Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ἐγκάρσιος καὶ κάθετος Βαλκανικὸς ἄξονας

Παλαιότερα εἶχε δημιουργηθῇ ἡ θεωρία περὶ τοῦ Ὀρθοδόξου "τόξου" ποὺ θὰ συνέδεε τὶς Ὀρθόδοξες χῶρες τῶν Βαλκανίων, ἀκόμη καὶ τὴν Ρωσία, προκειμένου νὰ ἀντιμετωπισθοῦν ἄλλοι κίνδυνοι, ὅπως τὸ λεγόμενο μουσουλμανικὸ τόξο. Μιὰ τέτοια θεωρία δικαιολογοῦσε τὴν θεωρία του Χάντινκτον περὶ συγκρούσεως τῶν πολιτισμῶν.

Τελευταῖα, διάβασα σὲ ἐφημερίδα ὅτι τὰ ἀμερικανικὰ σχέδια στὰ Βαλκάνια προβλέπουν μιὰ ἰδιαίτερη συγκρότηση τῶν χωρῶν τῶν Βαλκανίων ποὺ νὰ ἐξυπηρετοῦν τὰ σχέδιά τους στὴν εὐαίσθητη αὐτὴ περιοχή. Συγκεκριμένα:

Τὸ ἀμερικανικὸ σχέδιο, σύμφωνα μὲ τὴν ἀνάλυση αὐτή, προβλέπει "τὴ συγκρότηση ἑνὸς ἐγκάρσιου ἄξονα, ἐνεργειακοῦ, στρατιωτικοῦ καὶ μεταφορικοῦ ποὺ θὰ συνδέει τὴν Μαύρη θάλασσα μὲ τὴν Ἀδριατικὴ παρακάμπτοντας τὴν Ἑλλάδα". Αὐτὸς ὁ ἐγκάρσιος "ἄξονας" "περιλαμβάνει τὴ Βουλγαρία, τὴ FYROM καὶ τὴν Ἀλβανία".

Πέρα ἀπὸ τὶς οἰκονομικὲς καὶ στρατιωτικὲς προεκτάσεις τοῦ θέματος αὐτοῦ, τὸ ἀμερικανικὸ σχέδιο ἀποβλέπει καὶ στὸ "νὰ ἀποτρέψει τὴν δημιουργία τοῦ κάθετου (Ὀρθόδοξου) ἄξονα Ἀθήνας-Βελιγραδίου, μὲ πιθανὴ προέκταση πρὸς Μόσχα". Γιατί, κατὰ τὴν συγκεκριμένη ἀνάλυση "ὁ φόβος μιᾶς ἰδιαίτερης συνεργασίας Ἑλλάδας, Σερβίας καὶ Ρωσίας παρέμεινε πάντα ἐνεργὸς ἀποτελῶντας κίνητρο ὑπὲρ τοῦ ἐγκάρσιου ἄξονα. Αὐτὸς εἶναι καὶ ἕνας λόγος ποὺ οἱ ΗΠΑ συντηροῦν, μὲ τὴν πολιτική τους, διαμάχη Σκοπίων καὶ Ἀθήνας γιὰ τὸ ὄνομα. Δὲν ἐπιθυμοῦν συνολικὰ καλὲς σχέσεις ΠΓΔΜ καὶ Ἑλλάδας" (Κόσμος τοῦ Ἐπενδυτῆ τῆς 18-19 Ἰανουαρίου 2005).

Κάθετος καὶ ὁριζόντιος "ἄξονας", ἑπομένως, στὸν χῶρο τῆς Βαλκανικῆς. Ὁ ὁριζόντιος μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ ὀρθόδοξος "ἄξονας" καὶ ὁ κάθετος ἀμερικανικὸς "ἄξονας". Μέσα στὰ πλαίσια αὐτὰ μπορεῖ κανεὶς νὰ ἐρμηνεύση τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὰ Βαλκάνια. Εἶναι μιὰ ἑρμηνευτικὴ ἄποψη καὶ αὐτὴ ποὺ πρέπει κανεὶς νὰ ἔχη ὑπ' ὄψη του.

Νομίζω ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν πρέπει νὰ πέφτη στοὺς ἐθνικιστικοὺς πειρασμούς, ἀλλὰ καὶ στὶς πολιτικὲς σκοπιμότητες. Δὲν πρέπει νὰ βλέπη τὴν ὀρθόδοξη πίστη μέσα ἀπὸ τέτοιες "ἀξονικὲς" νοοτροπίες καὶ προοπτικές. Γιατί ἂν βλέπη τὴν ἑνότητα τοῦ χώρου αὐτοῦ μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν νοοτροπία, τότε ὁπωσδήποτε θὰ δημιουργήση ἀνάλογη ἀντίδραση. Στὸν κάθετο "ἄξονα" κατὰ ἀνάγκην δημιουργεῖται ὁ ἐγκάρσιος "ἄξονας".

Ἔχω δὲ τὴν ἐντύπωση ὅτι οἱ διεθνεῖς πολιτικὲς δυνάμεις δὲν θὰ ἤθελαν τὴν ἀνύψωση τῆς "Ρωσικῆς Ἐκκλησίας" καὶ τὴν παραθεώρηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Γι' αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πρέπει νὰ συνεργάζεται μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο γιὰ νὰ ἀποτραποῦν οἱ κίνδυνοι ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς δύο "ἄξονες".

Τελικά, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καὶ κοινωνία θεώσεως καὶ ὄχι ἕνας πολιτιστικός, πολιτικὸς καὶ ἐθνικιστικὸς ὀργανισμὸς μὲ ὅλες τὶς συνέπειες αὐτῶν τῶν θεωρήσεων. Ὅταν βλέπουμε τὴν Ὀρθοδοξη Ἐκκλησία μέσα ἀπὸ τὴν προοπτικὴ ὅτι εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καὶ κοινωνία θεώσεως, τότε σίγουρα τὰ πράγματα θὰ ἐνεργοῦν πιὸ σταθερά, ὑπόγεια καὶ ἀληθινὰ ἐπαναστατικά.

Ν.Ι.