Ἐγκόλπιο Ἡμερολόγιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τοῦ 2005

Πρόλογος

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολή μας μὲ αἴσθημα εὐθύνης καὶ ἀγάπης ἀφιερώνει τὸ Ἑορτολόγιο-Ἀτζέντα τοῦ 2005 στοὺς ἀποδήμους ἀδελφούς μας ποὺ ἔζησαν καὶ ζοῦν κυρίως στὴν Ἀμερική, τὸν Καναδᾶ, τὴν Αὐστραλία καὶ σὲ ὅλα τὰ μέρη τῆς γῆς. Γράφουμε "κυρίως στὴν Ἀμερική", γιατί ὁ μεγαλύτερος πληθυσμὸς μετακινήσεως ἀπὸ τὴν περιοχή μας ἔγινε πρὸς τὸν νέο Κόσμο - τὴν Ἀμερική.

Καὶ ἄλλη φορὰ ἔχω ἀσχοληθῇ μὲ τοὺς Ὁμογενεῖς ἀδελφούς μας, κυρίως σὲ κείμενα τὰ ὁποῖα γράφηκαν στὴν Ἐφημερίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἀπὸ διάφορες αἰτίες καὶ ἀφορμές, καθὼς ἐπίσης ἀφιερώσαμε τὸ Ἡμερολόγιο τοῦ ἔτους 2002 στοὺς Εὐεργέτας καὶ Δωρητὰς τῆς Ναυπάκτου καὶ τῆς εὐρύτερης περιοχῆς, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἦταν Ναυπάκτιοι ποὺ ἔζησαν καὶ δημιουργήθηκαν ἐπαγγελματικὰ καὶ οἰκονομικὰ στὴν Ἀμερική. Μεταξὺ αὐτῶν συγκαταλέγεται ὁ μεγαλύτερος εὐεργέτης τῆς πόλεως, ὁ ἀείμνηστος Δημήτριος Παπαχαραλάμπους, τοῦ ὁποίου ἡ πλούσια ἀγάπη του γιὰ τὸν τόπο εἶναι διάχυτη σὲ ὅλη τὴν Ναύπακτο, ἀφοῦ τὰ ἔργα του στολίζουν τὴν πόλη καὶ τὴν περιοχή, ὅπως τὴν Δημόσια Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη, τὴν Παπαχαραλάμπειο Αἴθουσα, τὸ Ἵδρυμα Δημητρίου καὶ Βασιλικῆς Παπαχαραλάμπους, τὸ Δημοτικὸ Παπαχαραλάμπειο Στάδιο, τὴν Δημοτικὴ Παπαχαραλάμπειο Φιλαρμονικὴ Μουσική.

Ὁ ἀείμνηστος Γέροντάς μου Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας κυρὸς Καλλίνικος, καταγόμενος ἀπὸ τὸν Πλάτανο Ναυπακτίας καὶ γεννημένος στὰ Σιταράλωνα Θέρμου Αἰτωλοακαρνανίας, χαιρετῶντας κάποιον νέο ποὺ πήγαινε στὴν Ἀμερικὴ νὰ σπουδάση τοῦ εἶπε: "Σοῦ εὔχομαι καλὸ ταξίδι, καλὴ ἐπιτυχία στὶς σπουδές σου, καθὼς ἐπίσης σοῦ εὔχομαι νὰ εἶσαι ἀλλοίθωρος". Ὅταν ἐκεῖνος τὸ ρώτησε τί σημαίνει νὰ εἶναι ἀλλοίθωρος, ὁ ἀείμνηστος τοῦ ἀπάντησε: "Ὅπως ὁ ἀλλοίθωρος μὲ τὸ ἕνα του μάτι κοιτάει εὐθεῖα καὶ τὸ ἄλλο στὴν ἄλλη κατεύθυνση, ἔτσι καὶ ἐσὺ μὲ τὸ ἕνα μάτι σου νὰ ἐπιμελῆσαι τὴν πρόοδό σου καὶ τὴν ἐπιστήμη σου στὴν Ἀμερικὴ καὶ μὲ τὸ ἄλλο μάτι σου νὰ βλέπης στὴν Ἑλλάδα".

