Γεγονότα καὶ Σχόλια: Νόμοι καὶ κανόνες - Σύνεση τοῦ αἰῶνος τούτου

Νόμοι καὶ κανόνες

Ὁ ἀπ. Παῦλος γράφει στὸν ἀπ. Τιμόθεο: "δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται, ἀνόμοις δὲ καὶ ἀνυποτάκτοις... καὶ εἶ τί ἕτερον τὴ ὑγιαινούσῃ διδασκαλία ἀντίκειται". Οἱ νόμοι καὶ οἱ κανόνες ὑπάρχουν γιὰ νὰ περιορίζουν τὴν ἐξάπλωση τῆς κακίας. Ὑπάρχουν γι' αὐτοὺς ποὺ ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία τους ρυθμίζονται ἀπὸ τὴν φιλαυτία, ἀπὸ τὸ κοντόφθαλμο συμφέρον· γι' αὐτούς, δηλαδή, ποὺ μὲ τὴν ζωή τους εἶναι ἀντίθετοι "τὴ ὑγιαινούσῃ διδασκαλία", ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ἔτσι ἐπειδὴ δὲν εἶναι ἀναμεμιγμένη μὲ καμμιὰ νοσηρὴ ἀντίληψη, μὲ κανένα θνητὸ στοχασμό.

Ὁ νόμος ἰδιαίτερα τῆς Π. Διαθήκης δόθηκε γιὰ νὰ βοηθήση τὸν λαὸ νὰ ἀντιληφθῆ τὴν ἁμαρτία του, νὰ συνειδητοποιήση τὴν λανθασμένη πορεία του. Ἔτσι προετοιμάσθηκε ἀπὸ τοὺς Προφῆτες νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Χριστό, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τοὺς ἀποκάλυψε τὸν οὐράνιο Πατέρα. Ἡ ὑπακοὴ στὸν λόγο τῶν Προφητῶν δημιουργοῦσε τὶς προϋποθέσεις γιὰ τὴν ἀναγνώριση τοῦ Χριστοῦ, ὡς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ συνεχίζεται καὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν ὑπακοὴ στὸν λόγο τῶν Προφητῶν τῆς νέας χάριτος, στὸν λόγο τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων. Ὁ λόγος τους, διατυπωμένος σὲ διαφόρων μορφῶν κείμενα (λόγους, ἐπιστολές, κανόνες κ.ά.), μᾶς προετοιμάζει γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ Χριστοῦ στὴν προσωπική μας ζωή.

Προφανῶς, δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυρισθῇ κανεὶς ὅτι τώρα στὴν Κ. Διαθήκη δὲν χρειαζόμαστε νόμους καὶ κανόνες, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς μᾶς δικαίωσε καὶ "δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται". Ἄλλωστε, θέλει μεγάλη ἀνάλυση τὸ τί σημαίνει "ὁ Χριστὸς μᾶς δικαίωσε". Πάντως, δὲν σημαίνει ὅτι μᾶς ἔδωσε τὴν ἄνεση, χωρὶς συνέπειες, νὰ ζοῦμε διαφορετικὰ ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ μᾶς ὑπέδειξε Ἐκεῖνος. Κατάργησε στὴν σάρκα του τὸν θάνατο καὶ μᾶς ἔδωσε τὴν δυνατότητα νὰ κάνουμε δική μας τὴν δικὴ Τοῦ ζωή. Μέσα σ' αὐτὸ τὸ πλαίσιο "δίκαιος", γιὰ τὸν ὁποῖο "νόμος οὐ κεῖται", δὲν εἶναι ὁ παραβάτης τῶν νόμων καὶ τῶν κανόνων, διότι αὐτὸς ἀπὸ τὸν ἀπ. Παῦλο ἀποκαλεῖται "ἄνομος" καὶ "ἀνυπότακτος", ξένος, δηλαδή, πρὸς τὸν "ὑπήκοο μέχρι θανάτου" Χριστό. Εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀπέκτησε –μὲ νόμιμη ἄθληση– τὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ.

Δυστυχῶς, στὸν τόπο μας προβάλλεται ἕνας περίεργος ἀντινομισμός, ποὺ ἀφορᾶ, ὅμως, μόνο στοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι, μποροῦν οἱ περὶ ὧν ὁ λόγος ἀντινομιστὲς νὰ σύρουν ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος στὴν κοσμικὴ δικαιοσύνη, ἀλλὰ γιὰ τὸν ἑαυτό τους νὰ μὴν ἐπιθυμοῦν τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἱερῶν κανόνων, γιατί αὐτό, ὅπως λένε, εἶναι νομικισμός, ποὺ παγώνει τὴν ἀγάπη!...

Σύνεση τοῦ αἰῶνος τούτου

Τὴν ἀνάγκη τῶν νόμων καὶ τῶν κανόνων, γιὰ τὸν περιορισμὸ τοῦ κακοῦ καὶ τὴν εὔρυθμη λειτουργία τῆς κοινωνίας, ἔχουν ἀντιληφθῆ καὶ οἱ "υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου". Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὰ ὅσα εἶπε σὲ συνέντευξή του στὴν Καθημερινὴ ὁ Πρόεδρος τῶν Ἑλληνικῶν Βιομηχανιῶν Τροφίμων: "Ὅλοι ὀφείλουμε νὰ δροῦμε ὄχι ἁπλῶς μέσα στὸ πλαίσιο τῶν νόμων καὶ τῶν κανονισμῶν, ἀλλὰ καὶ μέσα στὰ ὅρια ποὺ προσδιορίζουν οἱ ἄγραφοι, παραδοσιακοὶ νόμοι τῆς ὑπευθυνότητας. Καὶ ταυτόχρονα, νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑποστοῦμε τὶς συνέπειες τῶν παραβάσεών μας".

Ὄντως καμμιὰ φορὰ φαίνεται πολὺ ἔντονα, τὸ πόσο οἱ "υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου" εἶναι συνετότεροι ἀπὸ τοὺς "υἱοὺς τῆς Βασιλείας"...

π.Θ.Α.Β.