Γραπτὸ Κήρυγμα: Κυριακή 9 Ἰουλίου. Ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου Παγκρατίου Ἐπισκόπου Ταυρομενίας

Ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου Παγκρατίου Ἐπισκόπου Ταυρομενίας

Ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου Παγκρατίου πού ἑρτάζουμε σήμερα καί δέν εἶναι γνωστή στούς περισσότερους Χριστιανούς μᾶς δείχνει τήν οἰκουμενικότητα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως φανερώθηκε τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, καί ἡ ὁποία Ἐκκλησία εἶναι τό ἁγιασμένο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ ἅγιος Παγκράτιος ἔζησε στά χρόνια τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἀποστόλων καί καταγόταν ἀπό τήν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας. Δέχθηκε τό ἅγιο Βάπτισμα στά Ἱεροσόλυμα, ἔπειτα πῆγε στήν Μαύρη θάλασσα καί ἀσκήτευε σέ ἕνα σπήλαιο. Ἐκεῖ τόν συνάντησε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, τόν πῆρε μαζί του στήν Ἀντιόχεια καί στά μέρη τῆς Κιλικίας, καί ἐκεῖ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μαζί μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο τόν χειροτόνησαν Ἐπίσκοπο γιά τήν πόλη Ταυρέντιο τῆς Σικελίας.
Ὁ ἅγιος Παγκράτιος, ὡς Ἐπίσκοπος Ταυρομενίας δίδασκε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐπιτελοῦσε τά ἅγια Μυστήρια, καί συγχρόνως ἔκανε πολλά θαύματα καί γκρέμιζε τά εἴδωλα πού προσκυνοῦσαν οἱ ἄνθρωποι τῆς περιοχῆς ἐκείνης. Αὐτό εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα ὁ ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς ἐκείνης, πού ὀνομαζόταν Βονιφάτιος νά πιστεύση στόν Χριστό καί νά κτίση καί Ἱερό Ναό.

Ἡ εὐεργετική παρουσία τοῦ ἁγίου Παγκρατίου στήν περιοχή συνετέλεσε στό νά μεταστραφοῦν πολλοί εἰδωλολάτρες στόν Χριστό. Ὅμως, οἱ μαθητές τοῦ αἰρετικοῦ Μοντανοῦ, μέ τήν βοήθεια κάποιου στρατηγοῦ κατόρθωσαν νά τόν θανατώσουν καί ἔτσι συγκαταλέγεται μεταξύ τῶν ἁγίων Ἐπισκόπων πού μαρτύρησαν γιά τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ περίπτωση τοῦ ἁγίου Παγκρατίου Ἐπισκόπου Ταυρομενίας τῆς Σικελίας δείχνει ἀφ’ ἑνός μέν τήν δύναμη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἐκδηλώθηκε ἀμέσως μετά τήν Πεντηκοστή, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν οἰκουμενικότητά της.

Ἡ δύναμη τῆς Ἐκκλησίας φαίνεται ἀπό τό ὅτι δέν εἶναι μιά ἀνθρώπινη ὀργάνωση οὔτε ἕνας κοινωνικός ὀργανισμός, ἀλλά εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Στήν Παλαιά Διαθήκη ἐμφανιζόταν στούς Πατριάρχες, τούς Προφῆτες καί τούς Ἁγίους, ὁ Κύριος τῆς δόξης, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, χωρίς Σῶμα. Ὅταν κάνουμε λόγο γιά τόν Κύριο τῆς δόξης ἐννοοῦμε τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ πού ὅταν ἐμφανιζόταν στούς φίλους Του στήν Παλαιά Διαθήκη ἦταν μέσα στό Φῶς, πού ἦταν ἄκτιστο, δηλαδή δέν ἦταν κτίσμα, δέν ἦταν δημιουργημένο, ἀλλά ἦταν ἡ θεότητά Του. Ὅσοι ἀξιώθηκαν νά δοῦν τόν Θεό, τόν εἶδαν ὡς Φῶς.

Αὐτός ὁ Κύριος τῆς δόξης πού ἐμφανιζόταν στήν Παλαιά Διαθήκη χωρίς σάρκα, ἐνηνθρώπησε, δηλαδή προσέλαβε ἀνθρώπινο σῶμα, ὁπότε τώρα καί τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι μέσα στό Φῶς. Ἔτσι τόν εἶδαν οἱ τρεῖς Μαθητές ἐπάνω στό Ὄρος Θαβώρ, καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρό τῆς Δαμασκοῦ. Καί Αὐτός ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ὁ Σεσαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ, τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς προσέλαβε τούς Ἀποστόλους στό Σῶμα Του, ἡ Ἐκκλησία ἔγινε Σῶμα Χριστοῦ, ὁ Χριστός ἔγινε Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, καί φυσικά οἱ Χριστιανοί πού βαπτίσθηκαν ἔγιναν μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καί ὄχι ἕνα ἀνθρώπινο σῶμα καί ἕνας ἀνθρώπινος ὀργανισμός. Ἔτσι ἐξηγοῦνται ὅλα τά θαυμαστά γεγονότα πού γίνονται μέσα σέ αὐτήν.

Ἔπειτα, ἡ περίπτωση τοῦ ἁγίου Παγκρατίου Ἐπισκόπου Ταυρομενίας δείχνει καί τήν οἰκουμενικότητα τῆς Ἐκκλησίας. Πρέπει νά διευκρινισθῆ ὅτι ἄλλο εἶναι ὁ οἰκουμενισμός καί ἄλλο εἶναι ἡ οἰκουμενικότητα.

Ὁ οἰκουμενισμός συνδέεται μέ τόν σχετικισμό, ὅτι δηλαδή ὅλα εἶναι σχετικά, καί ὅτι ὅλοι οἱ Χριστιανοί, ἐνῶ ἔχουν μεγάλες δογματικές διαφορές, ἀφοῦ οἱ δυτικοί Χριστιανοί ἀπεκόπησαν ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀποτελοῦν κλαδιά ἑνός δένδρου. Αὐτό δέν μποροῦμε νά τό δεχθοῦμε ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.

Ὅμως, ἡ οἰκουμενικότητα δείχνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἁπλώνεται σέ ὅλο τόν κόσμο, ὡς Σῶμα Χριστοῦ καί κοινωνία θεώσεως, ὡς ὀρθόδοξη ζωή, ὡς ἕνας πνευματικός καί θεολογικός ὀργανισμός. Ἡ Ἐκκλησία ἁπλώθηκε καί ὀργανώθηκε σέ ὅλο τόν κόσμο, σέ ἀνατολή καί δύση, σέ βορρᾶ καί νότο, καί παντοῦ δοξάζεται ὁ Τριαδικός Θεός καί παντοῦ ἁγιάζονται ἄνθρωποι.

Ὁ ἅγιος Παγκράτιος γεννήθηκε, ὅπως φαίνεται στόν βίο καί τήν πολιτεία του, στήν ἀνατολή, ἀσκήτευσε στόν βορρᾶ καί ἔδρασε ἱεραποστολικά στήν δύση. Αὐτή εἶναι ἡ οίκουμενικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πού στερεώθηκε στήν Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καί στήν δύναμη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί γενικά στήν ἐνέργεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί λέγεται «καθολική».

Αὐτή ἡ οἰκουμενικότητα τῆς Ἐκκλησίας μᾶς γεμίζει χαρά, πληρότητα, δοξολογία πρός τόν Θεό. Ἔτσι πρέπει νά ζοῦμε καί νά σκεπτόμαστε.

Ὁ Μητροπολίτης

+ Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος