Γεγονὸς καὶ σχόλιο: Τὸ παγκόσμιο συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ «τὸ δεῖπνο τοῦ Κυρίου».
Ἡ θεία εὐχαριστία εἶναι τὸ μυστήριο ποὺ συνιστᾶ τὴν Ἐκκλησία. Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία χωρὶς Θεία Εὐχαριστία δὲν ὑπάρχει. Τὸ μυστήριο ὅμως αὐτὸ ποὺ τρέφει τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς διατηρεῖ στὴν κίνηση τῆς ζωῆς ποὺ ἔλαβαν ἀπὸ τὸ βάπτισμα καὶ τὸ χρῖσμα προϋποθέτει τὴν «ἐνότητα τῆς πίστεως» κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, ἡ ἐνότητα τῆς πίστεως συνδέεται μὲ τὴν ἐπίγνωση τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ (πρὸς Ἐφεσίους 4,13). Αυτὸς δηλαδὴ ποὺ δὲν γνωρίζει τὸ Χριστό, εἴτε ἀπὸ προσωπικὴ ἐμπειρία εἴτε ἀποδεχόμενος τὴν διδασκαλία τῶν «πείρα μεμυημένων» (καὶ αὐτοὶ εἶναι οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ ἅγιοι πατέρες), δὲν μπορεῖ νὰ δοξάσει «ἐν ἑνὶ στομάτι καὶ μιὰ καρδία» τὸ Χριστὸ μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα μέλη τῆς Ἐκκλησίας.
Αὐτὴν τὴ βασικὴ ἀλήθεια τῆς πίστεως δὲν μποροῦν νὰ τὴν κατανοήσουν οἱ προτεστάντες. Γι' αὐτό, σύμφωνα μὲ τὸ περιοδικὸ τῶν Εὐαγγελικῶν «Ἀστὴρ τῆς Ἀνατολῆς» (τεῦχος 11 τοῦ 1995) ἐξόργισε πολλοὺς συνέδρους τοῦ παγκοσμίου συμβουλίου Ἐκκλησιῶν ἡ δήλωση ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν Ὀρθοδόξων «ὅτι μόνο Ὀρθόδοξοι θὰ μποροῦσαν νὰ συμμετάσχουν στὸ δεῖπνο τοῦ Κυρίου τελούμενο ἀπὸ Ὀρθόδοξο ἱερέα». Γιὰ αὐτὸ «ἡ διοργανωτικὴ ἐπιτροπὴ τῆς γενικῆς συνελεύσεως τοῦ παγκοσμίου συμβουλίου Ἐκκλησιῶν προτείνει νὰ μὴν τελεῖται τὸ Δεῖπνο τοῦ Κυρίου στὸ τέλος τῶν ἐργασιῶν τῆς συνελεύσεως». Ἡ πρόταση αὐτὴ ἔγινε εὐχαρίστως δεκτὴ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν Ὀρθοδόξων γιατὶ τὸ παγκόσμιο συμβούλιο Ἐκκλησιῶν εἶναι μία κοινότητα Ἐκκλησιῶν ἡ ὁποία «δὲν βρίσκεται στὸ στάδιο τῆς Χριστιανικῆς ἑνότητας». Ὅμως, «πολλοί διαμαρτυρόμενοι ἀντέδρασαν στὴν πρόταση, ἕνας μάλιστα τὴν χαρακτήρισε ὡς "ἕνα βῆμα πρὸς τὰ πίσω"». Συγκεκριμένα ὁ Ἐπίσκοπος τῶν Μεθοδιστῶν τῆς Νιγηρίας χαρακτήρισε τὴ θέση τῶν Ὀρθοδόξων «φτωχὸ πρόσχημα» ποὺ δείχνει «τὴν ἀπροθυμία τοῦ παγκόσμιου σώματος νὰ προωθηθῆ ἡ ἐνότητα.
Πῶς μποροῦμε ὅμως νὰ λειτουργηθοῦμε μαζί, ὅταν ἔχουμε διαφορετικὴ πίστη γιὰ τὴν Ἁγία Τριάδα, τὸ Χριστό, τὴν θεία Χάρη, τὴ θεία Εὐχαριστία, τὴν Ἐκκλησία, τὸν τρόπο τῆς σωτηρίας. Ὅπως τόνισε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας στὸ χειροτονητήριο λόγο του, «Θεία Εὐχαριστία χωρὶς Ὀρθοδοξία καὶ Ἐκκλησία εἶναι ἀνύπαρκτη, εἶναι μία συμβολικὴ πράξη».
Γιὰ τοὺς προτεστάντες ἡ θεία Εὐχαριστία εἶναι μία συμβολικὴ πράξη, γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθόδοξους ὅμως εἶναι κοινωνία τοῦ πραγματικοῦ Σώματος καὶ τοῦ πραγματικοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ποὺ προϋποθέτει τὴν ὀρθὴ πίστη στὸ πρόσωπο Του. Δὲν ἀντιλαμβανόμαστε τὴν ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν σὰν συνομοσπονδία ἑτεροδόξων ὀμάδων ποὺ ἐπαναλαμβάνουν συμβολικά τὴν πράξη τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, ἀλλὰ ὡς δοξολογία τῶν βαπτισμένων καὶ βεβαιόπιστων «ἐν ἑνὶ στόματι» (μὲ κοινὴ ὀμολογία πίστεως) καὶ «μιᾶ καρδία» (μὲ κοινὴ ὑπαρξιακὴ γνώση), τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
π. Θ. Α. Β
- Προβολές: 1180