Κύριο ἄρθρο: Διακοινοβουλευτικὴ Συνέλευση Ὀρθοδοξίας

Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Εἶχα τὴν ἐξαιρετικὴ τιμή, κατόπιν προσωπικῆς προσκλήσεως, νὰ συμμετάσχω καὶ νὰ ὁμιλήσω στὶς ἐργασίες τῆς ἐπετειακῆς 10ης Συνέλευσης τῆς «Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας» (ΔΣΟ) ποὺ πραγματοποιήθηκε στὸ Βίλνιους, Πρωτεύουσα τῆς Λιθουανίας, στὸ διάστημα μεταξὺ 26 καὶ 29 Ἰουνίου 2003 μὲ κεντρικὸ θέμα «Πόλεμος καὶ φτώχεια - ἡ ὀρθόδοξη ἄποψη» .

Θὰ ἤθελα νὰ δώσω μερικὰ διευκρινιστικὰ καὶ ἐπεξηγηματικὰ στοιχεῖα.

1. Τί εἶναι ἡ "Διακοινοβουλευτικὴ Συνέλευση Ὀρθοδοξίας" (Δ.Σ.Ο)

Πρόκειται γιὰ πολιτικὴ ὀργάνωση, τῆς ὁποίας μέλη εἶναι ὀρθόδοξοι Βουλευτὲς ἀπὸ διάφορες Χῶρες. "Ἡ συμμετοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων Βουλευτῶν στὴν Διακοινοβουλευτικὴ Συνέλευση ἀποφασίζεται κατὰ τὸν Κανονισμὸ κάθε Κοινοβουλίου, εἴτε ἀπὸ τὴν Ὁλομέλεια τοῦ Κοινοβουλίου εἴτε ἀπὸ τὰ Προεδρεῖα τους". Ἡ Ὀργάνωση ξεκίνησε ὡς Εὐρωπαϊκή, γιατί ἀποτελεῖτο ἀπὸ ὀρθοδόξους Βουλευτὰς ποὺ προέρχονται ἀπὸ Κράτη Εὐρωπαϊκὰ καὶ σήμερα εἶναι Διεθνὴς Ὀργάνωση, ἀφοῦ τὰ μέλη της προέρχονται ἀπὸ Χῶρες καὶ ἄλλων Ἠπείρων.

Στὴν «Διακοινοβουλευτικὴ Συνέλευση Ὀρθοδοξίας» (Δ.Σ.Ο), ὅπως λειτουργεῖ σήμερα καὶ ὅπως συνεδρίασε στὸ Βίλνιους τῆς Λιθουανίας, συμμετέχουν Ὀρθόδοξοι Βουλευτὲς ἀπὸ 20 Χῶρες, ἤτοι ἀλφαβητικῶς, ἀπὸ τὴν Ἀλβανία, τὴν Αὐστραλία, τὸ Βέλγιο, τὴν Βουλγαρία, τὴν Γεωργία, τὴν Ἑλλάδα, τὴν Ἐσθονία, τὶς ΗΠΑ, τὸ Καζακστάν, τὴν Κύπρο, τὴν Λευκορωσσία, τὴν Λεττονία, τὴν Λιθουανία,, τὴν Ὁμοσπονδιακὴ Δημοκρατία τῆς Γιουγκοσλαβίας, τὴν Οὐγκάντα, τὴν Οὐκρανία, τὴν Παλαιστίνη, τὴν Πολωνία, τὴν Ρουμανία καὶ τὴν Ρωσία.

Γιὰ πρώτη φορὰ ἡ "Διακοινοβουλευτικὴ Συνέλευση Ὀρθοδοξίας" συνῆλθε στὴν Χαλκιδικὴ τῆς Ἑλλάδος τὸν Ἰούνιο τοῦ ἔτους 1993, ὅπου ἀποφάσισε καὶ συνέταξε μιὰ Διακήρυξη τῶν μελῶν τῆς Συνέλευσης καὶ τὸ ἑπόμενο ἔτος, ἤτοι τὸν Νοέμβριο τοῦ ἔτους 1994 στὴν Ἀθήνα ψηφίστηκε ἡ ἱδρυτικὴ Πράξη τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας", στὴν ὁποία, μεταξὺ τῶν ἄλλων, καταγράφονται καὶ οἱ σκοποὶ τῆς Συνέλευσης, ποὺ εἶναι οἱ ἀκόλουθοι:

• α. Ἡ καταγραφὴ καὶ ἀξιολόγηση τῶν συντελούμενων ἀλλαγῶν στὴν Εὐρώπη.
  
• β. Ἡ ἀνάδειξη τοῦ ρόλου τῆς Ὀρθοδοξίας, στὸ πλαίσιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὡς σημαντικῆς καὶ ἀναγκαίας πολιτικῆς, πολιτιστικῆς καὶ πνευματικῆς ἔκφρασης γιὰ τὴν διαμόρφωση τῆς νέας Εὐρωπαϊκῆς πραγματικότητας.
  
• γ. Ἡ συμβολὴ τοῦ οἰκουμενικοῦ καὶ ἑνωτικοῦ πνεύματος τῆς Ὀρθοδοξίας τόσο γιὰ τὴν ὑπέρβαση τῶν ἀκραίων ἐθνικιστικῶν, ὁμολογιακῶν καὶ θρησκειακὼν ἀντιθέσεων, ὅσο καὶ γιὰ τὴν ἐξεύρεση ἀποτελεσματικῶν μέσων προστασίας τῶν ἐθνικῶν ἢ θρησκευτικῶν μειονοτήτων.
  
• δ. Ἡ συνεργασία μὲ τοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς τόσο γιὰ τὸν σεβασμὸ τοῦ πολιτιστικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ χάρτη τῆς Εὐρώπης καὶ τὴν προστασία ἀπὸ κάθε προσηλυτισμό, ὅσο καὶ γιὰ τὴν ἀποτροπὴ φαινομένων ὁμολογιακοῦ ἢ θρησκειακοῦ ἀνταγωνισμοῦ ἢ δραστηριοτήτων, προσβολῆς τῆς κοινωνικῆς ἢ πολιτικῆς ἠθικῆς, τὰ ὁποῖα προκαλοῦν τὴν θρησκευτικὴ μισαλλοδοξία καὶ τὸν ἐθνοφυλετικὸ φανατισμὸ στὴν Εὐρώπη.
  
• ε. Ἡ ὑποστήριξη τοῦ ρόλου τοῦ Ὀρθοδόξου πολιτισμοῦ ὡς ἑνωτικῆς δυνάμεως στὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη καὶ ὡς γέφυρας τῆς Εὐρώπης γιὰ τὶς σχέσεις της μὲ τοὺς ἄλλους πολιτισμούς.
  
• στ. Ἡ ὑπεράσπιση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τόσο τῶν Χριστιανῶν, ὅσο καὶ τῶν πιστῶν των ἄλλων θρησκειῶν στὶς Εὐρωπαϊκὲς χῶρες καὶ σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο μὲ παρεμβάσεις στοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶ στὶς τοπικὲς κρατικὲς ἀρχές.
  
• ζ. Ἡ πληρέστερη ἀξιοποίηση τοῦ ρόλου τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Ρωσίας ἀντίστοιχα στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ στὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν γιὰ τὴν ἀνάδειξη καὶ ἐπιβεβαίωση τοῦ σημαντικοῦ ἑνωτικοῦ ρόλου τῆς Ὀρθοδοξίας.
  
• η. Ἡ ἐνθάρρυνση ἐπαφῶν κοινοβουλευτικῶν, πολιτικῶν, ἐκκλησιαστικῶν, ἀκαδημαϊκῶν καὶ πνευματικῶν προσωπικοτήτων ἢ θεσμῶν τόσο γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς Ὀρθόδοξης πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς, ὅσο καὶ γιὰ τὴν συμβολή της στὸν σύγχρονο παγκόσμιο διάλογο γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ τὴν εἰρηνικὴ συνύπαρξη τῶν λαῶν.
  
