Χαιρετισμός στους Παραολυμπιονίκες κατά την τιμητική εκδήλωση της Εκκλησίας της Ελλάδος

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Δημοσιεύουμε σήμερα τον χαιρετισμό που απηύθυνε ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος, ως Πρόεδρος της Επιτροπής της Εκκλησίας μας, προς τους Παραολυμπιονίκες, κατά την απονομή του διπλώματος και των διασήμων του παρασήμου του Αποστόλου Παύλου της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην Αίθουσα Τελετών του Συνοδικού Μεγάρου.

*

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς,

Αγαπητοί Παραολυμπιονίκες, Αγαπητοί Προπονητές και λοιποί παράγοντες,

Χθές στην αίθουσα αυτή είχαμε την ευκαιρία να υποδεχθούμε και να τιμήσουμε τους αθλητές μας που επρώτευσαν, αλλά και κατέλαβαν τις πρώτες οκτώ θέσεις στα αθλήματα, κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, ύστερα από απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Στην ομιλία την οποία κάναμε παρουσιάσαμε τους λόγους για τους οποίους η Εκκλησία της Ελλάδος ετίμησε τους Ολυμπιονίκες αθλητές μας. Οι ίδιοι λόγοι ισχύουν και για σάς, αλλά στην περίπτωσή σας θα προστεθή και ένας ιδιαίτερος λόγος τον οποίο θα αναφέρω στην συνέχεια.

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος ομίλησε χθές καταλλήλως, με αγάπη και ευαισθησία, στους Ολυμπιονίκες μας, μετέφερε τα συγχαρητήρια της Εκκλησίας μας και βεβαίως τους ετίμησε με την υψηλότερη τιμή την οποία δίδει η Εκκλησία μας σε σημαντικά πρόσωπα, δηλαδή τους τρεις πρώτους με την ανώτατη τιμητική διάκριση, τον Χρυσό Σταυρό του Αποστόλου Παύλου, και τους άλλους, που κατέλαβαν την τέταρτη μέχρι την όγδοη θέση, με σχετικές τιμητικές διακρίσεις.

Σήμερα έχουμε την μεγάλη χαρά να φιλοξενούμε σε αυτήν την επίσημη αίθουσα Τελετών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην οποία συνεδριάζει και η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας, εσάς που διαπρέψατε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.

Εάν ο αθλητισμός προσφέρη πολλές χαρές και συγκινήσεις πρώτα σε αυτούς που αθλούνται και ύστερα στον κόσμο, την κοινωνία και την ιδιαίτερη χώρα κάθε αθλητού, πολύ περισσότερο αυτό συμβαίνει με σάς που συμμετείχατε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Γιατί στην περίπτωση την δική σας ο αθλητισμός προσφέρει την δυνατότητα να ασκήσθε, που το έχετε πολλή ανάγκη, αλλά και σάς δίνει δύναμη για την ζωή και ένα όραμα και νόημα ζωής.

Αν για όλους τους Ολυμπιονίκες έχη σημασία το στεφάνωμά τους με τον κότινο της ελιάς, αυτό πολύ περισσότερο έχει σημασία για σάς.

Είναι γνωστόν ότι η Πυθία σε ερώτηση του Βασιλιά Ίφιτου αν έπρεπε να στεφανώνεται ο νικητής και πώς, απήντησε ότι αυτό έπρεπε να γίνεται με τον κότινο–κλαδί άγριας ελιάς. “Τον αγώνα ανανεούν και τοις νικώσιν άθλον διδόναι κότινον, εξ αγρίας ελαίας στέφανον”. Το κλαδί της άγριας ελιάς λέγεται κότινος. Γιατί; Η λέξη κότινος προέρχεται από το ρήμα κοτέω που δηλώνει την εσωτερική δύναμη, το πάθος εναντίον κάποιου, την οργή. Το χρησιμοποιούμε στην καθημερινή γλώσσα: “Αν κοτάς, κάνε αυτό”. Με τον αθλητισμό η δύναμη αυτή και το πάθος της οργής της εκδίκησης μετουσιώνεται σε ευγενή άμιλλα, σε ανώτερο ιδανικό. Οπότε ο μεταμορφωθείς κότος στεφανώνεται με τον κότινο της άγριας ελιάς, αφού και η άγρια ελιά με τον εμβολιασμό έχει καλή καρποφορία.

