Γεγονός καὶ Σχόλιο: Η υπνώττουσα δικαιοσύνη

Οι δικαστές χρησιμοποιούν δύο χαρασκτηρισμούς για την δικαιοσύνη, ήτοι ομιλούν για καθημένη δικαιοσύνη και για ορθία δικαιοσύνη. Μέ τον πρώτο χαρακτηρισμό εννοούν τούς δικαστές, οι οποίοι αποφαίνονται για ένα γεγονός ενώ κάθονται (οι Πρωτοδίκες, Εφέτες κ.λ.π.) και με τον δεύτερο όρο εννοούν τούς Εισαγγελείς, οι οποίοι αγορεύουν όρθιοι.

Όμως σε σχετικό άρθρο του κ. Γεωργίου Σολωμού, που δημοσιεύθηκε στον «Ορθόδοξο Τύπο» της 3 Μαΐου 2002, συνάντησα και τον χαρακτηρισμό ότι η δικαιοσύνη υπνώττει. Γράφει:

«Υπάρχουν περιπτώσεις που η δικαιοσύνη υπνώττει, διότι μόνον η δικαιοσύνη του Θεού είναι απόλυτη. Παράδειγμα του Βασιλέως της Μακεδονίας Φιλίππου: "Επειδή νυστάζων ο Φίλιππος εδίκασε κάποτε κακώς, ο αδικούμενος ονόματι Μαχαίας, τυγχάνων τολμηρός, ανεβόησε: "Εκκαλούμαι την δίκην Βασιλεύ". (Σήμερα θα λέγαμε "ασκώ έφεση"). Ο Φίλιππος ηρώτησε εκστατικώς: "Εις τίνα άραγε;". "Εις σε αυτόν Βασιλεύ, όταν ακούσεις έξυπνος", απήντησε ο Μαχαίας. Εκ των λόγων τούτων συνελθών ο Φίλιππος εσκέφθη και σκεφθείς και πληροφορηθείς ότι εξέδωκε άδικη απόφαση, απεζημίωσε αφ’ εαυτού τον αδικηθέντα διάδικον, μή καταδεχόμενος να καλύψει την πλάνη του"».

Βεβαίως, είναι δεκτή η ανθρώπινη αδυναμία εκ κοπώσεως ή ακόμη εξ αγνοίας, καθώς επίσης και εκ της κτιστής και πεπερασμένης υπάρξεως του ανθρώπου. Μόνον η δικαιοσύνη του Θεού είναι αδέκαστη και τελεία, και αυτή θα αποδοθή στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Τότε, φυσικά, ο Θεός θα κρίνη όχι κατά φαινόμενα, αλλά κατά την εσωτερική κατάσταση κάθε ανθρώπου, η οποία εν πολλοίς είναι άγνωστη σε μάς. Γι’ αυτό τον λόγο θα δούμε πολλές αποκαλύψεις κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, αφού θα αποκαλυφθούν τα κρύφια των ανθρώπων και άνθρωποι που τούς θεωρούσαμε αμαρτωλούς θα αποδειχθούν άγιοι, όπως και άνθρωποι που τούς θεωρούσαμε αγίους (δεν εννοώ εκείνους που κατέταξε η Εκκλησία εν Αγίω Πνεύματι στο αγιολόγιό της) θα αποδειχθούν ανάξιοι της δωρεάς του Θεού.

Πέρα από την ανθρώπινη αδυναμία λόγω κοπώσεως, πολλές φορές παριστάμεθα μάρτυρες του ότι η ανθρώπινη δικαιοσύνη, όταν εξασκείται από εμπαθείς ανθρώπους, υπνώττει από διάφορα συμφέροντα και μάλιστα, όπως έχει καθιερωθή ο όρος, από διαπλεκόμενα συμφέροντα. Στήν περίπτωση αυτή δεν φταίει η δικαιοσύνη, αλλά οι συγκεκριμένοι δικαστές. Καί δυστυχώς η πολυνομία που δημιουργείται από επιτήδειους ανθρώπους διευκολύνει την παράβαση του νόμου και την μή απόδοση της δικαιοσύνης. Οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις λέμε ότι η δικαιοσύνη υπνώττει.

Τουλάχιστον, κατά το παράδειγμα του Φιλίππου, που αναφέραμε πιό πάνω, θα πρέπει να υπάρχη συναίσθηση και μετάνοια, οπότε θα αποκαθίσταται η αδικία. Διότι μιά αδικία, ιδίως στον ευαίσθητο χώρο της δικαιοσύνης, γίνεται αφορμή να διαγράφεται ένας φαύλος κύκλος αδικιών.

Ν.Ι.