• θ. Ἡ πληρέστερη ἐνεργοποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ τὴν προώθηση λύσεων σὲ κρίσιμα προβλήματα τῆς σύγχρονης Εὐρωπαϊκῆς κοινωνίας καὶ τοῦ οἰκολογικοῦ περιβάλλοντος.
  

Ἐπίσης τὸν Ἰούνιο τοῦ ἔτους 1998 στὴν Βαρσοβία κατὰ τὴν ἐτήσια Γενικὴ Συνέλευση τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας" ψηφίσθηκε ὁ κανονισμὸς λειτουργίας της, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο μέλη τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας" εἶναι μέλη τῶν Ἐθνικῶν Κοινοβουλίων καὶ ὄργανα τῆς Συνέλευσης εἶναι ἡ Γενικὴ Συνέλευση, ὁ Πρόεδρος τῆς Γενικῆς Συνέλευσης, ἡ Γραμματεία, ὁ Γενικὸς Γραμματέας, οἱ Ἐπιτροπές.

2. Τὰ βασικὰ θέματα τῶν Γενικῶν Συνελεύσεων

Κάθε χρόνο τὸν μῆνα Ἰούνιο γίνεται ἀπαραίτητα ἡ Γενικὴ Συνέλευση στὴν ὁποία ἀναπτύσσεται ἕνα γενικὸ θέμα καὶ στὴν συνέχεια ὅλα τὰ μέλη τῶν ἐθνικῶν Ἐπιτροπῶν λαμβάνουν τὸν λόγο καὶ διατυπώνουν τὶς ἀπόψεις τους. Τὰ θέματα εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἀπασχολοῦν τὴν κοινωνία τόσο τὴν Εὐρωπαϊκή, ὅσο καὶ τὴν παγκόσμια, καὶ γίνεται προσπάθεια νὰ ἀντιμετωπίζονται ἀπὸ πλευρᾶς ὀρθοδόξου, δεδομένου ὅτι οἱ Βουλευτὲς ποὺ εἶναι μέλη τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας" εἶναι ὀρθόδοξοι. Ὁπότε γίνεται προσπάθεια νὰ ἀντιμετωπίζονται τὰ θέματα αὐτὰ μέσα ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη προοπτική.

Βεβαίως, ὅπως λέγεται ἀπὸ τὰ μέλη της, ἡ "Διακοινοβουλευτικὴ Συνέλευση Ὀρθοδοξίας" δὲν εἶναι θρησκευτικὴ ἢ ἐκκλησιαστικὴ ὀργάνωση, ἀλλὰ πολιτικὸς ὀργανισμὸς καὶ ἐπειδὴ τὰ μέλη της εἶναι ὀρθόδοξοι ἐξετάζουν τὰ θέματα μέσα ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη πλευρά.

Στὴν συνέχεια θὰ παραθέσω τὰ γενικὰ θέματα ποὺ ἐξετάσθηκαν στὶς Γενικὲς Συνελεύσεις κατὰ τὴν πορεία τῶν δέκα ἐτῶν τῆς ὀργάνωσης, καθὼς ἐπίσης καὶ τὶς Πόλεις στὶς ὁποῖες ἔγιναν οἱ Συνελεύσεις, ὅπου φαίνεται τὸ ἔργο τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας":

• 1993 Ὀρμύλια Χαλκιδικῆς, Ἑλλάδα. Κεντρικὸ θέμα: "Ἡ Ὀρθοδοξία στὴν Νέα Εὐρωπαϊκὴ Πραγματικότητα".
  
• 1994 Ἀθήνα, Ἑλλάδα. Κεντρικὸ θέμα: "Ἡ Διακοινοβουλευτικὴ Ἐπιτροπὴ Ὀρθοδόξων βουλευτῶν τῶν Κοινοβουλίων τῶν Εὐρωπαϊκῶν Κρατῶν καὶ ἡ ἀποστολή της στὴ νέα Εὐρωπαϊκὴ πραγματικότητα".
  
