαθολικό” Γυμνάσιο, διδάχθηκα πῶς ὅλες οἱ βιβλικές καί πατερικές ἀναφορές στήν καρδιά εἶναι ἁπλοί συμβολισμοί καί ἀλληγορίες”.
Ἀλλά ἅς ἀφήσουμε τό κείμενο νά μᾶς μιλήση:
“Χαίρετε. Λέγομαι E. H. καί εἶμαι Ἀναγνώστης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Προσέρχομαι στίς ἀκολουθίες στό Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Θεοτόκου στό N. F. M. τῆς Φλόριντα, τό ὁποῖο ἀνῆκε στήν Ἑλληνική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Παλαιοημερολογιτῶν, ὑπό τό ὠμοφόριον τοῦ Μητροπολίτου Παϊσίου. Τό 1998 μπήκαμε κάτω ἀπό τήν δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Εἶμαι φοιτητής στό Πανεπιστήμιο τῆς Φλόριντα στό Ταλαχάσι, ὅπου σπουδάζω Ρωσσικά.
Πρίν δύο χρόνια ἔκανα ἕνα ταξείδι στό Μοναστήρι τῆς Ἀναλήψεως στήν Ρεσάκα Γεωργίας, ὅπου ἦλθα σέ ἐπαφή μέ τά γραπτά του Μητροπολίτου Ἱεροθέου τῆς Ναυπάκτου. Ἔχω ὠφεληθεῖ (φωτιστεῖ) πάρα πολύ ἀπό τά γραπτά του. Ἀπό ὅλα ὅσα ἔχω διαβάσει γιά ὀρθόδοξη θεολογία καί πνευματικότητα δέν ἔχω βρεῖ ἕναν μοντέρνο ὀρθόδοξο θεολόγο πιό ἀκριβῆ καί σωστό ἀπό τόν Σεβασμιώτατο. Τώρα, ὅταν διαβάζω ἄλλα ὀρθόδοξα κείμενα, τά κατανοῶ καλύτερα στά βασικά τους σημεῖα. Πρίν νά διαβάσω τά ἔργα τοῦ Σεβασμιωτάτου δέν μποροῦσα νά κατανοήσω τήν ὀρθόδοξη ἔννοια τῆς καρδιᾶς. Ἔχοντας μεγαλώσει στήν Ἀμερική, ἔμαθα πῶς εἶναι ἕνα ἀνεπτυγμένο ὄργανο πού ἀντλεῖ αἷμα σέ ὅλο το σῶμα. Ἔχοντας ἐκπαιδευθεῖ σέ σύγχρονο “ρωμαιοκαθολικό” Γυμνάσιο, διδάχθηκα πῶς ὅλες οἱ βιβλικές καί πατερικές ἀναφορές στήν καρδιά εἶναι ἁπλοί συμβολισμοί καί ἀλληγορίες. Ἔτσι εἶναι εὔκολο κανείς νά ἐξηγήση γιατί ἕνα βιβλίο σάν τό “Περιπέτειες ἑνός προσκυνητού” ἦταν πολύ δύσκολο νά τό κατανοήσω, ὅταν ἄρχισα τό ταξείδι μου στήν Ὀρθοδοξία τό 1995. Εἶναι μεγάλη εὐλογία πού διάβασα τά βιβλία “Μιά βραδυά στήν ἔρημό του Ἁγίου Ὄρους”, “Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία”, “Ὀρθόδοξη Πνευματικότητα”, “Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὡς Ἁγιορείτης”. Ἔχω σχεδόν τελειώσει τό “The mind of the Church”. Μοῦ ἔχει δώσει μεγάλη βοήθεια νά καταλάβω τί πραγματικά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Περισσότερο ἀπό ὅλα μέ βοήθησε νά ἐλευθερωθῶ ἀπό τήν Δυτική μετά-σχισματική νοοτροπία. Πρέπει νά παραδεχθῶ ὅτι ἀκόμα βλέπω τά πράγματα ἀπό μιά δυτική θέση, ἐπειδή εἶμαι παιδί τῆς Δύσης. Πιστεύω καί συμφωνῶ μέ ὅλα πού εἶναι γραμμένα σέ αὐτά τά βιβλία.
Τελευταία συνάντησα καί τό Romanity. Ὁ Πνευματικός μου μέ ὁδήγησε ἐκεῖ. Εἶμαι ἐντυπωσιασμένος καί πλημμυρισμένος ἀπό τό πολύτιμο ὑλικό πού παρουσιάζεται ἐκεῖ. Ἕνα ἀπό τά πιό ἐνδιαφέροντα σημεῖα εἶναι οἱ προτάσεις γιά τήν ψευδῆ ὀνομασία τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ὡς “Βυζαντινῆς”. Τώρα θά δυσκολευθῶ πολύ νά συνηθίσω νά καλῶ τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους καί ὄχι βυζαντινά. Ἀκόμα ἕνα ἐνδιαφέρον σημεῖο εἶναι ἀναφορικά μέ τήν 8η καί 9η Οἰκουμενικές Συνόδους. Σχεδόν σέ κάθε βιβλίο περί Ὀρθοδοξίας στήν Ἀγγλική γλώσσα μόνο οἱ πρῶτες 7 Οἰκουμενικές Σύνοδοι ἀναφέρονται. Βλέπω τήν ἐπίδραση τῆς Δύσης σέ αὐτήν τήν θέση, γιατί ἡ 8η καί ἡ 9η Οἰκουμενικοί Σύνοδοι συνεκλήθησαν μετά τό μεγάλο Σχίσμα τοῦ 1054. Ἀναρωτιόμουν ἄν εἴχατε περισσότερες πληροφορίες γιά τόν τρόπο πού κρύφτηκαν στήν ἀφάνεια αὐτές οἱ Σύνοδοι, καθώς καί γιά αὐτές καθεαυτές τίς Συνόδους. Πραγματικά αἰσθάνομαι πῶς χρειάζεται νά ξέρουμε περισσότερα γιά αὐτές τίς Συνόδους καί τήν πραγματικότητα περί τοῦ μύθου τῶν “7 μόνον Οἰκουμενικῶν Συνόδων””.
Διάκ. Κ.Ε.Γ. - Γ.Γ.
- Προβολές: 2549