“Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ἄς αὐξήσουμε τὶς μερῖδες μας στὸ ἱερὸ δισκάριο ...”

Στὸν παπα-Νικόδημο Σκρέττα, μνήμη ἀγαθὴ ἡμερῶν εὐλογημένων.

Δὲν εἶμαι παρὰ ὁ ἐλάχιστος καὶ ὁ περισσότερο βεβαρυμένος μὲ πλῆθος ἁμαρτιῶν, διάκονος τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Ἔχω φτάσει δέ, μετὰ ἀπὸ εἰκοσιπενταετῆ θητεία στὸ ἱερὸ Θυσιαστήριο, σὲ τέτοια ἡλικία ποὺ θὰ ἔπρεπε τὸ πρῶτο ποὺ νὰ κάνω, νὰ φροντίσω γιὰ τὴ σωτηρία μου. Ὡστόσο, μετὰ ἀπὸ πολλὴ σκέψη καὶ προσευχὴ ἀποφάσισα νὰ πῶ κι αὐτὰ τὰ λόγια, ὡς μιὰ ἔκφραση φιλάδελφης κατάθεσης καὶ φιλτάτης, ἐν ὑπακοῇ πάντοτε τελούσης, προσέγγισης στὸ Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας.

Συχνὰ ἀκοῦμε νὰ γίνεται λόγος γιὰ σκάνδαλα κληρικῶν, γιὰ ἐντάσεις μέσα στὸ χῶρο τῆς Διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας, καὶ γενικὰ νὰ ἐμφανίζονται στὰ μέσα ἐνημερώσεως, πολλὲς φορὲς ἀρκετὰ διογκωμένα, κάποια παρόμοια ζητήματα, ποὺ πραγματικὰ θλίβουν καὶ προβληματίζουν. Δέκτες δὲ ὅλων αὐτῶν εἴμαστε, σὲ μεγάλο βαθμό, ἐμεῖς οἱ ἐφημέριοι, στοὺς ὁποίους στρέφεται ὁ λαὸς τοῦ θεοῦ ζητῶντας ἀπάντηση στὰ πολλά του ἐρωτήματα. Καὶ γιὰ νὰ ποῦμε τὴν ἀλήθεια, σὲ ἀρκετὰ ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἐπιδιώκουμε νὰ δώσουμε ἀπάντηση ἀρκούμενοι στό: "Ὁ Κύριος νὰ ἐλεήση κι ἐκείνους κι ἐμᾶς". Ὅμως μέσα μας μετεωρίζεται πάντα τὸ ἄλλο, τὸ κρυφὸ ἐρώτημα: "Γιατί νὰ συμβαίνουν ὃλ' αὐτά; Ποιός ὁ λόγος νὰ σκανδαλίζουμε τὶς ψυχὲς τῶν ἀθώων, ἁπλῶν πιστῶν;" Φυσικά, πολλὲς φορὲς τὴν ἀπάντηση δὲν τὴν ἐπιδιώκουμε, γιατί ἴσως μᾶς βολεύει νὰ ἔχουμε ἀπέναντί μας κάποια ὀμιχλώδη κατάσταση, ἡ ὁποία σὺν τοῖς ἄλλοις μπορεῖ νὰ καλύψη καὶ δικές μας ἀτέλειες...

Ὡστόσο, ἐπειδὴ οἱ καιροὶ γίνονται ὅλο καὶ περισσότερο σκληροὶ καὶ δεμένοι ἄρρηκτα μὲ τὸ δαιμονικὸ ἅρμα τῆς φιλαυτίας καὶ τοῦ στυγνοῦ ἀνταγωνισμοῦ, γι' αὐτὸ ἀπαιτεῖται μιὰ ἀνασύνταξη ὅλων ὅσων πιστεύουμε στὴ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, στὴν ὁποία καὶ Ὁμολογοῦμε τὸ Βάπτισμά μας καὶ τὴν ἀφιέρωσή μας. Καὶ τὸ μόνο ποὺ ἁρμόζει νὰ γίνη ἀπ' ὅλους ἐμᾶς τοὺς ἱερωμένους, εἶναι ἡ ἀδιάλειπτη παράκληση στὸν Κύριό μας, ὅπως εἰρηνεύη τὰ πράγματα καὶ φωτίζη τοὺς ταγοὺς τῆς Ἐκκλησίας, ἔτσι ὥστε νὰ πράττουν τὸ ὀρθὸ καὶ τὸ εὐλογημένο. Γι' αὐτὸ καὶ παρακαλῶ πολύ, ὅπως αὐξήσουμε τὶς μερίδες στὸ Ἱερὸ Δισκάριο, θέτοντας ἐκεῖ περισσότερες, ὑπὲρ τῶν ὅσων κρατοῦν τὸ Πηδάλιο καὶ διευθύνουν τὸ σκάφος τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὰς νομὰς τοῦ σωτηρίου. Γιατί ἕνα εἶναι τὸ βέβαιο: Πῶς στὰ χρόνια μας ἀπαιτεῖται περισσότερη σιωπὴ καὶ προσευχὴ παρὰ ἐξηγήσεις, ἑρμηνεῖες καὶ μελέτες, ποὺ κάποτε ὁδηγοῦν σὲ βαρεῖς καὶ ζημιογόνους ἀντιλόγους. Καὶ ἡ σιωπὴ τῆς Προσκομιδῆς μὲ τὴν κατάθεση τῆς παράλληλης θερμῆς προσωπικῆς μας εὐχῆς, ποὺ θὰ συνοδεύη τὸ "Μνήσθητι Κύριε...", νομίζω πῶς εἶναι ἡ καλύτερη ἐξήγηση σ' Ἐκεῖνον καὶ σὲ μᾶς ὅλους, ποὺ καταλαβαίνουμε τὸ Μυστήριο τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς σπουδῆς Τοῦ, ὥστε τὰ πάντα νὰ γίνουν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Τοῦ.

Ἀναξία χειρὶ παπα-Κ.