• 1995 Μόσχα, Ρωσία. Κεντρικὸ θέμα: "Ἡ Πολιτιστικὴ καὶ Διαφωτιστικὴ Παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας".
  
• 1996 Σόφια, Βουλγαρία. Κεντρικὸ θέμα: "Ἡ Κοινωνικὴ διάσταση τῆς Ὀρθοδοξίας".
  
• 1997 Χαλκιδική, Ἑλλάδα. Κεντρικὸ θέμα: "Ἡ Ὀρθοδοξία στὰ πλαίσια τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ - ἱστορία καὶ μέλλον".
  
• 1998 Βαρσοβία, Πολωνία. Κεντρικὸ θέμα: "Τὰ προβλήματα ποὺ δημιουργοῦν οἱ νεοφανεῖς αἱρέσεις στὶς χῶρες τῆς Ε.Δ.Σ.Ο. καὶ ἡ ἀντιμετώπισή τους".
  
• 1999 Μόσχα - Ἁγία Πετρούπολη. Κεντρικὸ θέμα: "Τρόποι νομοθετικῆς προστασίας τῆς παραδοσιακῆς οἰκογένειας ὡς σημαντικότατης κοινωνικῆς καὶ ἠθικῆς ἀξίας".
  
• 2000 Ἱεροσόλυμα, Ἰσραήλ. Κεντρικὸ θέμα: "Τίνα μὲ λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι (Μάτθ. ἰς', 13), ἐν ἔτει 2000 μετὰ Χριστόν;".
  
• 2001 Πάτμος, Ἑλλάδα. Κεντρικὸ θέμα: "Ἡ συμβολὴ τῆς Ὀρθόδοξης ἀντίληψης στὴν διευρυμένη Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση".
  
• 2002 Βουκουρέστι, Ρουμανία. Κεντρικὸ θέμα: "Παγκοσμιοποίηση καὶ Ὀρθοδοξία".
  
• 2003 Βίλνιους Λιθουανία. Κεντρικὸ θέμα: "Πόλεμος - Φτώχεια. Ἡ Ὀρθόδοξη ἄποψη".
  

3. Ἡ Γενικὴ Συνέλευση στὸ Βίλνιους τῆς Λιθουανίας

Ὅπως ἀναφέρθηκε πιὸ πάνω, ἡ φετινὴ ἐπετειακή, λόγῳ τῆς συμπληρώσεως τῶν 10 ἐτῶν, Γενικὴ Συνέλευση τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας", πραγματοποιήθηκε στὴν Πρωτεύουσα τῆς Λιθουανίας Βίλνιους.

Ἐνημερωτικὰ θὰ ἤθελα νὰ καταγράψω, ὅπως μὲ ἐνημέρωσαν, ὅτι ἡ Λιθουανία εἶναι μιὰ μικρὴ σχετικὰ Χώρα, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ 3.500.000 κατοίκους καὶ ἡ πρωτεύουσά της Βίλνιους ἀποτελεῖται ἀπὸ 650.000 κατοίκους. Εἶναι μιὰ πολὺ ὄμορφη καὶ καταπράσινη Χώρα. Ἀπὸ πλευρᾶς θρησκευτικῆς εἶναι καθολικὴ Χώρα. Κατὰ τὴν ἐπίσημη ἀπογραφὴ τὸ 83,6% τῶν κατοίκων της δήλωσαν ὅτι θρησκεύουν, τὸ 8,3% ὅτι εἶναι ἄθεοι καὶ τὸ 8,1% δὲν ἀπάντησαν καθόλου. Ἀπὸ ἐκείνους ποὺ δήλωσαν ὅτι θρησκεύουν, τὸ 79% δήλωσαν ὅτι εἶναι καθολικοὶ στὸ Θρήσκευμα, τὸ 4% ὅτι εἶναι Ὀρθόδοξοι, κυρίως Ρῶσοι, καὶ τὸ 1% ὅτι ἀνήκουν σὲ ἄλλες Θρησκεῖες καὶ Ὁμολογίες, ἤτοι Ἑβραῖοι, Μουσουλμᾶνοι, Προτεστάντες κλπ.

Ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς, ὅπως μᾶς πληροφόρησαν, σὲ ὅλη τὴν Λιθουανία ζοῦν σήμερα 400 περίπου Ἕλληνες, καὶ μάλιστα δήλωσαν στὸ Ἑλληνικὸ Προξενεῖο τὴν ἑλληνικὴ καταγωγή τους περίπου 25.000 Ἕλληνες.

Στὴν Γενικὴ Συνέλευση κλήθηκαν καὶ ἀπηύθυναν χαιρετισμὸ ὁ Πρόεδρος τοῦ Κοινοβουλίου τῆς Λιθουανίας, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, τοῦ ὁποίου τὸ μήνυμα ἀνέγνωσε ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, καὶ ἐκπρόσωποι διαφόρων Ἐκκλησιῶν. Μεταξὺ αὐτῶν ἀνεγνώσθη μήνυμα τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Χριστοδούλου.

Πρέπει νὰ σημειωθῇ ὅτι στὶς ἐργασίες τῆς Γενικῆς Συνέλευσης χρησιμοποιήθηκαν τέσσερεις γλῶσσες, ἤτοι ἡ ἑλληνική, ἡ ρωσική, ἡ ἀγγλικὴ καὶ ἡ λιθουανική.

Ἡ Γενικὴ Συνέλευση τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας" ἀσχολήθηκε μὲ ἕξι θέματα.

Πρῶτον. Ἀντιμετωπίσθηκε τὸ κεντρικὸ θέμα τῆς Συνέλευσης, ποὺ ἦταν «Πόλεμος καὶ φτώχεια - ἡ ὀρθόδοξη ἄποψη» .

Βασικοὶ εἰσηγητὲς ἦταν ὁ γράφων καὶ ὁ Καθηγητὴς τῆς Θεογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν κ. Μάριος Μπέγζος. Κυρίως ἐγὼ ἀνέπτυξα τὴν θεολογικὴ πλευρὰ τοῦ θέματος καὶ ὁ κ. Μάριος Μπέγζος τὴν κοινωνικὴ πλευρά του. Συγχρόνως στὸ θέμα αὐτὸ τοποθετήθηκαν διὰ μακρῶν ὁ Πρόεδρος τῆς Συνέλευσης Ρῶσος Βουλευτὴς Ζόρκαλτσεβ καὶ ὁ Γενικὸς Γραμματέας τῆς κ. Στυλιανὸς Παπαθεμελής, ποὺ ἔδωσαν τὶς κοινωνικὲς καὶ πολιτικὲς διαστάσεις τοῦ θέματος αὐτοῦ.

Στὴν συνέχεια ἀνέπτυξαν τὶς ἀπόψεις τους διάφορα μέλη τῶν ἐθνικῶν ἀντιπροσωπειῶν, οἱ ὁποῖοι κυρίως ἀνέφεραν τὸ τί συμβαίνει στὶς Χῶρες τους ὡς πρὸς τὰ δύο αὐτὰ θέματα, ἤτοι τὸν πόλεμο καὶ τὴν φτώχεια, καὶ τόνισαν πῶς κατὰ τὴν γνώμη τους ἡ Ὀρθοδοξία μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίση τὰ προβλήματα αὐτά. Συγκινητικὰ ἦταν τὰ ὅσα ἀνέφεραν οἱ ἀντιπρόσωποι τῆς Κύπρου, τῆς Γιουγκοσλαβίας, τῆς Παλαιστίνης.

Ἡ συζήτηση στὰ δύο αὐτὰ ζητήματα ἦταν ἐξαντλητική. Τόνισαν πολὺ ἐνδιαφέρουσες πλευρὲς καὶ βεβαίως εἶμαι σίγουρος ὅτι ὅταν θὰ δημοσιευθοῦν τὰ Πρακτικὰ καὶ θὰ ἀποσταλοῦν σὲ ὅλους τοὺς Συνέδρους, ἀλλὰ καὶ στὰ ἄλλα πολιτικὰ κέντρα, τότε θὰ κατανοηθοῦν καλύτερα.