Αυτή η συμβολική πράξη έχει αξία στην περίπτωσή σας, γιατί την σωματική έλλειψη που έχετε, με την δυνατή θέλησή σας, την μετατρέπετε σε δημιουργία. Οπότε ο κότινος της άγριας ελιάς στεφανώνει τις κεφαλές σας επάξια.

Καμαρώσαμε όλοι μας, πρώτα την αποφασιστικότητα και την ατσάλινη θέλησή σας, την δύναμη που έχετε, τις θυσίες που καταβάλλετε για την ζωή και βεβαίως έπειτα καμαρώσαμε για τις επιτυχίες σας.

Παρακολουθήσαμε πολλούς αγώνες σας και συγκινηθήκαμε βαθύτατα από την προσπάθειά σας και την αγωνιστικότητά σας. Μείναμε κατάπληκτοι, όταν είδαμε το μπάσκετ με τα καροτσάκια· δάκρυα έπεφταν από τα μάτια μας, όταν είδαμε αθλητάς να αγωνίζονται σε αγώνες κολύμβησης με ελλείψεις στα άνω και κάτω άκρα· ράγιζε η καρδιά μας, όταν είδαμε αθλητάς να πηδούν με πρόσθετα πόδια· συγκινηθήκαμε βαθειά, όταν είδαμε αθλητές να τρέχουν στον στίβο, χωρίς να έχουν την αίσθηση της οράσεως κλπ. Όλα αυτά μας έκαναν να σάς αγαπούμε πολύ περισσότερο, αλλά και να αυτοελεγχόμαστε. Τα παρατεταμένα χειροκροτήματα των θεατών ήταν απόδειξη αυτής της συγκινήσεώς τους.

Ο Αντώνης Σαμαράκης έλεγε ότι δεν υπάρχουν άτομα με ειδικές ανάγκες, αλλά άτομα με ειδικές ικανότητες. Στην περίπτωσή σας φαίνεται καθαρά ότι τα χαρίσματα που έχουν οι άνθρωποι είναι ποικίλα και κανείς πρέπει να αξιοποιή τα δικά του χαρίσματα. Θα ήθελα δε να προσθέσω ότι δεν είσθε άτομα, αλλά πρόσωπα, και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το πρόσωπο έχει αγάπη και ελευθερία, δεν υποτάσσεται στην αναγκαιότητα της φύσης, συνδέεται με την όλη ύπαρξη και όχι με την αρτιότητα του σώματος.

Επίσης, βλέποντας την περιπτωσή σας, αισθάνομαι ότι ισχύει αυτό που έλεγε ο Νίτσε: “Εκείνος που έχει ένα σκοπό στη ζωή μπορεί να αντέξει σχεδόν στο κάθε τι”. Και εσείς αντέχετε τόσες δυσκολίες, γιατί έχετε δύναμη, κουράγιο και θέληση για την ζωή. Αυτό μου θυμίζει και τον λόγο του γνωστού πολυδιαβασμένου συγγραφέα Πάολο Κοέλιο στο βιβλίο του με τίτλο “ο Αλχημιστής”: “Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί να το κατακτήσεις”. Και εσείς επιτύχατε πολλά, επειδή το θέλατε πολύ. Και ενώ σάς βλέπαμε στο στάδιο να αγωνίζεσθε, διακρίναμε αυτόν τον σκοπό που έχετε, την δύναμη και την αποφασιστικότητα, που είναι περισσότερη από την δύναμη μερικών ανθρώπων που έχουν σωματική αρτιότητα, αλλά συγχρόνως διακατέχονται από ψυχολογική και πνευματική αναπηρία. Εκείνο που είναι φοβερό δεν είναι η σωματική έλλειψη, αλλά η ψυχολογική, πνευματική και υπαρξιακή αναπηρία, που την συναντά κανείς σε ανθρώπους, κυρίως σε νέους της εποχής μας. Εσείς διακρίνεσθε από την ψυχολογική ωριμότητα.

