Μιὰ Πνευματικὴ Ὄαση στὴν καρδιὰ τῆς Ἀμερικῆς

Εὐθυμίας Βλαχογιάννη-Τσάτσου, Βασιλικῆς Μήλιου καὶ Μαρίας Φωτιάδη

(δημοσιεύθηκε στὴν Ἐφημερίδα "The Greek Press", 6-2-2004)

Τρεὶς συμπατριώτισσές μας ταξίδεψαν στὴν Ἀμερικὴ καὶ μᾶς μεταφέρουν κατωτέρω τὶς ἐντυπώσεις τους ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψή τους σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ Μοναστήρια ποὺ ἔχει ἱδρύσει ὁ π. Ἐφραίμ, Προηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου, Ἁγίου Ὅρους.

Ἡ πρόσφατη ἐπίσκεψή μας στὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου στὸ Φλόρενς τῆς Ἀριζόνας, ἀνατολικὰ τοῦ Φοῖνιξ, ἦταν ἕνα δῶρο Θεοῦ. Ἐκεῖ, στὴν ἔρημο, ποὺ πρὶν λίγα χρόνια δὲν ὑπῆρχαν παρὰ μόνο πανύψηλοι κάκτοι καὶ τίποτε ἄλλο, τώρα ἐκεῖ στὴν ἔρημο, λειτουργεῖ ἀθόρυβα, μιὰ δραστήρια ἀδελφότητα, ἐπί κεφαλῆς τῆς ὁποίας εἶναι ὁ γνωστὸς σὲ ὅλους μᾶς ἐδῶ στὸν Καναδᾶ ὁ σεβάσμιος Γέροντας Ἐφραίμ, ἱδρυτὴς καὶ τῶν δύο μοναδικῶν Καναδικῶν μοναστηριῶν: Τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στὸ Bolton λίγο ἔξω ἀπὸ τὸ Τορόντο καὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Παναγίας τῆς Παρηγορήτισσας στὸ Brownsburg τοῦ Κεμπέκ.

Μια ἀδελφότητα ποὺ προσπαθεῖ νὰ φέρη τὸ Θεὸ κοντὰ στοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς ἀνθρώπους κοντὰ στὸ Θεό. Προσπαθεῖ νὰ δώση στὸν ἀγχώδη ἄνθρωπο τῆς σημερινῆς καταναλωτικῆς κοινωνίας, ποὺ ἀσφυκτιᾶ μέσα στὶς ἀναθυμιάσεις τῶν ὑλικῶν κατακτήσεων καὶ πνίγεται στὸ ἄγχος τῶν βιοτικῶν ἀναγκῶν καὶ φροντίδων, τὸ μήνυμα τοῦ Θεανθρώπου καὶ νὰ τοῦ χαρίση τὸ ὀξυγόνο τοῦ οὐρανοῦ. Μία ἀδελφότητα ποὺ συνεχίζει μὲ συνέπεια τὴ μοναστικὴ παράδοση καὶ τὴν ἀσκητικὴ πράξη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, μακριὰ ἀπὸ τὶς ἐπικίνδυνες ἀποκλίσεις καὶ ἐκκοσμικεύσεις...

Μικρὴ ἡ ἱστορία τῆς ἀδελφότητος αὐτῆς, ἀλλὰ μεγάλη ἀπὸ πλευρᾶς ἀσκήσεως καὶ μοναστικῆς ζωῆς καὶ ἀνεκτίμητη ἡ προσφορά της. Στὴν σύντομη ἐκεῖ παραμονή μας γνωρίσαμε τὴ ζωὴ τοῦ μοναχοῦ, συμβουλευτήκαμε, ἐναποθέσαμε τὰ προβλήματά μας καὶ τὶς μέριμνές μας στὶς προσευχὲς τῶν γερόντων, ἀφοῦ ἐξομολογηθήκαμε...

Ὁ ἐπισκέπτης ἐκεῖ ἠρεμεῖ, χαλαρώνει, συνδέεται μὲ τὸ Θεὸ κι ἀνακουφίζεται ἡ ψυχή του. Οἱ ἀκολουθίες γίνονται ὅλες στὴν Ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ σύμφωνα μὲ τὸ τυπικὸ τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Θὰ συναντήση κανεὶς προσκυνητὲς ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου: Ἑλλάδα, Εὐρώπη, Ἀμερικὴ καὶ κυρίως ἀπὸ τὸν Καναδᾶ, Τορόντο, Μόντρεαλ, Βανκοῦβερ κ.ἄ. Κι ὅλοι μένουν κατάπληκτοι ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ τῆς φύσης, τὴ θεία κατάνυξη...

Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι σὲ μιὰ 10ετία ξεφύτρωσαν 16 Ἑλληνορθόδοξα μοναστήρια στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ τὸν Καναδᾶ, τὰ ὁποῖα θὰ ἀποτελέσουν τὰ κάστρα, ποὺ θὰ προστατέψουν τὸν ἄνθρωπο καὶ θὰ τοῦ δώσουν κουράγιο νὰ συνεχίση νὰ ζῇ μὲ τοὺς νόμους τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ πολεμάη τὸ κακό... Ἔχει τὴ δύναμη ὁ Θεὸς νὰ μετατρέψη τὴ μεγάλη ὑλιστικὴ ἔρημο τῆς Ἀμερικῆς σὲ "μεγάλες πνευματικὲς ὀάσεις"...

Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1995 ἕξι μοναχοὶ πῆγαν στὴν ἔρημο τῆς Νότιας Ἀριζόνας, γιὰ νὰ ἱδρύσουν τὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου προσκομίζοντας μαζί τους τὴν πολυετῆ κληρονομιὰ τοῦ Ἁγίου Ὅρους τοῦ Ἄθω...

Ὁ Γέροντας Ἐφραίμ, ὑποτακτικὸς τοῦ Γέροντα Ἰωσὴφ τοῦ Ἡσυχαστῆ, ἔχει δημιουργήσει πολλὲς μοναστικὲς μονάδες ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, τόσο στὴν Ἑλλάδα ὅσο καὶ στὴν Ἀμερική, μεταφέροντας 6 Ἁγιορεῖτες στὴν ἔρημο τοῦ Σονορὰν τῆς Ἀριζόνας νὰ ξεκινήσουν τὸ νέο μοναστήρι. Ἀμέσως μετὰ τὴν ἄφιξή τους οἱ Πατέρες ἄρχισαν τὴν οἰκοδομή, κατασκευάζοντας πρῶτα τὴν κυρίως Ἐκκλησία, τὰ κελιὰ γιὰ τὴν διαμονή τους, τὴν τραπεζαρία καὶ τοὺς χώρους ὑποδοχῆς γιὰ τοὺς προσκυνητές. Ὁ λαχανόκηπος, οἱ κληματαριές, τὰ ἑσπεριδοειδῆ καὶ τὰ ἐλαιόδεντρα στολίζουν τὸν περίγυρο. Ἕνα πολὺ προσεγμένο σύστημα κήπων, διαδρόμων γιὰ περιπάτους καὶ σπιτάκια μὲ ὀροφές, μὲ ἱσπανικὰ συντριβάνια, ἀληθινὰ ἔδωσαν στὸ μοναστήρι καὶ τὴν πέριξ ἐκτεταμένη ἔκταση τὴν εἰκόνα μιᾶς πλούσιας ὄασης μέσα στὴν ἔρημο.

Τὸ μοναστήρι εἶναι ἀφιερωμένο στὸν Μέγα Ἀντώνιο, τὸν πατέρα τοῦ Μοναχισμοῦ τοῦ 3ου αἰῶνα. Ὑπάρχουν ἐκκλησάκια ἀφιερωμένα στὸν Ἅγιο Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ καὶ στὸν Ἅγιο Δημήτριο τῆς Θεσσαλονίκης. Ὑπάρχουν τρεῖς μεγαλοπρεπεῖς ναοὶ στὸν περίγυρο: τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα τοῦ Ἰαματικοῦ. Ὁ κυρίως ναὸς εἶναι ἀφιερωμένος στὸν Ἅγιο Νεκτάριο τὸν Θαυματουργό.

Προσκυνητὲς ποὺ συμμετέχουν στὰ Μυστήρια συμβουλεύονται τοὺς Πνευματικοὺς Πατέρες, ἐξομολογοῦνται καὶ φιλοξενοῦνται στοὺς ξενῶνες τῆς Μονῆς. Οἱ ἐπισκέπτες μποροῦν νὰ βλέπουν καὶ νὰ ἐπισκέπτονται τὰ μικρὰ ἐκκλησάκια καὶ νὰ περπατοῦν μέσα στοὺς κήπους, ποὺ μοιάζουν μὲ ἕναν ἐπίγειο Παράδεισο, ἀπὸ τὶς 10,30 π.μ. ἕως 4,00 μ.μ. καθημερινά. Ὅλοι οἱ ἐπισκέπτες πρέπει νὰ εἶναι κατάλληλα καὶ σεμνὰ ἐνδεδυμένοι...

Οἱ ἐπισκέπτες μόλις εἰσέρχονται στὸ χῶρο τοῦ μοναστηριοῦ πρέπει πρῶτα νὰ ἐπισκεφθοῦν τὴν Βιβλιοθήκη... Τὸ μοναστήρι ἀκολουθεῖ τὸν κοινοβιακὸ κανόνα τῆς μοναστικῆς ζωῆς. Ἡ ἀδελφότητα τῶν μοναχῶν καὶ δοκίμων ἔχουν ἀπὸ κοινοῦ ὅλα τὰ πράγματα καὶ ἀκολουθοῦν μιὰ καθημερινὴ ρουτίνα ζωῆς προσευχῆς κάτω ἀπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση καὶ ὑπακοὴ στὸν Γέροντά τους...

Τὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου καλωσορίζει ὅλους τοὺς ἐπισκέπτες. Ὀρθόδοξοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἐπισκέπτονται γιὰ μερικὲς μέρες πνευματικῆς ἀνάπτυξης καὶ ἡσυχίας χωρὶς καμία ἐπιβάρυνση. Ὑπάρχουν ἐπίσης καὶ συμπατριῶτες μας, ποὺ γιὰ νὰ βρίσκονται κοντὰ σὲ αὐτὴ τὴν "πνευματικὴ ὄαση" ἀγόρασαν σπίτια καὶ οἰκόπεδα στὴν γύρω περιοχή, ποὺ σὺν τοῖς ἄλλοις συνδυάζει καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ καλύτερα κλίματα τοῦ κόσμου...-