Ἀδελφότητα μοναχῶν στὸν Τίμιο Πρόδρομο Βομβοκοῦς

Στὸ ἱστορικὸ Μοναστήρι τοῦ Τιμίου Προδρόμου Βομβοκοῦ, τὴν Τετάρτη 6 Ἀπριλίου, ὁ Σεβασμιώτατος τέλεσε τὶς κουρὲς τῶν ἀδελφῶν Εἰρήνης (κατὰ κόσμον Δήμητρας Κραβαρίτη) σὲ μεγαλόσχημη μοναχή, καὶ Προδρόμης (κατὰ κόσμον Καλλιόπης Πανταζῆ), σὲ ρασοφόρο. Πρόκειται γιὰ τὰ δύο μέλη τῆς νέας Ἀδελφότητος ποὺ ἐγκαταβίωσε στὸ Μοναστήρι, μετὰ τὸν θάνατο τῶν μοναχῶν Παρθενίας καὶ Φιλοθέης καὶ τὴν ἀποχώρηση τῆς Χριστονύμφης.

Οἱ δύο μοναχὲς ἔχουν Γέροντα τὸν ἐκ τῶν μαθητῶν τοῦ ἁγιασμένου Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ Ἀρχιμ. π. Ζαχαρία Ζάχαρου, ποὺ μονάζει στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Τιμίου Προδρόμου τοῦ Essex στὴν Ἀγγλία. Ὁ π. Ζαχαρίας συνδέονται μὲ τὸν Μητροπολίτη μας μὲ παλαιὰ φιλία, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ τότε Ἀρχιμ. π. Ἰερόθεος ἐπισκεφτόταν κάθε καλοκαίρι τὸν Γέροντα Σωφρόνιο γιὰ νὰ μαθητεύση τὴν ὀρθόδοξη θεολογία κοντά του.

Στὶς κουρὲς παρευρέθησαν ἡ Γερόντισσα Φωτεινὴ μὲ μοναχὲς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου Θεοτόκου Ἀκραιφνίου, καὶ μοναχὲς ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Εὐαγγελιστρίας Ἀλιάρτου καὶ τὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο τῆς Παναγίας Γοργοεπηκόου τοῦ π. Ἀρσενίου.

Τὸν λόγο τοῦ Σεβασμιωτάτου δημοσιεύουμε σὲ ξεχωριστὴ στήλη παραπλεύρως.

Πρέπον εἶναι νὰ μνημονευθοῦν καὶ ὅσοι μέχρι τώρα κράτησαν ἀνιδιοτελῶς "τὸ βάρος τῆς ἡμέρας", φροντίζοντας γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς Μονῆς.

Πρόκειται γιὰ τὴν μοναχὴ Εἰρήνη, ἡ ὁποία κράτησε ἀνοικτὸ τὸ Μοναστήρι στὸ "μεσοδιάστημα" αὐτό, γιὰ τὴν Διαχειριστικὴ Ἐπιτροπὴ ποὺ ἀποτελεῖτο ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο ὡς Πρόεδρο, τὸν Γέν. Ἀρχιερατικὸ Ἐπίτροπο π. Ἀθανάσιο Λαουρδέκη ὡς Ἀντιπρόεδρο, τὸν π. Γεώργιο Παπαβαρνάβα ὡς Γραμματέα, καὶ μέλη τους π. Βασίλειο Ντζουμάνη, κ. Γεωργία Λαγοῦ-Γκίζα ὡς ταμία, καὶ κ. Μάνθα Κοργιαλᾶ, τὸν κ. Λάμπρο Τηλιγάδα, τὸν κ. Εὐάγγελο Παραλίκα καὶ πολλοὺς ἀκόμη Χριστιανοὺς ποὺ βοηθοῦσαν μὲ ζῆλο ὅποτε χρειαζόταν.

Βεβαίως ὅλοι οἱ προαναφερθέντες, ὁ Σύλλογος Φίλων τοῦ Μοναστηριοῦ, τοῦ ὁποίου πρόεδρος ἦταν ὁ ἀείμνηστος Σταμάτης Σταματίου καὶ σήμερα εἶναι ἡ κ. Ἑλένη Κουμπίου, ποὺ προσέφερε πολλὰ στὸ Μοναστήρι, καὶ ὅλοι οἱ Ναυπάκτιοι εἶναι πρόθυμοι νὰ βοηθήσουν ἀπὸ διαφορετικὴ σκοπιὰ καὶ κατὰ τὴν νέα σελίδα στὴν ἱστορία τοῦ Μοναστηριοῦ ποὺ ἔχει συνδεθῇ ἀναπόσπαστα μὲ τὴν Ναύπακτο. Ἄλλωστε, ἀπὸ τὸν Τίμιο Πρόδρομο καὶ ὅλους τοὺς ἁγίους λαμβάνουμε βοήθεια, δὲν δίνουμε· ὅ,τι κάνουμε, τὸ κάνουμε γιὰ νὰ προσφερθοῦμε στὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν Χριστό, γιὰ νὰ "θρέψουμε" τὸν Χριστὸ μὲ τὴν σωτηρία μας, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Συμεῶν ὁ Νέος Θεολόγος.

Α.Κ.