Είναι γνωστόν ότι υπάρχουν τρεις ψυχοθεραπευτικές σχολές της Βιέννης που εκφράζονται με τις τρεις αρχές: “θέληση για ηδονή”, που εξέφραζε ο Φρόϋντ, “θέληση για δύναμη”, που εξέφραζε ο Άντλερ, και “θέληση για νόημα”, που εξέφραζε ο Φράνκλ. Ασφαλώς, εσείς διακατέχεσθε από την τρίτη αρχή, δηλαδή την θέληση για νόημα, γιατί ένα τέτοιο νόημα βρίσκετε στην ζωή. Δεν καταλαμβάνεσθε από απογοήτευση, αλλά από έμπνευση και έχετε ένα ακατάβλητο θάρρος για να δημιουργήτε.

Στο σημείο αυτό πρέπει να σάς αναφέρω ότι η Εκκλησία στέκεται με πολύ μεγάλη αγάπη σε σάς. Αυτό φαίνεται από το ότι ενώ στην Παλαιά Διαθήκη επικρατεί μια διαφορετική ερμηνεία των σωματικών ασθενειών, η Εκκλησία, όπως φαίνεται στην διδασκαλία των Πατέρων και τις αποφάσεις των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, άλλαξε αυτήν την παλαιά νοοτροπία και βλέπει τους ανθρώπους που έχουν μερικά σωματικά προβλήματα με πολύ μεγάλη αγάπη. Θα ήθελα να αναφέρω τρεις Κανόνες των Αγίων Αποστόλων που αναφέρονται στο θέμα αυτό.

Ο νζ΄ (57) Κανόνας των Αγίων Απστόλων διαγορεύει: “εί τις κληρικός χωλόν, ή κωφόν, ή τυφλόν, ή τας βάσεις πεπληγμένον χλευάσοι, αφοριζέσθω. Ωσαύτως και λαϊκός”. Η μετάφραση του Κανόνος έχει ως εξής: “Αν κάποιος κληρικός κοροϊδέψει χωλό ή κωφό ή τυφλό ή τραυματισμένο στα πόδια, να αφορίζεται. Το ίδιο και ο λαϊκός”. Πολύ βαρειά τιμωρία για εκείνον που περιπαίζει κάποιον ανάπηρο. Ο ερμηνευτής Ζωναράς γράφει ότι εκείνους που έχουν σωματικά προβλήματα θα πρέπη να τους αγαπούμε, να τους βοηθούμε και να τους χειραγωγούμε “αλλ' ουχί διαπαίζειν”. Και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει γι' αυτούς που δημιουργούν προβλήματα σε ανθρώπους που έχουν κάποιες σωματικές ασθένειες: “Ω αθεοφοβίας και απονίας μεγάλης”.

Ο οζ΄ (77) Κανόνας των Αγίων Αποστόλων λέγει ότι εκείνος ο οποίος έχει κάποιο πρόβλημα αναπηρίας στο πόδι του ή στον έναν οφθαλμό του δεν εμποδίζεται να γίνη και Επίσκοπος. Συγκεκριμένα γράφει: “Εί τις ανάπηρος ή τον οφθαλμόν, ή το σκέλος πεπληγμένος, άξιος δε εστιν επισκοπής, γινέσθω· ου γαρ λώβη σώματος αυτόν μιαίνει, αλλά ψυχής μολυσμός”. Η μετάφρασή του έχει ως εξής: “Αν κάποιος είναι ανάπηρος στο μάτι ή τραυματισμένος στο πόδι, αλλά είναι άξιος για επίσκοπος, να γίνεται· γιατί δεν τον μολύνει αυτόν το σωματικό ελάττωμα, αλλά η μόλυνση της ψυχής”.