Δεύτερον. Στὴν Συνέλευση ἀντιμετωπίστηκε καὶ τὸ σοβαρὸ θέμα τῆς εὐθανασίας. Τὶς «προτάσεις Γενικῶν Ἀρχῶν» γιὰ τὴν εὐθανασία ποὺ κατήρτισε ἡ Ἐπιστημονικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας" ἡ ὁποία ἀσχολεῖται μὲ θέματα βιοηθικῆς εἰσηγήθηκε στὴν Συνέλευση ἡ Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς κ. Ἰσμήνη Κριάρη-Κατράνη, Καθηγήτρια τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου. Μετὰ ἀπὸ τὴν γενικὴ εἰσήγησή της ἀνέγνωσε τὶς «προτάσεις γενικῶν ἀρχῶν» περὶ εὐθανασίας. Ὅταν διαβάση κανεὶς τὶς ἀρχὲς αὐτὲς θὰ διαπιστώση τὴν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πάνω στὸ κρίσιμο καὶ σοβαρὸ αὐτὸ θέμα, καθὼς ἐπίσης θὰ διαπιστώση καὶ πῶς ἐργάζεται ἡ "Διακοινοβουλευτικὴ Συνέλευση Ὀρθοδοξίας" καὶ σὲ ἄλλα ζητήματα.

Τρίτον. Στὴν Γενικὴ Συνέλευση τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας" ἔγινε ἐνημέρωση γιὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Συνθήκη - τὸ Σύνταγμα τῆς Εὐρώπης, ποὺ κατατέθηκε στὴν Σύνοδο Κορυφῆς ποὺ πραγματοποιήθηκε στὴν Χαλκιδική. Τὴν ἐνημέρωση ἔκανε ὁ Βουλευτὴς κ. Νικόλαος Νικολόπουλος, ὁ ὁποῖος διάβασε καὶ τὸ σχετικὸ ἐνημερωτικὸ σημείωμα τῆς κ. Μαριέτας Κουτσίκου - Γιαννάκου, ἡ ὁποία ἦταν μέλος τῆς Συντακτικῆς Ἐπιτροπῆς ποὺ ἐπεξεργάσθηκε τὸ κείμενο τῆς Συνταγματικῆς Συνθήκης. Στὸ ἐνημερωτικὸ αὐτὸ κείμενο ἔγινε ἰδιαίτερη ἀναφορὰ στὸ πῶς οἱ συντάκτες ἔφθασαν στὸ σημεῖο νὰ μὴ θέσουν στὸ προοίμιο τῆς Συνταγματικῆς Συνθήκης καμμία ἀναφορὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς βάση τῆς πολιτιστικῆς παράδοσης τῆς Εὐρώπης, γιὰ τὸ τί λέγει ἡ Συνταγματικὴ Συνθήκη στὸ ἄρθρο 51 γιὰ τὸ καθεστὼς τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν μὴ ὁμολογιακῶν ἑνώσεων στὰ κράτη-μέλη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, καθὼς ἐπίσης καὶ γιὰ τὶς διάφορες φιλοσοφικὲς καὶ θρησκευτικὲς ὁμολογίες.

Τέταρτον. Στὴν Γενικὴ Συνέλευση τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας" ἔγινε ἀπολογισμὸς πεπραγμένων γιὰ τὸ ἔτος ποὺ πέρασε (2002-2003) καθὼς ἐπίσης ἔγινε καὶ ὁ οἰκονομικὸς ἀπολογισμὸς ἀπὸ τὸν Βουλευτὴ καὶ Ὑφυπουργὸ Ἀνάπτυξης κ. Γεωργακόπουλου. Γενικά, οἱ δραστηριότητες τῆς Συνέλευσης τὸ προηγούμενο ἔτος ἦταν οἱ ἀκόλουθες: Συνεδρίαση τῆς Γραμματείας στὰ Τίρανα, Ἐπίσκεψη τῆς Γραμματείας στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, Ἐπίσκεψη καὶ Συνεδρίαση τῆς Γραμματείας στὴν Αὐστραλία, προπαρασκευαστικὴ συνάντηση ἐμπειρογνωμόνων τῆς Ἐπιστημονικῆς Ἐπιτροπῆς Παιδείας τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας" στὴν Θεσσαλονίκη, Συνάντηση τῆς Ἐπιτροπῆς Οἰκονομικῶν τῆς Δ.Σ.Ο στὴν Λάρνακα τῆς Κύπρου, Συνάντηση τῆς Ἐπιστημονικῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς στὴν Ἀθήνα.

Ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐτήσιες δραστηριότητες γίνεται φανερὸς ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἐργάζεται ἡ "Διακοινοβουλευτικὴ Συνέλευση Ὀρθοδοξίας" καὶ τὸ ἔργο τὸ ὁποῖο ἐπιτελεῖ. Γίνονται συνεχεῖς συναντήσεις τῶν μελῶν της σὲ διάφορες Χῶρες, ἀνταλλάσσονται ἀπόψεις καὶ γίνεται σύσφιγξη τῶν σχέσεων μεταξὺ τῶν μελῶν της.

Πέμπτον. Κατὰ τὴν φετινὴ συνέλευση τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας" ἔγιναν καὶ ἐκλογὲς τοῦ Προέδρου καὶ τοῦ Γενικοῦ Γραμματέα της, καθὼς ἐπίσης καταρτίσθηκαν καὶ οἱ Ἐπιτροπές της. Πρόεδρος ἐπανεξελέγη ὁμόφωνα ὁ κ. Ζόρκαλτσεβ καὶ Γενικὸς Γραμματέας πάλι ὁμόφωνα ὁ κ. Στυλιανὸς Παπαθεμελής. Οἱ Ἐπιτροπὲς τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας" εἶναι οἱ ἀκόλουθες: Οἰκονομικῶν, Κανονισμῶν Λειτουργίας, Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, Κοινωνικῶν Ὑποθέσεων, Μόρφωσης, Πολιτισμοῦ, Βιοηθικῆς καὶ Διεθνῶν Σχέσεων.

Ἕκτον. Ἡ Γενικὴ Συνέλευση συνέταξε καὶ ψήφισε τρία ψηφίσματα. Τὸ ἕνα ἀναφερόταν στὸ Εὐρωπαϊκὸ Σύνταγμα καὶ ἰδιαιτέρως τόνιζε ὅτι πρέπει νὰ τεθῇ στὸ προοίμιο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συνθήκης ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ἡ βάση τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, τὸ δεύτερο ἀναφερόταν στὸ Μεσανατολικὸ πρόβλημα καὶ τὸ τρίτο ἀναφερόταν στὴν ἀναγνώριση ἀπὸ τὴν Ἰσραηλινὴ Κυβέρνηση τοῦ πρὸ τριετίας ἐκλεγέντος Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Εἰρηναίου.

Εἶχα τὴν ἐξαιρετικὴ τιμὴ καὶ τὴν εὐκαιρία νὰ συμμετάσχω σὲ αὐτὴν τὴν Γενικὴ Συνέλευση τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας" καὶ νὰ παρακολουθήσω ὅλες τὶς Συνεδριάσεις της, καθὼς ἐπίσης κατὰ τὰ διαλείμματα εἶχα τὴν δυνατότητα νὰ ἐπικοινωνήσω μὲ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους Βουλευτὰς καὶ νὰ δῶ προσωπικὰ τὸν τρόπο ἐργασίας της καὶ νὰ διαπιστώσω τὶς ἀπόψεις τῶν διαφόρων μελῶν ἐκπροσώπων τῶν Ἐθνικῶν Κρατῶν.

Διεπίστωσα ὅτι πρόκειται γιὰ μιὰ πολιτικὴ ὀργάνωση στὴν ὁποία καταγράφονται οἱ ὀρθόδοξες ἀπόψεις γιὰ διάφορα φλέγοντα ζητήματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὶς κοινωνίες μας, ἤτοι κοινωνικά, πολιτικά, βιοηθικὰ καὶ ἐθνικά, καὶ γίνεται μιὰ προσπάθεια οἱ ἀπόψεις αὐτὲς νὰ ἐπηρεάσουν αὐτοὺς ποὺ βρίσκονται στὰ κέντρα λήψης ἀποφάσεων.

Ἐπανειλημμένως τονίσθηκε ὅτι ἡ "Διακοινοβουλευτικὴ Συνέλευση Ὀρθοδοξίας" εἶναι ἡ μεγαλύτερη παγκόσμια ὀργάνωση ἡ ὁποία ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὶς ὀρθόδοξες ἀπόψεις, ὅτι εἶναι μιὰ πολιτικὴ ὀργάνωση καὶ ὄχι ἐκκλησιαστικὴ ἢ θρησκευτικὴ ὀργάνωση, ὅτι παρὰ τὸ ὅτι ἐκφράζει τὶς Ὀρθόδοξες ἀπόψεις δὲν ἔρχεται σὲ ἀντιπαράθεση μὲ ἄλλες θρησκευτικὲς καὶ Χριστιανικὲς Ὁμολογίες, ὅτι κατατίθενται οἱ πολιτιστικὲς ἀπόψεις τῶν Χωρῶν τὶς ὁποῖες ἐκπροσωποῦν τὰ μέλη της.

Ἡ Ὀργάνωση αὐτὴ ἔχει ἕνα σχετικὰ μικρὸ παρελθόν, μόλις δέκα ἔτη, ἀλλὰ ὅπως ἐλέχθη στὴν Συνέλευση ἔχει εὐρὺ μέλλον, γιατί οἱ ὀρθόδοξες ἀπόψεις προκαλοῦν τὸ ἐνδιαφέρον πολλῶν ἀνθρώπων σήμερα, καθὼς ἐπίσης σκοπὸς τῆς "Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης Ὀρθοδοξίας" εἶναι νὰ ἐπηρεάζη τὰ δημόσια ὄργανα κάθε Χώρας μὲ τὴν θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ "Διακοινοβουλευτικὴ Συνέλευση Ὀρθοδοξίας" ἔχει συμβάλλει σημαντικά, στὰ χρόνια ποὺ πέρασαν, στὴν ἀνάπτυξη καὶ τὸν ἐμπλουτισμὸ τῶν σχέσεων μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Βουλευτῶν ποὺ βρίσκονται σὲ κάθε Χώρα.

Πρέπει νὰ ὑπογραμμισθῇ ὅτι, ὅπως ἔχω ἀντιληφθῆ, «ψυχὴ» τῆς ὀργάνωσης εἶναι ὁ Βουλευτὴς καὶ πρώην Ὑπουργὸς κ. Στυλιανὸς Παπαθεμελῆς, ὁ ὁποῖος μὲ τὶς γνώσεις του, τὴν πεῖρα του καὶ τὴν ἀγάπη του πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συμβάλλει τὰ μέγιστα στὴν ἐπιτυχία τῶν σκοπῶν τῆς Συνέλευσης.

Προσωπικὰ θεωρῶ μεγάλη τιμὴ ποὺ ἀξιώθηκα ὄχι μόνον νὰ εἰσηγηθῶ τὸ κεντρικὸ θέμα στὴ φετινὴ Συνέλευση, ἀλλὰ νὰ γνωρίσω ἀπὸ κοντὰ τὴν "Διακοινοβουλευτικὴ Συνέλευση Ὀρθοδοξίας" καὶ τὸ ἔργο ποὺ ἐπιτελεῖ, καθὼς ἐπίσης καὶ τὰ δραστήρια μέλη της καὶ ἐλπίζω ὅτι ἡ Ὀργάνωση αὐτὴ θὰ βοηθήση στὸ νὰ ἐκτιμηθῇ ἀκόμη περισσότερο ἀπὸ τοὺς λαοὺς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μὲ τὴν θεολογία της, τὴν ὀργάνωσή της καὶ τὸ ποικίλο πνευματικὸ καὶ κοινωνικὸ ἔργο της.