Ἀπὸ τὸ Ἁγιολόγιο τοῦ μηνὸς: Ἅγιος Νεκτάριος, 9 Νοεμβρίου

Τοῦ Πρωτοπρεσβύτερου Π. Γεώργιου Παπαβαρνάβα 

Στόν 16ο Ψαλμό ὁ Προφήτης καί βασιλιάς Δαβίδ ἀπευθύνεται στόν Θεό καί τοῦ λέγει: «Διά τούς λόγους τῶν χειλέων σου, ἐγώ ἐφύλαξα ὁδούς σκληράς», πού σηµαίνει σέ ἐλεύθερη ἀπόδοση: «προκειµένου νά κάνω ὑπακοή στίς ἐντολές Σου περπάτησα τούς σκληρούς δρόµους τῶν ἀρετῶν, δηλαδή, πέρασα δύσκολες καταστάσεις, ὑπέφερα πολύ. Αὐτά τά λόγια βρίσκουν πλήρη ἐφαρμογή καί στὀ πρόσωπο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, ὁ ὁποῖος στήν ζωή του διώχθηκε, συκοφαντήθηκε, ταλαιπωρήθηκε, ἀλλά ὑπέμεινε μέ θαυμαστή καρτερία καί αὐταπάρνηση. Κάποτε ἕνας ἀσκητής στό Ἅγιον Ὄρος, παρακαλοῦσε ἐπίμονα τόν Θεό νά τοῦ ἀποκαλύψη τί ἔκανε στήν ζωή του ὁ Ἅγιος Νεκτάριος καί ἔφθασε στήν ἁγιότητα. Μετά ἀπό κάποιο χρονικό διάστηµα, ἔδωσε ἀπάντηση στὸ ἐρώτημά του ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε, χαρακτηριστικά: «Τίποτα δέν ἔκανα, εὐλογημένε, ἐσυκοφαντήθην, ὑπέμεινα καί ἐσώθην». Αὐτό ὅμως τό «τίποτα» φανερώνει ὅλο τό μεγαλεῖο τῆς ἁγιασμέγης ζωῆς του. Ἀλλά καί τά τρία ρήματα «συκοφαντήθηκα, ὑπέμεινα, σώθηκα», ἄν τά δεῖ κανείς προσεκτικά, θά καταλάβη πόσο δύσκολη καί σκληρή ἦταν ἡ ζωή τοῦ ἁγίου, ἀλλά καί πόσο θαυμαστή καί µεγαλειώδης, ἀφοῦ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ δέν τόν ἐγκατέλειψε ποτέ. Ἀντίθετα μάλιστα, ὅσο μεγαλύτεροι ἦσαν οἱ πειρασμοί καί οἱ δοκιμασίες πού περνοῦσε, τόσο πιό µεγάλη ἦταν ἡ θεϊκή παρηγοριά, πού ἐρχόταν στήν πιό κατάλληλη ὥρα, ὅταν οἱ δικές του ἀνθρώπινες δυνάμεις ἦσαν ἔτοιμες νά τόν ἐγκαταλείψουν. 

Ἡ συκοφαντία πού εἶναι ψευδής κατηγορία ἐναντίον κάποιου, εἶναι µεγάλη ἁμαρτία γιά τὸν συκοφάντη, ἀλλά καί πολύ µεγάλη δοκιμασία γι’ αὐτόν, ὁ ὁποῖος συκοφαντεῖται. Ὁ Δαβίδ, πού καί αὐτός φθονήθηκε καί διώχθηκε, ἀπευθύνεται στὸν Θεό καί τοῦ λέγει: «Λύτρωσαί µε ἀπό συκοφαντίας ἀνθρώπων καί φυλάξω τάς ἐντολάς σου». Τόν παρακαλεῖ νά µή ἐπιτρέψη νά συκοφαντηθῆ, γιά νά µπορέση νά τηρήση τίς ἐντολές Του. 

Ἐδῶ φαίνεται καθαρὰ τό πόσο µεγάλος πειρασμός εἶναι ἡ συκοφαντία. Γι αὐτό καί ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά τόν περάσουν µόνο πολύ γενναῖες ψυχές, γιά νά ἐξαγνισθοῦν τελείως καί ἀπό τά μικρότερα ἁμαρτήματα. Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος συκοφαντήθηκε ὅσο λίγοι. 

Ἀκόμα µέχρι καὶ σήµερα, 66 χρόνια µετά τήν κοίµησή του, ἐκκρεμοῦν ἐναντίον του ψευδεῖς κατηγορίες στὰ ἑλληνικά δικαστήρια! Ὅταν τοῦ ἔλεγαν νά ἀντιδράση καί νά διαµαρτυρηθῆ γιά τίς συκοφαντίες, ἐκεῖνος ἀπαντοῦσε, «βλέπει ὁ Θεός, ξέρει ὁ Θεός» καὶ πράγματι ὁ Θεός τόν δικαίωσε καί τόν ἐδόξασε. 

Παιδί πολυμελοῦς οἰκογενείας, γεννήθηκε µέσα στήν φτώχεια καί ἀπό µικρός δοκιμάστηκε στόν πόνο καὶ τήν βιοπάλη. Τά βάσανα καί οἱ πειρασµοί τῶν παιδικῶν του χρόνων τόν βοήθησαν πολύ στίς μετέπειτα μεγάλες δοκιµασίες του. Ὁ μελετητής τῆς ἁγιασμένης ζωῆς του μένει κατάπληκτος γιά τά ὅσα ὑπέφερε, ἀλλά ταυτόχρονα διδάσκετα καί ἐλέγχεται ἀπό τόν τρόπο µέ τόν ὁποῖο τά ἀντιμετώπιζε, ἀλλά καὶ ἀπό τήν µέχρι τέλους ὑπομονή του. Ἤπιε τό ποτῆρι τῆς ὑποµονῆς µέχρι τό κατακάθι. Δέν ξέρει τὶ νά πρωτοθαυμάση! Τήν ἄδολη πίστη καί τήν ἁπλότητα τῶν παιδικῶν του χρόνων; Τήν δύναμη τῆς προσευχῆς καί τήν καθαρότητα τῆς ζωῆςτου; Τόν ζηλωτή δάσκαλο, τόν ἁγνό μοναχό, τόν ἀσκητή Ἐπίσκοπο, τόν λόγιο συγγραφέα, τόν διακριτικό πνευματικό πατέρα, τόν πονετικό γιά ὅλους, καί ἰδιαιτέρως γιά τούς πάσχοντας, φίλο καί ἀδελφό; Γιά τήν µεγάλη του φιλανθρωπία καί ἀγάπη, ὁ Θεός τόν προίκισε µέ τό χάρισμα τῶν ἰαμάτων. 

Σέ μιά ἐποχή σάν τή δική µας, πού τήν διακρίνει ὁ ἀτομισμός καί ἡ ἰδιοτέλεια, τό ἄγχος καί ἡ ἀνασφάλεια, καθώς καί ἡ ἔλλειψη ὑπομονῆς στούς πειρασμούς καί τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, ἡ µορφή τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ἔρχεται νά ἀφυπνίση συνειδήσεις, νά διδάξη καί νά ἐμπνεύση. 

Ἐκοιμήθη στό Ἀρεταίειο νοσοκομεῖο τῆς Ἀθήνας στίς 9 Νοεμβρίου 1920.