Κύριο θέμα: Κρίση καὶ κρίσεις - Ἡ Ἐκκλησία στὸ ἀρνητικὸ ἐπίκεντρο τῆς ἐπικαιρότητος

Αὐτὸ τὸν καιρὸ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀντιμετωπίζει μιὰ σοβαρὴ κρίση, γιὰ τὴν ὁποία ἔχουν ἐκδοθῇ καὶ σχετικὲς ἀποφάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὡστόσο, παρατηρεῖται μιὰ μεγάλη ἐξέλιξη στὸ θέμα αὐτὸ καὶ τὰ γεγονότα τρέχουν μὲ ταχύτατους ρυθμοὺς καὶ δὲν γνωρίζουμε ποιά νέα στοιχεῖα θὰ ὑπάρξουν ἢ ποιά ἀπὸ τὰ ἤδη δημοσιοποιημένα θὰ ἔχουν ἀντέξει στὴν βάσανο τῆς ἀλήθειας, ὅταν κυκλοφορήση τὸ παρὸν τεῦχος τῆς Ἐφημερίδας μας.

Χωρὶς νὰ σχολιάσουμε περαιτέρω τὰ γεγονότα, στὸ παρὸν φύλλο δημοσιεύουμε τὴν παρέμβαση τοῦ Μητροπολίτου μας κ. Ἱεροθέου στὴν ἔκτακτη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, καθὼς καὶ μερικὰ κείμενα ποὺ συνέγραψε καὶ δημοσιεύθηκαν σὲ διάφορες Ἐφημερίδες σχετικὰ μὲ τὰ θέματα αὐτά. Πιστεύουμε ὅτι οἱ ἀναγνῶστες μας θὰ οἰκοδομηθοῦν στὴν ἀλήθεια καὶ θὰ στηριχθοῦν στὴν πίστη τους.

Ἡ περίοδος αὐτὴ τῆς κρίσεως, εἶναι κυρίως περίοδος προσευχῆς πρὸς τὸν δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας, ἀφ' ἑνὸς μὲν γιὰ νὰ ἐνισχύη τὰ Συνοδικὰ Ὄργανα νὰ λάβουν τὶς σωστὲς ἀποφάσεις, ἀφ' ἑτέρου δὲ νὰ στηρίζη τὶς καρδιὲς τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι σκανδαλίζονται ποικιλοτρόπως γιὰ τὰ ὅσα μεταδίδονται ἀπὸ τὰ ΜΜΕ.–

Ἡ θεολογία πρέπει νὰ γίνη κέντρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς

Εἶναι σημαντικὸ νὰ μάθουμε νὰ θεολογοῦμε, γιατί ἡ δεκαετὴς πεῖρα μου στὰ Συνοδικὰ ὄργανα μὲ ὁδήγησε στὸ συμπέρασμα ὅτι δυστυχῶς ἀπουσιάζει ἡ ὀρθόδοξη θεολογία ἀπὸ τὴν ἀντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων στὶς Συνεδριάσεις τῆς Ἱεραρχίας καὶ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου. Ἀντιμετωπίζουμε τὰ θέματα ἀπὸ νομικῆς, ἱστορικῆς, διαχειριστικῆς, ἐπικοινωνιακῆς προοπτικῆς καὶ ὄχι ἀπὸ καθαρὰ θεολογικῆς προοπτικῆς. Ἀφήσαμε τὴν θεολογία στοὺς Καθηγητὰς τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν καὶ ἐμεῖς ἀσχολούμαστε μὲ ἠθικολογικὰ καὶ διαχειριστικὰ πράγματα. Καὶ γι' αὐτὸ κακῶς μερικοὶ κάνουν λόγο γιὰ "ποιμαίνουσα" καὶ "θεολογοῦσα" Ἐκκλησία. Ἔτσι ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: "τεχνολογοῦσι καὶ οὐ θεολογοῦσι".

Ὁ ὅρος "αὐτοκάθαρση"

Ἡ αὐτοκάθαρση στοὺς ἀνθρώπινους Ὀργανισμοὺς εἶναι ἡ ἀποβολὴ τῶν ἐπιόρκων ἀπὸ τὸ σῶμα τους, ἐνῷ ἡ αὐτοκάθαρση στὴν Ἐκκλησία εἶναι ἡ διαρκὴς μετάνοια Κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, ἀλλὰ καὶ ἡ ποιμαντικὴ τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἐξασκοῦμε, μὲ τὴν θεραπευτικὴ μέθοδο τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ καθαρίζονται τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὰ πάθη. Ἡ ποιμαντικὴ ποὺ ἀσκεῖ ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἠθικολογική, οὔτε πρέπει νὰ ἀποβλέπη στὴν δημιουργία ὀπαδῶν, ἀλλὰ ἀποβλέπει στὴν μεταμόρφωση τῶν ψυχικῶν δυνάμεων τῶν ἀνθρώπων. Μερικὲς φορὲς ὅμως ἡ Ἐκκλησία λαμβάνει καὶ αὐστηρὰ μέτρα γιὰ νὰ θεραπεύση τὰ ἀσθενῆ μέλη της, ὅπως προβλέπουν οἱ ἱεροὶ Κανόνες.

Ὅταν τηροῦνται ἀπὸ ὅλους μας οἱ ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ προσέχουμε τὶς χειροτονίες ποὺ κάνουμε, ἰδιαιτέρως σὲ ἀγάμους Κληρικούς, τότε γίνεται οὐσιαστικὴ αὐτοκάθαρση, κατὰ θετικὸ τρόπο.