Βεβαίως, εάν υπάρχη κάποια μεγάλη σωματική δυσκολία που εμποδίζει για την τέλεση της θείας Λειτουργίας, τότε όπως λέγει ο οη΄ (78) Κανόνας των Αγίων Αποστόλων, να μη γίνεται Επίσκοπος, όχι ως μεμιασμένος, αλλ' επειδή θα υπάρχουν προβλήματα κατά την θεία Λειτουργία.

Όλα αυτά τα είπα για να δείξω ότι η Εκκλησία στέκεται όχι απλώς με συμπάθεια κοντά σας, αλλά με αγάπη, αποδίδοντας διπλή τιμή σε σάς. Γιατί άλλο η συμπάθεια, ο οίκτος και άλλο η αγάπη που συνδέεται με την αξιοπρέπεια. Στο πρόσωπό σας βλέπει τις εικόνες του Θεού, και μάλιστα, με την θέληση και την αγωνιστικότητα την οποία έχετε, είσθε σε υψηλότερη θέση από πολλούς Χριστιανούς που έχουν αρτιμέλεια, αλλά δεν έχουν το σθένος που εσείς έχετε.

Η Εκκλησία είναι κοντά σας, σάς συγχαίρει γι’ αυτήν την επιτυχία και την επιμονή που έχετε και σάς καμαρώνει. Εσείς δεν αγωνίζεσθε μόνο στα γήπεδα, αλλά πρώτα πάνω στα καροτσάκια, στα κρεββάτια, στις σωματικές δυσκολίες που έχετε. Στο γήπεδο βγαίνει αυτός ο πρωταρχικός αγώνας που κάνετε σε έναν άλλο στίβο.

Εάν ο αθλητής είναι πρότυπο για πολλούς νέους, εσείς πολύ περισσότερο αποτελείτε πρότυπο και όραμα για όλους τους νέους, γιατί κάνετε πράγματα που δεν κάνουν εκείνοι που έχουν σωματική αρτιότητα. Σάς συγχαίρουμε, σάς τιμούμε και σάς αγαπούμε.

Θα θέλαμε με την ευκαιρία αυτή να τιμήσουμε και να εκφράσουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια στους προπονητές σας και τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά σας και σάς βοηθούν στον αγώνα σας, τόσο στον τομέα της δοκιμασίας σας όσο και στον στίβο. Ιδιαιτέρως να συγχαρούμε τους γονείς σας, τους δικούς σας ανθρώπους, που σάς αγαπούν και σάς εμπνέουν.

Είσθε πράγματι πρωταθλητές της ζωής, και στην συνέχεια πρωταθλητές στα γήπεδα και στον υγρό στίβο. Αυτό φαίνεται έντονα στα μάτια σας, που έχουν μια ζωηράδα, αλλά και σε όλη σας την παρουσία.

Με αυτές τις σκέψεις και πάλι σάς καλοσωρίζουμε σε αυτήν την αίθουσα Τελετών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και σάς ευχόμαστε δύναμη στο έργο σας. Γιατί και πάλι πρέπει να πω ότι εσείς με την δύναμη και την αποφασιστικότητα που έχετε, μας εμπνέετε. Σήμερα δεν σάς τιμούμε απλώς εμείς, αλλά αισθανόμαστε την τιμή από την παρουσία σας στην αίθουσα αυτή.

Σας ευχαριστούμε πολύ. Είσθε παραδείγματα προς μίμηση, είσθε πρότυπα δύναμης, αισιοδοξίας και αγωνιστικότητος που απορρίπτετε τον απόγνωση και την μιζέρια, που ταλαιπωρούν πολλούς ανθρώπους της εποχής μας.-