Αὐτὸ ἀκριβῶς τήρησαν ὅλοι οἱ ἀπόδημοι ἀδελφοί μας Ναυπάκτιοι, οἱ ὁποῖοι ἔφυγαν ἀπὸ τὴν περιοχή μας γιὰ τὴν Ἀμερικὴ μὲ δύσκολες συνθῆκες. Στὰ κείμενα τὰ ὁποῖα δημοσιεύονται στὸ Ἡμερολόγιο αὐτό, φαίνονται ὅλες οἱ τραγικὲς συνθῆκες ποὺ συνδέονται μὲ τὴν ἀναχώρηση ἀπὸ τὸν τόπο τους καὶ τὴν ἄφιξή τους στὴν Ἀμερική. Οἱ ἴδιοι διηγοῦνται τὸν πόνο τοῦ χωρισμοῦ τῶν ἀγαπημένων τους προσώπων, τῶν γονέων τους, πολλὲς φορὲς τῶν συζύγων καὶ τῶν παιδιῶν τους, διηγοῦνται τὶς δυσκολίες τοῦ ταξιδιοῦ τους, τὴν ἀγωνία τους νὰ τοὺς δεχθοῦν στὸν Νέο Κόσμο, ἀλλὰ καὶ τὸν πόνο τους γιὰ νὰ προσαρμοσθοῦν στὶς νέες συνθῆκες ἐργασίας καὶ ζωῆς.

Ἐπίσης, διηγοῦνται το πῶς δὲν ξέχασαν τὴν πατρίδα τους. Ἡ ὀρεινὴ Ναυπακτία, ἡ ὁποία εἶναι ἕνας ὄγκος ὑψηλῶν βουνῶν μὲ βαθειὲς χαράδρες δέχθηκε τὴν ἀγάπη τους καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἱδρώτων τους. Ἔκτισαν νέους Ναοὺς καὶ κατασκεύασαν παλαιούς, κατασκεύασαν τὰ σπίτια τους, τὶς πλατεῖες, δημιούργησαν δρόμους, ἀνοικοδόμησαν ἱδρύματα, κατεσκεύασαν ὑδρευτικὰ συστήματα κλπ. Ἀκόμη καὶ σήμερα ἐξακολουθοῦν συνεχῶς νὰ προσφέρουν καὶ νὰ δημιουργοῦν.

Μὲ πολλὴ συγκίνηση ἐνθυμοῦμαι το ὅτι κατὰ τὶς περιοδεῖες μου τοὺς καλοκαιρινοὺς μῆνες στὴν ὀρεινὴ Ναυπακτία συναντῶ ὁμογενεῖς μας ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι ἔρχονται στὰ χωριά τους, ὄχι μόνο γιὰ νὰ ξεκουρασθοῦν, ἀλλὰ γιὰ νὰ συμμετάσχουν στὸ πανηγύρι τοῦ χωριοῦ τους, νὰ ἐπιτελέσουν τὸ μνημόσυνο τῶν συγγενῶν τους, νὰ ἐπιμεληθοῦν τὸ κοιμητήριο τοῦ χωριοῦ κλπ. Ἔχω ὑπ' ὄψη μου ἕναν διαπρεπῆ ἐπιστήμονα, ὁ ὁποῖος ἔρχεται μὲ τὸ ἀεροπλάνο ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ στὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ λειτουργηθῇ τὴν ἡμέρα τῆς πανηγύρεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ τὴν ἑπομένη ἡμέρα νὰ ἐπιστρέψη πάλι στὴν Ἀμερικὴ μὲ ἀεροπλάνο.

Ἡ Ναυπακτιακὴ Ἀδελφότητα τῆς Νέας Ὑόρκης φέτος συμπλήρωσε ἑκατὸ χρόνια λειτουργίας τῆς ἀπὸ τὴν ἵδρυσή της, καὶ εἶχε πλούσιο καὶ ἀποδοτικὸ ἔργο καὶ ἔτσι φέτος ἑορτάσαμε πανηγυρικὰ καὶ λαμπρὰ στὴν Ναύπακτο αὐτὸ τὸ γεγονός, μὲ θεία λειτουργία στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναό, μὲ ἀρτοκλασία ὑπὲρ ὑγείας τῶν ἀποδήμων ἀδελφῶν μας, μὲ προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀειμνήστους ἀδελφούς μας ποὺ ἐκοιμήθηκαν στὰ "ξένα", μὲ ἐπίσημο γεῦμα. Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ γεύματος ἀντηλλάγησαν πολλὲς προσφωνήσεις καὶ ἀναμνηστικὰ δῶρα, οἱ ἴδιοι δὲ ἐτίμησαν μὲ ἀναμνηστικὰ διπλώματα τὸν Μητροπολίτη, τὸν Νομάρχη καὶ τοὺς Δημάρχους τῆς περιοχῆς.

Εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ ὑπογραμμίσω ὅτι οἱ εὐεργεσίες καὶ ἡ ἀγάπη τῶν ἀποδήμων ἀδελφῶν μας συνεχίζονται. Θὰ πρέπει νὰ μνημονεύσω ἰδιαιτέρως τὸν ἀγαπητὸ μᾶς κ. Ἰωάννη Ξύκη, ὁ ὁποῖος διέθεσε ἕνα μεγάλο χρηματικὸ ποσὸ καὶ ἀνοικοδομεῖται στὴν Ναύπακτο Ἵδρυμα ποὺ ἔλαβε τὸ ὄνομά του καὶ τὸ ὁποῖο θὰ φιλοξενήση καὶ θὰ περιποιηθῇ γέροντας καὶ γερόντισσες, οἱ ὁποῖοι θὰ βρίσκουν σ' αὐτὸ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν στοργὴ στὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς τους. Θὰ ἤθελα νὰ ἐκφράσω καὶ πάλι δημοσίως τὴν εὐγνωμοσύνη μου στὸν κ. Ἰωάννη Ξύκη γιὰ τὴν ἀγάπη, τὸν σεβασμό, τὴν ἐκτίμηση καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ τρέφει πρὸς τὸ πρόσωπό μου.

Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ ἀγάπη καὶ ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸ πρόσωπό μου ἐκφράζεται ποικιλοτρόπως ἀπὸ ὅλους τοὺς ὁμογενεῖς ἀδελφούς μας Ναυπακτίους, ὅπως τὸ ἔχω διαπιστώσει καὶ κατὰ τὴν συνάντησή μας στὴν Ἀμερική, ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ δείπνου, τὸ ὁποῖο ἑτοίμασαν ἐκεῖ γιὰ τὴν ἐλαχιστότητά μου. Διεπίστωσα δὲ ἐκεῖ το ὅτι ἡ ἀγάπη τους ἐκδηλώθηκε δυναμικά.

Ἐκφράζω καὶ πάλι τὴν χαρά μου γιὰ τὴν ὕπαρξη αὐτῆς τῆς δυναμικῆς παρουσίας τῶν Ναυπακτίων Ὁμογενῶν καὶ τῆς Ναυπακτιακῆς Ἀδελφότητος στὴν Ἀμερική, ἀλλὰ καὶ τὴν ὕπαρξη τῶν ἀδελφῶν μας σὲ ὅλα τὰ μέρη τῆς γῆς, καὶ προσεύχομαι στὸν Θεὸ νὰ τοὺς δίδη δύναμη, ζωντάνια καὶ νὰ τοὺς εὐλογῇ πλούσια στὰ ἔργα τους. Ἐπίσης, παρακαλῶ θερμὰ τὸν Θεὸ νὰ ἀναπαύση τὶς ψυχὲς τῶν ἀοιδίμων Ναυπακτίων ποὺ κοιμήθηκαν στὰ "ξένα".

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